Het lijkt er op dat je browser advertenties blokkeert. Scholieren.com kan alleen bestaan door inkomsten van advertenties. We
zouden het lief vinden als je de blokkade voor onze site uit zet. Dankjewel!
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
Feitelijke gegevens
1e druk,
2018
128 pagina's
Uitgeverij: Lebowski
Flaptekst
Het is 12.00 uur. Dit verhaal speelt zich af in de nabije toekomst. Deborah is er met iemand uit Breda vandoor gegaan. Haar jongere zus, Michelle, woont ook in Breda. Beiden fietsen dag in dag uit naar hun werk, dat zich in de buurt van Breda afspeelt. Op de fiets worden ze dikwijls natgeregend. Wellicht dat Deborah er daarom met iemand uit Breda vandoor is gegaan. De familiedokter is er ook vandoor gegaan met iemand uit Breda. Dat is een van de vele overeenkomsten tussen hem en Deborah. De meeste mensen die ervandoor gaan met iemand uit Breda hebben wel eens gefietst in hun leven. Peter is er ook vandoor gegaan met iemand uit Breda.
Eerste zin
Dit is dus die opgetunede Hofstadpunker. Die Missy Elliot-achtige, die je het licht in de ogen niet gunt. Je kunt er lang of kort over zijn. Ik ga mijn spreekbeurt houden over mijn konijn.
Samenvatting
De achterflap doet nog ergens vermoeden dat dit boek een verhaallijn kent maar na het lezen ervan weet je eigenlijk niets meer. Wat mij betreft kent 'Twee luitenanten' geen verhaallijn en is het opgebouwd uit verschillende verhalen, teksten en andersoortige schrijfsels die volgens de bijgevoegde brief van de uitgever 'de genesis van het personage Stefano Keizers' vormen. De verhalen hebben soms wel en vaak geen link met elkaar, of in ieder geval geen link die ik zie. Hieronder zal ik de eerste vijf van die schrijfsels/verhalen beschrijven/samenvatten. Ontdek de rest vooral zelf.
Stephano
Dit hoofdstuk gaat over een groepje vrienden dat te weinig geld heeft om cocaine te kopen maar wel patat eet en prosecco drinkt.
Barry
Barry is een van de vrienden uit het vorige hoofdstuk en daar werd gezegd dat hij de sfeer verpestte. In dit verhaal is hij het vuil van zijn opa aan het wegbrengen. Hij vertelt over een vriend die klaagt over zijn vriendin en over het feit dat hij een pasje nodig heeft voor de milieustraat in Diemen.
Margareth Tatcher
Barry uit het vorige hoofdstuk gaat nu met een vriend naar de film. Zijn jas stinkt.
HAL
Barry gaat naar zijn vriendin, die heel erg moet huilen.
Keulemans
De volgende middag is zijn vriendin nog steeds verdrietig en hij gaat naar huis. Hij belt zijn moeder en die moet huilen. Hij valt weer in slaap en gaat 's avonds naar de avondwinkel om Haribo en fris te halen.
'Hoofdpersoon is een man van „tussen de 25 en 40” die zijn dagen slijt op een kamer bedolven onder de lege zakken Doritos Nacho Cheese en muizenkeutels. Eenzaam, blut en door overmatig drugsgebruik van het padje af.' (Koelewijn 2019) Op de pagina's 122 en 123 staat een puntsgewijze levensbeschrijving van deze hoofdpersoon. Op pagina 119 lijkt hij een aantal karaktereigenschappen van zichzelf te geven maar het is dan niet duidelijk of ze inderdaad op de hoofdpersoon slaan.
Quotes
"Ze belden Barry
Barry had genoeg geld, en poppers
Barry gaf ze allemaal poppers
Ze aten meer patat
Ook verse patat"
Bladzijde 15
"In de bioscoop dacht hij al dat iemand vieze Surinaamse dingen aan het eten was maar eigenlijk was het mijn jas."
Bladzijde 18
"Onderweg gebruikte ik drugs."
Bladzijde 33
"Ik ging naar buiten, liep over straat en gebruikte drugs."
Bladzijde 22
"Een paar tellen eerder had ik al ontdekt dat ik nog maar heel weinig drugs had. "
Bladzijde 27
Dit boek is geschreven vanuit een depressie en het is wat mij betreft inktzwart. De hoofdpersoon dwaalt door zijn leven, door de nachten van zijn leven, en komt tot niets. Hij heeft oppervlakkige relaties, geldgebrek en gebruikt drugs. In een interview zegt Gover Meit dat hij het randje heeft opgezocht, dacht gek te worden en zich realiseerde dat hij een podium nodig had, dus zijn shows en dit boek. 'Dit is wat hij meemaakte gedurende de impasse tussen zijn afstuderen en het vinden van een podium.' (Koelewijn 2019)
Motieven
Eenzaamheid
De hoofdpersoon heeft oppervlakkige relaties, zit veel alleen thuis en zit veel in zijn eigen hoofd en begrijpt anderen duidelijk niet. Er zit nog iets voor het begrijpen van anderen, dan ga je eerst het contact aan, in die fase komt hij in mijn ogen niet, hij is te veel met zichzelf bezig. In interview voor het radioprogramma 'Nooit meer slapen' zegt Govert Meit dat hij boos was op vrouwen omdat ze hem afwezen en op mannen omdat ze hem te hard lieten werken of op hem parasiteerden.
Drugs(gebruik)
Er wordt voortdurend drugs gebruikt: zie citaten. In een interview voor het radioprogramma 'Nooit meer slapen'zegt Gover Meit dat hij in het echt verslaafd was aan zelfmedelijden en zichzelf daarvan voortdurend een shot toediende.
Geldgebrek
De hoofdpersoon teert op het geld van zijn ouders. Hij zoekt geen baan om daar iets aan te doen.
Opstanding
Aan het einde van het boek is Gover Meit dood en het personage Stefano Keizers opgestaan: “Het enige wat ik nog kon verzinnen was om ’s avonds op mijn computertje A4’tjes vol te schrijven. En door te schrijven bleek ik iets te kunnen waar ik goed in was, namelijk: het in kaart brengen van het niets-kunnen. Wat ik hier voor me heb liggen is de oerknal van Stefano Keizers.” (Van Vliet 2019)
Absurdisme
De stijl is absoluut absurdistisch en is zo aanwezig dat het ook een motief is. Hanneke Groenteman beschrijft de stijl in het radioprogramma 'Nooit meer slapen' alsof het een droom is en Gover Meit zegt dat zijn voorstelling en het boek op elkaar lijken maar dat de voorstelling luchtiger is. De stijl noemt hij meliger maar ik ben het eens met een van de recensenten die ik aanhaal: het is vooral (alleen?) melig als je niet nuchter bent.
Titelverklaring
Er is een hoofdstuk 'Dreverhaven' dat begint met twee sergeanten maar verder dan dat kom ik niet met de titelverklaring. Ik denk dat dat ook een veel te logische gedachte is voor een boek als dit.
Structuur & perspectief
'Twee luitenanten' is heel bijzonder opgebouwd, ik vermoed dat dit mijn langste beschrijving van de structuur en het perspectief ooit worden.
Het boek kent een inhoudsopgave waar al duidelijk wordt dat er heel veel korte hoofdstukjes met titels zijn. De inhoudsopgave wordt gevolgd door een voorwoord, een alternatieve tekening van Nederland, een Geheime Codering van de Delen, de hoofdstukken met titels en een nawoord. Ergens in het midden staat een dankwoord en het boek houdt zich niet aan de beloofde opbouw - deel I t/m V - want na deel II houden de delen op.
Vanwege de verscheidenheid aan verhalen/schrijfsels is er niet te zeggen of het boek chronologisch is of niet, ik vermoed van niet.
Daarnaast kloppen de paginanummers niet, liggen de meeste hoofdstukken op de pagina's, zijn de letters soms klein en soms heel groot en staan er meerdere tekeningen in het boek. 'De auteur wilde in dit boek alles doen wat men verbiedt in schrijfcursussen, wilde helemaal vrij zijn, alle regels overboord gooien. Dat is hem in ieder geval gelukt.' (Marvin O. 2019)
Er is sprake van een ik-verteller.
Decor
Onder het voorwoord staat: 'Amsterdam, oktober 2013.' Onder het nawoord: 'Dhermi, juni 2018.'
Stijl
'De teksten zijn vreselijk negatief en zwartgallig, een weerspiegeling van Meits leven op dat ogenblik. [...] Stefano Keizers zegt zelf over het boek: “Het is zo’n enorm gejank dat het humor is geworden”. Dat kan waar zijn, maar dan moet iemand hier eerst wel kop of staart aan kunnen krijgen. Om dit te schrijven moet je dronken zijn. Of high. Liefst allebei. Wil je begrijpen wat je leest, is een nuchtere toestand ook verre van ideaal. [...] Dat het boek een enorm gejank is, is helemaal waar. Dat het humor is geworden, daar valt over te twisten. De stilistische experimenten zijn soms wel grappig maar aan de inhoud zelf zullen maar weinig lezers lol beleven. Veel meer dan een glimlach hier en daar valt er niet uit te persen.' (Marvin O. 2019)
Slotzin
Er is de laatste tijd veel misbruik gemaakt van mij en mijn lichaam. Aan iedereen die mij liefheeft zeg ik vaarwel. Aan alle knechten zeg ik: 'Rensenbrink op de paal.' Volgens mij weet ik opeens weer wat ik bedoelde. Is dit de langste zelfmoordbrief die je ooit hebt gelezen?
Beoordeling
Ik wilde dit boek niet meteen wegleggen omdat ik het niet begreep maar ik heb me echt naar het einde geworsteld. Keizers schijnt bij 'Pauw' gezegd te hebben dat het boek zo dun is voor scholieren die het moeten lezen voor de lijst. Ik zou het als scholier niet lezen vanwege het aantal pagina's, maar wel vanwege de absurditeit, want hierover valt wat mij betreft (tijdens een mondeling) bijna geen gesprek te voeren. Dat zou dan meer gaan over de achtergrond en de schrijver. Ik heb zelf met heel veel interesse en sympathie allerlei interviews met Gover Meit gelezen, en moest bijvoorbeeld wel lachen om een uitspraak als deze: “Het zou verboden moeten worden om je eerste boek uit te mogen geven.” (Van Vliet 2019) Zelf vind ik een boek vervelend als ik het niet begrijp, maar ik heb ontdekt dat begrip niet alles is en een interessante cabaretier leren kennen. Het nihilisme in het boek deed mij ook denken aan 'Naamloos' en 'Sjeumig' van Pepijn Lanen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden