Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2020
- 247 pagina's
- Uitgeverij: De Geus
Flaptekst
Jaren zeventig. In vissersdorp Zeewijk strijken op een dag rondtrekkende vreemdelingen neer. Ze installeren zich met hun auto's en woonwagens in de duinen. Hun aanwezigheid zorgt voor onrust en opwinding. De jonge Paul, opgroeiend in een streng religieus gezin, maakt bij toeval kennis met het meisje Kima, een van de onaangepaste vreemdelingen. Hun geheime vriendschap groeit, terwijl de dorpsbewoners zich door allerlei gebeurtenissen steeds minder veilig voelen. Langzaam keert men zich tegen de nieuwkomers. Fatale gevolgen blijven niet uit
Eerste zin
Ray komt ermee. Mijn broer is als laatste aangeschoven, de pannen en de schaal met meatloaf staan al op tafel, als ik hem opgewonden iets hoor zeggen over zigeuners in het dorp.Samenvatting
Paul Honsaat is bijna dertien jaar als er een groep zigeuners zijn woonplaats Zeewijk binnen komt. Ze nemen plaats in de duinen. Paul woont met zijn ouders, twee zussen en een broer naast een visfabriek waar mooie Joegoslavische gastarbeidsters werken. Hij heeft wel eens seksuele gedachten bij die meisjes. Het gezin is overigens heel streng gereformeerd (Bevindelijk heet dat) en leeft naar de regels van de (Staten) Bijbel..
Een deel van het volgende hoofdstuk wordt verteld vanuit het zigeunermeisje Kima (dat ziek is en door een oudere vrouw Taleyta wordt behandeld). Een ander vertelperspectief is dat van de dienstdoende agent in het dorp slaags raakt met drie zigeunerjongens.
Paul moet op zondag altijd naar de kerk en na afloop komt er een oudere vrouw Marre-Leu haar godsdienstige ideeën bij hen thuis uitleggen. Als ze kip eten, schiet een kippenbotje in Pauls keel en hij stikt bijna. Hij blijft gelukkig leven en ziet dat als een teken van God. Die middag loopt hij stiekem weg en hij gaat in het duin liggen. Als hij zijn ogen opent, ziet hij een zigeunermeisje. Ze verstaan elkaar niet, maar ze spreken toch af voor de volgende middag, na schooltijd om vier uur. Een boodschap van God, denkt hij.
De volgende dag moet Paul naar school. De meester vertelt over het Bijbelverhaal van het dode dochtertje van Jaïrus en hij moet dan denken aan zijn dode oma in de kist. Het was de eerste dode die hij ooit zag. Gelukkig werd die niet tot leven gewekt. Omdat Paul niet de juiste opmerkingen tegen de meester maakt, moet hij nablijven en dan loopt hij de kans mis om Kima weer te ontmoeten. Hij redt de afspraak gelukkig net op tijd. Hij laat haar in de duinen zien hoe je een half onder het zand verborgen bunker kan binnendringen. Twee zigeunerjongens zijn door de politie opgepakt vanwege de kloppartij op zondag.
Het dorp begint zich te roeren, maar ook thuis is het allemaal geen koek en ei. Vader en moeder hebben weer eens ruzie en dan praat moeder een tijdje niet. Paul weet dat God eigenlijk alles regelt en bestiert. Hij hoopt Kima weer te zien. Die ziet ' s nachts de oude vrouw Taleyta naar haar wenken. Ze gaat niet op de uitnodiging in.
In het dorp overleggen de politie, de wethouder en de burgemeester over de positie van de zigeuners. Ze vinden dat ze uit het duin naar een andere plaats moeten worden gebracht. Kima vindt een dode Taleyta in haar woonwagen en is erg geschokt. De begrafenis moet snel plaatsvinden, omdat ze moslims zijn.
Paul vertelt aan de lezer dat zijn vader eerst in Amerika woonden. Zijn moeder is Amerikaanse. Haar vader, Pauls opa, deed helemaal niet zo leuk tegen haar, omdat ze van het katholieke geloof afkerig werd.
De onenigheid tussen vader en moeder is nog niet over. De vreemde Marre-Leu probeert moeder steeds van haar zonden te overtuigen en vindt dat ze een tijdje bij Marre-Leu moet komen wonen. (Zijn ze mogelijk lesbisch, of gaat het alleen om het geloof?)
Paul die weer met Kima had afgesproken, mist haar, omdat ze bij de begrafenis van Taleyta moest zijn. Ze spreken weer voor een volgende keer af.
Het dorp krijgt steeds meer het besef de zigeuners verplaatst worden dicht bij een woonwijk en een aantal inwoners gaat protesteren. Diverse zigeuners hebben in een winkel etenswaren gestolen en ook voelen de dorpelingen zich bedreigd. Een man strooit daarom heel fijn glas op de plek waar ze hun caravans gaan neerzetten..
Paul heeft die woensdag geld uit de portemonnee van zijn moeder gestolen en liegt ook nog eens dat hij dit niet heeft gedaan. Hij spijbelt bovendien, want hij wil Kima zien. Dat lukt weer in de duinen en de volgende stap is een heel lange kus.
De vrouwen in Zeewijk roepen op tot een demonstratie tegen de verhuizing van de zigeuners. Het wordt een volksoploop op het moment dat de zigeuners worden verplaatst. Een confrontatie is onvermijdelijk. Paul is erg verliefd op Kima en laat één van de Joegoslavische meisjes een liefdesbrief opstellen. Die wil hij aan haar geven. Zijn moeder heeft haar spullen intussen overgebracht naar Marre-Leu. Hij gaat in de richting van het kamp en vraagt aan de verkeerde jongens of ze weten waar Kima is. Dat valt verkeerd bij Yonnouf en hij wordt in elkaar gebeukt. Wanneer hij gewond door boze Zeewijkers wordt aangetroffen, zijn de rapen gaar en wordt er flink gevochten. Aan beide zijden vallen gewonden. De politie schiet in de lucht.
Paul die thuis gewond ligt en verzorgd wordt door zijn zus, voelt zich schuldig. De zigeuners moeten namelijk het veld ruimen. Kima steekt de woonwagen van Taleyta in de fik (titel) en weet zelf maar ternauwernood te ontsnappen. Ze wilde zich verlossen van de (angst)dromen die Taleyta voor haar in petto had. Taleyta was een vrouw die geloofde in de kracht van sterren maar ook in kruiden en zag in Kima een opvolgster.
Ineens springt de vertelling veertig jaar verder. Paul vertelt over de dood van zijn moeder en hij onthult ook dat hij nog regelmatig angstdromen heeft over dat hele hele verhaal van veertig jaar terug. Zijn tweede vrouw wil hem wel helpen, maar hij laat haar in die troost niet toe.
In het allerlaatste subhoofdstuk vraagt zijn zus Joyce of hij nog steeds de vertaalde brieven naar Kima wil brengen. Dan wil ze wel met hem meegaan. Paul zegt : "We gaan".
Een deel van het volgende hoofdstuk wordt verteld vanuit het zigeunermeisje Kima (dat ziek is en door een oudere vrouw Taleyta wordt behandeld). Een ander vertelperspectief is dat van de dienstdoende agent in het dorp slaags raakt met drie zigeunerjongens.
Paul moet op zondag altijd naar de kerk en na afloop komt er een oudere vrouw Marre-Leu haar godsdienstige ideeën bij hen thuis uitleggen. Als ze kip eten, schiet een kippenbotje in Pauls keel en hij stikt bijna. Hij blijft gelukkig leven en ziet dat als een teken van God. Die middag loopt hij stiekem weg en hij gaat in het duin liggen. Als hij zijn ogen opent, ziet hij een zigeunermeisje. Ze verstaan elkaar niet, maar ze spreken toch af voor de volgende middag, na schooltijd om vier uur. Een boodschap van God, denkt hij.
De volgende dag moet Paul naar school. De meester vertelt over het Bijbelverhaal van het dode dochtertje van Jaïrus en hij moet dan denken aan zijn dode oma in de kist. Het was de eerste dode die hij ooit zag. Gelukkig werd die niet tot leven gewekt. Omdat Paul niet de juiste opmerkingen tegen de meester maakt, moet hij nablijven en dan loopt hij de kans mis om Kima weer te ontmoeten. Hij redt de afspraak gelukkig net op tijd. Hij laat haar in de duinen zien hoe je een half onder het zand verborgen bunker kan binnendringen. Twee zigeunerjongens zijn door de politie opgepakt vanwege de kloppartij op zondag.
Het dorp begint zich te roeren, maar ook thuis is het allemaal geen koek en ei. Vader en moeder hebben weer eens ruzie en dan praat moeder een tijdje niet. Paul weet dat God eigenlijk alles regelt en bestiert. Hij hoopt Kima weer te zien. Die ziet ' s nachts de oude vrouw Taleyta naar haar wenken. Ze gaat niet op de uitnodiging in.
In het dorp overleggen de politie, de wethouder en de burgemeester over de positie van de zigeuners. Ze vinden dat ze uit het duin naar een andere plaats moeten worden gebracht. Kima vindt een dode Taleyta in haar woonwagen en is erg geschokt. De begrafenis moet snel plaatsvinden, omdat ze moslims zijn.
Paul vertelt aan de lezer dat zijn vader eerst in Amerika woonden. Zijn moeder is Amerikaanse. Haar vader, Pauls opa, deed helemaal niet zo leuk tegen haar, omdat ze van het katholieke geloof afkerig werd.
De onenigheid tussen vader en moeder is nog niet over. De vreemde Marre-Leu probeert moeder steeds van haar zonden te overtuigen en vindt dat ze een tijdje bij Marre-Leu moet komen wonen. (Zijn ze mogelijk lesbisch, of gaat het alleen om het geloof?)
Paul die weer met Kima had afgesproken, mist haar, omdat ze bij de begrafenis van Taleyta moest zijn. Ze spreken weer voor een volgende keer af.
Het dorp krijgt steeds meer het besef de zigeuners verplaatst worden dicht bij een woonwijk en een aantal inwoners gaat protesteren. Diverse zigeuners hebben in een winkel etenswaren gestolen en ook voelen de dorpelingen zich bedreigd. Een man strooit daarom heel fijn glas op de plek waar ze hun caravans gaan neerzetten..
Paul heeft die woensdag geld uit de portemonnee van zijn moeder gestolen en liegt ook nog eens dat hij dit niet heeft gedaan. Hij spijbelt bovendien, want hij wil Kima zien. Dat lukt weer in de duinen en de volgende stap is een heel lange kus.
De vrouwen in Zeewijk roepen op tot een demonstratie tegen de verhuizing van de zigeuners. Het wordt een volksoploop op het moment dat de zigeuners worden verplaatst. Een confrontatie is onvermijdelijk. Paul is erg verliefd op Kima en laat één van de Joegoslavische meisjes een liefdesbrief opstellen. Die wil hij aan haar geven. Zijn moeder heeft haar spullen intussen overgebracht naar Marre-Leu. Hij gaat in de richting van het kamp en vraagt aan de verkeerde jongens of ze weten waar Kima is. Dat valt verkeerd bij Yonnouf en hij wordt in elkaar gebeukt. Wanneer hij gewond door boze Zeewijkers wordt aangetroffen, zijn de rapen gaar en wordt er flink gevochten. Aan beide zijden vallen gewonden. De politie schiet in de lucht.
Paul die thuis gewond ligt en verzorgd wordt door zijn zus, voelt zich schuldig. De zigeuners moeten namelijk het veld ruimen. Kima steekt de woonwagen van Taleyta in de fik (titel) en weet zelf maar ternauwernood te ontsnappen. Ze wilde zich verlossen van de (angst)dromen die Taleyta voor haar in petto had. Taleyta was een vrouw die geloofde in de kracht van sterren maar ook in kruiden en zag in Kima een opvolgster.
Ineens springt de vertelling veertig jaar verder. Paul vertelt over de dood van zijn moeder en hij onthult ook dat hij nog regelmatig angstdromen heeft over dat hele hele verhaal van veertig jaar terug. Zijn tweede vrouw wil hem wel helpen, maar hij laat haar in die troost niet toe.
In het allerlaatste subhoofdstuk vraagt zijn zus Joyce of hij nog steeds de vertaalde brieven naar Kima wil brengen. Dan wil ze wel met hem meegaan. Paul zegt : "We gaan".
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden