Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2019
- 263 pagina's
- Uitgeverij: Das Mag
Flaptekst
- Had ik dit maar geweten toen ik jonger was! dacht Dorien van Linge toen ze sociologie en genderstudies ging studeren. Ze leerde over verstikkende schoonheidsidealen en de ongelijkheid tussen man en vrouw, en begreep ineens veel beter waarom ze als tiener zo onzeker was geweest. Inmiddels is Dorien journalist, dj én feminist. Feminist fataal is het boek dat ze zelf graag eerder gelezen had. Want waarom is seksuele voorlichting vooral bangmakerij en gaat het nauwelijks over plezier? Waarom zijn mensen met een witte huidskleur bevoorrecht? En is het oppervlakkig om als feminist van glitteroogschaduw te houden?
Eerste zin
Als puber was ik dol op tijdschriften.Samenvatting
'Feminist Fataal' is uiteraard non-fictie en om die reden zijn er geen verhaallijnen en personages. Ik zal een aantal hoofdstukken eruit pikken die ik interessant vind om je een indruk te geven van het boek.
In het voorwoord vertelt Van Linge dat ze als puber dol was op glossy's en zich dan vergaapte aan de prachtige modellen en dure kleding. Pas als ze sociologie gaat studeren en zich specialiseert in genderstudies realiseert ze zich dat al die perfecte plaatjes niet zo goed geweest zijn voor haar zelfvertrouwen. Ze ziet nu dat zij niet als enige 'ontwaakt' is maar dat er meer jonge mensen zijn die geen genoegen nemen 'met de witte, heteroseksuele, cisgendered eenheidsworst'. (p. 15) Glossy's spelen daar nu zelfs op in. Ze heeft dit boek geschreven omdat ze vroeger zelf graag een dergelijk boek gelezen zou hebben.
In het hoofdstuk Feminisme legt ze eerst uit wat feminisme is en waarom het nodig is. Ik was prettig verbaasd dat Van Linges feminisme veel breder is dan ik altijd gedacht heb, namelijk: 'het streven naar radicale gelijkheid voor iedereen.' (p. 20) Ze geeft een geschiedenis van het feminisme en legt uit welke stromingen er zijn. Je hebt het liberaal feminisme, dat vooral gelijke rechten voor mannen en vrouwen op papier belangrijk vindt (en daarom ook wel 'wit feminisme' genoemd); radicaal feminisme, dat ernaar streeft alle vormen van mannelijke dominantie uit de maatschappij te verwijderen (en ook kan vinden dat trans vrouwen geen echte vrouwen zijn); lesbisch feminisme, dat lijkt op de radicale stroming maar zich keert tegen de overtuiging dat iedereen altijd maar hetero is; socialistisch feminisme, dat niet het rechtssysteem of de gendertweedeling als vijand ziet maar klasse; zwart feminisme/womanisme, dat vindt dat het patriarchaat niet te bestrijden is zonder ook racisme en klassenongelijkheid aan te pakken; moslimfeminisme, seculier feminisme van vrouwen die moslim zijn; islamitisch feminisme, dat juist pleit voor een vrouwelijke interpretatie van de Koran; inheems feminisme, dat zich inzet voor dekolonisatie (en dus een reactie is op het witte feminisme); ecofeminisme, dat vindt dat de huidige uitbuiting van vrouwen en de natuur wordt veroorzaakt door het patriarchale, kapitalistische systeem en tot slot transfeminisme, dat er niet alleen is voor cis vrouwen maar ook voor trans mannen, trans vrouwen, non-binaire mensen en personen met intersekse. Voor mij ging er een wereld voor me open, toen ik las over al deze stromingen omdat ik ineens mensen die je vaak in de media hoort praten, kon plaatsen in een breder perspectief.
In het hoofdstuk Gender legt Van Linge uit dat gender niet vaststaat maar bepaald wordt door ons gedrag. Dat is niet wat ons geleerd wordt en dat onvrije gegeven zorgt bij veel mensen voor onzekerheid, twijfels en oordelen over wat typisch vrouwelijk en mannelijk zou zijn. Ze bespreekt hier haar persoonlijke ervaringen, ze wilde vroeger graag een tomboy zijn en merkte dat ze andere vrouwen zag als concurrenten in plaats van als 'zusters', de laatste wetenschappelijke inzichten en andere populaire boeken over dit onderwerp. Het laatste deel van dit hoofdstuk gaat over de man, die ook bevrijd moet worden uit het benauwde hokje - stoer, groot, sterk, kostwinnaar, zin in seks - waarin hij geplaatst is.
'Lichaam' gaat over de boodschap die bijna iedereen meekrijgt in deze tijd: je huidige lijf volstaat niet. Er is en lijst van regels voor een perfect vrouwenlichaam en ze vertelt over body positivity. Daarna vertelt ze over haar eigen eetstoornis, voor mij een van de helendste hoofdstukken, omdat ik er veel in herkende. Vervolgens schrijft ze over andere aspecten van een lichaam: haargroei, make up, racisme en leven met een beperking. Van Linge legt uit dat iedereen een huidskleur heeft, ook al is een witte huidskleur vaak onzichtbaar en waarom ze de woorden 'wit' en 'zwart' gebruikt (en niet 'blank', 'neger' of 'donker'). Ze bespreekt de actualiteit en laat vrienden met een andere achtergrond aan het woord over hoe zijn hun kleur ervaren in Nederland. In het deel over leven met een beperking leer ik de woorden 'validisme' (het idee dat ons lichaam er op een bepaalde manier uit moet zien), 'sanism' (het idee dat we slim moeten zijn en geen (psychische of lichamelijke) problemen mogen hebben) en 'audism' (het idee dat mensen die horen superieur zijn aan mensen die doof of slechthorend zijn). In dit verband is bijvoorbeeld de term 'gestoord' voor iemand die racistisch gedrag vertoont, ook discriminerend ten opzichte van mensen met een psychische beperking.
'Seks' gaat over het vieren van seks, genieten van klaarkomen, Van Linges eigen biseksualiteit, de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen wat betreft seks ('sletten en eikels'), slutshaming, anticonceptie en #metoo. En in het laatste hoofdstuk bespreekt ze de feministische toekomst die je hopelijk tegemoet gaat.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden