Feitelijke gegevens
- 2006
- 95 pagina's
- Uitgeverij: Wolters-Noordhoff
Flaptekst
The bombs were falling, the smoke was rising from the concentration camps, but Hitler's daughter knew nothing of this. All she knew was the world of lessons with Fräulein Gelber and the exciting visits from her beloved father whom she calls Duffi. Until the day she is taken to her father's bunker in Berlin.
Eerste zin
It was raining the day that Mark first heard about Hitler's daughterSamenvatting
Mark, Anna, Tracey en Ben staan elke ochtend bij hetzelfde bushokje op de bus naar school te wachten. Om de tijd te doden, doen ze soms een spel samen. Iemand verzint een onderwerp en Anna vertelt er dan verhalen over. Meestal kiest de jongere Tracey het onderwerp, bijvoorbeeld feeën. Nu niet, nu verzint Anna het onderwerp. Ze kiest Hitler's dochter. Ze heet Heidi en heeft een groot litteken op haar gezicht. Ze leeft in een groot huis samen met Fräulein Gelber, haar lerares. Heidi noemt haar vader Duffi. Ben en Tracey maken opmerkingen over het verhaal, waardoor Anna bijna wil stoppen met vertellen. Mark heeft het gevoel dat er meer aan de hand is en moedigt Anna juist aan. Ze spreken de volgende ochtend eerder bij het bushokje af, zodat ze verder kan vertellen. Heidi heeft weinig contact met haar vader. Soms komt hij langs en brengt poppen mee. Heidi vergelijkt zichzelf met het perfecte uiterlijk van de poppen en vindt zichzelf lelijk. Ze krijgt niet veel mee van de oorlog, behalve wat Fräulein Gelber haar verteld over haar broer die naar het front moet.
Mark vindt het verhaal heel echt lijken en denkt er veel over na. Hij stelt veel vragen aan zijn ouders en docenten, bijvoorbeeld of zijn vader nog van hem zou houden als hij een massamoordenaar zou zijn.
Fräulein Gelber en Heidi moeten naar een ander huis. Ze worden met de auto gebracht. Elke keer als er een vliegtuig over vliegt, zetten ze de auto onder de bomen zodat ze niet gezien worden. Bij het nieuwe huis leert Heidi de nieuwe werkster kennen: Frau Leib. Ze stelt nooit vragen aan Heidi. Soms steelt ze suiker, maar Heidi zegt daar nooit iets van. Op een dag geeft Frau Leib een konijn aan Heidi omdat ze haar nooit verlinkt heeft. Intussen krijgt ze steeds minder les, omdat Fräulein Gelber te druk is met brieven schrijven naar haar familie. Ze maakt zich zorgen om hen en de oorlog.
Mark spreekt in de bus met een vriend over hoe het zou zijn als er iemand in de wereld hetzelfde zou proberen te doen als Hitler. Zijn vriend lijkt het wel wat, hij voelt wel wat voor een beetje actie. Thuis hoort Mark op de radio dat er veel mensen zijn omgekomen door racistische moorden. Hij denkt opnieuw aan de Tweede Wereldoorlog. Hij raakt steeds meer in discussie met zijn ouders: over hoe hun grootvader aan hun huis is gekomen, over of alle mensen in Duitsland het met Hitler eens waren en wat zijn ouders zouden doen.
Wanneer Anna verder gaat met het verhaal verteld ze meer over Heidi en hoe ze meer te weten komt over Joden. Ze denkt dat ze er net zo uit zien als zij: grote rode vlekken op hun gezicht en één been langer dan de ander, zodat ze allemaal mank lopen. Ze vertelt Fräulein Gelber dat ze het kippenhok gaat schoonmaken, maar eigenlijk tovert ze het om tot een plek waar de Joden kunnen schuilen. Ze neemt elke dag iets te eten mee uit de kelder, zodat er een voorraad ontstaat in het kippenhok. Na een maand is ze klaar.
Tracey wil weten wanneer de Joden bij Heidi komen schuilen. Anna antwoordt dat die nooit komen, omdat ze bijna allemaal al in concentratiekampen zaten. Mark vindt dat Heidi iets moet doen, zoals een hongerstaking tot alle concentratiekampen gesloten zijn. Anna zegt dat dit geen zin heeft, omdat niemand weet wie ze is.
Steeds vaker vlogen er vliegtuigen over het huis van Heidi. Eén keer werd ze door Fräulein Gelber meegenomen naar een plek waar ze haar vader zag in een auto. Heidi sprak met Duffi en hij vroeg of ze een braaf meisje was. Het gesprek was van korte duur. Een tijd later kwam Fräulein Gelber Heidi wakker maken omdat ze op reis gingen. Ze moesten naar een bunker in Berlijn. In deze bunker voelde Heidi de oorlog letterlijk, door de trillingen van de bommen in de stad boven haar. Op een dag was Fräulein Gelber verdwenen, maar het verbaasde Heidi niet. Na een paar dagen zag ze drie mensen in een kamer, waarvan één Duffi was. Ze riep voor het eerst 'papa' naar hem en werd daarop naar buiten gestuurd, de oorlog in. Ze rende weg voor het vuur en de dode mensen en kwam een vrouw met een jongetje tegen. Samen vluchtten ze en begonnen ze een nieuw leven in Australië. Samen werden ze de familie Schmidt en Heidi werd Helga. Meneer Schmidt vond zijn vrouw en zoontje terug in Australië en accepteerde Helga. Ze begon een nieuw leven en niemand wist dat zij de dochter van Hitler was. Dit zei ze ook nooit tegen iemand, omdat ze dan net zo gehaat zou worden als hem.
Aan het einde vertelt Anna dat Heidi nooit tegen iemand heeft gezegd wie ze was, behalve aan haar kleindochter. Mark wil hier meer over weten, maar Anna zwijgt. Het lijkt erop dat Anna die kleindochter is, maar dat komen we niet zeker te weten.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden