Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2013
• 356 pagina's
• Uitgeverij: Karakter

Flaptekst

Eerste zin

6 december 2012, Lieve Winston, De eerste hindernis hebben we achter de rug. Sinterklaasavond is gewoon gevierd, Chantal en Celine zijn eergisteren naar me toe gekomen om de cadeautjes op te halen die ik voor de kinderen had gekocht. Mijn vader heeft me later de belofte afgedwongen om eerste kerstdag met de hele familie samen te eten. Jouw naam valt nergens meer.

Samenvatting

(Stop!!! Je moet eerst het boek van Loes den Hollander lezen, voordat je aan deze samenvatting begint. Een thriller bestaat bij de gratie van de spanning die een schrijver erin stopt. Dat element mis je als je eerst de samenvatting leest. Dit is namelijk een boekverslag en dat heeft een andere functie dan een recensie. In een recensie wordt de clou meestal niet verteld, in dit boekverslag doen we dat wel)

De kinderoncoloog Winston Ranzijn (58 jaar) is na een grootscheeps DNA-onderzoek tegen de lamp gelopen. Het is december 2012. Zijn DNA vertoont een match met de sporen van de misdaad tegen het veertienjarige meisje dat daarvoor is verkracht en vermoord, Jellemieke. Het is dan twee weken (2000) nadat hij getrouwd is met Maggie (49). Ze was toen een 35-jarige maagd. Zij begrijpt er niets van en schrijft een groot aantal brieven aan Winston waarin ze probeert haar vragen beantwoord te krijgen. Winston heeft zelf twee getrouwde dochters Celine en Chantal, die niet zoveel met stiefmoeder Maggie op hebben. Zij zijn beiden huisarts geworden. Ze beschouwen haar als een indringer na de dood van hun moeder. Maggie is directeur van een bedrijf dat cursussen verzorgt. Celine ontvangt in de weken na de arrestatie van Winston een aantal kaarten met kinderrijmpjes van een onbekende Arid West, die allemaal verwijzen naar een kind dat er niet meer is. Twaalf jaar lang heeft Winston zich onberispelijk gedragen en Maggie heeft niets gemerkt, dat hij vlak na hun huwelijk een kind van veertien heeft verkracht. In de media wordt Ranzijn als een seksverslaafde geschetst. Haar vader neemt zolang de zaken van haar bedrijf waar. Haar moeder Riny die net weer een jonge liefde heeft zien vertrekken, gaat enkele weken naar het buitenland. Maggie kan dan gebruik maken van haar huis.

Er is ook een tweede verhaallijn, die van de personale vertelster Fay Kaagman, die de moeder van de vermoorde Jellemieke is. Ze is getrouwd met een tien jaar jongere man, Marcel. Die zit nog vol haatgevoelens ten opzichte van de dader en deelt nog herhaaldelijk mee dat hij zich wil wreken op de dader. Hij is kunstschilder en heeft drie namen van vrouwen op een doek getekend: Celine, Chantal en Maggie. Zijn vrouw wil ook wel wraak nemen, maar niet zo rigoureus en ze wil niet dat de familieleden van Winston zelf lijden. Er gebeuren toch een paar vreemde dingen. Jellemieke heeft nog een oudere zus gehad, die inmiddels naar Amerika is verhuisd en een kleinzoon zal baren. Omdat Marcel zich zo vreemd gedraagt (hij trekt zich vaak terug naar zijn atelier op zolder) krijgt Fay Kaagman gevoelens voor de sympathieke huisarts Huub, met wie ze ook een keertje afspreekt. Ook komt ze een vriend uit het verleden tegen: Eddie. Hij vraagt aan haar of Jellemieke niet zijn kind was, want in het verleden, zoveel jaar geleden, hebben ze tijdens een vakantie onbeschermde seks gehad. Jellemieke leek ook niet op haar vader Marcel.

Maggie heeft intussen ook om een ontmoeting met Fay gevraagd en die gaat daar op in. Ze hebben elkaar ook in de rechtszaal gezien. Winston krijgt namelijk een celstraf van 20 jaar opgelegd. Hij is volledig toerekeningsvatbaar en krijgt geen tbs, wat inhoudt dat hij over veertien jaar weer vrij man zal zijn. Maggie begint te twijfelen aan haar liefde voor hem. Ze kan toch niet met een verkrachter en een moordenaar verder leven. De zaak krijgt een nieuwe wending wanneer Celine (Winstons dochter) ineens verdwenen is. Ze heeft geen spoor achtergelaten. De vraag is of ze weggelopen is of misschien ontvoerd en vermoord als wraakactie. De politie is niet erg actief in de opsporing van Celine. Fay verdenkt haar eigen man ervan iets met de verdwijning van Celine te maken te hebben. Intussen kan ze nog steeds op de sympathie rekenen van de huisarts van Marcels vader, die iets verder gaat dan je van een huisarts zou mogen verwachten. Ze belanden in bed. Fay leest in de krant een rouwadvertentie dat een kind van haar toenmalige minnaar Eddie, Mette, op 26-jarige leeftijd overleden is. Ze weet niet goed wat ze moet doen.

Maggie begint er steeds slechter uit te zien: ze vindt dat ze er toch al niet zo mooi uitziet. Ze neemt Winston dat alles kwalijk. Ook bijvoorbeeld dat die dochters en Winston haar eigen vader hebben ingepalmd en haar dus van haar eigen vader Jules hebben beroofd. Ze heeft af en toe contact met haar moeder Riny, die nu met vakantie is. Ze let immers op het huis.

(juni 2013) De oude moeder van Marcel overlijdt en hij en zijn zus Sietske doen daar heel dramatisch over, wat Fay erg irriteert, want die moeder was al erg oud en ziek. Ze weet nu zeker dat ze van Marcel wil scheiden. Ineens hoort ze het bericht op de radio dat Maggie Bodegraven nu ook vermist wordt. Ze denkt dat Marcel er bij betrokken is en belt met de politie daarover. Die politie zet ze op het spoor van Marcel, die dat uiteraard niet zo prettig vindt.

Maggie weet intussen wel beter: ze is nu geen schrijvende ik maar een vertellende ik. Ze hoort de stem van haar moeder in een huis, maar ze ligt ergens vastgebonden in een kelderruimte. Fay zet de vader van Maggie op het spoor en ze gaan samen naar het huis van zijn ex-vrouw. Eerst zien ze niets, maar als ze later weer teruggaan, zien ze Maggie in de kelder. Ze hadden geen dag later moeten komen, anders was Maggie verstorven.  Dat is ook met Celine gebeurd. Riny vlucht maar pleegt zelfmoord door voor de trein te springen. Fay heeft in het huis van Riny het mobiele telefoonnummer van Marcel aangetroffen en ze confronteert hem daarmee. Hij bekent dat hij meegedaan heeft met Riny om Celine te laten verdwijnen. Hij wil het geheim afkopen door in de scheidingsprocedure het huis aan Fay te laten. Maar zij toont ballen en geeft hem aan bij de politie. Hij wordt verdacht van medeplichtigheid. In de laatste brief (en hoofdstuk) geeft Maggie aan dat ze gaat scheiden van Winston. Hij moet haar naam maar vergeten.

Personages

Maggie

Maggie Bodegraven, is de tweede vrouw van Winston Ranzijn (58). Na de dood van zijn eerste vrouw had ze hem ontmoet en hij had haar in 2000 ten huwelijk gevraagd. Zijn dochters vinden haar niet super en ze kan er maar net mee door één deur. Als Winston twaalf jaar na de door hem gepleegde moord wordt opgepakt, is ze verbijsterd en snapt niet dat ze met een moordenaar heeft samengewoond. Haar liefde voor hem begint deuken te krijgen. Ze wil graag contact met Fay, de moeder van Jellemieke, en ze nodigt haar uit in het huis van haar vertrokken moeder. Ze wordt later ontvoerd door haar eigen moeder Riny die ook al wraakgedachtes koestert. Dankzij Fay Kaagman en haar vader wordt ze net op tijd gered. Ook zij ziet in dat ze niet verder kan met een moordenaar als man en schrijft in een laatste brief aan hem dat ze gaan scheiden en dat hij haar naam moet vergeten.

Fay Kaagman

Fay Kaagman is tien jaar ouder dan haar man Marcel, die kunstschilder is. Door een vriendin, de zus van Marcel, Sietske, is ze op hem opmerkzaam gemaakt en hij beschouwde haar min of meer als zijn partner en zijn moeder. Hij leeft in 2012 nog vol met wraakgevoelens voor de dader Winston en diens familie. Fay heeft wel wraakgevoelens, maar is toch genuanceerder dan Marcel. Ze begint tijdens het verhaal oog te krijgen voor de sympathieke huisarts Huub en ze gaat met hem naar bed. Ook komt ze een oude vriend uit het verleden weer tegen (Eddie). Deze vraagt of Jellemieke niet zijn kind was, want ruim 25 jaar geleden hebben ze tijdens een vakantie onbeschermde seks gehad. Jellemieke leek veel meer op hem dan op Marcel. Fay heeft een sterke eigen mening: beseft dat haar huwelijk voorbij is, wil ook niet verder in de relatie met Huub de huisarts . Ze is slim en snapt dat er iets niet goed is met de zaak van Maggie. Zij zet Maggies vader erop en ze ontdekken het lichaam van Maggie, maar ze begrijpt ook dat Marcel er toch ook een handje bij heeft geholpen. Ze kiest ervoor niet op zijn deal bij de scheiding in te gaan en geeft hem aan bij de politie als medeplichtige van de moord op Céline.

Marcel Kaagman

Marcel Kaagman is tien jaar jonger dan zijn vrouw. Het is een familieman die zijn oren laat hangen naar zijn ouders en naar zijn oudere zus Sietske. Het huwelijk is al enkele jaren niet zo goed. Marcel weet niet dat zijn vermoorde kind zijn echte kind niet is, Hij zit vol haatgevoelens ten opzichte van Winston en diens familie en bezweert dat hij hun iets zal aandoen. Zijn vrouw is gematigder en dat betekent dat hij zich vaak terugtrekt op zolder en zich uitleeft op zijn schilderijen. Hij maakt afbeeldingen van de door hem gehate vrouwen Celine, Maggie, Chantal. Uiteindelijk blijkt hij met de moordenares Riny onder één hoedje te spelen. Fay geeft hem aan bij de politie.

Riny

Riny is de fatale vrouw in het verhaal. Uit wraak tegenover haar aangedaan leed in haar jeugd (ze is seksueel misbruikt) en uit haat tegen haar vroegere echtgenoot en zijn dochter besluit ze hun leven te vernietigen. Ze stuurt kaarten om hen te dreigen en pakt uiteindelijk Celine op en laat haar versterven. Dat is ze ook van plan met Maggie, maar die wordt op tijd gered door Jules haar vader en Fay Kaagman. Als ze ontdekt wordt, heeft het leven voor Riny geen zin meer en ze pleegt zelfmoord door voor de trein te springen.

Sietske

Sietske is de bemoeizuchtige zus van Marcel. Eerst koppelt ze haar broer aan de tien jaar oudere Fay, maar het huwelijk dreigt mis te lopen en als haar broer wraak zweert voor de dood van zijn vermeende dochtertje, kiest ze onomwonden zijn partij. Ze vecht met hem samen tegen Fay, vindt het afschuwelijk dat ze vreemd gaat met de huisarts Huub en scheldt Fay overhoop als alles uitkomt. Ze wordt opgepakt wegens medeplichtigheid aan de moord op Céline.

Winston

Winston is de moordenaar en de verkrachter van Jellemieke. Hij komt zelf in de hele thriller niet aan het woord. Maar uit de brieven van Maggie blijkt toch wel het een en ander van zijn karakter. Hij is een uitstekend kinderoncoloog op wie niets valt aan te merken, maar na zijn huwelijk met Maggie gaat er blijkbaar iets mis, waardoor hij zich als eerzaam huisvader vergrijpt aan ene onschuldig meisje. Maggie vertelt dat de media hem als een seksverslaafde betitelen. Veel aanwijzingen zijn daarvoor niet in het verhaal terug te vinden. Iemand van het type: stille wateren, dikke vissen.

Quotes

"Je bent veroordeeld tot twintig jaar gevangenisstraf, omdat de rechtbank bewezen acht dat je twaalf jaar geleden de toen veertienjarige Jellemieke Kaagman verkracht hebt en daarna gewurgd. De rechter die de uitspraak deed, noemde het een weerzinwekkende daad. Toen knikte je. " Bladzijde 166

"Het laatste sms’je van Huub liet aan duidelijkheid niets te wensen over. Als je niet snel verschijnt, kom ik je halen. Ik verlang verschrikkelijk naar je. Ze heeft geantwoord dat ze vanavond komt. Ze eten bij Marcels vader en dan gaat ze zeggen dat ze nog even naar Haarlem wil, omdat het daar koopavond is. Marcel heeft vanmiddag een afspraak met een oude vriend in Haarlem." Bladzijde 216

"Mijn hoekige botten en mijn te lange armen en benen leken soepeler en waren niet slungelig meer. Ik was toen één persoon. Totdat we getrouwd waren. Vanaf toen voerden we vooral gesprekken over veilige onderwerpen en werd seks een toevallige bijkomstigheid die later alleen heftig was tijdens de skivakanties. Weet je dat ik toen ook al brieven aan je schreef, Winston?" Bladzijde 231

"Maggie Bodegraven wordt sinds gistermiddag vermist. Ze zou op bezoek gaan bij haar moeder, maar is daar nooit aangekomen. De politie heeft direct op de vermissing gereageerd, omdat de jongste dochter van Ranzijn een paar maanden geleden ook spoorloos verdween en er tot nu toe geen spoor van haar is gevonden." Bladzijde 269

Thematiek

Wraak / bloedwraak / eerwraak

Uiteindelijk draait alles in deze thriller om wraak. De verdenking van de verdwijningen rust natuurlijk in de eerste plaats bij Marcel Kaagman. Hij heeft luid verkondigd dat hij de familie van de moordenaar van zijn dochter iets wil aandoen. Dan verdwijnt de oudste dochter van Winston en dan denkt zelfs zijn eigen vrouw Fay dat hij schuldig daaraan is. Ook zij heeft wel wraakgevoelens maar niet ten opzichte van Maggie en de dochters van Winston. Een derde figuur die wraakgevoelens koestert is Eddy, hij is de biologisch vader van Jellemieke en ook hij belooft de dader iets aan te doen. Uiteindelijk is de oplossing van de whodunit de ex-vrouw van Maggies vader, Riny. Zij is in haar jeugd seksueel misbruikt en heeft daaraan een trauma overgehouden. Ze wil alles vernietigen

Motieven

Whodunit

Het blijft in deze thriller lang verborgen wie de ontvoering en de dood van Céline op haar geweten heeft. Steeds wordt Marcel, later Eddie verdacht. Uiteindelijk blijkt het Riny, de moeder van Maggie te zijn.

Zelfmoord

Riny springt na haar ontmaskering voor de trein en uit DNA-onderzoek van de stukjes vlees blijkt dat zij het inderdaad was.

Moeizame liefdesrelaties

Er zijn diverse liefdesrelaties in de thriller aanwezig en er zijn ook evenzovele problemen in de liefde (vgl. het motto van Nietzsche). De relatie tussen Winston en Maggie is slecht en na zijn bekentenis onmogelijk. De relatie tussen Fay en Marcel is niet goed. De relatie tussen de ouders van Maggie Bodegraven was niet goed.

Het geheim

Het vermoorde kind Jellemieke is niet van Marcel maar van een eenmalige ontmoeting tijdens een zomervakantie tussen Fay en vriend Eddie. Ze blijft het geheim lang met zich meedragen, maar uiteindelijk bekent ze het in haar boosheid aan Marcel. Die kan het nauwelijks geloven.

Moord

In het verleden heeft Winston het veertienjarige meisje Jellemieke om het leven gebracht nadat hij haar heeft verkracht. Dat schreeuwt om wraak, de tweede moord vindt plaats op Céline Ranzijn en die wordt gepleegd door Riny. Maggie is bijna het derde slachtoffer.

Liefdesrelatie: problemen/echtscheiding

Er komen vier echtscheidingen in verhaal voor. Fay Kaagman verlaat haar man Marcel. Winston wordt door Maggie verlaten en haar vader Jules is gescheiden van zijn traumatische vrouw Riny. En de vrouw van huisarts Huub Wessels heeft hem verlaten voor een vrouw.

Angst / fobie

Angst om wat er kan gebeuren, beheerst enkele personages: Maggie en Fay bijvoorbeeld. Maggie laat dan aan de lezer ook merken doordat ze het heeft over een droom die haar teistert waarin ze steeds boven een afgrond hangt. Dat hangt ze symbolisch natuurlijk ook. Nadat Celine verdwenen is, wordt de angst steeds groter (blz. 123 'Nu is ze echt onzichtbaar geworden en biedt haar vertrek ruimte aan speculatie en angst, met de nadruk op angst. Iedereen loopt erbij als een zombie, ieder uur dat ze langer onvindbaar is zorgt voor uitbreiding van die angst. Ik probeer niet te denken aan wat er gebeurd kan zijn, alles wat ik bedenk is too much. Het hele leven is shit'). Fay wordt gekweld door de angst dat haar man zich niet kan beheersen en schade aanricht in het gezin Ranzijn.

Overspel

Fay is degene die overspel pleegt met huisarts Huub Wessels. Ze doet het min of meer omdat ze geen gehoor krijgt bij haar man in de moeilijke periode van het proces tegen Winston Ranzijn. Ze heeft in het verleden al eens overspel gepleegd met Eddie. Het kind Jellemieke was daarvan het resultaat.

Ouder-kindrelatie

In vrijwel alle thrillers van Loes den Hollander is er sprake van een slechte moeder-dochterrelatie. Dat is weer het geval tussen Riny en Maggie. Riny is in haar jeugd seksueel misbruikt en heeft dat trauma nooit overwonnen. Ze heeft het leven van haar man Jules verziekt en ze zijn gescheiden. Omdat Jules in het gezin Ranzijn wordt opgenomen en ook Maggie met Winston trouwt, ervaart ze het als een onterecht verlies. Daarom moet iedereen lijden.

Motto

Er is altijd enige waanzin in  liefde. Maar er is ook altijd een reden  voor waanzin. –  (Friedrich Nietzsche)

Een heel toepasselijk thema van deze bekende nihilistische cultuurfilosoof. De liefde is een gecompliceerd fenomeen. Er komen namelijk heel wat moeilijkheden uit voort: overspel,  driehoeksrelaties, seksualiteit, jaloezie, verlatingsangst, problemen tussen kinderen en ouders. Het zijn, zoals meestal het geval is, alle ingrediënten in de nieuwste thriller van Loes den Hollander.

Trivia

Loes den Hollander is een erg productieve schrijfster. Ze schrijft maar liefst twee boeken per jaar.

Titelverklaring

'Dekmantel' hoort als titel helemaal thuis in de reeks thrillers die Loes den Hollander vanaf 2006 heeft geschreven in een frequentie van twee boeken per jaar. Alle thrillers van haar hebben slechts één woord als titel (bijv. Broeinest, Vrijdag, Dwaalspoor Bodemloos, Zwijgrecht). Het is vaak zoeken waar die titel letterlijk in de test voorkomt. Bij de meeste thrillers is dat bijvoorbeeld maar één keer. Dan is een e-reader wel lekker gemakkelijk om het woord op te zoeken.

In dit boek komt de titel ook maar één keer letterlijk voor.
(In hoofdstuk 92- blz. 287) Niemand zal op het idee komen om  de dader van de moord op Celine en mij, en als het lukt later ook nog op Chantal, in de omgeving van Winston Ranzijn te zoeken.  Ze noemt  jou en jouw daad haar dekmantel.    

Structuur & perspectief

Net zoals met alle andere thrillers heeft Loes den Hollander 'Dekmantel' onderverdeeld in een groot aantal kleine hoofdstukken. In dit boek zijn het er maar liefst 105. Ze hebben, zoals altijd, geen titel.

Er zijn twee verhaallijnen. Maggie schrijft een groot aantal brieven aan haar opgepakte echtgenoot Winston Ranzijn. Ze zegt alleen dat ze die brieven niet aan hem verstuurt. Hij kan er dus zelf geen kennis van nemen maar de lezer kan dat wel. Meestal worden er vijf/zes brieven achter elkaar  beschreven. Daarna komen ook weer vier/vijf hoofdstukken “gewoon” verteld verhaal, waarbij Fay (de moeder van het vermoorde en verkrachte meisje) de personale vertelster is. Zoals in de meeste thrillers vertelt Fay vanwege de spanning die in een thriller moet voorkomen in de o.t.t. Maar als ze over het verleden van haarzelf spreekt, doet ze dat in die korte flashbacks in de o.v.t.

Maggie schrijft de brieven in de ik-vorm. Maar na 21 juni 2013 wordt ze ontvoerd en in een kelder gedropt. Ze weet dan niet meer welke dag het is, maar ze blijft vertellen aan Winston. Dat gebeurt een aantal keer tussen hoofdstuk 88 en 102. Maggie vertelt dan verder in de ik-vorm zonder dat dit in briefstijl gebeurt. Na hoofdstuk 102 komt nog een hoofdstuk waarin ze de draad (maar ook de datum) heeft opgepakt (105).

Decor

Het is erg eenvoudig om de tijd in deze thriller aan te duiden. Dat komt omdat één van de personages Maggie Bodegraven brieven schrijft aan haar opgepakte man die in de cel zit. Die brieven zijn gedateerd en behelzen de periode 6 december 2012 tot 1 november 2013. Het boek zelf werd door uitgeverij Karakter uitgebracht in november 2013, dus de inhoud is erg actueel. Het idee van de roman is natuurlijk ook gerelateerd aan de oplossing van de moord op Marianne Vaatstra. De dader bleef jarenlang zwijgen en werd in 2013 veroordeeld. Winston Ranzijn verzwijgt zijn misdaad ook twaalf jaar, totdat hij bij een grootscheeps DNA-onderzoek tegen de lamp loopt. De vertelde tijd is dus 11 maanden.

Het decor van de thriller is het huis van Winston Ranzijn waar Maggie met hem samenwoonde. Dat is in Vinkeveen gelegen. Ook het huis van Fay Kaagman is een onderdeel van het decor.

Stijl

De stijl van Loes den Hollander is ook in deze zoveelste thriller   hetzelfde als in de andere boeken. Die hoort nu eenmaal bij het genre. Dat betekent dat het taalgebruik eenvoudig is en dat de schrijfster herhaaldelijk gebruikt maakt van cliffhangers. De spanning wordt natuurlijk ook bereikt doordat er twee verhaallijnen zijn, die weliswaar elkaar raken, maar toch vanuit een ander perspectief worden verteld. Er is wel onderscheid in het taalgebruik van Maggie, die brieven schrijft aan Winston en Fay die personaal vertelt. Maggie spreekt haar opgepakte man toe en doet dat dus regelmatig in een je-stijl.

De boeken van Loes den Holland zijn qua stijl ook bekend om de vele dialogen die ze in haar verhaal opneemt. Dat is vaak een levendige gesprekstoon, die voor de meeste personages natuurlijk overkomt. Door de stijl, de structuur en de cliffhangers ontstaat er een verteltrant die de lezer  uitnodigt tot verder lezen. Veel boeken van de schrijfster worden in één adem uitgelezen, wat op zich wel begrijpelijk is. Je wilt als lezer nu eenmaal weten hoe een whodunit afloopt.

Slotzin

Trouw is een hardnekkig element van wie ik ben, Winston. Ik denk dat het nog wel even zal duren voordat mijn liefde helemaal is gedoofd. Nu moeten we definitief afscheid nemen. Er valt niets meer te zeggen, wij samen bestaat niet meer. Het ga je goed, zo goed als mogelijk is Vaarwel. En vergeet mijn naam.

Beoordeling

Loes den Hollander is een veelschrijfster. Ze produceert elk jaar twee dikke pillen van thrillers, terwijl er in de zomer ook nog wel eens een wat dunner boekje van de persen rolt (bijv. Boekenweekgeschenk spannende maand in juni). Je vraagt je wel af waar ze de stof voor haar verhalen vandaan haalt. Deze keer lijkt de in 2013 actuele zaak van de opgeloste DNA-moord op Marianne Vaatstra model te hebben gestaan voor “Dekmantel.”
Na een aantal wat minder sterke thrillers is Loes den Hollander weer terug op het oude niveau. In de vorige thriller Zwijgrecht was er al veel spanning en ook in “Dekmantel” wordt er een hoog niveau van suspense bereikt. Er is sprake van een whodunit met een toch wel weer verrassend einde. De structuur is deze keer ook in orde(de dubbele verhaallijn geeft het boek meer spanningsmogelijkheden). “Dekmantel” is een sterke thriller in de intussen eindeloos ogende reeks van de schrijfster die
sinds 2006 op de markt is. Voor scholieren.com is dit de 20^e thriller van haar die ik bespreek.

Recensies

"Dekmantel is geen thriller zoals Den Hollander ze al eerder heeft geschreven. In haar meeste boeken wordt er iemand vermoord en draait de rest van het boek voornamelijk op de jacht naar de dader(s). In haar nieuwste boek gebeurt er ook het een en ander, waardoor je op zoek gaat naar een of meerdere daders. Maar daarnaast krijg je het verhaal te horen van de moeder van het slachtoffer en de vrouw van de dader. Al met al een zeer veelzijdige thriller geworden." http://www.leesfanaten.nl...-dekmantel

"Het boek ‘Dekmantel’ is een prachtige thriller met een goed verhaal. Op het einde van het boek ben je er niet meer uit te slaan. Dat verklap ik je. Het wordt alleen maar spannender en als je denkt ' 'dat is de dader!' dan gebeurt er weer iets wat je niet verwacht. Een compliment voor Loes den Hollander. Ik vond het boek heerlijk om te lezen. De bladzijdes vlogen om, en zeker de laatste honderd. Ik kwam met mijn neus niet meer uit. Als je van een mooie en goede thriller houdt dan mag je deze niet missen." http://www.rachelleest.nl...hollander/

"Loes den Hollander heeft met Dekmantel een boek geschreven dat je van begin tot het einde meesleept. Dat het verhaal gebaseerd is op de moord op Marianne Vaatstra mag duidelijk zijn. Prachtig geschreven hoe ouders gedwongen worden verder te leven na de moord op hun kind. Ook is er veel aandacht voor de familie van de dader. Iets waar normaal gesproken weinig aandacht voor is. Dat je met een dergelijk indringend verhaal ook nog een soort van thriller weet neer te zetten met een plotlijn die je als lezer nooit had kunnen bedenken maakt Dekmantel een bijzonder goed boek." http://www.vrouwenthrille...9045204147