Van Abbe museum Eindhoven

Van abbemuseum Eindhoven, donderdag 2 oktober 2003. In mijn verslag ga ik drie kunstwerken beschrijven. Het eerste kunstwerk waar ik over vertel is: Buste de Femme. Dit is een schilderij van Picasso. Het kunstwerk is abstract. Ik zie wel duidelijk de belangrijke punten in het gezicht, zoals: de neus, de ogen en de haren. Ik vind de naam van het schilderij alleen niet zo toepasselijk, omdat de borsten van de uitgebeelde persoon niet duidelijk weergegeven zijn. Er is in het schilderij gebruik gemaakt van donkere kleuren, zoals: donkerblauw en donkergroen, die dan weer een beetje vermengt zijn met wit en lichtere tinten groen en blauw. Je ziet duidelijk dat het figuur op de voorgrond donkerder is afgebeeld dan de wand die er als het ware achter staat. Het lijkt of er van onderaf licht op het schilderij is geschenen. Op de wand achter de figuur staan wel zwarte lijnen. Mijn aandacht werd eigenlijk meteen naar de neus getrokken, omdat die erg schuin op het gezicht staat getekend. Ook de ogen vielen op, omdat ze niet naast elkaar staan, maar het rechteroog is hoger, op een ander vlak afgebeeld. Er zit ook een donkere vlek achter het hoofd, wat dat uit moet beelden weet ik niet. De omgeving is niet belangrijk, omdat ik eigenlijk alleen een wand achter de figuur zie en achter het hoofd van de vrouw zit een donkerblauwe vlek. Er is gebruik gemaakt van een doek met olieverf, ik denk dat hij op sommige vakken een paletmes heeft gebruikt, omdat ik duidelijk reliëf zie. Naast de waarneming heeft Pablo Picasso ook zijn fantasie gebruikt. Bij bepaalde aspecten zie je dit heel duidelijk, bijvoorbeeld bij de neus, die scheef over het gezicht loopt en de ogen die niet naast, maar schuin onder elkaar staan. Toen ik de titel las dacht ik dat er een vrouw weergegeven zou worden, waarbij de borsten duidelijk afgebeeld zouden zijn. Wat ik zag was een figuur, waar ik geen vrouw uit kon halen en de borsten waaren niet duidelijk zichtbaar. De inhoud van het kunstwerk staat los van verhalen of mythen. Ik vind dat het schilderij oproept tot eigen interpretatie. Je kan er de vrouw of de borsten in gaan zoeken, maar als je de titel niet gelezen hebt, zie je waarschijnlijk niet dat het een vrouw is en kun je er zelf iets over verzinnen. Pieter Mondriaan, Compositie XIV, 1913, olieverf/ doek. Het volgende kunstwerk dat ik heb bestudeerd is:’ Compositie XIV, Pieter Mondriaan, 1913.’ Het is een abstract schilderij. Het bestaat uit zwarte lijntjes van verschillende diktes, waardoor eigenlijk een soort kleine vakjes ontstaan, die dan weer ingekleurd zijn met blauw- en oranje/geeltinten. Aan de buitenkant van het schilderij lopen de vakken wat meer door elkaar heen, je ziet hier meer geel-/oranjetinten. Er is ook wit in verwerkt in hele lichte grijstinten. Het kleurgebruik valt op, terwijl er eigenlijk maar ene aantal kleuren zijn gebruikt, maar vooral de randen en de verschillende tinten, die ontstaan zijn door een kleur met wit of een donkere kleur te mengen, dit brengt weer licht-en donkeraspecten in het kunstwerk aan. In het midden is een klein vierkant stukje dat met lichte kleuren is ingevuld, dit geeft ook een lichteffect. Mijn aandacht werd vooral getrokken naar het lichte middelpunt, ik vind lichte kleuren in schilderijen meestal toch mooier. Het hele schilderij bestaat niet uit een afbeelding en een achtergrond, maar het is een geheel. Je kan dus geen achtergrond zien. De omgeving speelt geen enkele rol. De materialen die Mondriaan voor zijn schilderij heeft gebruikt zijn olieverf en een doek. Dit schilderij is gemaakt in een kubistische stijl, dit was de eerste vorm van het kubisme. In dit schilderij zit geen werkelijkheid. Er is alleen maar fantasie gebruikt en het schilderij is erg abstract. Het schilderij heeft geen echte titel, het heet namelijk: compositie XIV, en daar kan ik niet uithalen wat het schilderij uit moet beelden. Het schilderij beeld volgens mij ook niets uit. Het komt uit de fantasie van Pieter Mondriaan. Het werk verwijst ook niet naar bekende verhalen. Ik denk dat het werk is bedoeld als illustratie en als decoratie.
