Flaptekst
Ik wil mijn kind terug is het waargebeurde verhaal van Miriam (1-1-1998 in Mosul, Irak). Haar verhaal, opgetekend door schrijver/journalist Arie van Driel, is bizar, schokkend, emotioneel, hartverscheurend en soms zelf mensonterend.
Op 22 november 2008 werd de toen negen maanden oude baby Ali door zijn vader ontvoerd naar Irak. Sindsdien heeft Miriam haar kind een paar keer heel even via webcam beelden mogen zien. Zoektochten door onder meer haar familie en Interpol in Irak, Syrië, Noorwegen en Zweden leverden geen resultaat op.
De ontvoering van haar zoon door haar ex-man betekende voor Miriam een zoveelste tragedie in haar nog jonge leven, dat zonder fantasie gemakkelijk als een nachtmerrie kan worden beschreven. Als kind kende zij in haar geboorteland Irak zowel rijkdom als armoede. Haar vader, als ingenieur in de vliegtuigindustrie in dienst van de overheid, werd door de geheime politie van dictator Saddam Hussein opgepakt. Na zijn vrijlating uit de gevangenis vluchtte hij naar Nederland. In de winter van 2000 vluchtte Miriam samen met haar moeder, zes zusjes en broertje via Syrië eveneens naar Nederland.
Miriam was 17 jaar toen zij met de 30-arige vader van haar latere kind trouwde. Vanaf dat moment werden zij en haar familie door hem gekleineerd, geïntimideerd, bedreigd en uitgescholden. Zij raakte zwanger, pleegde stiekem abortus, raakte na gedwongen seks opnieuw in verwachting, en kreeg een gezonde zoon, Ali.
In Tsjechië ontsnapte zij op het nippertje aan de dood. Tijdens de Ramadan in 2008 durfde zij eindelijk definitief bij haar man weg te gaan. Zijn wraak: de ontvoering van haar zoon.
Miriam probeert inmiddels haar leven weer zo goed mogelijk op te pakken. Zonder haar kind gaat haar dat echter moeilijk af. Regelmatig stelt zij zichzelf dan ook die ene vraag: waarom leef ik eigenlijk nog?
Eerste zin
Drie keer was het goed gegaan, had hij mijn zoon volgens de afgesproken omgangsregeling aan het einde van de zaterdagmiddag weer netjes op tijd teruggebracht.Samenvatting
Miriam heeft een verschrikkelijk moeizaam leven. Ze groeit op in Irak waar ze haar leven niet veilig is. Samen met haar ouders vlucht ze naar Nederland waar ze een nieuw leven op hoopt te bouwen. Na een aantal keer verhuisd te zijn, komen ze uiteindelijk terecht in Delft waar Miriam een hele leuke man ontmoet. Hij vertelt dat hij ook uit Irak komt en dezelfde geloofsovertuiging als Miriam heeft. Hij liegt tegen haar. Toch gelooft Miriam hem en besluit ze een relatie met hem te beginnen.
Al snel trouwt Miriam op zeventienjarige leeftijd met deze man. Ze komt er snel achter dat haar eigen man geen lieverdje is: hij dringt altijd zijn zin door waardoor zij niks te zeggen heeft in huis. Ook is hij met seks erg hardhandig. Van fysiek geweld hoeft ze niet meer op te kijken en ze vindt het eigenlijk nog verschrikkelijk om met hem samen te zijn. Elke keer neemt ze weer de beslissing om bij hem weg te gaan en haar spullen te pakken. Maar dan wordt ze zwanger. Ze weet niet wat ze moet doen en schakelt de hulp van haar zus in. Samen met haar zus gaat ze in het geheim naar een abortuskliniek waar ze het kindje weg laat halen. Iets wat haar zowel fysiek als mentaal ontzettend veel pijn heeft gedaan.
Haar man komt erachter en is woedend. Al snel maakt hij Miriam weer zwanger. Miriam had weer besloten om haar spullen te pakken en bij hem weg te gaan, maar ze vindt nu dat het te laat is. Ook houdt haar man haar ontzettend goed in de gaten waardoor ze niks meer kan doen zonder dat hij het door heeft. Ze besluit dan ook om het kindje te houden en het op te voeden.
In 2008 werd hun zoontje geboren. Zonder dat Miriam het wist had haar man haar zoontje Ali genoemd. Ze had er niks meer op in te brengen omdat de naam al was aangegeven bij de gemeente. Ondanks alle problemen tussen Miriam en haar man zorgt Miriam heel erg goed voor haar kindje. Ze houdt super veel van hem en durft eindelijk het besluit te nemen om definitief bij haar man weg te gaan. Ze besluit om van hem te gaan scheiden en weer bij haar ouders in te trekken.
Als ze wil gaan scheiden komt Miriam achter iets raars. De bruiloft tussen Miriam en haar ex-man schijnt nooit echt geweest te zijn. Hij heeft het allemaal nagespeeld omdat hij eigenlijk al een andere vrouw had. Ze snapt er helemaal niks van. Wel weet ze wie deze vrouw is en hoe ontzettend hij deze vrouw waardeerde. Achteraf blijkt dat zijn huidige vrouw geen kinderen kon krijgen. De ex-man van Miriam wilde dus van Miriam een kind krijgen om het kind vervolgens met zijn andere vrouw op te voeden. Dit betekende dus dat hij na een tijdje bij Miriam met het kind weg zou gaan.
Er komt een regeling dat de ex-man van Miriam Ali maar één keer in de twee weken mag zien. Hij moet Ali dan bij Miriam op komen halen en mag een hele middag samen met hem zijn. Dit gaat drie keer goed. De vierde brengt de ex-man van Miriam Ali nooit meer terug bij haar. Al snel weet ze wat er aan de hand is: haar ex-man heeft Ali meegenomen naar Irak. Ze kan er helemaal niks meer tegen doen want ze heeft geen idee hoe ze Ali nu nog kan vinden.
Tot op heden is Ali nog niet gevonden. Iedereen doet zijn best, maar haar ex-man is haar veel te slim af. Inmiddels heeft ze haar zoontje één keer via de webcam mogen zien. Dat is alles wat ze van hem weet. Daarnaast kijkt ze heel anders tegen mannen aan dan dat ze eerst deed. Na haar ex-man is ze nog één keer verliefd geweest op een man, maar ze kan een relatie psychisch niet meer aan.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden