Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2009
• 220 pagina's
• Uitgeverij: Nijgh & van Ditmar

Flaptekst

Eerste zin

Samenvatting

De 29-jarige Olivier Stuart (eigenaar van een handschoenen en hoedenwinkeltje in de stad) wordt aan het begin van het verhaal geconfronteerd met de dood van een jeugdliefde Eline Combier. Ze heeft blijkbaar teveel slaapmiddelen ingenomen. Drie dagen ervoor had Olivier Eline op straat zien lopen, maar ze had hem nauwelijks herkend. Hij had haar opgevangen en een etentje aangeboden. Bovendien had hij haar geld gegeven waarvan ze in de apotheek waarschijnlijk slaapmiddelen had gekocht. Hij heeft nog steeds een hondje, Victor Emanuel II, dat hij veertien jaar geleden van haar heeft gekregen.

Op de derde dag wordt hij dus geconfronteerd met haar dood. Hij wil nu alles doen om te weten te komen wat er in de veertien tussenliggende jaren is gebeurd. Toen hij haar de eerste keer ontmoette, was ze heel rijk en nu was ze blijkbaar straatarm. Verkeerde beleggingen na 2001 (9/11) hebben dat veroorzaakt.
Een studiegenote van Eline uit Parijs, Juliette, vertelt dat Eline kunstgeschiedenis had gestudeerd en met een vriend Stephan had samengewoond. Olivier probeert dat verleden te ontrafelen door haar scriptie op te vragen bij de Sorbonne en contact te zoeken met haar vriend. Maar die verblijft in de Kalehari-woestijn. Dan wordt in hoofdstuk 14 het verhaal van Eline uit de zomer van 1994 verteld. 

Olivier was toen 15 jaar en een dromerig ventje. Hij genoot van de tuin om daar in rond te zwerven en hij had altijd een groene pyjama aan, waardoor hij niet opviel wanneer hij in de boom zat. In juli 1994 komt de één jaar oudere Eline Combier bij hen thuis logeren. Haar vader is in 1987 al overleden en haar moeder is met hartklachten in het ziekenhuis opgenomen. Ze logeert daarom tijdelijk bij Olivier thuis. Het is een zeer intelligent meisje dat twee jaar op school heeft overgeslagen. Hij herinnert zich dat zij altijd een witte jurk droeg, maar wat nog opvallender is dat ze in die zomer kunstgeschiedenis lessen gaat geven aan de kinderen uit de buurt van ongeveer dezelfde leeftijd. Ook Olivier is een leerling bij haar. Ze geeft die lessen in haar eigen kamer in haar eigen huis. Ze is een echte lerares, geeft huiswerk op. Ze weet veel van de 17e en 18e eeuwse Franse schilderkunst. Ze vat ook meteen het plan op om naar Parijs te gaan, maar dan moet wel een van de ouders meegaan. De moeder van Olivier is wel bereid om dat te doen en Eline regelt de rest wel. Ze is erg zelfstandig. Ze heeft een erfenis aan de dood van haar vader overgehouden en door slimme beleggingen bezit ze meer dan een miljoen. Ze wil dan ook met een limousine met chauffeur naar Parijs.

Daarvoor maakt Olivier nog kennis met haar moeder door naar het ziekenhuis te gaan. Haar moeder zit scherp achter Eline aan en die vindt dat niet leuk. Haar vader vond ze veel sympathieker. Haar moeder wil dat ze in Parijs gaat studeren bijvoorbeeld economie, maar Eline wil dat helemaal niet. ze is bezeten van kunstgeschiedenis. Ook gaan ze een keer haar vaders graf bezoeken en het lijkt net alsof haar vader nog leeft zo spreekt Eline tegen de grafsteen. Olivier doet daaraan mee en steelt het hart van Eline. Hij krijgt wel wat verliefde gevoelens voor haar. Ze vraagt hem uit de catalogus van het Louvre uit de bieb van zijn vader uit te zoeken welke schilderijen ze op hun reisje moeten bezichtigen. De over het algemeen dromerige Olivier doet dat heel actief voor haar.
Op verzoek van Eline gaat hij ook met haar langs op zijn vaders werk: die is fotograaf en neemt een paar oefen-kiekjes van haar met een Poloraid-camera. Olivier heeft spijt dat hij die foto’s nooit heeft bewaard.

Ook brengt hij nog een middag door bij een vriendje uit de les Erik. Die hebben thuis een kabelbaantje in de tuin en zijn moeder gaat pepernoten bakken die Erik vervolgens met een katapult in het zwembad van de buren mikt. Het is een geweldige middag voor Olivier.

In hoofdstuk 27 bezoekt hij in “Nu“ het oude huis van Elines moeder. Het is behoorlijk aan verval onderhevig en hij leidt de nieuwe eigenares rond. In hoofdstuk 36 bezoekt hij in het “Nu“ de begraafplaats waar haar vader en Eline liggen. Ze heeft nog geen steen: hij legt wat roosjes op haar graf en krijgt allerlei zoete herinneringen.

Op een middag vlak voor ze naar Parijs gaan, zijn Eline en Olivier samen. ze moeten zelf eten koken en Eline maakt een fruitsalade voor hem. Ook vindt ze zijn haren te lang en te vies en ze besluit die te knippen. Olivier raakt onder de indruk van de lichamelijke aanraking die ze bij hem doet. Als ze even later achter een vuurvliegje aan gaat en dat aan hem laat zien, kan Olivier niet meer de neiging onderdrukken haar te kussen. Ze proeft lekker. De volgende dag gaan ze naar Parijs met de limousine. Ze hebben een hotel in het centrum en Eline en Olivier slapen met Maarten op één kamer. Overdag bezoeken ze het Louvre. De route die Olivier heeft uitgestippeld is prima. Eline vertelt over de schilderijen die ze kent. Terug in het hotel slapen ze samen om daarna te gaan dineren.
In de nacht dat ze blijven slapen, bekommert Olivier zich om Eline. Ze doen een spelletje waarbij ze tekeningen op elkaars rug maken, die door de ander geraden moeten worden. Het brengt hen qua gevoelens nog dichterbij. Eline heeft inmiddels het besluit genomen om wel in Parijs te gaan studeren maar dan alleen wat ze zelf wil: kunstgeschiedenis. Wanneer ze in het hotel terugkeren, gaan ze samen naar de badkamer. Ze zoenen opnieuw en met wat handwerk krijgt Eline een orgasme. Het is een soort inwijdingsritueel. Ze huilt. 
De volgende dag dwalen ze opnieuw door het Louvre. Daarna eten ze weer met elkaar. Eline doet of er niets gebeurd is. Dan wordt de groep vrienden op een foto vereeuwigd. Daarna vertrekken ze per limousine naar huis. In het huis van Olivier vraagt Eline of ze bij hem mag komen liggen.

In het laatste hoofdstuk (38) komt Olivier ’s morgens op. Op tafel ligt een cadeau voor hem: een zeilbootje dat hij van Eline heeft gekregen voor de fijne tijd die ze heeft gehad met hem.
Ze moet weer terug naar haar moeder die uit het ziekenhuis is ontslagen. Ze besluit de hond Victor Emanuel II bij hem achter te laten. Olivier vraagt of hij nog iets op haar rug mag schrijven. Ze raadt : Louvre. Bijna goed, zegt Olivier.

Thematiek

Liefdesrelatie: jeugdliefde

Het mooie verhaal van een verloren gegane jeugdliefde. Geheel in de stijl van Wellagens eerdere werken schrijft hij in een kleine roman over de jeugdliefde van Olivier Eline. Zij maakt hem van een dromerig jongetje dat nog geen oog heeft andere dingen dan de tuin van zijn ouders deelgenoot van haar passie voor de kunstgeschiedenis. Ze is haar leeftijd ver vooruit en eigenlijk wijdt ze hem in op het pad van de eerste stappen van de liefde.

Motieven

Verleden

Eline en Olivier hebben een jeugdromance samen. Veertien jaar later komen ze elkaar weer tegen en dan is de mooie Eline aan lager wal geraakt.

Seksualiteit

Olivier en Eline hebben hun eerste seksuele ervaringen samen.

Coming of age

Olivier en Eline spenderen een zomer samen en leren veel van elkaar. Zo groeien en ontwikkelen ze samen.

Kunstwereld

Eline geeft Olivier een introductie in de kunstwereld. Zo komen ze zelfs in Parijs.

Opdracht

Voor Paul en Tonni

Titelverklaring

“Verre vrienden” is een verwijzing naar het verleden van veertien jaar terug. Tijdens het reisje naar parijs dat door Eline wordt georganiseerd, maken ze een foto. Olivier beschrijft hoe ze daar op staan. Het zijn tien kinderen die in die zomer van 1994 met elkaar te maken hebben gehad; een groepje waarvan hij een onderdeel had uitgemaakt. “Verre“ in de titel kan dus zowel slaan op de afstand in tijd, als op de afstand in intimiteit. Want behalve met Eline en Erik heeft hij in het verhaal nauwelijks contact met de andere kinderen.

Structuur & perspectief

Het verhaal telt 36 korte genummerde maar niet getitelde hoofdstukken. De eerste dertien hoofdstukken spelen in het jaar 2008 wanneer Olivier Stuart een oude jeugdliefde opnieuw ontmoet. Hij ziet haar drie dagen waarna ze komt te overlijden door een overdosis slaapmiddelen. Hij probeert te achterhalen wat er met haar gebeurd is. Veertien jaar daarvoor heeft hij een zomer met haar doorgebracht. Dat was in 1994. Dat verleden wordt in de hoofdstukken 14-38 beschreven. Daartussenin zitten enkele hoofdstukken die het heden in 2008 weergeven (bijvoorbeeld hoofdstuk 27, waarin Olivier het ouderlijk huis van Eline bezoekt, waar op dat moment nieuwe bewoners hun intrek nemen; en hoofdstuk 36 waarin hij in het “nu” een bezoek brengt aan haar graf).

Olivier Stuart is de 29 –jarige verteller van het verhaal over zijn jeugdliefde Eline. Hij heeft in 1994 een zomer met haar doorgebracht. Ze logeerde bij zijn ouders, omdat haar moeder in het ziekenhuis lag. Veertien jaar daarna ziet hij haar lopen. Ze is erg afgetakeld. Hij zorgt twee dagen voor haar, maar op de derde dag neemt ze een overdosis slaapmiddelen in. Hij wil graag weten wat er met haar is gebeurd sinds 1994. Maar hij komt daar niet achter en hij beschrijft daarna in de o.v.t. de zomer van 1994.

Decor

Het verleden speelt in juli 1994. Enkele keren noemt Olivier dat het veertien jaar geleden is dat de zomerliefde heeft plaatsgevonden. Het verhaal-heden ligt daarom in 2008.

Het is niet helemaal zeker waar de plaats van de handeling is. De verteller noemt weinig expliciete gegevens. Wel is het in een grote stad, zij het aan de randen ervan. Zijn ouders hebben daar een woning in een rijke buurt. Een gedeelte van het verhaal speelt in Parijs, waar de 16-jarige Eline haar “leerlingen” mee naar toe neemt. 
De situatie in 2008 is anders. Eline woont in een armoedige buurt. Ze is helemaal verwaarloosd. In de tussenliggende jaren heeft ze in Parijs gewoond (studie aan de Sorbonne) en in Amerika gestudeerd (Princetown).

Beoordeling

Mooi verhaal over een jeugdliefde. Het verhaal is helder gecomponeerd. Vanuit het heden denkt de hoofdfiguur aan de zomer van zoveel jaar geleden. Welagens schrijft in een poëtische stijl, een beetje dromerig bijna wat goed in de sfeer van de fabel past.
Leuk voor de literatuurlijst van vmbo-, havo- en vwo-scholieren. De amusementswaarde is ruim voldoende. De literaire waardering voor de lijst is m.i. 2 punten

Recensies

"Door de mooie stijl waarin het verhaal geschreven is en hoe ook de omgeving wordt beschreven, lukt het Robbert Welagen heel goed om een bepaalde sfeer bij de lezer op te roepen." http://www.pinkbullets.nl...enden-3556

"Af en toe verslapt Verre vrienden in al te pathetische melancholie of te uitgesproken mijmeringen over vergankelijkheid en het verleden. En toch weet Welagen iets achter te laten, op dezelfde schijnbaar achteloze manier waarmee hij zijn zinnen maakt." http://nrcboeken.vorige.n...e-platheid

"Robbert Welagen weet met spaarzame, trefzeker gekozen woorden de fragiele band tussen jonggeliefden (of net-nietgeliefden) aan de lezer te presenteren, in een wat distante, dromerige stijl. De beelden die hij oproept zijn pastelkleurig, fluweelzacht, bijna alsof je de herinneringen aan teloorgegane jeugdjaren in slow motion aan je voorbij ziet schuiven, in de korrelige kwaliteit van een zonoverstraalde, schokkerige super 8-film. Vage tinten, romantische zinnebeelden die de pijn van het terugkijken verzachten." http://recensieweb.nl/rec...rugkijken/

Bronnen

Website van de schrijver

http://www.robbertwelagen.nl/