Feitelijke gegevens
- 2009
- 115 pagina's
- Uitgeverij: Lijsters
Flaptekst
Op haar vijftiende verjaardag zit Loes na een zelfmoordpoging op een gesloten jeugdafdeling van psychiatrisch centrum Strandlust. Ze is weggelopen van huis, van haar moeder, haar handtastelijke vriend en heeft rondgehangen op het centraal station. In de inrichting mag ze al snel naar de open afdeling. Daar moet ze meedoen aan zaken als groepstherapie en psychodrama. Loes vindt het allemaal maar niks. Tot ze merkt dat de therapie haar goed doet. Ze krijgt contact met Daniël (een van de ‘autisten’), een wonderkind dat concertpianist zou worden, maar die nu zelfs geen noot meer wil spelen. Na vaak en hard vallen en langzaam overeind krabbelen mag Loes de kliniek verlaten. Zestien is ze inmiddels, en veel wijzer.
Eerste zin
Vandaag ben ik jarig. Ik heb in de huiskamer uitgekeken naar de post.Samenvatting
Loes is een meisje dat autistisch is. Op haar vijftiende verjaardag wordt ze naar het psychiatrisch centrum in Strandlust gestuurd om aan zichzelf te werken. Door haar autisme en de manier waarop ze ermee omgaat kan ze al een tijd niet meer bij haar moeder en stiefvader wonen. Haar moeder en stiefvader weten simpelweg niet hoe ze met de situatie van Loes om moeten gaan en hebben haar het huis uit gezet. Daardoor is Loes op haar veertiende leeftijd al bij een vriend in huis beland.
Die vriend van haar, Steven, zit heel erg aan de alcohol waardoor Loes zich bij hem ook niet heel erg thuis voelt. Op een gegeven moment is Loes alles in haar leven zat en besluit ze om naar het strand te gaan. Ze gaat niet naar het strand voor een strandwandeling, maar ze gaat daar naartoe om zelfmoord te plegen. Ze is het leven zo zat dat ze geen zin meer heeft om verder te leven en haar enige oplossing, in haar ogen, nog de dood is.
Als iemand daarachter komt wordt ze naar het psychiatrisch centrum in Strandlust gestuurd. Hier is het ontzettend zwaar. Ze heeft verschillende gesprekken en moet een contract met regels ondertekenen waaraan ze zich moet houden. Met haar begeleider Hans kan ze het redelijk goed vinden. Maar ook in het psychiatrisch centrum is ze brutaal waardoor het regelmatig met de leiding botst.
Elke dag heeft Loes verschillende therapieën en af en toe mag ze even het dorp in om naar de stad te gaan. Ze zit dus niet helemaal opgesloten. Ook mag ze na een tijdje terug naar huis toe in het weekend, maar omdat Loes geen idee heeft waar ze terecht kan en bang is om een terug val te krijgen besluit ze om in het weekend ook op het centrum te blijven. Ook al is het leven in het psychiatrisch centrum hard, ze beseft zich heel goed dat alle therapieën haar heel goed doen.
Na een aantal maanden komt er een nieuwe jongen in de groep: Daniël. Daniël is ook een autistische jongen waardoor Loes en Daniël al heel snel een klik hebben. Ze hebben precies hetzelfde en begrijpen elkaar dus dondersgoed. Samen beginnen ze een soort team te vormen tegen de rest van de groepsgenoten. Samen vormen ze het ‘autistenteam’ en vinden ze het heerlijk als ook zij eens iets goeds doen.
Beetje bij beetje lijkt het met Loes beter te gaan. Ze merkt zelf ook dat ze steeds meer volwassen wordt en dat ze de buitenwereld nu echt wel aan kan. Omdat het zo goed met haar gaat besluit Hans om met Loes haar moeder en stiefvader te gaan praten. Uit dat gesprek komt dat haar moeder en stiefvader zich wel moeten aanpassen, maar dat het met aanpassingen mogelijk is dat Loes weer terug naar huis gaat. Het enige is dat Loes dit eigenlijk helemaal niet wil. Ze weet hoe de situatie altijd bij haar moeder en stiefvader is geweest en dit wil ze niet opnieuw. Daardoor wordt er besloten dat als Loes weg mag uit het psychiatrisch centrum, ze eerst eens op haar zelf gaat wonen. Ze krijgt dan ergens een kamer en gaat onder begeleiding van verplegers, psychologen en psychiaters ergens op zichzelf wonen. Als dit goed gaat kan ze daarna of naar huis of een plek voor haar helemaal alleen uitzoeken.
Op Loes haar zestiende verjaardag, als ze net een jaar in het centrum zit, krijgt ze het nieuws dat ze eindelijk naar huis mag. Ze moet afscheid van al haar groepsgenoten nemen. Zodra ze in de taxi naar haar nieuwe woning zit beseft Loes zich dat er voor haar een heel nieuw leven begint. Ze weet hoe ze in sommige situaties moet handelen en ze heeft er vertrouwen in dat ze het nieuwe zelfstandige leven prima aan kan.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
Z.
Z.
Dit is een erg slecht boekverslag bijvoorbeeld de "een-nul voor de autisten" zin is verzonnen door Bartje en word ook alleen maar gebruikt door Bartje en Cor houd ervan om negatieve rollen te spelen en heeft een kort lontje. Graag zie ik verbeteringen in dit "altijd goede" boekverslag.
7 jaar geleden
AntwoordenR.
R.
Ik vind het een spannend boek. Loes laat veel van haar gevoelens uit. Daar was ik heel erg geïnteresseerd in. Daardoor was het leuk om dat boek te lezen. Ondertussen vertoond ze onbeleefde en nette gedrag. Tijdens het lezen is dat mij goed opgevallen. Je kan het boek van 2 kanten bekijken: slecht en goede. Ik zag het boek van goede kant. Aan het eind van het boek heb ik gemerkt dat alles goed komt met Loes. Ik raad aan om dit boek te lezen. Lekker spannend en interessant.
6 jaar geleden
AntwoordenS.
S.
zou de tijd waarin het boek afspeelt ook nog kunnen worden toegevoegd want dat is toch wel een belangrijk aspect en dat zou dit stuk nog beter maken alvast bedankt!!
5 jaar geleden
Antwoorden