Marcel Broodthaers, Tapis le Sable, 1974 Kwartszand, pigmenten, palm in pot, bedrukt badstof. 337 x 220, cm107 x 52,4
Mijn laatste kunstwerk is: ‘Tapis le Sable van Marcel Broodhaers.’ Ik heb dit gekozen, omdat ik in groep zeven in dit museum ben geweest en toen heb ik een rondleiding gehad, dit tapijt lag er toen al. Daarom wist ik dus dat het van zand was en het leuke eraan was dat ik aan een aantal mensen,die deze keer ook naar het van Abbemuseum zijn geweest, heb gevraagd of ze wisten waar dit van was gemaakt, er waren er maar een paar die zagen dat het van zand is. Het is een abstract kunstwerk. Het is een tapijt van zand, met een palmplant in het midden. Aan de rand van het tapijt is het alfabet geschreven. Hetgeen dat mij het meest is opgevallen is dat er twee letters uit de kant zijn ‘gevallen’. Het is daardoor net of dat er twee letters zweven. Dit zijn de letters ‘x’en ‘y’. De plant in het midden brengt wat meer diepte en beweging in het kunstwerk. Ik kan me ook niet herinneren dat deze er in groep 7 al stond. De omgeving speelt een grote rol in het kunstwerk, omdat het eigenlijk een ‘klein’tapijt is in een hele grote witte ruimte, waar een afbeelding van een palmboompje hangt. De kunstenaar heeft eerst een tapijt laten maken, er daarna geel zand opgelegd en daarna heeft hij er met sjablonen de zwarte letters op gesjabloneerd. Ja, uit de titel kon je, als je een beetje frans kent, halen dat het een tapijt van zand is. Het werk verwijst niet naar verhalen. Het werk roept op tot concentratie, omdat het vrij moeilijk te zien is dat het van zand is gemakt. De kunstenaars
Pablo Picasso Op 25 Oktober 1881 werd Pablo Picasso geboren in de plaats Malaga in Zuid-Frankrijk. Zijn vader, Don José Ruiz Blasco, is teken en schilderleraar aan de plaatselijke kunstschool. In 1888 schilderde Picasso zijn eerste olieverfschilderij onder leiding van z’n vader. Toen hij 10 jaar was, slaagde hij voor het toelatingsexamen van de kunstschool in La Coruna, daar gaf zijn vader ook les. In 1900 worden zijn schilderijen uitgekozen voor een Wereldtentoonstelling in Parijs. Vier jaar later verhuisd hij naar Parijs. In 1901 begint Picasso met De Blauwe Periode. Hij schilderde en tekende in die periode veel met blauw. In 1901 heeft een vriend van hem zelfmoord gepleegd om liefdesverdriet, een schok die hij in deze schilderijen wou verwerken. Picasso begint in 1905 met De Roze Periode. Hij had een minnares en een partner gevonden die een atelierwoning met hem deelden. Door haar kwam er weer vreugde in zijn leven. Hij ging ook een beetje beeldhouwen, dat hij van was of klei maakten en in brons liet gieten. In de laatste periode is Picasso een wereldberoemde ster. Zijn werken en hijzelf zijn een mythe geworden. Op 8 april 1973 sterft Picasso op 91-jarige leeftijd in zijn villa in Mougins. zijn stijlen 1906-1915 Kubisme
De kunstenaar probeert van een natuurlijk voorbeeld afstand te nemen, echter zonder geheel abstracte afbeeldingen. Kenmerken= Afbeeldingen wijken van de werkelijkheid af, de vormen braken in kleine deeltjes en werden zo weer in het schilderij gerangschikt. 1916-1925 Classicisme
Deze schilderkunst wordt gekenmerkt door de heldere kleuren en scherpe lijnen. Kenmerken= heldere kleuren, scherpe lijnen, volume en lichaamsvormen zijn erg belangrijk bij classicisme. 1925-1934 Surrealisme
Onder invloed van dromen en gedachtegangen worden dingen die je niet goed kan verklaren uitgedrukt. Kenmerken= Het is soms zeer onduidelijk wat het schilderij voorstelt. 1937-1946 Barbaarse Periode

Het terug grijpen op en het gebruiken van uitdrukkingsvormen uit de moderne kunst en muziek
Kenmerken= Staan in het teken van politieke en persoonlijke catastrofes Pieter Mondriaan Pieter Cornelis Mondriaan wordt in Amersfoort aan de Kortegracht geboren. Als Mondriaan acht jaar oud is gaat hij van de lagere school en bereidt zich met de hulp van zijn vader en zijn oom, die landschapschilders aan de Haagsche School is, voor op de schilderopleiding. In 1911, als hij 39 jaar is, brengt hij aan Parijs een 10-daags bezoekje. Hij besluit naar Parijs te verhuizen. Zijn werk laat vanaf nu ook veel kubistische invloeden zien. In zijn atelier schrijft hij in zijn schetsboekje en filosofeert over kunst. Mondriaan zette niet zomaar een paar vlakken met kleuren en lijnen op papier, maar dacht lang over zijn composities na. Hij wou geen landschappen meer schilderen maar iets wat voor de mensenziel te hoog gegrepen zou zijn. Hij ging op zoek naar evenwicht, iets wat hij ook in het echte leven heel belangrijk vond. Om dit evenwicht te krijgen ging hij steeds abstracter schilderen, hij gebruikte uitsluitend rechthoeken en vierkanten soms ingekleurd met één van de drie primaire kleuren (rood, geel of blauw). De drukte, maar toch statigheid van de stad en de muziek op dat moment (de Boogie-woogie) verwerkte hij in zijn schilderijen. De stad New York heeft aan het einde van zijn leven zijn stijl een beetje losser gemaakt. Mondriaan maakte vanaf toen ook gebruik van secundaire en tertiaire kleuren, bijvoorbeeld groen en oranje. Zijn composities werden hierdoor wat minder strak. Een opgelopen verkoudheid ontwikkelt zich tot een fikse longontsteking. Zijn arts laat hem opnemen in het ziekenhuis, waar Mondriaan in de vroege ochtend van 1 februari 1944 op 71-jarige leeftijd overlijdt. Op 3 februari wordt Mondriaan onder grote belangstelling van de kunstwereld begraven op het Cypress Hill Cemetery. Het schilderij ‘Victory Boogie-woogie’ heeft hij niet af kunnen maken en hangt dus onvoltooid in ons gemeentemuseum. Marcel Broodthaers Dichter, criticus, verzamelaar, cineast en schilder Marcel Broodthaers (Sint Gillis 1924 - Colonia 1976) is een Belgische kunstenaar die graag spotte met het gezond verstand. Marcel Broodthaers is een voorname vertegenwoordiger van de conceptuele kunst. Zijn ironisch getinte assemblage- en installatiekunst, een nieuw dadaïsme, stelt bewust de museale wereld en haar categorisch denken in vraag. Zoals magritte zette Broodthaers daarvoor de band tussen beeld en woord speels op de helling. Broodthaers behoort tot de generatie kunstenaars van de jaren ´60 en ´70 voor wie het idee als belangrijker gold dan het kunstwerk als object. Een van de vragen die de Belgische kunstenaar Marcel Broodthaers in zijn werk aan de orde stelde was waarom kunst eigenlijk eeuwigheidswaarde zou moeten hebben. Dat werd en wordt immers maar al te vaak gedacht, terwijl de kunst er bepaald niet mee is gediend: het hemelse rijk van de kunst bevindt zich namelijk niet alleen in den hoge, maar vooral ook buiten de maatschappij. De drijfveer achter die zogenaamde promotie heeft dan ook veel weg van een ideologisch gemotiveerde behoefte om de kunst onschadelijk te maken, zodat geen mens zich er nog wat van hoeft aan te trekken. Eigen mening Ik vond in het museum zelf niet veel kunstwerken hangen die mij interesseerden. Ik vind vooral kunstwerken die iets voorstellen erg mooi. Te abstracte kunst vind ik niet mooi en origineel, omdat ik dit zelf zou kunnen bedenken. Schilderijen van Mondriaan vind ik wel erg mooi, dat komt vooral door zijn kleurgebruik en het gebruik van vlakken. Ik vind het leuk om schilderijen van Picasso te zien, omdat ze niet op elkaar lijken en allemaal een eigen karakter hebben. In het werk van Picasso zie je dan wel niet vaak wat het voorstelt, maar je ziet dat hij wel vaak mensen tekent. Het tapijt van marcel Broodthaers vind ik erg origineel bedacht. Het is wel abstract, maar zoiets zou ik niet kunnen bedenken, en al helemaal niet maken.