Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2020
- 212 pagina's
- Uitgeverij: Van Oorschot
Flaptekst
Het manuscript van een roman waarin op 4 mei een terroristische aanslag wordt gepleegd op de Dam zorgt voor onenigheid tussen Altea en haar man Olly. De vraag is of zo'n roman wel uitgegeven zou moeten worden. Altea, die als redacteur werkt voor de uitgeverij van haar zwager, is voor. Maar haar man is fervent tegenstander: hij vreest dat het verhaal de verhouding tussen verschillende bevolkingsgroepen alleen maar op scherp zal zetten.
Na een avond met veel drank loopt de spanning zo hoog op dat Altea de volgende dag, de ochtend van 4 mei, met de gedachte speelt een tijdje bij Olly weg te gaan. De vondst van een vergeten foto uit het prille begin van hun relatie is confronterend en Altea gaat die morgen spontaan de deur uit. Haar dwaaltocht door de stad, langs plekken uit haar verleden, zal haar echter niet veel verder brengen dan Amsterdam-Noord. Voordat zij naar huis en haard terugkeert, woont zij nog de dodenherdenking bij op de Dam. Precies vijftig jaar geleden stond zij daar ook, met Olly, toen alles nog moest beginnen.
Eerste zin
"Dan zijn we nu aan de stelling van vandaag. U kunt reageren en ons laten weten of u het ermee eens of oneens bent."Samenvatting
1. De gedroomde foto
Altea DeWitt (69 jaar) is redactrice bij de uitgeverij van haar zwager Lukas. Op de avond van de derde mei in 2016 heeft ze gegeten bij haar zus Esther en haar zwager. De felle discussie (na veel drank) ging over de opvatting van haar man Olly, een succesvol maag-en darmspecialist, dat een boek over een terroristische aanslag op 4 mei niet zou mogen worden uitgegeven. Altea heeft namelijk dat manuscript op verzoek van haar zwager moeten bekijken. Het betreft een werk van een jonge auteur die snel antwoord wil op de vraag of Lukas het boek gaat uitgeven.
Op de ochtend van 4 mei wordt Altea met een flinke kater wakker. Haar man vertrekt naar zijn werk. Esther belt haar op om te zeggen dat ze het gisteren wel te bont heeft gemaakt. Aan het einde van de avond had Altea zelfs gezegd dat ze van Olly wilde scheiden. Dat is wel opmerkelijk na zo'n vijftig jaar samenzijn. Altea kan zich daarvan echter niets herinneren. De discussie was daarnaast gegaan over de positie van de staat Israël. Olly verschilde daarin flink van mening met Altea.
Olly vindt trouwens dat de 4-mei-viering een soort staatsliturgie is. Hij gaat daarom ook nooit mee naar de Dodenherdenking op de Dam.
Altea neemt het nieuwe manuscript opnieuw ter hand, omdat Lukas haar heeft gebeld met de mededeling dat hij die dag uitsluitsel wil hebben. Lukas is een heel ander type man dan haar nogal dominante man. Ze was ook meer verliefd geweest op Lukas dan op Olly. Maar hij is helaas 'meer van de mannenliefde.' Nadat ze op haar 57e als docente met pensioen ging, wilde hij dat ze voor hem kwam werken, eerst als vertaalster, later als redacteur. Ze had meteen een goede indruk gemaakt door een eerst afgekeurd manuscript van een onbekende schrijver "De drie woorden" toch aan te bevelen. Het boek werd een enorme bestseller.
Altea DeWitt (69 jaar) is redactrice bij de uitgeverij van haar zwager Lukas. Op de avond van de derde mei in 2016 heeft ze gegeten bij haar zus Esther en haar zwager. De felle discussie (na veel drank) ging over de opvatting van haar man Olly, een succesvol maag-en darmspecialist, dat een boek over een terroristische aanslag op 4 mei niet zou mogen worden uitgegeven. Altea heeft namelijk dat manuscript op verzoek van haar zwager moeten bekijken. Het betreft een werk van een jonge auteur die snel antwoord wil op de vraag of Lukas het boek gaat uitgeven.
Op de ochtend van 4 mei wordt Altea met een flinke kater wakker. Haar man vertrekt naar zijn werk. Esther belt haar op om te zeggen dat ze het gisteren wel te bont heeft gemaakt. Aan het einde van de avond had Altea zelfs gezegd dat ze van Olly wilde scheiden. Dat is wel opmerkelijk na zo'n vijftig jaar samenzijn. Altea kan zich daarvan echter niets herinneren. De discussie was daarnaast gegaan over de positie van de staat Israël. Olly verschilde daarin flink van mening met Altea.
Olly vindt trouwens dat de 4-mei-viering een soort staatsliturgie is. Hij gaat daarom ook nooit mee naar de Dodenherdenking op de Dam.
Altea neemt het nieuwe manuscript opnieuw ter hand, omdat Lukas haar heeft gebeld met de mededeling dat hij die dag uitsluitsel wil hebben. Lukas is een heel ander type man dan haar nogal dominante man. Ze was ook meer verliefd geweest op Lukas dan op Olly. Maar hij is helaas 'meer van de mannenliefde.' Nadat ze op haar 57e als docente met pensioen ging, wilde hij dat ze voor hem kwam werken, eerst als vertaalster, later als redacteur. Ze had meteen een goede indruk gemaakt door een eerst afgekeurd manuscript van een onbekende schrijver "De drie woorden" toch aan te bevelen. Het boek werd een enorme bestseller.
Altea denkt die ochtend ook terug aan de korte relatie die ze heeft gehad met een inspirerende, mooie man (Gertjan) die van de Bhagwanbeweging was. Met hem had ze ooit een overspelig weekend op Schiermonnikoog doorgebracht, maar steeds was daar (zelfs bij de seks) het beeld van Olly aanwezig geweest.
Als ze in een kunstboek dat ze de avond ervoor van Esther heeft gekregen, komt er ineens een foto te voorschijn die zo'n vijftig jaar geleden is gemaakt. Maar ze kan zich dat helemaal niet herinneren. Op de foto staan Altea (ongeveer twintig jaar oud), Esther, hun moeder en een knappe jongeman die Olivier moet zijn. Ze beseft dat ze eigenlijk een heel ander leven had kunnen leiden. Wat heeft ze eigenlijk van haar leven gemaakt? Wat kan ze straks aan de hemelpoort zeggen, over wat ze heeft betekend?
Ze besluit die ochtend Amsterdam in te gaan.
II Het Pieterpad
Altea wordt gewaar dat ze de stad nu met andere ogen ziet. Hoewel ze al zo lang woont in Amsterdam, nota bene in een duur grachtenpand, kijkt ze anders tegen de stad aan. Ze eet in Grand Café Américain, merkt daar dat jonge mannen niet meer naar haar omkijken. Als ze weer aan Gertjan denkt, beseft ze ook dat ze niet voor overspel in de wieg gelegd is.
Van daaruit gaan haar gedachten weer naar de gedroomde foto, waarvan ze niet weet wanneer die gemaakt is. Ook denkt ze de terug aan de kennismaking met Olivier. Hoe ze tijdens haar studie op een zondag naar zijn zolderkamertjes was gegaan. In een opwelling besluit ze daar langs te lopen en ze mag van de huidige bewoners even naar boven om dat kamertje nog eens te bekijken. Ook het huis van de familie Boslowits uit de novelle van van Gerard Reve schiet haar te binnen en ze loopt daar eveneens langs.
Dan belt haar zusje Esther en haar vraagt ze of ze iets van die foto weet. Esther weet dat: hij is genomen op de vierde mei in 1966, voordat ze naar de Dodenherdenking gingen. Daarna denkt Altea aan de roman van Coetzee "Elisabeth Costello", waarin de vertelster vindt dat het probleem van de moderne vleesindustrie te vergelijken is met de Holocaust. Over die ongepaste vergelijking wordt in de media druk gediscussieerd.
Altea gaat naar Amsterdam-Noord en ziet het bankje waarop ze twintig jaar geleden met haar lievelingsvriendin Riekje heeft gezeten. Die was ernstig ziek geweest. Maar op het moment dat ze doodging, was Altea niet in Nederland, Ze had een vakantiereis naar Australië gemaakt en had zelfs de crematie niet kunnen bijwonen.
Met haar had ze gesproken over het probleem wat je betekende in je leven. Riekje had geantwoord dat die vraag niet beantwoord kan worden: voor de ene mens was dit belangrijk, voor de ander iets heel anders. Zelf had Riekje gedacht dat het aflopen van het Pieterpad (het pelgrimspad van Pieterburen tot aan de Sint Pietersberg) het belangrijkste voor haar in het leven was geweest. Dat was een eyeopener voor Altea.
III Twee minuten stilte
Altea bezoekt de wijnhandel van een vriendin van Olly. Ze wil iets bijzonders kopen en kiest uiteindelijk voor een dure fles champagne. Ze heeft iets te vieren. Ze gaat op weg naar Lukas met wie ze een afspraak heeft. Ze denkt ondertussen aan de roman die ze eerst heeft ontdekt. Lukas is blij dat ze het boek over de aanslag mooi vindt. Hij was vooral benieuwd naar haar oordeel over de epiloog van het boek, die veel mogelijkheden open laat. Hij wil het nu gaan uitgeven en later op de middag belt hij haar om te zeggen dat de jonge auteur akkoord gaat, mits hij Altea als redacteur krijgt toegewezen.
Altea denkt in een flashback terug aan de dag en de nacht dat ze Lukas naar Duitsland ging om te promoten. Na een lange dag kwamen ze uiteindelijk toch bij elkaar in bed, maar tot seks kwam het niet. Lukas zegt echter dat hij het met haar ondanks zijn voorliefde voor mannen wel zou kunnen. Ook bespreekt Altea haar dilemma: moet ze Olly ooit vertellen over haar overspel met Gertjan? Lukas raadt aan van niet.
Altea gaat naar huis en zet de dure champagne alvast koud. Ze denkt terug aan de tijd dat Olly in hun verkeringstijd in Engeland zat voor zijn studie. Ze hadden elkaar brieven geschreven en die gaat ze nu opzoeken op zolder waar de bewaar-schoenendoos staat. Ze leest enkele van de brieven van Olly en begrijpt dat hij echt van haar houdt. Ze hadden dus 'echt bestaan, Olly en zij.' De vraag die haar sinds het zien van de gedroomde foto die ochtend bezighoudt, is beantwoord. En eigenlijk ook de vraag waarmee Altea bij de hemelpoort kan aankloppen. Met die brieven natuurlijk.
Dan gaat ze naar de Dam. Olly die eerst had aangegeven dat hij toch wel met haar mee wilde, laat het afweten, omdat hij het niet redt. Altea gaat wel en voelt de onderlinge verbondenheid van de mensenmassa. Die twee minuten stilte zijn erg belangrijk voor haar.
Altea stelt zich voor wat ze die avond gaan doen: ze zullen eerst wat eten, de dure champagne drinken en dan de brieven uit de schoenendoos weer gaan lezen: die van Olly, die van Riekje en die ene brief van Gertjan. En dan met alle brieven: de fik erin.
Ze loopt langzaam naar huis. Olly is er al. Is hij al aan het eten bezig? Als ze de deur openmaakt, beseft ze dat ze thuiskomt, na jaren afwezig te zijn geweest.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden