Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2017
• 188 pagina's
• Uitgeverij: Atlas Contact

Flaptekst

Eerste zin

Na een trektocht van vijf uur ben ik bij de berghut aangekomen. Het is gemeen koud; de thermometer gesmolten in de vorm van een vleermuis en door de gespreide vleugels op ooghoogte aan de voordeur gespijkerd, al half doorgeroest, tekent -25 graden aan.

Samenvatting

Proloog
De ik-verteller Bruno (veertiger en bioloog)  doet onderzoek naar de Europese lynx in de buurt van Bratislava. Hij overnacht soms in een nauwelijks vindbare grot. Tijdens zijn zwerftocht doodt hij een edelhert mannetje. Hij doet onderzoek naar de lichamelijke gesteldheid van het hert.  Het mannetje was niet erg sterk en daardoor verloor hij de ongelijke strijd. Het is eind november 2016.

Het verhaal
Nicolas Vanneste (ongetrouwd, veertiger en computerfreak) krijgt een paar dagen later opdracht het ICT-netwerk van een Weens hotel aan het werk te krijgen. Hij belt naar Bruno Doran om te vertellen dat hij daarna langs komt in Bratislava, ook om zijn jarige maar zieke zoontje Miko, van wie hij de peter is weer te zien. Bruno vertelt hem dat hij weer weg zal zijn om voor een project een appelbloemkever te bestuderen.

Verleden
Nicolas vertelt over:
- de dag waarop zijn ouders hem vertellen dat hij er één van een tweeling is, maar dat zijn broertje niet levensvatbaar was omdat hij de bloeddonor was van Nicolas;
- de eerste kennismaking met Bruno die veel van insecten weet (o.a. van het vliegend hert);
- het samen bouwen van insectenhotels in de buurt (met een overspelige seksscène van een vrouw en een man);
- het samen naar de Ardennen gaan om tijdens een kayaktocht een zeldzame libel te bestuderen;
- een incident waarbij Bruno woedend wordt op Nicolas omdat hij een foto op diens computer bewerkt;
- een incident waarbij Bruno zijn vader mishandelt en waarbij Nicolas ziet dat zijn moeder het goedkeurt; zijn vader verdwijnt uit beeld;
- de dood van de vader van Nicolas en de mail die Bruno daarover heeft gestuurd met zijn visie op het vaderschap: vaders moeten hun kinderen in de steek laten waardoor die  weerbaarder en sterker worden;
- de scène waarin in een ziekenhuis wordt geconstateerd dat de net geboren Miko een erfelijke afwijking heeft;

Heden 2016
In het Weense hotel merkt Nicolas al snel dat het netwerk gesaboteerd wordt. De hotelmanager is tegen de ICT-vernieuwing en haar familielid dat netwerkbeheerder is, zorgt voor de storingen. Maar Nicolas heeft het snel door. Hij heeft een plan waarbij hij Bruno goed kan gebruiken. Die moet ervoor zorgen dat de netwerkbeheerder niet in het hotel is wanneer Nicolas uitleg moet geven aan het personeel. Bruno blijkt daarbij enig geweld niet te schuwen. Maar het lukt wel de man buiten het hotel te houden, waardoor Nicolas het storingsprobleem heeft opgelost.
Bruno heeft intussen een probleem, want de politie is naar hem op zoek. De professor met wie hij het onderzoek naar de appelbloemkever moest doen, was een zeurpiet. Maar gelukkig is hij uit de boom gevallen en overleden. De politie denkt echter niet aan een ongeluk maar aan opzet.
Nicolas t rijdt met Bruno mee naar Bratislava en hij ziet daar Miko weer. Hij geeft hem computersoftware voor zijn pc en hij speelt zelf ook games met het zieke jongetje. Ook is hij nog  in Wenen in een kinderkankerziekenhuis geweest en hij tot zijn ontzetting ernstig zieke kinderen heeft gezien. Met Bruno krijgt hij een discussie over de  wetten van  de natuur. Bruno die sterk in het gedachtegoed van Charles Darwin gelooft, vindt dat de natuur zwakke elementen moet uitroeien voordat ze zich kunnen voortplanten. Met gentheorie is dan veel mogelijk (Copy-Past: foute genen wegknippen en andere ervoor in de plaats zetten). Anders zal de mens de strijd tegen tegen de insecten bijvoorbeeld niet gaan winnen.
Nicolas gelooft helemaal niet in die theorie. Wanneer de hele familie 's avonds in een restaurant eet, wordt Bruno lastig gevallen door de advocaat en de zoon van de overleden professor Vanderbilt. Hij ontsteekt weer in woede. Miko krijgt die avond opnieuw een flauwte: het lijkt goed mis met hem.

Dan gaan Bruno en Nicolas op weg naar een streek waar Bruno eerder is geweest toen hij de eland doodde. Maar eenmaal onderweg stopt hij en keert terug naar huis, zogezegd om een apparaat op te halen. In werkelijkheid doet hij iets gruwelijks waarvan Nicolas op dat moment nog niets weet. 
Nicolaas heeft na terugkeer van Bruno moeite om die in het bergachtige gebied bij te houden. Die peigert hem opzettelijk af, maar uiteindelijk zegt hij dat Nicolaas moet teruggaan. De politie is naar hem op zoek en hij gebruikte Nicolas als gijzelaar. Dan loopt hij  de grot in waarin hij waarschijnlijk een einde aan zijn leven zal maken.

Epiloog
De ik-verteller (hoe bizar) is het lieveheersbeestje dat Miko al eens heeft opgemerkt en dat telkens op zijn arm zat. Hij heeft dat verhaal  aan Nicolas verteld. Nu is het insect getuige van de komst van Bruno. Die verdooft en doodt eerst zijn vrouw Kristina en loopt dan op de met zijn computer gamende Miko af. Hem uitroeien is het onvermijdelijke  resultaat van de visie van de bioloog Bruno die zo sterk in de "survival of the fittest"gelooft.
 

Personages

Bruno Doran

Bruno is bioloog en gelooft heel sterk in de natuurwet van Charles Darwin met zijn "survival of the fittest". Daarmee hangt ook zijn beeld van de vader samen. Vaders moeten hun kinderen sterk maken door hen niet te veel te beschermen. Een kind dat dan de strijd overleeft, komt veel sterker in het leven te staan. Het is dan ook uiterst pijnlijk voor hem dat juist zijn zoon Miko de drager is van een erfelijke ziekte die kanker veroorzaakt. Hij heeft nota bene zelf de ziekte overgebracht- samen overigens met zijn vrouw. Miko is daardoor een zwak ventje dat nauwelijks buiten komt, maar zich heeft gestort op zijn pc en het gamen. In zijn jeugd heeft Bruno een niet al te sterke vader gehad en een dominante moeder. Hij heeft zijn vader zelfs een keer afgetuigd waarna die uit zijn leven verdween. Tegen Nicolas vertelt hij dat hij dat niet erg gevonden heeft. Bruno wordt ook enkele keren lastig gevallen door zijn woede-uitbarstingen. Misschien is hij daarom ook schuldig aan de dood van de oude professor met wie hij een project (de appelbloemkever) moest doen. Hij is consequent in zijn opvatting, maar eigenlijk ook te meedogenloos. Welke vader doodt zijn eigen kind omdat het te zwak is? Toch gebeurt dat. Bruno staat in deze roman voor het begrip "nature".

Nicolas Vanneste

Nicolas is eigenlijk het tegendeel van zijn jeugdvriend Bruno. Hij is computerdeskundige (twee jaar jonger dan Bruno) en kijkt in zijn jeugd erg op tegen zijn vriend die in de natuur zijn mannetje staat (bijvoorbeeld tijdens de kanotocht in de Ardennen). Hij heeft - vindt hij- tot zijn grote geluk wel een lieve en beschermende vader gedag die hem toestond zich in de ICT-wereld te ontwikkelen.Hij is daarmee ook de kunstmatige tegenhanger van Bruno en staat dus min of meer voor het begrip "culture." Hij heeft medelijden met zijn petekind Miko maar ook met de andere kinderen in de kankerkliniek. Waar Bruno van gewelddadige oplossingen houdt, is hij de man van de slimme oplossingen. Hij ontdekt de computersabotage maar hakt niet met de botte bijl zoals Bruno zou doen. Hij vindt dat creativiteit de sleutel van veel problemen is. Daarom stimuleert hij Miko ook in het ontwerpen van games.

Quotes

"ik snijd de zaadzak open, vang wat van het gestolde, traaglopende slijm op in het buisje, onderzoek het dier en kan niet anders dan concluderen dat het geen ziek exemplaar betrof. Het was een jong mannetje. De vacht glinstert door de bevroren dauwdruppels." Bladzijde 15

""Je kam niet alleen ter wereld." Nicolaas slikte de hap door. "Twee minuten later werd een broertje geboren."Hij pauzeerde, wachtte op het effect van zijn woorden. "Hij was drie dagen ervoor gestorven. Een tekort aan vruchtwater."{.....} "Jij was dus een van twee. Eeneiig waren jullie."." Bladzijde 25

"Bruno had hem eens schertsend een biologische afwijking genoemd. Hij zei dat er in de wereld van de zoogdieren geen echte vaders bestaan. Mannetjes verleiden, paren en verdwijnen . Bovendien mogen ze alleen maar paren als ze andere mannen hebben bevochten en overwonnen."" Bladzijde 31

"Nog later, in zijn laatste jaar middelbare school, las hij boeken over zoölogie. En op het laatst, de week voordat hij naar zijn studentenflat in Brussel vertrok; Charles Darwin en zijn "On the Origin of Species". Dat was naar Bruno's eigen zeggen het boek der boeken, het boek dat hem voor eens en altijd op het spoor had gezet van de evolutionaire biologie." Bladzijde 73

"Ik zie hoe hij naar haar staat te kijken, terwijl ze slaapt. De cijfers van de klok op het nachtkastje lichten op in een rode nevel. Hij gaat op zijn knieën naast het bed zitten, tilt de hand met de doek omhoog en buigt zijn lichaam voorover. Hij duwt de handdoek tegen haar gezicht, drukt er met zijn volle gewicht op. Het gevecht- het is niet eens een gevecht- duurt kort. Het trappelen van de voeten onder de dekens stopt. Hij kust haar, aait haar." Bladzijde 187

"Het computersysteemm wordt gesaboteerd", zei Nicolaas. "Weet je dat zeker?" "Ik heb er bewijs voor. Het is de netwerkbeheerder van het hotel. In opdracht van de Front of House-manager", denk ik." Bladzijde 115

Thematiek

Vader-zoonrelatie

De vader-zoonrelatie staat centraal in de roman, gekoppeld aan de visie dat in de natuur de sterkste exemplaren zullen overblijven. Bruno is bioloog en hecht veel waarde aan de theorie van Charles Darwin. Hij gelooft sterk in de "survival of the fittest." Dat maakt het erg moeilijk voor hem als hij zelf een zoontje krijgt met een erfelijke afwijking waarin hij en zijn vrouw zelf "schuldig"zijn. Het jongetje zal niet lang leven. Zo hard als hij is voor de natuur, zo hard is hij ook voor zijn zoontje. In een door een insect vertelde epiloog wordt meegedeeld hoe hij eerst zijn vrouw doodt en daarna zijn zoontje. Op de tafel legt hij een brief; dus hij zal wel zelfmoord plegen in de grot waar hij zijn vriend Nicolas mee naar toe heeft genomen. Hij wordt gezocht door de politie, omdat hij waarschijnlijk ook een oude onderzoeker heeft omgebracht. Ook in het door Nicolas onthulde verleden kunnen we al lezen dat Bruno vaak woedeaanvallen heeft. Zo heeft zijn zwakke vader een keer afgetuigd waarna de man uit zijn leven verdween. Dat vond hij overigens helemaal niet erg.Toen de vader van Nicolas overleed, stuurde hij een mail naar Nicolas om zijn visie over het vaderschap te delen. Hij vond dat vaders hun kroost beter alleen konden achterlaten. Wanneer die jongens het zouden overleven, zouden ze weerbaarder en sterker zijn geworden. Dat staat in schril contrast met Nicolaas die juist een zorgzame en liefdevolle vader had, die hem beschermde. Hij vindt dat de taak van een vader is dat hij zijn gezin beschermt. Hij wilde overigens zelf graag kinderen maar zijn toenmalige vriendin zag dat niet zitten. En die verdween daarom uit zijn leven. Altijd heeft Nicolas oog voor kinderen ( het meisje onder de vrachtwagen, de kankerpatiëntjes in het Weense ziekenhuis en de bijzondere aandacht voor zijn petekind Miko) In deze roman wordt dus de vader-zoonrelatie geprojecteerd op de zin van het aardse bestaan. Het bestaan is een "struggle voor life" en alleen de sterke exemplaren zullen overwinnen. De dragers van slechte eigenschappen moeten derhalve worden uitgeroeid. In die zin kun je Bruno uiterst consequent noemen. Of je hem als vader zou willen hebben, is een andere vraag.

Zin van het bestaan / zin van het leven

Hierboven wordt al uitgelegd dat de zin van het leven een tweede thema in deze kleine roman is. Alleen de sterke exemplaren mogen overwinnen, anders wordt het menselijk geslacht slachtoffer van bijvoorbeeld de insecten, die veel gevaarlijker zijn dan de grote roofdieren. Dat thema wordt gekoppeld aan de visie op het vaderschap en de rol van de vader door de eeuwen heen.

Motieven

Vriendschap

Sinds hun puberteit zijn Nicolas en Bruno buurjongens en vrienden. Ze beleven vooral op natuurgebied enkele avonturen( bouwen insectenhotels, de vaartocht op de Lesse). Ook later blijven ze bevriend. Nicolas is de peetoom van Miko.

Moord

Bruno vermoordt zijn vrouw en zoontje, wat blijkt uit het verhaal van het lieveheersbeestje. Hij bedwelmt ze eerst met een sterk riekend medicijn. Hij heeft misschien ook wel de door hem gehate professor Vanderbilt van de boomtak laten stuiteren, want de politie is naar hem op zoek. Hij toonde zich al eerder gewelddadig bij de mishandeling van zijn vader. Hij hanteert het recht van de sterkste, geheel volgens Darwin.

Natuur

Bruno gelooft sterk in de natuurwetten en de evolutietheorie. Wat zwak is moet worden uitgeroeid, voordat het zich kan voortplanten. Daarom doodt hij zijn zieke zoontje.

Erfelijkheid

Ziektes kun je doorgeven. De theorie van Charles Darwin en zijn evolutieleer heeft in Bruna Doran een sterke vertegenwoordiger getroffen.

Relatie tussen broers

Nicolas is er een van een tweeling. Maar hij is d e ontvanger van het bloed van zijn broertje en dat is in de buik van zijn moeder overleden. Hij voelt zich er schuldig aan dat zijn broertje is gestorven. dat is wellicht de reden dat hij zich zo om het kind van Bruno bekommert.

Ernstige ziekte

Miko heeft een erfelijke ziekte: hij is homozygoot. Zijn ouders hebben hetzelfde gen doorgegeven. Omdat hij in een oncologisch ziekenhuis in Wenen wordt behandeld, lijkt een logische conclusie dat hij een vorm van kanker heeft. Omdat hij af en toe flauwvalt, zou dan een hersentumor kunnen zijn.

Kinderwens

Nicolas heeft een kinderwens, maar zijn (ex-) partner helemaal niet. Die wil absoluut geen kinderen en om die reden heeft ze hem verlaten. Nicolas is wel dol op kinderen: hij wil ze beschermen ook tegen hun ouders. Op bezoek in het kinderziekenhuis waar kanker wordt behandeld, is hij erg ontdaan als hij met een klein meisje praat dat kanker heeft. Het niet krijgen van kinderen heeft bij Nicolas het eenzaamheidsgevoel versterkt, dat hij als kind al voelde omdat hij enig kind was. Zijn broertje was in de buik van de moeder gestorven en was feitelijk een bloeddonor van hem geweest.

Opdracht

Voor Remi & Silas

Titelverklaring

" De drager" verwijst naar de zieke zoon van Bruno, Miko. Hij is homozygoot.(hoofdstuk 18- blz. 139)  Een organisme is homozygoot voor een bepaalde eigenschap als het twee identieke kopieën van een gen  heeft in een chromosomenpaar. Dit kan tot stand komen als beide ouders hetzelfde allel  voor een gen doorgeven aan hun nakomeling. Hij is daardoor vrijwel vanaf zijn geboorte ziek en een teer plantje, een schrille tegenstelling met zijn stoere vader die  als onderzoeksbioloog jagerseigenschappen  vertoont. Hij kan het ook niet hebben dat zijn zoontje ziek is. Hij gelooft in de theorie van Darwin en past die in deze roman tot het uiterste toe door zijn zoontje te vermoorden. 
In een gesprek met Nicolaas zet Bruno zijn theorie uiteen. De mensheid kan alleen maar sterker worden als hij in staat is de drager van zwakke genen niet geboren te laten worden. Hij schetst daarbij de problematiek van de intelligente insecten die op den duur mensen zullen aanvallen en ziek maken. Nicolaas gelooft er niet in en voelt zich erg ongemakkelijk, omdat hij moet denken aan de zwakke zoon van Bruno.

 

Structuur & perspectief

De structuur van roman is als volgt:
Er is om te beginnen een gecursiveerd gedrukte proloog waar de ik-verteller Bruno Doran is, de bioloog, die in Slowakije bij Bratislava in de Muranka Planina onderzoek doet. Kern van de proloog is dat hij een mannetjesedelhert doodt.

Daarna komen 24 genummerde hoofdstukken, waar een computerdeskundige Nicolas Vanneste in de hij-vorm het verhaal van een vriendschap met Bruno Doran vertelt. Van de 24 hoofdstukken zijn er 7 (2-4-6-8-10-14-16-18) die over het verleden van Nicolas en Bruno vertellen. Ze zijn  buurjongens en groeien op in een Vlaamse stad.

In de overige hoofdstukken wordt het verhaalheden besproken. Nicolas moet een ICT-klus klaren in een Weens hotel, waar medewerkers het netwerk saboteren. Hij krijgt hulp van Bruno die vanuit Bratislava naar Wenen komt. Daarna vertrekt Nicolas mee naar Bratislava en gaat met Bruno de natuur in  die in de proloog wordt besproken. Hij blijkt iets gedaan te hebben. De politie zoekt hem.

Daarna komt er een gecursiveerd gedrukte epiloog, waarin de ik-verteller een lieveheersbeestje is dat toekijkt hoe Bruno zijn vrouw en zoontje doodt. 
Door deze structuur met de pro- en de epiloog kan de schrijver informatie aan de lezer verstrekken waar zijn hoofdpersonage Nicolas Vanneste die niet bij aanwezig is (geweest).

Decor

Er zijn in het verhaal een paar decors van belang:
- de Vlaamse stad waar Nicolaas en Bruno buurjongens zijn geweest. Er wordt geen naam van die plaats genoemd. Ze beleven ook nog een kano-avontuur in de Ardennen op de Lesse, op zoek naar een bijzondere libel. Bruno is na zijn studie verhuisd naar Slowakije. Nicolas is in Vaanderen blijven wonen:  hij is wel de peetoom van Miko geworden. Die zoekt hij wel eens op en hij geeft hem cadeautjes (software)
- Bruno woont in Bratislava in Slowakije. Hij doet veel onderzoek in de natuur van die streek.
- Nicolas moet naar Wenen om een klus in een hotel te klaren.

Het verhaalheden is na 30 november 2016. De late herfst van 2016 dus. Dat wordt prijsgegeven in de proloog. In de dagen erna moet Nicolas naar Wenen om het ICT-hotelnetwerk te verbeteren. Daarna verblijft hij een aantal dagen in Bratislava. De vertelde tijd is ongeveer een week.
In het verhaalheden is Nicolas de veertig gepasseerd. (41?) Bruno is twee jaar ouder dan hij. Nicolas ontmoet Bruno voor het eerst als hij 15 jaar is. Wanneer de laatste 43 jaar is, speelt de eerste kennismaking van Nicolas met Bruno 27 jaar ervoor. Dat moet dus ongeveer in 1990 zijn geweest. 
 

Stijl

Jan Vantoortelboom schrijft helder proza en is gemakkelijk te volgen. Hij kan echter hier en daar zijn Vlaamse afkomst niet verbergen. Er komen in de gehele tekst verspreid Vlaamse woorden voor, dan wel woorden die in het Noord-Nederlands minder gebruikelijk zijn: 
- het half besokte voetje (een voetje met een half sokje)
- burlend (oergeluid van een edelhert)
- bloedbeuling (bloedworst)
- sakkerde (vloekte, mopperde)
- overschouwen (overzien)
- kinkhoornachtig kapsel (kapsel in de vorm van een zeeslak)
- de stamp op de buik (het stampen op een buik)
- aberraties (fouten)
- rauwmelkse kaas (kaas van rauwe melk)
- cloche (glazen stolp om eten warm te houden)
- baluster (zuil of spijl)
- gewamde vis (opengesneden vis)

Ook valt de schrijver op door zijn bijzondere metaforen:
- de maan leek .... een op zijn zij gekanteld soepkommetje
- Een vrouw- een gezicht als een snijplank...
(blz. 81) "Zijn vingers gingen op zoek naar haar tepels. Hij draaide ze rond tussen duim en wijsvinger, zoals Nicolas soms deed met een brok hard snot om er een bolletje van te draaien."
(blz. 89) "Bolle wasmanden, voller dan tevoren, stonden tot ver buiten de dubbele deur van de wasruimte gestapeld, als eieren klaar om te worden bebroed. Hij was een indringer in het nest van een ander..."
(blz. 99) "De vrouw vertrok en sjouwde de piepende bolkoffer als een pootloos beest achter zich aan..."
(blz. 121) "De carrosserie was bespikkeld met roestplekken, zag eruit als het vel van een luipaard."
(blz. 136) "Het beeld van  het edelhert, opengesneden buik en een slangenbroedsel  van vernestelde darmen zich eruit worgend, spong door Nicolas'gedachten."

 

Slotzin

Zelfs de dieren vluchten, een edelhert met een indrukwekkend gewei voorop. Ik kan hem niet meer helpen. De jager houdt zich stil, heel even maar. Het is de stilte voor de aanval.

Beoordeling

Wat in eerste instantie een variant op de vader-zoonroman lijkt (vgl. Karakter van Bordewijk: de dominante vader die zijn zwakkere zoon wil harden) of een verhaal over vriendschappen in de jeugd, blijkt uiteindelijk een ideeënroman te zijn.
Bruno is aanhanger van Darwins theorie en deinst niet terug voor de uiterste consequentie daarom zijn zoon te doden. Hij had kunnen leren van de Bijbelse Abraham die zijn zoon wilde offeren, totdat God zelf daar een stokje (of bokje ) voor stak.
Daardoor blijft de roman wel tot het einde boeiend, terwijl er ook nog een bizarre en misschien wat ongeloofwaardige verteller (een vleesetend insect) het einde van het verhaal vertelt. Maar in de inhoud van het verhaal en de visie van Bruno past het wonderlijk wel.
De roman is kort, met een helder te volgen  structuur en vlotte vertelstijl  en daardoor heel geschikt voor eindexamenleerlingen van havo en vwo. Vantoortelboom is gewoon een rasverteller, wat ook in ander werk tot uitdrukking komt bijv. in "Meester Mitraillette."
Jammer genoeg is deze Vlaming  nog niet bij het Grote Publiek doorgebroken.

Vanwege de schrille tegenstelling tussen vader-en zoon en die tussen Bruno en Nicolas  is het boek goed te combineren met boeken over vader-zoonrelaties en romans over vriendschappen.
Een paar voorbeelden uit een talloos aanbod: (vader en zoons blijven populair in de literatuur)
Vader-zoon
F. Bordewijk  - Karakter
Maarten 't Hart - De aansprekers
Jan Wolkers - Terug naar Oegstgeest 
Nico Dijkshoorn - Nooit ziek geweest
Edzard Mik- Mont Blanc
W.F. Hermans - Nooit meer slapen
Jeroen Brouwers- Datumloze dagen

Vriendschap
Bert Wagendorp - Ventoux
Rick Nieman- Altijd Viareggio
Bernlef - De onzichtbare jongen
Peter Zantingh- Een uur en achttien minuten
Thomas Verbogt -Eindelijk de zee

 

 

Recensies

"Op het moment dat Bruno naar Wenen komt, heeft hij al een keer een hert gedood en is onder mysterieuze omstandigheden, die in de roman niet veel nader worden verklaard, een oudere wetenschapper om het leven gekomen bij een gezamenlijk veldonderzoek. Zo dendert het boek naar een noodlottige climax. In De man die haast had, zijn vorige roman, stipte Vantoortelboom veel dezelfde thema’s aan. Over vaderschap, over mensen die niet perfect zijn, over leven en dood. De drager geeft, in de consequenties die getrokken worden, een hardere blik op de wereld die zoekt naar het perfect functionerende systeem." http://www.tzum.info/2017...om-drager/

"Interview met de schrijver over zijn roman." http://zeelandboeken.pzc....l/?p=21372

"Vantoortelbooms schrijfstijl is helder en trefzeker, met mooie natuurbeschrijvingen en rake metaforen zoals we dat van hem gewend zijn. Zo staart Nicolas, wiens leven erg leeg is, vaak naar een wit vlak. Hij noemt het "de afwezigheid van kleur als een bron van kansen". Door de gecondenseerde hoofstukken komen de ideeën van de personages sterk uit de verf. Het einde is verrassend en toch ook weer niet. Tijdens de laatste hoofdstukken wordt de verhaalsnelheid zodanig opgevoerd, dat je als lezer de bui voelt hangen. Zonder al te veel prijs te geven, kunnen we wel al zeggen dat het vertelperspectief voor de laatste scènes origineel gekozen is." http://www.cuttingedge.be...-de-drager

"De drager’ is een ideeënroman, vermomd als vriendschapsroman, over erfelijkheid, ouderschap, ontwikkeling in de natuur en de technologie: “Hij vermoedde al langer dat ook de technologie onderworpen was aan de wetten van de natuurlijke selectie, dat alle uitvindingen die de mensheid in zijn onwetendheid beschouwt als uitvindingen, die naar waarheid en feitelijkheid niet zijn. Alles bouwt voort op wat net voorafgaat. Grote sprongen, die zich niet eerder hadden aangekondigd door eerste, timide stapjes in die richting, bestaan niet. Dat moest hij maar eens aanvaarden. Alles komt wanneer de tijd er rijp voor is, wanneer de technologie en de mensheid eraan toe is. Het ouderschap is niet anders.”" https://www.trouw.nl/cult...~ad581199/