Homeros
I L I A S
Uit de eerste zang
DE ACHAEERS VERDEELD
1. Aanhef
Oh muze Kalliope, bezing de rampzalige wrok van Achilles, zoon van Peleus, die de Grieken onnoemelijk veel leed bezorgd heeft. Deze heeft vele krachtige heldenzielen naar Hades gezonden en heeft hen tot voer voor de honden gemaakt en tot aas voor de gieren -zo werd de wil van Zeus vervuld- ,vanaf het moment dat de zoon van Atreus, heerser der mannen, en de goddelijke Achilles voor het eerst als rivalen tegenover elkaar stonden.
2. De pijlen van Apollo
Wie dan toch van de goden heeft hen beiden samengebracht om te redetwisten? De zoon van Leto en Zeus. Want deze, razend op de koning, verspreidde een dodelijke ziekte over het legerkamp waarbij de manschappen omkwamen, omdat de zoon van Atreus, Chryses, een priester beledigd had. Want deze kwam naar de snelle schepen van de Grieken om z’n dochter vrij te kopen met een groot bedrag losgeld, terwijl hij in z’n handen een diadeem van de vrijwillig treffende Apollo bovenop een gouden staf droeg. Hij smeekte alle Grieken en nog het meest de beide Atreïden, de aanvoerders van de manschappen:
« Atreïden en andere Grieken met goede scheenplaten, mogen de goden, die op de Olympos verblijven, jullie de totale vernietiging van de stad van Priamos schenken en een behouden thuiskomst. Hopelijk laten jullie voor mij m’n geliefde dochter vrij en neem het losgeld aan uit respect voor de zoon van Zeus, de zeker treffende Apollo. »
Daarop riepen alle andere Grieken goedkeurend respect te hebben voor de priester en het glanzende losgeld aan te nemen, maar dit was helemaal niet naar de zin van de Atreïde, Agamemnon, en hij stuurde (hem) weg op een schandalige manier en voegde er een krachtig dreigement aan toe.
«Oude vent, laat ik je nooit meer aantreffen bij de holle schepen, hetzij je nu blijft treuzelen, hetzij je later opnieuw terugkomt, want ik vrees een beetje dat de staf en de diadeem van je god je niet zullen helpen. Haar zal ik nooit laten gaan. Nog eerder zal ze oud worden in ons huis, in Argos, ver van haar vaderland, terwijl ze het weefgetouw bedient en mijn bed nadert. Nu goed, trap het af, terg me niet langer, tenminste als je nog redelijk ongedeerd wil thuisgeraken.»
Zo sprak hij en de oude man begon bang te worden en gehoorzaamde het dreigement en hij droop zwijgend af langs het strand van de luidbruisende zee. Nadat hij ver weggegaan was, bad de oude man hevig tot Apollo, zijn heer, zoon van de schoonlokkige Leto.
«Aanhoor mij, god met de zilveren boog, die Chryse en het hoogheilige Killa beschermt en die met kracht heerst over Tenedos, Muisgod; als ik ooit voor jou een tempel in al zijn pracht en praal van een dak voorzien heb of als ik ooit voor jou vette schenkelbeenderen van stieren en geiten volledig verbrand heb, vervul dan voor mij de volgende wens: mogen de Grieken boeten voor mijn tranen door middel van jouw pijlen.»
Zo sprak hij biddend en de stralende Apollo aanhoorde hem. Hij ging furieus wat z’n hart betreft naar beneden van de toppen van de Olympos met op zijn schouders een boog met een pijlkoker, aan beide kanten gesloten. De pijlen rammelden op de schouders van de razende god, terwijl hij zich voortbewoog, en hij kwam als de nacht. Vervolgens zette hij zich neer ver van de schepen en daarna schoot hij 1 pijl af en een vervaarlijk geluid kwam voort uit de zilveren boog. Eerst viel hij de muildieren aan en de snelle honden, maar vervolgens trof hij keer op keer raak, scherpe pijlen richtend op hen. Onophoudelijk bleven brandstapels vol lijken in groot aantal branden. Negen dagen lang vlogen de pijlen van de god over het legerkamp heen maar op de 10de dag riep Achilles z’n manschappen bijeen naar de verzamelplaats. Want Hera, de blankarmige godin, droeg het hem op in zijn geest want ze was bekommerd om de Grieken, omdat ze hen zag sterven.
I L I A S
Uit de eerste zang
DE ACHAEERS VERDEELD
1. Aanhef
Oh muze Kalliope, bezing de rampzalige wrok van Achilles, zoon van Peleus, die de Grieken onnoemelijk veel leed bezorgd heeft. Deze heeft vele krachtige heldenzielen naar Hades gezonden en heeft hen tot voer voor de honden gemaakt en tot aas voor de gieren -zo werd de wil van Zeus vervuld- ,vanaf het moment dat de zoon van Atreus, heerser der mannen, en de goddelijke Achilles voor het eerst als rivalen tegenover elkaar stonden.
2. De pijlen van Apollo
Wie dan toch van de goden heeft hen beiden samengebracht om te redetwisten? De zoon van Leto en Zeus. Want deze, razend op de koning, verspreidde een dodelijke ziekte over het legerkamp waarbij de manschappen omkwamen, omdat de zoon van Atreus, Chryses, een priester beledigd had. Want deze kwam naar de snelle schepen van de Grieken om z’n dochter vrij te kopen met een groot bedrag losgeld, terwijl hij in z’n handen een diadeem van de vrijwillig treffende Apollo bovenop een gouden staf droeg. Hij smeekte alle Grieken en nog het meest de beide Atreïden, de aanvoerders van de manschappen:
Daarop riepen alle andere Grieken goedkeurend respect te hebben voor de priester en het glanzende losgeld aan te nemen, maar dit was helemaal niet naar de zin van de Atreïde, Agamemnon, en hij stuurde (hem) weg op een schandalige manier en voegde er een krachtig dreigement aan toe.
«Oude vent, laat ik je nooit meer aantreffen bij de holle schepen, hetzij je nu blijft treuzelen, hetzij je later opnieuw terugkomt, want ik vrees een beetje dat de staf en de diadeem van je god je niet zullen helpen. Haar zal ik nooit laten gaan. Nog eerder zal ze oud worden in ons huis, in Argos, ver van haar vaderland, terwijl ze het weefgetouw bedient en mijn bed nadert. Nu goed, trap het af, terg me niet langer, tenminste als je nog redelijk ongedeerd wil thuisgeraken.»
Zo sprak hij en de oude man begon bang te worden en gehoorzaamde het dreigement en hij droop zwijgend af langs het strand van de luidbruisende zee. Nadat hij ver weggegaan was, bad de oude man hevig tot Apollo, zijn heer, zoon van de schoonlokkige Leto.
«Aanhoor mij, god met de zilveren boog, die Chryse en het hoogheilige Killa beschermt en die met kracht heerst over Tenedos, Muisgod; als ik ooit voor jou een tempel in al zijn pracht en praal van een dak voorzien heb of als ik ooit voor jou vette schenkelbeenderen van stieren en geiten volledig verbrand heb, vervul dan voor mij de volgende wens: mogen de Grieken boeten voor mijn tranen door middel van jouw pijlen.»
Zo sprak hij biddend en de stralende Apollo aanhoorde hem. Hij ging furieus wat z’n hart betreft naar beneden van de toppen van de Olympos met op zijn schouders een boog met een pijlkoker, aan beide kanten gesloten. De pijlen rammelden op de schouders van de razende god, terwijl hij zich voortbewoog, en hij kwam als de nacht. Vervolgens zette hij zich neer ver van de schepen en daarna schoot hij 1 pijl af en een vervaarlijk geluid kwam voort uit de zilveren boog. Eerst viel hij de muildieren aan en de snelle honden, maar vervolgens trof hij keer op keer raak, scherpe pijlen richtend op hen. Onophoudelijk bleven brandstapels vol lijken in groot aantal branden. Negen dagen lang vlogen de pijlen van de god over het legerkamp heen maar op de 10de dag riep Achilles z’n manschappen bijeen naar de verzamelplaats. Want Hera, de blankarmige godin, droeg het hem op in zijn geest want ze was bekommerd om de Grieken, omdat ze hen zag sterven.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden