Skydancer door Lotte Kok

Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2018
• 318 pagina's
• Uitgeverij: Prometheus

Flaptekst

Eerste zin

Ik werd wakker en had daar direct spijt van. Het belangrijkste wist ik nog niet eens: dat er, vanuit het niets, een meisje zou komen dat mijn leven linea recta naar de tering zou helpen.

Samenvatting

De twintigjarige Oscar Fischer is een van de 75 inwoners van het Amerikaanse dorp Dingle, Idaho. Dingle bestaat uit één straat vol huizen en snackbars, maar verder is er een schrijnend gebrek aan alles. De inwoners zijn dom, dik en ambitieloos. Oscar past er wonderwel tussen met zijn levensstijl. Al twintig jaar lang maakt hij er een sport van om zo min mogelijk te doen op een dag. Toch is de pessimistische en ambitieloze Oscar een vreemde eend in de bijt: hij stoort zich namelijk aan het dorp en de mensen.

Oscar wordt wakker op zijn twintigste verjaardag en hij voelt dat het leven voorgoed anders zal zijn vanaf deze dag. Van zijn ouders krijgt hij een axolotl, die door zijn vader gekscherend wordt omgedoopt tot Oscar "de eeuwige puber", maar hij krijgt ook een bijbaan bij de plaatselijke snackbar annex wasserette genaamd Ben's hoekje. Een duidelijke hint dat hij iets zinnigs met zijn leven moet gaan doen. De grootste verandering komt echter de straat binnenrijden in een grote verhuistruck. Het leven van de Dinglearen wordt volledig op z'n kop gezet: nooit eerder kwamen er nieuwe bewoners naar het dorp. Dingle is een dorp van incest. Er stapt een ongekende verschijning uit de vrachtwagen: Agnes, een knap en slank meisje met een lichaam van een balletdanseres. In vergelijking met de andere vrouwen in het dorp is Agnes een exotische verschijning van oogverblindende schoonheid. Agnes had zo'n aantrekkingskracht op de bewoners dat mannen, vrouwen, kinderen en bejaarden direct als schoothondjes achter haar aan lopen. Iedereen behalve Oscar. Hij vertrouwt de nieuwe bewoonster helemaal niet. Met argwaan ziet hij toe hoe Agnes het dorp om haar vingers windt en hij is vastbesloten om er niet in te trappen. Dat maakt hem juist des te aantrekkelijker voor Agnes, omdat zij het niet gewend is dat jongens haar niet zien staan. Iedereen in het dorp doet veel moeite voor de aandacht van Agnes. De burgemeester organiseert zelfs een traditionele Week van de Welvaart. Iedere avond wordt er gefeest, gedanst, gedronken en gefrituurd. Agnes is echter niet onder de indruk en geeft vooral aandacht aan Oscar. De bewoners van Dingle zijn stikjaloers en doen alles om het te saboteren. 

Agnes breekt langzaam door de introverte muur van Oscar heen en hij vertelt haar over zijn verleden, de moeilijke thuissituatie met zijn depressieve vader en over zijn gevoelens voor haar. Op een dag besluiten ze samen uit Dingle te vertrekken. Het is een groot avontuur: ze liften mee met een illegale vogelsmokkelaar, ze worden onderweg opgevangen door een kinderloos echtpaar genaamd Herman en Beth en ze eindigen in 'Nooit-Meer-Terug-Naar-Dingle-Land', een uitgestorven natuurgebied bij Bear Lake. Tijdens dit intieme kampeerverblijf weet Oscar het zeker: hij wil de rest van zijn leven met Agnes doorbrengen. Zijn twijfels over haar verleden gaan weg. Maar dan is Agnes op een ochtend verdwenen, ze is teruggegaan naar Dingle. Oscar is wanhopig en woest. Bij terugkomst in Dingle krijgt hij ruzie met Agnes en slaat haar midden op het dorpsplein een bloedneus. De volgende dag blijkt Agnes weggelopen te zijn en niemand weet waarheen. De bewoners van Dingle nemen het Oscar kwalijk, net als Oscar zelf. Hij verzwelgt van liefdesverdriet en stuurt haar tientallen berichten. Na lange tijd laat Agnes iets van haar horen en ze stelt voor om elkaar in Las Vegas te ontmoeten. Daar komt de waarheid boven water. Agnes vertelt Oscar dat zij alles bij elkaar heeft gelogen en dat zij een spel met hem heeft gespeeld. Dat is wat ze altijd doet. Oscar en Agnes stappen samen in de bus terug naar Idaho, maar Agnes gaat niet mee terug naar Dingle. Tijdens deze busrit blijkt dat de liefde toch wederzijds is, maar hun wegen scheiden. Het is een liefdesverhaal zonder happy end.

Personages

Oscar (Fischer)

Het hoofdpersonage van de roman is de twintigjarige Oscar Fischer. Hij is opgegroeid als enigst kind en woont nog thuis bij zijn ouders Frank en Viola. De vader van Oscar is depressief en suïcidaal en daar heeft Oscar het erg moeilijk mee. Hij praat hier echter niet over, omdat hij erg introvert en stil is. Oscar is een eeuwige puber die zijn dagen slijt in zijn kamer (zijn 'donkere grot'). Hij slijt zijn dagen door naar een computer- of telefoonscherm te staren voor Netflix of andersoortige tijdsbesteding. Dat hij nooit echt volwassen is geworden, blijkt ook uit het feit dat hij nog steeds de Ninja Turtle pyjama draagt die hij voor zijn dertiende verjaardag heeft gekregen. Oscar heeft daarom een hekel aan zijn verjaardag, omdat hij eigenlijk niet wil opgroeien. Oscar wordt door zijn vader vergeleken met een axolotl, een salamander die stil in een hoekje zit en verder niks uitvoert. Door zijn passiviteit krijgt Oscar van Agnes de bijnaam 'steen(tje)'. Oscars is erg pessimistisch ingesteld. Zijn visie op het dorp, op volwassen worden en op de zin van het leven is erg negatief. Door Agnes verandert Oscar in een meer optimistische, zorgzame en uitbundige jongen die inziet dat het leven ook iets positiefs te bieden heeft.

Agnes (Bree)

Agnes Bree is een slank meisje met lang, sluik en donker haar. Agnes is een balletdanseres en heeft ook het verfijnde lijf van een danseres. Ze krijgt veel aandacht vanwege haar schoonheid, waar zij erg van geniet. Agnes lijkt er zelfs afhankelijk van te zijn. Ze doet zich voor als een verleidster, een manipulatief iemand die iedereen om haar vingers wil winden. Diep van binnen is het meisje echter kwetsbaar. Haar problematische gedrag komt voort uit een jeugdtrauma: het opgroeien zonder vader en met een moeder die haar de schuld geeft van alles. Dat Agnes vaak wegloopt voor problemen, komt omdat zij als jong meisje door haar vader is verlaten. Agnes' leven is een vicieuze cirkel: telkens als ze ergens gaat wonen, dan probeert ze iedereen te verleiden en te manipuleren om vervolgens weer te verhuizen als de missie voltooid is. Agnes wordt door Oscar 'zwaan(tje)' genoemd, omdat Agnes zich op een feest had verkleed als een zwaan uit de balletvoorstelling Het Zwanenmeer. Agnes danst uiteindelijk ook een stuk uit Het Zwanenmeer voor Oscar. Oscar is de eerste jongen waar Agnes daadwerkelijk verliefd op is. Hij is de eerste die door haar masker heen weet te kijken en haar letterlijk 'ontmaskert' op het einde. Agnes vertelt voor het eerst het daadwerkelijke verhaal over haar jeugd en haar problemen aan Oscar.

Barry

Barry is het prototype bewoner van Dingle: hij beweegt zo min mogelijk, eet alleen maar frituur en zegt hoofdzakelijk domme dingen. Aantrekkelijk is Barry niet, hij is ontzettend dik en heeft een groot hoofd vol puisten. Barry's vader Ronnie is de eigenaar van snackbar annex wasserette Ben's hoekje, waar Oscar de enige medewerker is. Eigenlijk moet Barry de zaak overnemen, maar dat vindt hij te veel werk. In tegenstelling tot Oscar is Barry een echte praatjesmaker. Barry maakt misbruik van zijn positie als 'zoon-van-de-baas' uit jaloezie als Agnes voor Oscar kiest en niet voor hem. De vraag naar aandacht van vrouwen kan mogelijk verklaard worden omdat Barry moederliefde heeft gemist in zijn jeugd.

Nemo

Nemo is de nerd van Dingle, omdat hij ambities heeft om naar de universiteit te gaan. Nemo heeft een grote liefde voor films en hij wil daarom filmwetenschappen gaan studeren. Nemo is samen opgegroeid met Oscar en ze waren beste vrienden. De vriendschap tussen Nemo en Oscar komt echter onder spanning te staan door de komst van Agnes, omdat beide jongens verliefd zijn op haar. Daarnaast heeft Nemo veel onbegrip voor de aanhoudende pessimistische levenshouding van Oscar.

Quotes

"Verder is er in Dingle een gebrek aan alles. Er is maar één lantaarnpaal, één prullenbak, geen stembus, geen postbus, geen bushalte. Geen intellect, iedereen baseert hier zijn kennis op E!, MTV en de berichte van gekke Johnnie op Facebook. Geen kunst, want te moeilijk, geen humor, want te slecht. Geen seks, seks vereist inspanning, masturberen is makkelijker. Leven, daarvoor moet je van de bank af." Bladzijde 15

"Agnes Bree was niet langer een glimlachend sprookje. Ik was blijkbaar de enige die dat doorhad, die zag dat ze geen ogen maar geweerlopen had. Ze was een tank. Ze reed door het dorp en zou niet rusten tot heel Dingle zich op de rug liet vallen, pootjes omhoog, tong uit de bek." Bladzijde 55

"Wat heb jij gedaan in je leven? Laat me raden: familievakanties, uitgaan met je vriendinnetjes, sprankelende balletuitvoeringen, wilde avonturen, schaterlachen, Lollapalooza? Daar doen we hier niet aan. Wat we hier doen is geboren worden, dik worden, een beter leven zoeken op het internet, je tijd uitzitten op kantoor, incontinent worden en doodgaan." Bladzijde 131

"De boeken die je las verloren eerst hun plaatjes en toen ook hun avonturen, de nieuwe boeken staan vol zorgen en problemen en zijn vaak nog waargebeurd ook. Je leert dat je de wereld kan meten en berekenen en dat alle spannende dingen eigenlijk niet bestaan, en alles wat er wél is staat op Wikipedia. Je krijgt iets om je aan vast te houden: doe maar hard genoeg je best, dan kan je later veel geld verdienen en dan komt alles goed. Maar dan wordt je vader ziek en zie je je moeder huilen en niemand heeft je geleerd wat je dan moet doen." Bladzijde 133

"Ik wilde nooit meer terug naar Dingle. Of misschien, ooit, een keer, maar niet voordat we naast elkaar hadden gezeten en ze me alles had verteld, over haar ouders, haar hobby's, haar dromen, haar angsten, ik wilde alleen maar zitten en luisteren, tot haar hoofd voelde als een kamer waarvan ik precies wist waar alles stond. Ik wilde alleen maar weten dat ze voorlopig bij me bleef. Ik wilde alleen maar zeggen dat ik eerst een levende steen was, en sinds ik haar kende wilde ronddansen als een fucking skydancer. Ik wilde zeggen: ik heb me nog nooit zo levend gevoeld als nu. " Bladzijde 216

"Ik kan toch niet weer als een axolotl in een hoekje gaan liggen als je weet hoe het voelt om in het gras te liggen en naar de sterren te kijken, als je weet hoe een meisje ruikt, hoe spreeuwen als een Barbapapa boen een meer vliegen, hoe het is om in iemands armen te slapen, ze zeggen dat je alles kan vinden op het internet, maar dat is dus precies niks." Bladzijde 314

Thematiek

Liefde: verbroken relatie

Het thema van deze roman is liefde, maar in tegenstelling tot veel verhalen is er geen 'happy end'. Als lezer volgen we de ontwikkeling van de relatie tussen Oscar en Agnes. Oscar probeert niet verliefd te worden op de beeldschone Agnes, maar hij kan het niet tegenhouden. De ongevoelige Oscar verandert langzaamaan in een gevoelige jongen die alles over heeft voor een toekomst met 'zijn meisje'. Dit toekomstbeeld wordt echter verstoord als Agnes op een dag vertrekt en Oscar achter achterlaat met een gebroken hart. Oscar neemt zelfs medicatie om de pijn van de liefdesbreuk te verzachten. Aan het einde van het boek wordt duidelijk dat de liefde wel wederzijds is, maar ze gaan toch ieder hun eigen weg.

Coming of age

Een ander belangrijk thema in het boek is 'coming-of-age', ofwel volwassen worden. Het hoofdpersonage Oscar wordt twintig jaar en hij krijgt te maken met allemaal problemen, keuzes en vragen die typisch zijn voor dat stadium in het leven. Oscar probeert te verzinnen wat hij met zijn toekomst wil. Moet hij in Dingle blijven of weggaan? Wil hij studeren of werken? Wil hij een toekomst met Agnes of niet? Dit zijn typische vragen waar iedereen op die leeftijd mee geconfronteerd wordt en die horen bij het proces van volwassen worden. Toch zou Oscar liever nooit volwassen zijn geworden, omdat de kinderwereld veel mooier en onschuldiger is.

Motieven

Volwassenheid

Een terugkerend motief is volwassenheid. De volwassenheid wordt door Oscar duidelijk tegenover de kindertijd gezet. Het volwassen leven is de lelijke, harde werkelijkheid. De kindertijd is daarentegen onschuldig en probleemloos. Uit veel passages blijkt dat Oscar moeite heeft met het volwassen worden. Hij heeft ook een hekel aan zijn verjaardag, omdat dit betekent dat hij opgroeit en ouder wordt. De problemen en keuzes waar Oscar mee te krijgen zijn, zijn ook kenmerkend voor het proces van volwassenwording. De tegenstelling tussen volwassen en onvolwassen komt ook terug in de wijze waarop Oscar de bewoners van Dingle beschrijft.

Seksualiteit

De komst van de beeldschone Agnes in het dorp Dingle brengt de hoofden van de mannen op hol. Iedereen kijkt naar haar lichaam, haar borsten en billen en dat resulteert in de nodige seksuele fantasieën. Oscar zijn hormonen slaan ook op hol door Agnes. Hij geniet van de intieme aanrakingen als ze met de armen tegen elkaar liggen of wanneer hij haar haren wast, maar de relatie is verder platonisch. Dit laat zien dat liefde niet onlosmakelijk verbonden is met seksualiteit.

Muziek

Muziek speelt een belangrijke rol. Oscar luistert veel naar muziek die past bij hoe hij zich op dat moment voelt. Hij citeert (Engelse) songteksten die passend zijn voor de situatie of om zijn gevoel onder woorden te brengen. Als Oscar en Agnes gaan kamperen, nemen ze een platenspeler en een hele grote stapel platen mee. Het boek eindigt als Oscar met zijn vader in de auto zit, nadat hij voorgoed afscheid heeft genomen van Agnes. Zijn vader kiest speciaal voor Oscar een lied uit om te luisteren. Oscar noemt het 'de aftiteling' van het verhaal, letterlijk omdat het boek eindigt met een regel uit de songtekst (Jon Brion - Here we go).

Dorpssfeer

Het Amerikaandse dorp Dingle en de bewoners (Dinglearen) worden uitvoerig beschreven door Oscar. Alles aan Dingle is absurd en onvoorstelbaar. Het dorpsleven bestaat enkel uit feesten, frituur en Netflix. Er is geen supermarkt, maar er is wel een overschot aan snackbars. Er zijn geen sportverenigingen, geen bioscopen en geen kledingwinkels. Niemand verlaat het dorp en er komt ook nooit iemand naar het dorp toe, met uitzondering van Agnes en haar moeder Norma. Dit zorgt voor grote verandering in het dorp.

Liefdesverdriet

De groeiende liefde tussen Oscar en Agnes lijkt een sprookje, maar eindigt in een breuk. Oscar heeft veel last van liefdesverdriet en kan daar maar moeilijk mee omgaan. Hij neemt zelfs medicijnen om de pijn van het gemis van Agnes te verzachten.

Motto

'Only two things matter in this world - there is love, every kind of love, with every kind of pretty girl; and there is the music of Duke Ellington, or traditional jazz. Everything else can go, because all the rest is ugly.'

Boris Vian, Mood Indigo 

Dit eerste motto betreft een citaat uit de roman Mood Indigo van Boris Vian. Een roman die oorspronkelijk is verschenen in 1947 onder de titel L'Écume des jours. De romantitel Mood Indigo verwijst naar het gelijknamige lied van de jazzmuzikant Duke Ellington uit 1930, die ook genoemd wordt in het citaat. Zowel liefde als muziek spelen een belangrijke rol in de roman Skydancer. Het centrale thema van het boek betreft de liefde. De hoofdpersoon Oscar wordt verliefd op Agnes, een "pretty girl" zoals in het citaat wordt gezegd. Muziek speelt ook een belangrijke rol in het verhaal: Oscar en Agnes luisteren veel muziek en er wordt ook vaak geciteerd uit liedteksten.

A BOOK?! WHAT D'YOU WANT A FLAMING BOOK FOR?... WE'VE GOT A LOVELY TELLY WITH A 12-INCH SCREEN AND NOW YA WANNA BOOK?!' 

Roald Dahl, Matilda

Dit citaat is afkomstig uit het bekende kinderboek Matilda van Roald Dahl. Het hoofdpersonage Matilda is heel anders dan de rest van haar familie. Terwijl haar familie genoegen neemt met iedere dag achter de televisie hangen, wil Matilda meer uit het leven halen door boeken te lezen. In Skydancer is Oscar erg vergelijkbaar met Matilda. Oscar voelt zich een vreemde eend in de bijt ten opzichte van de overige dorpsbewoners in Dingle. Het leven in Dingle geeft hem geen voldoening, net zoals Matilda geen voldoening haalt uit louter televisiekijken. 

 

Trivia

Lotte Kok is zelf werkzaam als redacteur bij scholieren.com, waar ze onder meer blogs over films schrijft.

De literaire carrière van Lotte Kok is begonnen op het podium als spoken-wordartiest. Met haar voordracht won zij onder meer op jonge leeftijd de Kunstbende Taal.

Titelverklaring

De titel Skydancer verwijst naar een specifieke passage uit het boek. Oscar en Agnes verlaten Dingle voor een paar dagen. Omdat het te warm is om grote afstanden te lopen, besluiten zij te gaan liften. Er stopt een man in een bus die bereid is om hen te vervoeren voor een korte afstand. Oscar en Agnes moeten achterin gaan zitten en de chauffeur beweert dat hij 'skydancers' vervoert: opblaasbuizen die worden gehuurd voor feesten of voor bedrijfsreclame. Als de buizen worden gevuld met lucht, dan lijkt het net of ze dansen. Oscar meent dat hij zich door Agnes voelt als een skydancer: "Ik wilde alleen maar zeggen dat ik eerst een levende steen was, en sinds ik haar kende wilde ik ronddansen als een facking skydancer."

Een tweede mogelijke titelverklaring is meer indirect: Skydancer kan ook verwijzen naar het personage Agnes. Agnes is in haar jeugd een getalenteerd balletdanseres geweest. Als Oscar en Agnes samen kamperen in een natuurreservaat, vraagt Oscar haar of zij voor hem wil balletdansen in de buitenlucht. 

Structuur & perspectief

Het boek bestaat uit negen hoofdstukken. De eerste zeven hoofdstukken zijn getiteld naar de dagen ('dag één' t/m 'dag zeven') en beschrijven ieder de gebeurtenissen van die dag. Deze eerste zeven hoofdstukken beschrijven hoe Oscar en Agnes steeds verder naar elkaar toegroeien. De laatste twee hoofdstukken zijn titelloos en beschrijven de breuk tussen Oscar en Agnes. Tussen het zevende en het achtste hoofdstuk vindt er een tijdsprong plaats dat wordt aangegeven een blanco (= ongeschreven) bladzijde. De overgang naar het negende en laatste hoofdstuk is een nog grotere tijdsprong, namelijk de dagenlange 'vermissing' van Agnes, en dit wordt aangegeven met meerdere blanco bladzijden.

Het verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief van de 20-jarige Oscar Fischer. Hij is (ik-)verteller, focalisator en hoofdpersoon. Oscar beschrijft zijn eigen leven, dat van de Dinglearen, maar de beschrijvingen gaan hoofdzakelijk over Agnes. Niet alleen observeert hij Agnes, maar hij denkt ook veel over haar na. De lezer maakt dus alleen kennis met de andere personages via de subjectieve blik van Oscar. Op verschillende momenten in het boek treedt Oscar duidelijk op de voorgrond als verteller en spreekt hij direct tot de lezer: "Ik zweer het je, iedereen werd gek toen ze haar zagen, je gelooft het niet omdat je haar niet hebt gezien. Ik kan haar ook nooit toereikend beschrijven want ik ben verdomme geen dichter, maar voor the sake of de geloofwaardigheid van dit rapport ga ik m'n best doen." (19) "Laat me je iets vertellen over Nooit-Meer-Terug-Naar-Dingle-Land." (211)

Decor

Het verhaal speelt zich af in het Amerikaanse dorp Dingle, Idaho. Dit dorp zelf bestaat echt, maar de beschrijving van en het leven in het dorp is verzonnen. Dingle bestaat uit één straat vol met huizen en snackbars en telt slechts 75 inwoners. "Dingle heeft van alles te veel, of te weinig. We hebben bijvoorbeeld niet zo veel inwoners, maar wel heel veel lichaamsvet." Het is een echt dorp waar iedereen alles van elkaar weet en waar veel sociale controle is. In Dingle is iedereen dik om twee redenen: er wordt nauwelijks bewogen door de hitte en er wordt veel te veel gegeten.

De zomers zijn hier echt ongekend warm: vanaf begin mei tot zeker eind september is het buiten echt niet te harden zo heet, zo allemachtig verstikkend heet dat je eigenlijk niks anders kan dan thuis netflixen met je reet in de airco. Het kleine beetje energie dat men dan nog heeft wordt louter gebruikt voor nuttige zaken, zoals jezelf in leven houden, met eten natuurlijk, heel veel eten. Dingles etensmotto: snel, makkelijk, lekker."

Er zijn twee momenten in het boek die zich buiten Dingle afspreken: als Oscar en Agnes gaan kamperen in het natuurreservaat bij Bear Lake en als zij elkaar ontmoeten in Las Vegas. 

Het verhaal speelt zich af in het 'nu' en is vergelijkbaar met de huidige tijd (vertelde tijd). Er wordt fanatiek naar Netflix gekeken, iedereen heeft een mobiele telefoon met een Facebook-app en er wordt verwezen naar actuele series. Het speelt zich in elk geval na 2001 af, omdat er wordt gesproken over 9/11. Het is ook vermoedelijk tijdens de zomervakantie, omdat iedereen vrij is en er niet over school gesproken wordt. Bovendien is het extreem warm.

De verteltijd is ongeveer 10 dagen. De eerste zeven hoofdstukken gaan over de eerste zeven dagen, ofwel de eerste week, dat Agnes in Dingle woont. De laatste twee hoofdstukken beslaan meerdere dagen. 

Stijl

De schrijfstijl in Skydancer is erg toegankelijk en het taalgebruik is herkenbaar voor scholieren. Het complete verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Oscar, een 20-jarige jongen. Alle beschrijvingen worden gekleurd vanuit zijn perspectief. In het begin is de stijl overwegend cynisch, maar naarmate het verhaal vordert wordt de toon steeds serieuzer.

De leeftijd van de ik-verteller/hoofdpersoon en het taalgebruik zijn goed op elkaar afgestemd. Bijvoorbeeld in de volgende zin als de verteller duidelijk wil maken dat het erg stil is in de straat: "Vanaf dit punt kon je een nugget horen vallen." (19) of "Het was een kakafonie aan wie-de-facks, waarom-de-facks, en nu-de-facks." (21) Er wordt daarnaast ook veelvuldig gescholden ('fucking/facking/focking', 'tering', 'godsamme'). En er worden veel Engelse woorden gebruikt en vermengd, iets wat jongeren vaak doen in de spreektaal. "Ik kan haar ook nooit toereikend beschrijven want ik ben verdomme geen dichter, maar voor the sake of de geloofwaardigheid van dit rapport ga ik m'n best doen." (19)

Er komt daarnaast ook veel beeldspraak (metaforen) voor in de beschrijvingen. Enkele voorbeelden zijn: "Het was niet pokkeheet, het was niet alsof je in een gigantische steenoven woonde", "De tent was zo klein als een sardineblikje" en "De schapen (=dorpsbewoners) weken automatisch uiteen". 

Slotzin

It's the end of the things you know, klinkt er, en het is bizar hoe het nummer in dit moment past, bijna als een soundtrack, of een heel goede aftiteling, alsof ook zij het nu hoort, daarin de bus. Someone can say: hello, here we go.

Beoordeling

Skydancer (2018) is een geslaagde debuutroman van de jonge schrijfster Lotte Kok. De roman behandelt algemene, universele thema's als liefde en opgroeien en spreekt daarmee een breed publiek aan van jong tot oud. Toch is Skydancer ook vooral een roman die zich in het bijzonder verhoudt tot één doelgroep: de huidige jongerengeneratie. Het is een verhaal waar jongeren/scholieren zich makkelijk in zullen herkennen, omdat het over problemen en vraagstukken waar alle jongeren mee te maken krijgen op een bepaald punt. Ga je studeren? Blijf je thuis bij je ouders in het dorp waar je bent opgegroeid? Doe je wat er van je wordt verwacht of ga je een ander pad bewandelen? Hoe ga je om met liefdesverdriet? Van taal tot gedrag tot eetgewoontes, in ieder opzicht heeft Kok de jonge personages in haar roman zeer overtuigend neergezet. De toegankelijke schrijfstijl en de heldere verhaallijn maakt het boek goed leesbaar.

Maar eigenlijk is de roman zowel herkenbaar als onherkenbaar tegelijkertijd. De achterflap maakt niet voor niets de vergelijking met een Wes Anderson-film: het zit vol met overdrijvingen en absurditeiten. Een dorp als Dingle is onvoorstelbaar, maar de beschreven typetjes herkennen we waarschijnlijk allemaal wel. Ik dacht tijdens het lezen best vaak: dit kan ook alleen maar in Amerika! Het is juist deze combinatie tussen de schrijnende werkelijkheid en de humoristische absurditeit die deze roman zo uitzonderlijk en leuk maakt om te lezen. 

Recensies

"De eerste vijftig bladzijden van Lotte Koks Skydancer vormen een rollercoaster van grappen en spitsvondigheden waarover je je als lezer gewillig laat meevoeren, je intussen afvragend hoe ze dit ooit tot het einde zal volhouden. Dat doet ze dan ook niet. Hoe duidelijker wordt dat Agnes een duister verleden met zich meedraagt, hoe ernstiger de toon van het boek en hoe zeldzamer de grappen, al verliest het nooit zijn vertederende en onschuldige aura dat soms aan het werk van John Green doet denken." https://deleesclubvanalle...skydancer/

Bronnen

Lotte Kok is te gast bij het radioprogramma Nooit Meer Slapen om over haar debuutroman te spreken.

https://www.nporadio1.nl/...-lotte-kok