Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2017
• 454 pagina's
• Uitgeverij: Ambo-Anthos

Flaptekst

Eerste zin

De jurk sluit strak om mijn lichaam, een dwangbuis van flonkerende pailletten in taupe. Verdwaasd staar ik naar de wc. Bukken gaat niet, de jurk ophalen evenmin. Daarmee loop ik het risico haar te beschadigen nog voor ze is gefotografeerd. Mijn blaas zal moeten wachten.

Samenvatting

De hoofdstukken zijn erg fragmentarisch waarbij heden en verleden elkaar steeds afwisselen. In deze samenvatting is ervoor gekozen om verleden en heden te herschikken.

Het verleden (ik-figuur Claudia Konings) 
Claudia groeit op in een eenvoudig Brabants gezin. Op school let ze niet zo goed op, valt regelmatig in slaap, omdat ze 's nachts wakker ligt als ze creatieve gedachten heeft. Ze is dan tien jaar en maakt kunstwerkjes o.a. van veren die ze van de grasparkieten van haar opa krijgt. Zo maakt ze voor haar gehandicapte opa Storimans een giletje. Hij heeft een erfelijke ziekte die zijn hersens aantast. Welke wordt niet genoemd. Claudia is bang dat ze later ook die ziekte krijgt. De juffrouw van school wil haar moeder spreken over het op school in slaap vallen, maar die staat haar niet ten woord.

Als puber (op de mavo) ziet Claudia er niet erg sexy uit. Ze heeft geen tieten en ze wil ook graag een vriendje met eventueel seks. Haar vriendinnetje heeft dat al gehad. Claudia wil naar de Kunstacademie,  maar daarvoor moet ze eerst naar de havo. Haar vader vindt dat hele kunstgedoe maar niets. Haar moeder werkt in een bar die van de familie is. Opa Storimans sterft en dat vindt Claudia erg. Na zijn dood hoort ze van haar oma dat  Opa vóór zijn ziekte bij de revue was. Ze gaat toch naar de kunstacademie en krijgt na een suf vriendje op een feestje ook de wat vlottere Henrie te pakken. Ze hebben seks, maar omdat ze dat onbeschermd doen, wordt ze meteen zwanger. Ze hebben geen huis en ze moet intrekken bij de ouders van Henrie. Dat benauwt Claudia erg: als het jongetje wordt geboren, heeft ze eigenlijk last van een post natale depressie. Ze kan niet erg genieten van het jongetje dat Jonathan heet.  Ze is van de academie afgegaan, maar komt haar klasgenoot Marnix weer op straat tegen. Die probeert haar te stimuleren tot daden. Ze wil een baantje bij Jamin, maar hij zorgt ervoor dat ze bij een modebedrijf kan werken. Marnix moet nog afstuderen en hij vraagt haar onze kleding (artwork) voor hem wil maken voor zijn afstudeerproject. Ze doet dat en het is eigenlijk een vorm van fraude. Marnix zorgt ervoor dat ze later als ontwerpster mag blijven werken voor Foox, maar dat bedrijf doet eigenlijk niets anders dan producten van anderen  jatten en namaken. Claudia baalt daar van en ze heeft steeds meer contact met Marnix. Henrie is nogal jaloers en hun vriendin Mandy zorgt steeds meer voor Jonathan. Je ziet als lezer het naderend overspel . Claudia kiest voor zichzelf en besluit bij Henrie weg te gaan. Mandy (die zelf een miskraam heeft meegemaakt) blijkt later haar plaats ingenomen te hebben.
Marnix van de Ven wil dan met Claudia zelf een bedrijfje opzetten. Hij heeft daarvoor geld nodig van zijn ouders. Dat lukt en het bedrijf met de naam van Vivian D. wordt een succes.

Het heden 
Vivian D. moet in Parijs haar eigen ontwerp-jurk presenteren. Ze staat liever niet in de belangstelling en moet van interviews ook weinig hebben. Er wordt ook vaak gevraagd waarom ze geen partner heeft. Ze heeft een personal coach (Joelle). Maar haar zakenpartner en vriend Marnix heeft die middag een aandelenpakket verkocht , waardoor ze geen meerderheidsbelang meer hebben bij hun bedrijf. De Italiaan Valerio Bruno (met een bedenkelijk imago) krijgt zo 51 % van de aandelen in handen, waardoor ze zelf geen macht meer hebben. Waar Vivian D. heel origineel was in het ontwerpen van kleding, wil de nieuwe eigenaar (die nog twee grote financiers achter zich heeft staan) een andere richting opgaan. Alles moet grootser en mondialer worden aangepakt en dus commerciëler. Claudia (Vivian) weet niet of ze het wel wil, maar uiteindelijk gaat ze overstag. Er wordt door de eigenaar een nieuwe manager aangesteld met wie Marnix het niet goed kan vinden. Vivian moet haar focus verleggen naar Amerika. Maar af en toe is ze ook weer terug in het gezin (als haar vader jarig is bijvoorbeeld). Dan ontmoet ze ook haar knappe zoon Jonathan weer eens. 
Marnix vindt de overgang naar de commerciële visie maar niets, maar Vivian gaat overstag en voelt in Amerika wel dat de druk wordt opgevoerd. Alles is immers commerciëler. Joelle regelt een foto met filmster Leonardo di Caprio en die gaat de wereld over. Het is een handige verkooptruc. Marnix voelt aan dat de nieuwe leiding hem wil lozen. In Amerika moet Vivian een nazomer-project (Indian summer) ontwerpen. Ze krijgt de inspiratie door gesprekken met de oude financier Oscar Lens. Die plantte met zijn familie altijd een eikje in de tuin voor het nageslacht.

Op privégebied vertelt Jonathan dat hij en zijn vriendin gaan trouwen. Dat vindt Vivian toch wel erg leuk. Weer later vertelt hij vlak voor de bruiloft dat zijn vrouw zwanger is en dat Vivian dus oma wordt.
Als Vivian weer in New York is, hoort ze dat Marnix in coma ligt. Hij heeft te veel drank en drugs gebruikt en is van de trap gevallen. Ze gaat terug naar Amsterdam en zit aan zijn bed tot hij ontwaakt. Niemand kan haar in Amerika Houden. Gelukkig komt Marnix bij,  maar hij heeft restverschijnselen van zijn val. Marnix zegt dat ze terug naar Amerika moet. Zelf wil hij stoppen. Maar de propagandacampagne moet worden gestart. Omdat ze oma wordt, wil ook Vivian nu stoppen.  Het bedrijf wordt haar toch te commercieel en er zijn belangrijkere dingen in het leven. Dat weet ze zeker als er met de geboorte iets met haar kleindochter dreigt mis te gaan. Jonathan belt haar en Vivian laat zich op het vliegveld afzetten.

Zeven jaar later
Kleindochter Mila is het oogappeltje van Vivian. Samen met oma besluit ze een boompje voor het nageslacht te planten. (Vivian heeft het idee van Oscar Lens overgenomen) Vivian heeft er geen spijt van dat ze voor het familieleven heeft gekozen.

Uit een krantenartikel blijkt dat Claudia daarna weer met Marnix (met wie ze samenwoont) een nieuw bedrijf heeft gesticht met opnieuw de beginselen waar ze samen zo veel belang aan hechten. Niet het geld maar de creativiteit en het plezier in het maken staan daarbij voorop. Dat heeft Vivian in haar leven wel geleerd.

Personages

Claudia

Claudia Konings groeit op in een eenvoudig Brabants gezin. Ze kan soms niet helemaal in slaap komen, omdat ze dingen ontwerpt. Daarom slaapt ze soms op school. Ze heeft o.a. daardoor weinig zelfvertrouwen. Ze gaat naar de mavo, maar haar vriendinnen zijn op fysiek gebied al heel wat verder. Ze heeft bijvoorbeeld nauwelijks tieten en dat is niet erg uitnodigend voor de jongens. Claudia wil ook best seks en dat geeft een jongen uit haar eigen milieu Henrie haar wel. Jammer genoeg leidt dat meteen tot een zwangerschap, waardoor ze weer van de Kunstacademie afgaat. Ze wordt moeder, maar dat benauwt haar wel erg, zeker omdat ze moet gaan inwonen bij haar schoonouders. Marnix, een vriend van de kunstacademie, haalt haar weer terug in de modewereld. Daarin kan Claudia haar ei en creatieve vermogen kwijt. Het is de start van een loopbaan in de modewereld en het einde van een familieleven en een huwelijk. Haar zoon wordt later door Mandy, een vriendin van haar, opgevoed en zij komt in de schijnwerpers van de modefotografen te staan. Ze wil eigenlijk niet groter worden dan ze op een bepaald moment is, maar omdat Marnix aandelen verkoopt, gaat haar bedrijf in andere handen over. Aanvankelijk ziet ze de overname wel zitten, maar een aantal persoonlijke gebeurtenissen (de val van Marnix en de coma waarin hij verkeert) het huwelijk van haar zoon en het feit dat ze oma wordt, doen haar besluiten terug te keren naar het gewone leven. Claudia en Vivian zijn de twee kanten van een vrouw in twee verschillende werelden.

Marnix

Marnix is veel minder creatief dan Claudia. Zij maakt de kleding voor zijn afstudeerproject. Hij is financieel handiger en hij kan met geld van zijn ouders een bedrijf starten. maar het gaat te goed, Marnix gebruikt teveel drugs en alcohol en besluit zijn aandelenpakket te verkopen. Dat is stom, want nu komen er andere, heel wat zakelijker ingestelde mensen boven hem. Hij kan dat slecht hebben, wil liever niet meedoen en neemt nog meer drugs en alcohol tot zicht.Hij krijgt een fatale val en raakt in een coma. Als hij bijkomt en later revalideert beseft hij dat hij deze wereld niet meer wil. Hij neemt ontslag. Later blijkt hij met Claudia toch weer een eigen maar kleine kledinglijn te ontwikkelen.

Henrie

Henrie is de tegenpool van Claudia. Hij zit vast in zijn milieu van zijn ouders. Hij heeft vergeefs gehoopt op een voetbalprofcontract en blijft daarna hangen in zijn omgeving. Hij kan het niet hebben dat Claudia zich ontwikkelt en hij is jaloers op Marnix. Dat moet natuurlijk fout aflopen. Claudia scheidt van hem en hij gaat verder met Mandy, weer in zijn eigen milieu. Op zich is daar natuurlijk ook niets mis mee.Waarschijnlijk blijft hij op goede voet met Claudia vanwege de opvoeding van zijn zoon Jonathan.

Quotes

"De oogst van maanden ligt op mijn sprei uitgestald, gesorteerd op kleur en grootte: blauw, zeegroen, zwart en grijs. Ik zou willen dat ik meer veren had. Nu moet ik zuinig zijn op elk veertje, zorgen dat ze schoon blijven en dat de baardjes niet uit elkaar gaan staan. Ik leg de veren naast en onder elkaar, laat de randen elkaar deels overlappen. Mijn vingers werken snel, steeds sneller, ze kunnen mijn hersenen amper bijhouden. Ik voel een kriebel in mijn maag, alsof ik op een slee van een heuvel glijd. De kleuren lopen in elkaar over, van licht naar donker. Ja, dit is het. Zo had ik het in mijn hoofd." Bladzijde 11

"Ik laat me in de limousine duwen. Het portier wordt achter me gesloten. De geur van leer. Het gegrom van de motor. Koele lucht blaast zachtjes in mijn hals. Ertussenuit knijpen, schiet het door me heen als de auto zich in beweging zet. Joelle heeft echt geen idee." Bladzijde 15

"Ineens zie ik het. Ineens begrijp ik wat het verschil is tussen mijn werkjes thuis en die op school.: we maken hier geen dingen, we maken dingen na." Bladzijde 47

"Dan vloeit alles samen. In mijn normale leven heb ik zo'n gevoel nooit. Zelfs bij mijn vrienden voel ik me eerder ongemakkelijk: ik speel een rol. Hier, thuis, op school. Ik speel Claudia Konings de dochter-van de vriendin -van en de stoere grote zus-van. Mijn ware kleuren krijgt niemand te zien." Bladzijde 111

"Mijn zoon lijkt fysiek op zijn vader, maar met het verstrijken van d e jaren zie ik steeds meer karaktertrekken van mezelf in hem terug. Hij wil vooruit in het leven, is ondernemend. Ik vrees dat Jonathan mijn werkverslaving heeft geërfd ." Bladzijde 290

"Elk kantelpunt in de geschiedenis, elke verschuiving, leidt ook tot veranderingen in de mode. Je hoort weleens beweren dat de wereld het modebeeld bepaalt, dat onze invloed op het straatbeeld groot is, maar ik zie onze ontwerpen juist als reactie op wat er om ons heen gebeurt. Wij dicteren niet, wij reageren." Bladzijde 391

"Ik wijs op de eik in de tuin: "Is was nooit op het idee van de Indian Summer-collectie gekomen als ik niet avondenlang onder uw boom had gedineerd. De verhalen die u vertelde over uw jeugd hebben me geraakt". (Vivian D. tegen financier Oscar Lens)" Bladzijde 391

Thematiek

Zin van het bestaan / zin van het leven

Eigenlijk draait het in de roman om de zin van je bestaan. Waarin kun je je als mens gelukkig voelen. Is dat de macht, is het het grote geld of zit het geluk in de kleine dingen, zoals het fijne gevoel iets te kunnen scheppen. Vivian D. moet er via een lange omweg achter komen wat het ware geluk kan zijn. Dat is o.a. een familieleven waarin je het gevoel krijgt thuis te zijn. Het is niet d e grote modewereld van het geld en de macht. Als ze later op het gewone niveau met moeilijkheden wordt geconfronteerd (de scheiding, de val van Marnix, het huwelijk van haar zoon en de geboorte van een kleindochter ) neemt ze het besluit terug naar Nederland te gaan en de machtige modewereld te laten voor wat die is. Als alles in haar omgeving weer harmonieus wordt in haar bestaan, kan ze met haar grote vriend Marnix weer op kleine schaal gaan ontwerpen. Zo is geluk heel gewoon.

Motieven

Vriendschap

Claudia en Marnix ontmoeten elkaar op de Kunstacademie. Vanaf dat moment zijn het vrienden. Ze helpen elkaar. Marnix stimuleert haar terug te komen naar de modewereld en Claudia helpt hem met het ontwerpen van de kleding. Later als het bedrijf wordt overgenomen en Marnix zich daar niet in kan vinden en meer drugs gaat gebruiken dan goed voor hem is, raakt hij in een coma na een val. Vivian bedenkt zich geen moment en reist ondanks allerlei verplichtingen naar Amsterdam om aan zijn bed te wachten totdat hij bijkomt. Aan het eind besluit ze ook terug te treden uit het grote bedrijf en besluit ze weer met Marnix een eigen en kleine kledinglijn op te zetten.

Moeizame liefdesrelaties

Claudia heeft een moeizame liefdesrelatie met Henrie. Hij is wel de eerste die met haar seks heeft, maar omdat dit uitloopt op een ongeplande zwangerschap, gaat haar leven veranderen. ze verlaat de Kunstacademie en trekt in bij de ouders van Henrie. Dat benauwt haar. Als ze weer contact krijgt met Marnix, wordt ze meer en meer aangetrokken tot de modewereld. Ze besteedt zoveel tijd aan het ontwerpen van kleding dat ze haar huwelijk verwaarloost. dat kan niet goed gaan, zeker als Mandy steeds meer taken als moeder van Jonathan overneemt. Uiteindelijk neemt Claudia het besluit te scheiden van Henrie.

Drugs

Marnix kan niet helemaal zonder drugs (en alcohol) en ook Vivian gebruikt wel eens een peppil om het leven wat draaglijker te maken.

Coming of age

Omdat je als lezer in het deel dat over het verleden gaat Claudia ziet opgroeien en zich ziet ontwikkelen, is er ook sprake van het coming of agemotief. Ze leert de verliefdheid kennen, ze wordt ingewijd in de wereld van de seksualiteit en wordt ongewenst zwanger.

Jeugdherinneringen

Een groot deel van de hoofdstukken gaat over de jeugd van Claudia. Ze laten zien welke creatieve geest Claudia als kind al is. Ze vertellen ook over het gezin van Claudia, haar vriendschappen en haar relaties met ouders en grootouders.

Zakenwereld

Het goed lopende kleine bedrijf van Vivian D. wordt opgekocht door o.a. Valerio Bruno. Die heeft dan de meerderheid van de aandelen en zo kan hij de macht overnemen. Hij en zin twee andere financiers zijn van plan het bedrijf een mondiaal gezicht te geven en de productielijnen anders te maken waardoor Vivian D. een grote speler op de markt wordt. Zo werkt het blijkbaar in de modewereld. Ten slotte neemt Claudia (Vivian) daarvan afstand.

Armoede

Claudia Konings heeft het in haar jeugd niet echt breed. Haar ouders zijn van eenvoudige komaf en moeten hard werken om geld te krijgen. Het milieu van de André Hazes liedjes. Eenvoudig maar niets mis mee.

Moeder-zoonrelatie

Als Claudia al heel jong zwanger raakt en een zoon krijgt, kan ze er niet erg van genieten. Later beseft ze dat ze heeft geleden aan een post-natale depressie. Ze besteedt meer aandacht aan haar werk dan aan haar man en zoontje. Dat kan niet goed gaan. Ze gaat ook scheiden van Henri en haar zoontje Jonathan wordt opgevoed door Mandy die een relatie is begonnen met Henrie. Toch blijft de relatie tussen Jonathan en Vivian redelijk. Hij houdt contact met haar, nodigt haar uit op de bruiloft en vertelt haar dat ze oma wordt. Mede daarom besluit Vivian de modewereld met het grote geld vaarwel te zeggen.

Dood

Haar geliefde opa is Opa Storimans. Hij heeft alleen al op jonge leeftijd een hersenziekte gekregen die bovendien genetisch bepaald is. Opa sterft en dat maakt nogal indruk op de jonge Claudia. Ook haar andere grootouders en tante overlijden, maar omdat ze dan al in de modewereld zit, gaat dat grotendeels aan haar voorbij.

Standsverschil

Claudia is afkomstig uit een simpel arbeidersmilieu in Brabant. Door haar creatieve talenten breekt ze door in de modewereld, waardoor ze te maken krijgt met een totaal andere wereld. Het is dus met recht : 1 vrouw, 2 werelden. De vrouw die afkomstig is uit het milieu van André Hazes-gfans en later op een foto wordt vereeuwigd met Leonardo di Caprio.

Fraude

Er zijn twee gevallen van fraude in de roman. Marnix zit op de Kunstacademie en moet kleding ontwerpen voor zijn afstudeerproject. Maar hij laat Claudia de kleren voor hem ontwerpen en hij dient ze in als of hij die zelf gemaakt heeft. Het bedrijf Foox waar Claudia en Marnix later gaan werken doet eigenlijk hetzelfde. Het koopt overal in de wereld kleding op en maakt die na met een paar kleine wijzigingen.

Motto

Het motto aan het begin van de roman is:

‘Und der Haifisch der hat Tränen
Und die laufen vom Gesicht
Doch der Haifisch lebt im Wasser
So die Tränen sieht man nicht.’
(Rammstein, ‘Haifisch’)

Na een aantal hoofdstukken worden er ook nog enkele andere motto's  genoemd. Dat zijn soms songteksten, soms uitspraken over mode of over het menselijk bestaan. Ze zijn alle erg duidelijk, waardoor uitleg niet nodig is. Ze zijn vooral op Claudia /Vivian van toepassing.

Na hoofdstuk 10: "De spiegel die de omgeving ons voorhoudt bepaalt wie we worden."( Paul Verhaeghe- Identiteit)
"Roem gaat altijd gepaard met eenzaamheid. Succes is zo koud en eenzaam als de Noordpool" (Vicki Baum) 
en aan het einde:
"Style is knowing who you are, what you want to say, and not caring what anyone else says."(Gore Vidal) 

 

Opdracht

Geen opdracht

Trivia

Esther Verhoef, zo blijkt uit interviews, heeft zich twee jaar lang georiënteerd op de modewereld. Ook draait ze tijdens het schrijven van de roman de muziek die in die periode van de roman populair was. Een overzicht van de nummers die ze in het verhaal noemt, staat achterin de roman afgedrukt.

Titelverklaring

Wanneer Vivian D. wereldwijd gaat, wil men in Amerika  een nieuwe collectie presenteren. Claudia heeft inspiratie gekregen door gesprekken met een financier Oscar Lens. Die heeft een boom voor het nageslacht geplant.  
Ze heeft een Indian Summer-collectie gecreëerd. Indian Summer is de Engelse term voor een mooie (heel zonnige) nazomer. Er wordt enkele keren verwezen in de tekst naar die term voor "nazomer." 

Maar je zou de titel ook symbolisch kunnen opvatten. Het heeft lang geduurd, maar in de mooiste periode van haar leven (als ze oma  wordt, dus in de nazomer van haar leven) heeft Vivian geleerd wat de zin van het bestaan is.

Structuur & perspectief

Er zijn twee verhaaldraden: verleden en heden en die twee wisselen elkaar per hoofdstuk af. Er is  een nummering van hoofdstukken met cijfers(heden) en met letters (het verleden). Er zijn twee keer 76 hoofdstukken die relatief  klein zijn, waardoor er een enorm verteltempo wordt gehanteerd.
De twee verhaallijnen zijn ook nog verschillend in typografie: er worden twee verschillende lettertypes gebruikt. Binnen de verhaallijnen zijn de hoofdstukken wel chronologisch, maar de roman als geheel is door de gekozen structuur niet-chronologisch.
Als geroutineerd thrillerauteur maakt Esther Verhoef handig maar kundig gebruik van het stijlmiddel van de cliffhanger, waardoor ook de spanning wordt opgevoerd. Andere vertelmiddelen zijn  de personages die worden opgevoerd. Je weet van hen nog niet welke rol ze in het verleden van Claudia Konings een rol hebben gespeeld. Ook dat werkt spanning verhogend.

Na de eigenlijk roman is er nog een soort epiloog die zeven jaar later speelt. Tenslotte eindigt het verhaal met een krantenartikel waarin wordt aangegeven dat Claudia Konings haar eigen kledinglijn is gaan ontwikkelen. Ze doet dat samen met Marnix van de Ven,  haar oude jeugdvriend.

Het perspectief berust in beide verhaallijnen bij een ik-figuur. In het verleden is dat het personage Claudia Konings, die in een eenvoudig en armoedig milieu opgroeit. In de verhaallijn van het heden is ze een beroemde mode-ontwerpster met een eigen lijn en noemt ze zich Vivian D.  Voor het grootste deel gebruiken beide vertelsters de o.v.t.
In het allerlaatste krantenbericht wordt de situatie van Claudia Konings bekeken door een journaliste en wordt ze dus als een "ze"gepresenteerd.

Decor

Het decor van de jeugd van Claudia Konings is een plaatsje in de provincie Brabant. Dat kun je eigenlijk alleen maar afleiden uit het dialectisch taalgebruik (zoals uitdrukkingen met "kei" als "keigoed", "spinneke") maar niet uit het vermelden van feitelijke gegevens. 
De andere decors zijn de modewerelden van Parijs, New York en Amsterdam.

De vertelster geeft wat tijd betreft ook geen data en jaartallen. Het heden speelt in ieder geval in de de 21e eeuw (het gebruik van sociale media, het vermelden van Willem-Alexander en Maxima) De epiloog speelt zeven jaar later (als je die op 2017 stelt, zou de rest van het heden in 2010 spelen) Vivian D is een veertiger, vertelt ze in het heden.

In het  verleden is  Claudia Koning een meisje van tien jaar. Dat zou kunnen betekenen dat het verleden vanaf 1980 speelt. De enige gegevens waaruit je dat zou kunnen afleiden is het dateren van de muziekhits die door de vertelster worden genoemd. Wanneer Claudia op de havo zit en minimaal 17 jaar is, kijkt ze naar de tv waarop Cindy Lauper met True Colours te zien is. Dat nummer werd in 1986 uitgebracht. En ze gaat samen met Henrie in de bioscoop kijken naar de film Robocop (van Paul Verhoeven) die in 1987 werd uitgebracht. Ook wordt de kernramp van Tsernobyl genoemd. Verder zijn er aanwijzingen als de film Grease, de Berlijnse Muur. 
Met  een veilige marge is het dateren van het verleden mogelijk vanaf ongeveer 1980 tot 1990.  

Stijl

Mede door de structuur maar ook door de stijl kun je zien dat Esther Verhoef een ervaren (thriller)schrijfster is. Ze let als verteller op de details, ze voegt met mate steeds nieuwe informatie toe, die de nodige vragen oproept, maar maakt ook sommige verhaaldraden niet helemaal af, wat wel spanning oproept.
Het verteltempo ligt door de vlotte dialogen, korte zinnen en eenvoudige woorden erg hoog.

In de hoofdstukken over het verleden wordt ook een Brabants milieu geschilderd en dat kun je ook in het taalgebruik van de streek  terug zien. 
Alles blijft in ieder geval helder en eenvoudig te lezen. Met herkenbare metaforen:
(blz. 11) "Ik voel een  kriebel in mijn maag alsof ik  op een slee over een heuvel glijd."
(blz. 21) Ik sluit mijn ogen en haal diep adem. En nog een keer. Kijk naar het eiland vol flitslicht, dat plaatselijk noodweer waar ik me aan moet blootstellen."
(blz. 182)"Ik strijk het papier glad alsof het een landkaart is en ik de generaal die de troepen moet aansturen. Maar deze oorlog is al verloren. All uitvalswegen zijn geblokkeerd."
(blz. 380) "Als ik Marnix op de schemerige parkeerplaats voor het pand tref, is het lagedrukgebied in mijn hoofd nog steeds niet opgeklaard."

 

Slotzin

Welkom zijn, bij de ander thuis mogen komen. Het is van een ongekende rijkdom. Het heeft me een mensenleven gekost om dat in te zien.

Beoordeling

Ik ben niet thuis in de modewereld en eerlijk gezegd, interesseert me het niet echt wat er in die wereld gebeurt. Hoewel ik graag merkkleding draag, heb ik me zelden verdiept in de marketingstrategie daarachter.  De Modewereld is er toch vooral één van vrouwen.

Daarom lijkt Nazomer in de eerste plaats een roman voor meisjes en minder voor mannen. Maar het verhaal dat Verhoef vertelt, is niettemin interessant en door de opbouw en de vlotte stijl, is het  wel boeiend. Je bent heus wel geneigd tot doorlezen ( al heb ik de echte modepassages met een schuin oog gelezen)   en daarmee lijkt "Nazomer" een ideaal vakantieboek. Geen al te grote drama's  wat ook wel als nadeel zal hebben dat het verhaal na het lezen van de roman niet heel lang zal blijven hangen.  Er zijn ook wel voorspelbare gebeurtenissen (de verliefdheid, de zwangerschap, de problemen in het huwelijk en  de macht van de zakenwereld die tot ellende leidt).
Maar nogmaals, geen vervelende roman om te lezen.

Recensies

"Interview met de schrijfster over het tot stand komen van de roman." https://www.metronieuws.n...er-verhoef

"Bijzonder binnen Nazomer is Claudia. Dit hoofdpersonage mist, zeker in de eerste hoofdstukken, emotie. Bij vlagen is ze erg analytisch (“Pas wanneer mensen de beperkingen van hun situatie werkelijk onder ogen zien, komt er ruimte voor verandering, voor groei.”) en vlak. Je wilt woede, paniek en verdriet zien, maar lange tijd blijft dat uit. Hoewel dit in eerste instantie aandoet als onprettig, blijkt het een prima keuze. Naarmate het verhaal groeit, komt Claudia tot inzichten en verandert ze beetje bij beetje. Ze trekt de lezer en de omgeving naar zich toe en laat meer van zichzelf zien. De vlakheid blijft, maar wordt een beetje in de hoek gedreven. Ze vormt daarmee de perfecte ondersteuning van de thematiek binnen een verhaal dat een prima basis is voor een zomerse avond." https://www.hebban.nl/rec...er-nazomer

"Interview met de schrijfster over haar roman. "Voor mij is Nazomer vooral een boek over persoonlijke ontwikkeling en hoe die kan botsen met je afkomst en je familie, de cultuur waaruit je bent voortgekomen. Het gaat ook over de invloed van je afkomst op je levensloop en zelfbeeld. Vivian is een dromer en heeft ondanks haar succes op latere leeftijd geen positief zelfbeeld aan haar jeugd overgehouden, ze laat zich daarom sturen door adviseurs. Dat botst, je ziet het vaker gebeuren bij creatieve mensen. De frictie die Vivian voelt, zal iedereen herkennen die een carrière nastreeft. Toen ik in 2007 was genomineerd voor de Gouden Strop met Close-up, woonden we in de Dordogne. Ik reed speciaal voor de nominatie naar Amsterdam en zat daar op een barkruk het verdict van de jury af te wachten terwijl een Franse vriend met mijn zoon op de introductieavond van zijn nieuwe, Franse school was. Close-up won niet, ik reed weer 1100 kilometer zuidwaarts en had een belangrijke gebeurtenis uit het leven van mijn kind gemist. Zo doe je steeds weer concessies met een onbekende uitkomst."" https://lees.bol.com/nl/a...er-verhoef