Suriname

Inleiding De samenwerking verliep goed, dat kwam ook doordat we bij elkaar in het dorp wonen, en dus zo naar elkaar toe konden. We konden ook genoeg informatie over het onderwerp vinden. Wat niet zo goed ging was dat we er een beetje gemakkelijk over dachten, maar gelukkig waren we niet te laat begonnen, en dus nog een goed werkstuk konden maken. We hebben ervan geleerd hoe het met de economie van Suriname gaat en waar veel handel in is. Maar ook hebben we geleerd goed samen te werken en niet te laat beginnen. In vervolg beginnen we nog iets eerder, en we onderschatten het niet meer. Wij wisten eerst niet waar we het over moesten doen, maar het moest sowieso over de sector economie gaan. We wilden het graag over een bepaald land doen, maar niet Nederland, en waar ook veel informatie over te vinden valt. Omdat Suriname een kolonie van Nederland was, dachten wij dat daar wel veel informatie over te vinden viel. En met Aardrijkskunde hadden we het ook wel eens over Suriname gehad. Hoofdvraag: Hoe is het gesteld met de economie in Suriname? Deelvragen: Wat is de geschiedenis van Suriname? Hoe is het met de infrastructuur in Suriname? Waar wordt het meest aan verdiend in Suriname? Hoe is het gesteld met de ontwikkelingssamenwerking in Suriname? Wat is de geschiedenis van Suriname? In de vijftiende eeuw bereiken Spaanse ontdekkingsreizigers en Engelse en Nederlandse kolonisten bereiken het huidige Suriname. Het zijn de Engelsen die de eerste succesvolle nederzetting stichten. Zij staan Suriname in 1667 aan Nederland af, in ruil voor Nieuw Amsterdam, het huidige New York. De kolonie vormt een plantage-economie op basis van slavenarbeid. Na afschaffing van de slavernij in 1863 vindt grootschalige immigratie van contractarbeiders uit Brits-Indië (Hindoestanen) en Nederlands-Indië (vooral Javanen) plaats. Vanaf 1920 drijft de economie op bauxietexporten. Op 25 november 1975 wordt het land een onafhankelijke republiek. In februari 1980 plegen 16 sergeanten onder leiding van Desi Bouterse een staatsgreep. In september 1987 wordt per referendum een nieuwe grondwet aanvaard; op 25 november 1987 verslaat de coalitie Front voor Democratie en Ontwikkeling tijdens democratische verkiezingen de partij van Bouterse (NDP). De aldus gekozen regering-Shankar wordt echter op kerstavond 1990 via een telefonisch dreigement van de militairen (de 'telefooncoup') door Bouterse ten val gebracht. Op 24 mei 1991 wint het Front nogmaals de nieuw uitgeschreven verkiezingen, waarop in september van dat jaar Ronald Venetiaan tot president wordt verkozen. De regering-Venetiaan zorgt dat het militaire apparaat weer ondergeschikt wordt aan het civiele gezag; ook wordt weer monetaire stabiliteit bereikt, waardoor economisch herstel mogelijk wordt. In 1996 treedt de regering-Wijdenbosch aan. Op 25 mei 2000 vinden vrije en eerlijke verkiezingen plaats; winnaar wordt de coalitie ‘Nieuw Front’ o.l.v. Venetiaan (33 zetels). Op 4 augustus wordt Venetiaan door het Parlement tot president gekozen; op 15 augustus 2000 treedt de regering aan.
Hoe is het met de infrastructuur in Suriname? Naast de slechte economie en zorg is een groot probleem van Suriname dat het binnenland een slechte bereikbaarheid heeft. Er is in Suriname maar één grote doorgaande asfalt weg. dat is de ‘oostwestverbinding’, vlak onder de kust van Albina naar Nickerie. Veerboten en bruggen maken de verbinding compleet. Er zijn ook twee asfaltwegen naar het zuiden. De ‘Highway’ houdt op na 30 kilometer bij de bauxietfabrieken van Paranam. Daarnaast licht de weg naar Zanderij. Langs moeilijke ondoordringbare bauxietwegen ruim 100 kilometer lang kom je in het zuiden. Een ander probleem van Suriname is dat het binnenland zo slecht te bereiken is. De enige manier om je door het oerwoud te verplaatsen is over de rivieren. Die zijn slecht bevaarbaar omdat er zoveel stroomversnellingen zijn. De bosnegers wonen allemaal aan de rivier. Dus de rivier is handig voor de bereikbaarheid maar is ook weer onhandig. Als je namelijk in Suriname een weg aan wild leggen, moet je sowieso een paar bruggen bouwen of veerponten heen en weer laten gaan. Waar wordt het meest aan verdiend in Suriname? Bruine bonen De grote plantages in de 17e en 18e eeuw lagen rond de rivieren in de kuststreek. De plantages verbouwden liever suiker, koffie, cacao en katoen voor de kopers in Europa dan producten voor de bewoners van het land. De korstgrondjes leverden wel groenten, maar het belangrijkste voedsel werd geïmporteerd: bruine bonen, vlees en vis (gezouten, want koelkasten bestonden er toen niet). Nog steeds horen deze 'Hollandse' producten bij een echt Surinaamse maaltijd. Suiker en koffie In het begin van de 18e eeuw zeilden per jaar zelden meer dan twintig schepen van Paramaribo naar de havens in Holland. Tegen het eind van die eeuw waren dat er vijftig á zestig. De inhoud van zo'n schip was minder dan die van een binnenvaartschip dat tegenwoordig over de Rijn en de Waal vaart. Het beste exportjaar was 1775. Toen werd 17.000 ton suiker, koffie, cacao en katoen uitgevoerd. In Nederland waren ze dol op die producten. Dankzij het werk van de goedkope slaven en de leningen die plantage-eigenaren kregen van banken in Holland, draaiden de plantages op volle toeren. Voor de blanken was het leven goed. Maar toen in 1770 de oogst mislukte en de banken in Amsterdam moeilijk gingen doen, zagen de welvarende slavenmeesters hun rijke, mooie leventje langzaam instorten. Hout In het binnenland is vandaag de dag nog nauwelijks werk te vinden. Er zijn weinig bedrijfjes of winkeltjes. De meeste bewoners zorgen voor hun eigen voedsel door hun kostgrondje te bewerken of te jagen. Sommigen gaan voor werk naar Paramaribo. De boslandcreolen weten veel van de natuur en de bossen, maar ze worden nauwelijks ingeschakeld bij het ontginnen van de jungle. Niet zij, maar buitenlandse bedrijven hebben van de Surinaamse regering toestemming gekregen om bomen te kappen en hout uit te voeren. Zo stroomt veel geld dat aan de eigen hulpbronnen verdiend kan worden het land uit. Goud Het goud zoeken wordt ook grotendeels door buitenlanders gedaan: Brazilianen. Met hun graafmachines en hoge drukspuiten vernietigen ze enorme stukken van het tropische regenwoud. Bovendien gebruiken ze bij hun werk kwik, dat heel giftig is. In de goudzoekerdorpjes wordt vaak met kleine goudklompjes betaald in plaats van met Surinaamse guldens.
Bauxiet Bauxiet is de grondstof waar Suriname het meest aan verdient. Van dit erts, dat in de rode aarde zit, wordt aluminium gemaakt. Billiton en Suralco voeren de delfstof uit. Dat zijn ook buitenlandse bedrijven, dus veel van de winst gaat het land uit. De arbeiders die in de bauxietindustrie werken zijn echter heel blij met het werk dat ze hebben. Landbouw, veeteelt, bosbouw en visserij Ca. 14% van de werkende bevolking is werkzaam in de landbouw, visserij en bosbouw. Het in cultuur gebrachte gebied is beperkt tot een kleine strook in de kustvlakte. Een aanzienlijk deel daarvan wordt in beslag genomen door grootlandbouwbedrijven. De productie van palmolie heeft vanaf 1975 een veelbelovende groei te zien gegeven. De overheid exploiteert een aantal bananenplantages De kleinere landbouwbedrijven worden veelal door Javanen en Hindoestanen gerund. Het land voorziet in de eigen behoeften aan suiker, citrusvruchten, rijst en bananen. De veeteelt is van weinig betekenis. Hoewel 85% van het grondgebied met bossen is bedekt, zijn bosbouw en houtverwerking economisch van beperkte betekenis, omdat het moeilijk is dit op een commercieel aantrekkelijke manier te doen. De visserij op de rivieren en in de kustwateren is voortdurend in betekenis toegenomen, in het bijzonder de vangst van garnalen. Industrie Afgezien van de bauxietverwerking is de industrie van weinig betekenis. Er zijn enkele voedselverwerkende, kleding- en schoenbedrijven, gericht op de binnenlandse markt. De industrie draagt ca. 22% bij aan het bnp; 14% van de actieve beroepsbevolking werkt in deze sector. Toerisme Het toerisme is nog zeer beperkt in Suriname. Een mogelijkheid zou het natuurtoerisme kunnen bieden. Het land is immers voor 85% bedekt met tropisch regenwoud. Een negatieve factor voor het toerisme is het ontbreken van mooie stranden. Wel bezoeken veel Surinamers die in Nederland wonen met enige regelmaat Suriname. Hoe is het gesteld met de ontwikkelingssamenwerking in Suriname? Na de onafhankelijkheid heeft Suriname van de Nederlandse overheid ontwikkelingshulp ter waarde van 3, 5 miljard gulden toegezegd gekregen, die onder toezicht van de gemengd Nederlands-Surinaamse commissie aan verschillende projecten besteed moest worden. De 'Decembermoorden' van 1982 leidden echter tot de opschorting van het ontwikkelingsverdrag. Pas na de nieuwe democratisering (vanaf 1987) werd weer een aanvang genomen met de ontwikkelingssamenwerking. Die echter na december 1990 opnieuw door Nederland werd opgeschort. In de jaren negentig is er hier en daar geld gegeven aan kleinere en grotere projecten, maar de situatie is allesbehalve stabiel. Hoofdvraag: Hoe is het gesteld met de economie in Suriname? De economie is sterk afhankelijk van het buitenland. Tijdens de bloei van de plantages dreef het land op de suikerexport, tegenwoordig overwegend op de winning van bauxiet door de Suralco en de Billiton. Er zijn plannen in uitvoering voor exploitatie van bauxietreserves in West-Suriname. Het werkgelegenheidsaandeel van deze sector was in 1976 nog niet hoog (circa 8 procent) en de werkloosheid nam de laatste decennia toe, onder meer door de snelle vermeerdering van de beroepsbevolking, waarvan 25 procent werkzaam is in de landbouw. De veeteelt is niet van groot belang. Bosexploitatie en houtverwerking geven circa 4 procent van de beroepsbevolking werk. Visserij is in de jaren zestig van belang geworden. Afgezien van de bauxietverwerking, is de industrie niet van grote betekenis. De op de binnenlandse markt gerichte bedrijven moeten de benodigde grond- en hulpstoffen grotendeels invoeren, waardoor de toegevoegde waarde gering is. De belangrijkste partners op het gebied van de handel zijn: de Verenigde Staten, het Caraïbisch gebied, Nederland en de overige EEG-landen. Goede vooruitzichten zijn er voor de winning van aardolie en goud. De aardolie reserves van Suriname bevinden zich voornamelijk in twee grote velden voor de kust van Suriname.
Extra informatie over Suriname: Werk: Gemiddeld verdient een Surinamer 152 euro per maand. Veel bewoners hebben dus een lager inkomen. Van de Surinaamse bevolking leeft 85% onder de armoedegrens. Dat betekent dat ze te weinig verdienen om een prettig leven te leiden. Ruim 263.000 Surinamers, haast tweederde van de bevolking, verdienen hun brood in wat de dienstensector wordt genoemd: kleine handelaren, ambtenaren, bewakers, taxichauffeurs, huisindustrie. Meestal komt hun inkomen uit een combinatie van baantjes. Surinamers zijn meesters in het bijeenscharrelen van hun inkomen en noemen dat hosselen (bijklussen). Ondanks het vele bijklussen zijn voor veel huishoudens de voedselpakketten en financiële steun van familie in Nederland hard nodig om te overleven. De statistieken van Suriname: Oppervlakte: 163.820 km2
Hoofdstad: Paramaribo
Inwonertal: Circa 450.000
Bevolkingsdichtheid: 2,6 inwoners per km2
Godsdienst: Hindoes (27,4%), Protestant (25,2%), Rooms-katholiek (22,8%) en Moslim (19,6%) Taal: Nederlands (officieel), Sranan Tongo, Hindoestaans, Javaans, Chinees en Amerindiaanse talen
Nationale feestdag(en): 25 november: Onafhankelijkheidsdag
Klimaat: Tropisch