Daedalus en Icarus

Daedalus en Icarus, methamorfose 8 (183)Intussen was Daedalus met grote afkeer, vervuld tegen de lange ballingschap op Kreta en hij was getroffen door de liefde naar zijn geboorte stad, was opgesloten door de zee. "Ook al verspert Minos de aarde en de zee", zei hij, "maar de hemel staat zeker open, daarlangs zullen wij gaan." Hij zei: ‘ook al bezit hij alles, hij bezit immers niet de lucht”, en hij richt zijn aandacht op onbekende kunsten en hij verandert de natuur, want hij plaatst veren op een rij, met de kleinste begonnen, terwijl een lange volgde op een kortere, zodat men had kunnen denken, dat ze gegroeid waren op een helling: zo werd de boeren rietfluit eens langzamerhand groter door ongelijke stengels. (192)Toen verbond hij de veren in het midden met een draad en aan de andere kant met was, en zo buigt hij de samengestelde (veren) tot een kleine kromming, zodat hij echte vogels nabootste. De jongen, Icarus, stond erbij en niet wetend dat hij de voorwerpen die, zo gevaarlijk voor hem zouden zijn aan raakte terwijl nu eens zijn mond glimlachte, die een lichte briesje had bewogen, hij probeerde de veertjes te pakken, dan weer maakte hij met zijn duim de goudgele was zacht en hinderde met een wonderlijk spel het werk van zijn vader. (200)Nadat hij de laatste hand had gelegd aan de onderneming, bracht de maker beide vleugels zelf in evenwicht met zijn lichaam en zweefde in de lucht nadat de lucht in beweging is gebracht.Hij onderrichtte ook en zei tegen zijn zoon: “Ik waarschuw je, om te vliegen langs het middelste pad, Icarus, om te voorkomen dat, als je te laag zult gaan vliegen, de golf de veren zwaar maakt, en als je te hoog zult gaan vliegen de zon verzengd. (206)Vlieg tussen beiden en ik beveel je niet te kijken naar Bootes en Helice en het getrokken zwaard van Orion; Leg de weg af, met mij als gids’. Tegelijkertijd overhandigde hij de voorschriften van het vliegen en vervolgens maakte hij de onbekende vleugels aan zijn schouders vast. (210)Tijdens het werk en het advies werden de wangen van de oude man nat en de handen van de vader trilden. Hij gaf aan zijn zoon zoenen die niet weer te herhalen waren, en hij vliegt, zich verheffend op zijn veren, op en hij is bezorgd om zijn metgezel zoals een vogel, die het tere jong laat uitvliegen in de lucht vanaf een hoge nest, en hij spoort aan te volgen en hij onderwijst de verderfelijke kunsten en hij beweegt zelf zijn vleugels en hij keek om naar de vleugels van zijn zoon. (217)Iemand zag hen, terwijl hij met een trillende hengel vissen probeert te vangen, of een herder leunend op zijn staf, of een ploeger die leunt op zijn ploegstaart en stonden verstomd, en ze konden de hemel doorklieven, en ze geloofden dat diegene goden waren. (220)En Samos, geliefd door Juno, was aan de linkerkant (Delos en Paros waren achtergelaten), en aan de rechterkant was Lebinthus en Calymne, vruchtbaar met honing, wanneer de jongen zich begon te wagen in de gedurfde vlucht en verliet zijn leider en getrokken door een verlangen naar de hemel, vliegt hij een hogere weg ; De nabijheid van de verzengende zon maakte de geurende was, de verbindingen van de veren, zacht. De was was weggesmolten. (225) Hij sloeg met zijn naakte bovenarmen , terwijl hij roeiriem mistte, ving hij geen enkele briesjes, en zijn mond wordt ontvangen, terwijl hij de naam van zijn vader roept door het blauwe water, die de naam kreeg van hem. Maar de ongelukkige vader eigenlijk al geen vader meer, zei: "Icarus, waar ben je? in welk gebied zal ik je zoeken? Icarus, zei hij; hij zag de veren op het water en hij vervloekte zijn kunsten en hij begroef het lichaam in een graf. en de aarde werd genoemd naar de naam van de begravene.