Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2020
• 220 pagina's
• Uitgeverij: 1

Flaptekst

Eerste zin

Ik verdwijn in de race tegen de klok. Strijd tegen de rode cijfers die uit streepjes bestaan.

Samenvatting

Maart
In maart leren we Liv kennen die meedoet aan een zwaar CrossFit -programma. Ook zien we dat zij haar eigen huis opknapt. Ze is huisschilder van beroep, maar kan vrijwel alles. Ze heeft geen relatie, is vijfentwintig jaar en neemt een jonge meid in huis als onderhuurster om de kosten te drukken. Deze vrolijke Emilie is een heel ander type dan de sombere Liv.
April
Elke dg begint Liv vroeg met oefenen in de CrossFitbox. 
Ze is in haar puberteit in een kliniek opgenomen geweest vanwege psychische problemen. Ze kraste in haar armen en ze schreef daarover in haar dagboek, dat ze opleest voor de lezer.
Een Crossfitter Jon |(42 jaar) vraagt of ze in zijn eliteteam wil meedraaien om aan (inter)nationale wedstrijden mee te doen. 
Mei
Liv begint met haar CrossFitteam te oefenen. Er zijn in totaal vier (o.a. Kilian en Jon) deelnemers. De oefeningen zijn heel zwaar, maar ze houdt dapper vol. Het team wordt financieel gesponsord.
Juni
Van Kilian  moet Liv zich laten zien op een sponsorfeestje. Maar erg thuis voelt ze zich er niet. Ze drinkt geen alcohol, maar Red Bull. 
Tijdens het feestje denkt ze aan vroeger, hoe ze gepest werd op school. Haar vader wilde het niet geloven, daarom voelde Liv dat ze eigenlijk helemaal alleen in het leven stond.
Juli
De vakantieperiode is eigenlijk aan Liv niet besteed. Ze vindt het zonde van de tijd.
Toen haar vader destijds merkte, dat ze in haar armen sneed, was hij woedend. Liv liep weg en had zelfmoordplannen, maar haar vader haalde haar terug. 
Kilian komt bij haar thuis en ziet haar dagboeken liggen; hij luistert als ze die voorleest voor hem. Ook in die fragmenten gaat het over zelfmoord.
Er was één therapeute, Sien, met wie Liv het wel kan vinden. Impliciet wordt verteld dat Liv en Kilian seks hebben gehad, in haar huis.
Augustus
Opnieuw vertelt Liv over het gepest op school. Ze wordt o.a. gepest met haar ouderwetse kleding. Ook dat wordt weer verteld vanuit de dagboekfragmenten.
September
Het team doet mee aan een officiële wedstrijd. Halverwege lijkt Liv het op te geven. Maar dan komt er ineens een flashback over de pijn die ze vroeger had geleden bij het snijden. Ze gaat daarna op de valreep  een heel zwaar gewicht torsen en dat doet heel erg pijn, maar het lukt haar wel.
Oktober
Liv krijgt een mentale terugval en gaat zich weer snijden. Emilie vindt haar onder het bloed en laat haar naar het ziekenhuis brengen. Therapeute Sien schiet Liv weer eens te hulp. Er zit een kleine Liv in de verteller verscholen,  die bang voor alles is.
November 
Liv pakt de fysieke draad weer op en hervat haar trainingsuren. Ze denkt veel terug aan het verleden. Aan haar Oma bij wie ze zich vertrouwd voelde. Oma was er vaker voor Liv dan haar eigen vader, die niets van haar begreep en nooit enige moeite voor haar deed.
De herinnering aan een schoolfeest komt boven: ze was gevallen en had haar arm bezeerd. Ze gaat voor een foto naar het ziekenhuis en is bang dat de krassen op haar arm worden ontdekt. Er is echter slechts een spier gescheurd.
Kilian laat zich in deze moeilijke periode niet zien. Ze belt Jon 's nachts om met hem te praten. Hij begrijpt haar wel en stelt haar gerust. 
December
Een zware oefening "in the box" lukt haar op een dag niet en Jon vindt dat ze moet stoppen, omdat ze bijna moet overgeven.  Recent hadden zij en Kilian  seks in een opslagruimte. Is ze misschien zwanger? Ze koopt een test. Volgens Emilie is die positief.
Kerst viert Liv alleen: ze is wel uitgenodigd (vader, Emilie, Jon) maar heeft geweigerd. Op oudejaarsdag belt ze met Sien. Liv klaagt dat ze het leven eigenlijk niet aan kan. Sien vraagt expliciet of ze 'er uit wil stappen.'
Januari
Liv is inderdaad zwanger. Toch blijft ze sporten. Maar ze krijgt het te kwaad. Ze kan niet meer. Ze belt Jon weer en zegt dat ze weer wil gaan snijden. Hij komt er snel aan, wil haar helpen en bekent dat hij verliefd op haar is geworden. Maar als haar trainer van het eliteteam durft hij niets met haar te beginnen. Hij belt Emilie die haar mee naar huis neemt. Die  maakt Liv duidelijk dat Jon geen slechte man voor haar zou zijn.
Februari 
Voor de CrossFitters is het nieuwe oefenprogramma bekend geworden: 19.1. Liv wil ondanks haar zwangerschap daarvoor gaan trainen. Ze weet niet eens of ze het kind wil houden. Maar als ze richting The Box gaat, durft ze ineens niet. Ze belt Jon en die probeert haar weer op te peppen. Hij vindt haar een geweldige meid. Zij twijfelt daar nog steeds aan. Wie zou er van haar kunnen houden? Ze gaat dan toch aan de slag en tijdens de oefeningen voelt ze zich sterker worden. Ze fluistert zich moed in. Ze heeft het gered.

Personages

Liv

Liv is 25 jaar. In het begin van de roman denk je als lezer dat ze een heel sterke vrouw is. Ze werkt namelijk in de bouw als huisschilder, verbouwt haar eigen huis en is een fanaat in de sportschool, waar ze aan CrossFitten doet (een mengeling van atletiek, gymnastiek, en sportschoolactiviteiten) Maar later blijkt dat dit alles een masker is dat Liv heeft opgezet. In het verleden is er veel met haar gebeurd :haar moeder heeft het gezin na de geboorte verlaten, haar vader is eigenlijk net zo afwezig en Liv wordt gepest op school. Ze heeft geen zelfvertrouwen en ze begint zich in de puberteit te snijden in haar armen. Ook dat is voor haar vader iets onbegrijpelijks. Er zijn maar weinig mensen in haar omgeving die haar echt begrijpen. Emilie, een meisje dat bij haar onderhuurt, is heel aardig en ze kan met wat problemen terecht bij een andere CrossFitter Jon. Toen ze onder behandeling was, kon ze het best opschieten met Sien. Liv heeft met zelfmoordplannen rondgelopen, maar nooit een echte poging gedaan. Ze fitnest zó fanatiek om lichamelijk pijn te lijden en te kunnen vergeten. Wat dat betreft is het CrossFitten een alternatief voor haar automutilatie van vroeger. Liv heeft ook een borderline-afwijking. Kortom, Liv is een vrouw met problemen.

Helpers van de protagonist

Bij haar teammanager van de CrossFitt, Jon, kan ze altijd terecht. (Ze belt hem soms midden in de nacht, als ze het even niet meer ziet zitten.) Aan het einde vertelt hij haar dat hij eigenlijk verliefd op haar is. Hij is al wat ouder, heeft kinderen, maar hij wil zich in zijn positie niet opdringen. Met de therapeute Sien kan ze erg goed opschieten. Na het ontslag uit de kliniek mag ze haar altijd raadplegen. (Dat gebeurt op oudejaarsdag) Met onderhuurster Emilie kan Liv erg goed opschieten: zij is een praktische helpster. Ze brengt Liv o.a. naar het ziekenhuis als ze zich weer gesneden heeft.

Quotes

"Zesentwintig word ik dit jaar. De leeftijd waarop mijn moeder me baarde. Ik baar helemaal niets dit jaar. Ik draag mezelf door de dagen, dat vind ik wel genoeg." Bladzijde 20

"De sociotherapeut was ook duidelijk van mening dat ik me moest schamen voor het feit dat ik was opgenomen. Dat ik daar jaren gezeten had, mocht er niet zijn. Dat ik mezelf jaren had beschadigd, mocht er niet zijn. Ik mocht niet beschadigd zijn. Ik moest heel zijn en gezond." Bladzijde 32

"Jon leert ons over het bestaan van CrossFit als sport, dat het bedacht is met het idee de ideale atleet te worden, de meest fitte mens op aarde." Bladzijde 42

"Ik heb geen identiteit. Ik ben niets. In de gymzaal besta ik niet. Heel mijn lichaam is overgeleverd." Bladzijde 101

"Heb gesneden, och wat je gesneden noemt, meerdere bloedende krassen van een van de extra mesjes die ik bij de eeltschaaf kreeg. Verachtelijk gedrag misschien. Maar het kan me niets schelen. Ik hoef er ook niks mee te bereiken. Niets behalve het uitwissen van elk gevoel." Bladzijde 132

"Soms lijkt het of ik nooit ouder ben geworden dan vijftien, vastgeraakt in deze strijd om te overleven, dwars door angstaanvallen heen, dwars door de eenzaamheid die met haar harde vuisten op al mijn zenuwen en zintuigen ramt." Bladzijde 80

Thematiek

De problemen van een meisje met borderline

Liv is een meisje dat in haar puberteit grote problemen heeft gekend. Ze heeft geen moeder en een vaak afwezige vader. Ze wordt gepest op school, wat haar vader niet begrijpt. Omdat ze een gebrek aan zelfrespect heeft, begint ze zich te snijden. Vanaf die tijd wordt ze ook enkele keren in een psychiatrische kliniek geplaatst om te genezen. Er is slechts één therapeute (Sien) die haar begrijpt. In die tijd liep ze ook rond met zelfmoordplannen. Ze voelt zich erg eenzaam. Ze vindt dat ze geen identiteit heeft. Als ze volwassen is en in de bouw werkt, lijkt het alsof ze over haar problemen heen gegroeid is. Maar de fanatieke vorm van escapisme (CrossFit) is niets anders dan een substitutie van het snijden. Ze beult zich af onder het motto "pijn is fijn." In de CrossFitbox kan ze zichzelf zijn of misschien juist niet. Ze blijft eenzaam, zonder een echte relatie te hebben. Een van haar trainers bij CrossFit wil wel seks met haar en dat leidt tot een 'ongewenste?' zwangerschap.

Motieven

Automutilatie

Liv heeft zich in haar puberteit in haar armen gesneden en is destijds opgenomen geweest in een psychiatrische inrichting. Maar ook in het verhaalheden kan ze zich op een bepaald moment in oktober niet beheersen en snijdt ze zich met mesjes die ze bij een eeltschaaf cadeau heeft gekregen in haar armen. Ze wordt kort in het ziekenhuis opgenomen. Liv heeft ook een borderline- en een eetstoornis.

Sporten

CrossFit is een moderne sport waarmee je hoopt te bereiken dat je een ultieme fitheid krijgt. Liv is die sport gaan beoefenen om haar psychische problemen de baas te kunnen worden. Ze beult zich daarbij af toe het uiterste. Blz. 82: "Dit zijn de beste momenten. Het samenzijn in de mentale strijd die ieder voor zich heeft. Het verdwijnen in de training en de endorfine die vrijkomt."

Pesten op school

Liv wordt op school gepest door haar medeleerlingen op de basisschool en in het voortgezet onderwijs. Soms is dat vanwege de afwijkende kleding die ze draagt, soms omdat ze haar lelijk vinden, dan weer vanwege haar hondje Max. Haar vader vindt het maar onzin en beweert dat het pesten niet waar is.

Eenzaamheid

Liv voelt zich erg eenzaam. Ze leeft in het donker. Ze heeft geen vriendje, de relatie met haar vader is slecht, ze werd op school gepest. Er is geen aanwezige moeder.

Vader-dochterrelatie.

De relatie van Liv met haar vader is slecht. Op blz. 127 staat: "Het spijt me, maar die man is mijn vader niet. Een vader betekent iets voor zijn dochter. Ik weet niet wat hij voor mij betekent. Ik wil hem niet haten. Maar het is ook zo verdomd moeilijk om van hem te houden. Ik ben een heel alleen kind. Ik zie mezelf niet als iemand met een ander." Haar vader is vaak weg, ook op vakantie. Hij ontkent dat ze gepest wordt op school. Hij is woest als hij ziet dat ze zich in de armen snijdt. Uit haar opmerkingen kun je merken dat het een enge, kille man is.

Moeder-dochter

Moeder heeft het gezin kort na de geboorte van Liv in de steek gelaten. Liv heeft haar moeder nooit gekend. Ze vraagt zich af of je iemand kan missen die je nooit gekend hebt. (blz. 187 : "Mijn moeder wilde mij niet. gooide mij weg voor een ander kind, met een andere man. Mijn vader wilde me ook niet, maar hij nam de last op zich.")

Zelfdoding

Diverse keren heeft Liv gespeeld met de gedachte om zelfmoord te plegen. Blz. 79: "Huilend liep ik en rende over de straten. Ik hoopte dat een auto me aan zou rijden. Op de brug met de weg over het kanaal overwoog ik van de brug te springen." Blz. 89: "Van de week stond ik in een pot verf te roeren en besloot ik dat ik sterk genoeg ben. Dat ik niet bij de mensen hoor die vroegtijdig hun leven beëindigen." Blz. 90: "Leef met de troost dat ik te allen tijde een eind kan maken aan dit bestaan van knokken en boksen. Dat is niets iets wat anderen willen horen of weten." In december, op oudejaarsdag, praat ze met haar therapeute Sien opnieuw over het zelfmoordidee.

Liefde en seks

Liv heeft niet veel vriendjes gehad. Als ze CrossFitt is er ineens Kilian, die haar wel leuk vindt Ze gaan met elkaar naar bed, maar eigenlijk is er geen sprake van echte liefde. Liv wordt zwanger van die paar keer dat ze seks hebben. Eén van de laatste keren lijkt de seks bijna op een verkrachting. Maar Kilian vraagt aan haar of ze er niet mee te koop wil lopen dat ze 'iets hebben'. Dat getuigt niet van echte liefde. Daar staat tegenover dat de manager van het eliteteam, Jon, in Januari bekent (als ze hem te hulp geroepen heeft, omdat ze het niet meer aankan) verliefd op haar is.

Motto

"Weet je bent sterk, je hebt overleefd
maar jij hebt een grens, gebruik wat je weet."

S10-Snowsniper

 

Opdracht

Met dank aan Tineke, die mij draagt.

Titelverklaring

Liv, de vertelster, traint in haar Crossfitbox zo hard dat ze bloedblaren aan haar handen krijgt. De titel komt daarom enkele keren letterlijk in de tekst voor. (o.o. op blz. 61, 70, 78, 115, 184, 193) Dergelijke herhaalde verwijzingen noemen we een Leitmotief in een roman, en ook wel 'een verhaalmotief in engere zin'.

Structuur & perspectief

De roman wordt onderverdeeld in twaalf hoofdstukken die allemaal  de naam van een maand dragen. (Van Maart tot Februari). Deze twaalf maanden beschrijven het proces van het herstel van de ik-verteller Liv die als tiener in een psychiatrische inrichting opgenomen is geweest. In die periode schreef ze in een dagboek en de gecursiveerde dagboekfragmenten maken ook onderdeel uit van de structuur.  
Op de eerste bladzijde van elk hoofdstuk staat een overzicht van de oefeningen die Liv  bij het Crossfitten moet doen. In vakargon wordt aangegeven welke onderdelen van de CrossFit in dat hoofdstuk worden geoefend.

 

Decor

De tijd van de roman is precies een jaar. Hij loopt van maart tot en met februari van het volgende jaar. Er wordt niet verteld in welk jaar dat is.Omdat ik geen CrossFit-fanaat ben, wist ik aanvankelijk niet wat de termen 18.3 en 19.1 inhielden. Na een korte zoektocht op internet begreep ik dat dit de programma's zijn van maart 2018 en februari 2019. Hiervan uitgaande kun je daarom vaststellen dat de vertelde tijd loopt van aart 2018 tot februari 2019.

Wat de topografische ruimte betreft wordt vrijwel niets verteld. Niet in welk land of in welke stad het verhaal zich afspeelt. Haar eigen huis staat in een dorp, de CrossFitbox is in de stad die nabijgelegen is. De stad heeft wel een haven.
Er is wel sprake van symbolische ruimtes, nl. de box waarin het Crossfitten zich afspeelt en het huis waarin Liv is gaan wonen. Ze knapt het zelf op. Beide ruimtes zijn van belang met betrekking tot het heroveren van haar zelfrespect.  

Stijl

Naomi Rebekka Boekwijt gebruikt korte en krachtige zinnen. Ze schrijft daarnaast mooie metaforen. Ook is er sprake van een zeker vakjargon met betrekking tot de oefeningen van de CrossFit. Veelvuldig wordt er verteld over push-ups, pull-ups, crushes, kettlebell swings etc. Daarnaast is er een dagboekstijl uit de jeugd van Liv die gecursiveerd in de roman wordt weergegeven. Kortom, de stijl is veelzijdig en doet zoals andere recensenten beweren dat die enigszins lijkt op die van Marieke Lucas Rijneveld. 

Een voorbeed van mooie metaforen van Boekwijt: "De hemel is beurs en bloedt. Een enkele vogel maakt wat geluid, maar nu valt het donker over ons en het slokt de vogel op. Hier zit ik, in dit huis, oud van buiten, straks nieuw van binnen- ik moet het omgekeerde zijn. Hier zitten we als omgekeerde lichamen in elkaar en versmelten langzaam in een kalkwolk van kracht en dromen." (blz. 22-23)
En op blz. 77: "Mijn verjaardag is gelukkig voorbij. Mensen vergeten het, Iets wat vrolijk zou moeten zijn, verwaait onder het zand in de woestijn van de zomer. Het is ook niet erg.

Een  ander kenmerk van haar stijl is dat ze de dialogen heel anders weergeeft dan wat gebruikelijk is in een roman. Ze noemt de naam van de spreker en geeft daarna een letterlijk citaat. Dat is wel heel erg duidelijk voor de lezer wie er aan het woord is. Het verruimt ook de bladspiegel.

En wat ook nog vermelding verdient, ondanks de stevige problematiek van Liv, kun je af en toe een dosis ironie tot je nemen.
(blz. 149 : "Mijn hoofdhuid is beurs van de strakke staart waar mijn haar elke trainingsdag in wordt gebonden. Kortom, ik heb medelijden met mezelf als een man met griep.")
(blz.158 : Binnen probeer ik een plek te vinden bij de andere muurbloemen. Leuk zo tussen al die planten. Iedereen zit wat te geinen." -- Liv gaat naar een schoolfeestje)

Slotzin

Want ik doe in ieder geval iets wat op leven lijkt. Dat doe je niet in een inrichting. En daarvoor mag ik trots zijn op mezelf, maar dat kan ik niet. Ook dat is goed. Ik doe het heel goed, fluister ik tegen mezelf. Ik red het wel.

Bijzonderheden

'Bloedblaren'is gebaseerd op het leven van Boekwijt zelf. In het interview waarna bij de bronnen wordt verwezen,  vertelt ze: "Het schrijven van deze roman heeft Boekwijt als ‘heftig’ en ‘intens’ ervaren, maar toch ook als een goede tijd. ‘Voor het eerst in mijn leven heb ik mezelf namelijk toegestaan om de pijn te voelen. Daarvoor niet, dan ging ik gewoon door totdat ik door de stress in elkaar klapte. Dat is nu wel beter geworden. Ik voel liever pijn dan dat ik niks voel,’ aldus Boekwijt. Tussen haar 15^e en 20^e is ze onafgebroken in therapie geweest. ‘Na een hobbelige start op ambulante basis bij de GGZ werd ik een jaar opgenomen in Curium dat gekoppeld is aan het LUMC,’ herinnert ze zich. ‘Daar werd ook de diagnose borderline persoonlijkheidsstoornis gesteld.’ Dat heeft onder andere met haar extreme angsten, de moeizame relatie met haar ouders, gevoelens van leegte en haar perfectionisme te maken. Tijdens die opname treft ze een psychiater die haar begrijpt en die haar na die opname ambulant bij blijft staan. Ze hebben nu, tien jaar later, nog altijd contact met elkaar en dat betekent heel veel voor Boekwijt.

In  de roman wordt de therapeute Sien genoemd.

Beoordeling

Toen de roman 'Bloedblaren' door de uitgever aan mij werd gestuurd, was dat één van de vele exemplaren die ik in die periode ter beoordeling kreeg aangeboden. Bekendere schrijvers zaten met hun nieuwe romans onder de toegestuurde boeken.  Ik kende allereerst Naomi Rebekka Boekwijt niet en op die manier kwam het boek onderop de stapel te liggen.
Toen ik naar een nieuwe roman zocht, pakte ik  ineens 'Bloedblaren.' De flaptekst was niet heel aanlokkelijk, maar in januari moet je wat aankunnen. Het eerste hoofdstuk bracht me in een wereld die ik helemaal niet kende, nl. die van de CrossFit. Ik hou zelf niet van de sportschool en wat er allemaal gebeurt. Erg aantrekkelijk vond ik het verhaal in eerste instantie niet, omdat ik werd gebombardeerd met Engelse termen voor oefeningen die ik zelf nooit had uitgevoerd. Als ik op dat moment gestopt zou zijn met lezen, zou ik echter een grote vergissing hebben begaan. Het duurde namelijk niet lang of de verteller Liv ging steeds meer over haar verziekte jeugd (in dubbel opzicht nota bene) vertellen. Toen ik las wat ze thuis, op school en in haar puberteit had beleefd, ging het verhaal echt voor me leven. Ook de strakke compositie van de roman  en de prachtige stijl bevielen me gaandeweg steeds meer. Uiteindelijk moet ik zeggen dat Boekwijt een prachtige roman heeft geschreven die ook nog eens uitstekend geschikt lijkt voor scholieren uit de hoogste klassen van het voortgezet onderwijs. In interviews lasn ik later ook nog dat Liv een alter ego voor Naomi is en dat het gehele verhaal op haar eigen leven ie gebaseerd.

Misschien zijn voor sommige meisjes uit die groep de problemen van Liv heel herkenbaar en dan heeft het boek misschien nog een therapeutische meerwaarde.
Hoe kortzichtig kan een recensent soms zijn? 
Kortom, gewoon een uitstekende roman!!

 

Recensies

"Bloedblaren heeft een tempo dat meebeweegt met het onderwerp of de bezigheid van Liv. De zinnen zijn kort en krachtig. Tussen het trainen door krijg je een beeld van hoe de geestelijke toestand van Liv zich ontwikkelt en hoe het zover met haar heeft kunnen komen. Het is niet beschreven op een manier die bedoeld is om medeleven op te wekken, het is eerder rauw, hard en krachtig. Dat werkt heel goed uit; het medeleven komt er toch wel. Het is een sterk gecomponeerde roman die van begin tot eind weet te boeien. Met Bloedblaren bewijst Boekwijt dat ze het stadium van veelbelovend talent inmiddels wel is ontgroeid! —" https://jkleest.nl/2020/1...-boekwijt/

"Er is in de Nederlandse literatuur vaker over jeugdtrauma’s en over psychiatrische problemen geschreven. Het uitzonderlijke van Bloedblaren is dat de lezer helemaal meegevoerd wordt in het hoofd van iemand met borderline, een ziekte die gedrag veroorzaakt dat voor buitenstaander sowieso moeilijk te bevatten is. Bovendien verwoordt Naomi Rebekka Boekwijt deze ervaringen in een zuivere, heldere taal. Niet voor niets krijgt zij veel waardering van Manon Uphoff, die met Vallen is als vliegen een vergelijkbaar intens boek heeft geschreven." http://uitgelezenboeken.b...laren.html

"Zo prikkelend als het verhaal – ná die bak ellende van een jeugd – wordt opgezet, zo slordig wordt het uitgewerkt. Hoe bijvoorbeeld crossfitter Kilian met zijn tatoeages als ‘een duister stripboek’ in Livs bed belandt, laat Boekwijt in het midden, maar het pubermeisje dat zich nergens thuisvoelt krijgt ruim baan: ‘Ik voel me zo leeg, zo leeg en koud en niemand wil me warmen’. Een gemiste kans." https://www.trouw.nl/rece...~bfbca905/

"Het verhaal is zo opgebouwd dat verleden en heden door elkaar lopen, dan ben je in het heden en dan weer in het verleden, door dagboekfragmenten b.v. , maar toch nergens in verwarring de verhaallijn loopt door en gaat naadloos over van het heden naar het verleden en weer terug. De schrijfstijl is ook prachtig met zinnen die de situatie zo mooi weergeven. “Ik draag mezelf door dit leven heen. Misschien is dit ook wel het beste wat ik kan bereiken. Ik heb een huis, een lief dier, ik kan wat maken met mijn handen en ik ben goed in sport. Maar ik sta hier alleen in de nacht en weet niet wat ik met al mijn warmte aan moet, ik heb altijd een teveel en lijd aan een grenzeloos tekort.” Kortom een absoluut uniek boek dat ik niet snel zal vergeten, daarom 4 sterren van mij." https://www.hebban.nl/rec...loedblaren

"Het boek roept verwarring op, omdat er vaak geen duidelijke afbakening is tussen haar gedachten over vroeger en het heden. Ook blijven er vragen onbeantwoord over haar leven vroeger en haar toekomst. Enige kennis van crossfit is handig, maar geen must. De zwaarte van de oefeningen en de sport wordt goed beschreven. Daarentegen geeft deze verwarring ook heel goed weer hoe het in hoofd van Liv moet zijn. "Uiteindelijk ben ik altijd alleen. Omdat er toen ook niemand was."" https://www.hebban.nl/rec...loedblaren

Bronnen

Interview met de schrijfster over haar eigen borderline-problematiek Met Bloedblaren laat ze een andere kant van zichzelf zien. ‘Het is een fictieve roman over borderline en depressie, maar heel erg gebaseerd op mijn leven,’ verduidelijkt Boekwijt. ‘Het is extreem persoonlijk en heel anders dan mijn vorige boeken. Een leuk detail is misschien dat de dagboekfragmenten in mijn roman rechtstreeks uit mijn oude dagboeken overgenomen zijn.’

https://stichtingborderli...niks-voel/

Een overzicht van het CrossFit programma 19.1 dat in het laatste hoofdstuk van de roman wordt aangehaald.

https://www.youtube.com/w...4pdRyOj5W4