Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2021
• 239 pagina's
• Uitgeverij: Wereldbibliotheek

Flaptekst

Eerste zin

Hij komt op het moment tussen waken en slapen. Het moment waarop alles vervloeit, waar de wereld om je heen nog tastbaar is, maar de logica die alles in het gareel houdt naar de achtergrond verdwijnt.

Samenvatting

De verhaallijn van Maja
De ambitieuze, Nederlandse neurologe Maja de Jongh heeft een rare droom gehad. Een oude man had haar in die droom vreemde woorden ingefluisterd, die ze niet begreep ( Jini Re Jini Re Jini Chadariya).
Ze heeft ook een rare dag achter de rug. In haar ziekenhuis is namelijk een man binnengebracht die in een vliegtuig zat en na de landing niet meer wakker werd. Uit allerlei onderzoeken blijkt dat hij genoeg hersenactiviteit vertoont om wakker te zijn. Tegen de wil van haar leidinggevende Simone laat ze toch diverse onderzoeken als een lumbaalpunctie uitvoeren. Maar uit dat onderzoek komt niets; ze wil andere onderzoeken doen, maar Simone trapt op de rem.  Maja vraagt echter met hulp van een bevriende onderzoekster toch  een ander onderzoek aan. Ze wordt op het matje geroepen door Simone Rickwel. Die is boos (en jaloers?)
Als Maja thuiskomt, zegt ze tegen Mo dat ze voorlopig nog geen kinderen wil. Mo wil die namelijk wel. Er komt een kentering in het verhaal, wanneer de vrouw van de patiënt uit Amerika overkomt. 

De verhaallijn van Neil Canterbury
Neil Canterbury, Amerikaans bioloog die gepromoveerd is op  het ARC-gen . Dat gen  was het begin voor levende wezens om herinneringen te kunnen gebruiken. Hij geeft zijn zelfde colleges al een hele lange periode aan een universiteit. 
Hij gaat op uitnodiging naar een congres in India. Hij bezoekt eerst de Taj Mahal en die avond biedt een aantrekkelijke vrouw zich aan op het dak van hun hotel. Hij gaat niet vreemd. Wel zorgt ze ervoor dat ze hem een zuigzoen in zijn nek geeft. Hij reist de dag erop door naar de heilige stad Varanasi, waar hij door een Indiase vriend uitgenodigd is voor een congres. Neil  maakt een ongeïnspireerde indruk, maakt wat foutjes en ontmoet een raadselachtige vrouw die niet op de uitgenodigde gasten voor het congres staat.
Na zo'n mislukte dag wil Neil alleen maar alcohol, maar dat is op dat moment religieus verboden. Hij laat zich door een oude man naar een geheimzinnige sekte, de Aghori, brengen. Die drinken juist extreem veel alcohol, gebruiken drugs en mediteren veel. Het is een sekte die vlees van overledenen eet, hun lichaamssappen drinkt en zich wast met de as van verbrande doden. Wie dat doet, krijgt alle herinneringen van de doden in zijn hoofd. Neil drinkt een  flinke slok mee.
Na een flinke kater besluit Neil toch de volgende dag weer naar de sekte terug te gaan. Hij krijgt in de gaten wat er speelt bij  de sekte. Hij wil zich aansluiten. Dat mag omdat hij twee lichamelijke tekenen heeft, die in de annalen van de sekte beschreven zijn van de "verlosser die ooit zou komen": nl. een blauwe plek in zijn nek (de zuigzoen) en een derde oog (van rimpels op zijn voorhoofd). Bovendien geeft zijn naam een aanwijzing: Niel Cant-er-bury, wat in de lokale taal wordt gezien als "Neelkanth", de naam van de  verlosser die zou komen. 

De derde verhaallijn is van de eenvoudige Indiase wever, Kabir, die een man die Ramananda heet, als zijn leermeester  ziet. Hij woont in de heilige stad Varanasi aan de heilige rivier de Ganges. Hij zet zijn opvattingen over het leven uiteen in gedichten. Een bekende dichtregel van hem is : " Ik zocht hem en verloor mezelf. De druppel werd één met de zee." 
Hij heeft een heel ander leven dan de mensen in zijn omgeving. Die willen hem verleiden om seks te hebben met een danseres, maar hij dot dat niet. Voor zijn afwijkende mening over het geloof moet hij zich verantwoorden voor een religieuze rechtbank, maar hij ontloopt de doodstraf.
Kabir kan ook dingen in de toekomst zien. Hij vertrekt naar een stad waarvan bekend is dat hij niet zal terugkeren in een ander leven als hij sterft. Hij wordt verbrand, de mensen eten zijn vlees en drinken het somasap van hem. Hij wordt opgenomen in het Nirvana van Shiva, Vishnu en Brahma. Die bieden hem een troon aan, maar de eenvoudige man wil alleen maar zijn weefgetouw. 

Op blz. 179 zal een geroutineerde lezer wel ontdekt hebben dat de comapatiënt van Maja Neil Canterbury is en dat zijn vrouw Meredith hem bezoekt. Maja wil de uitslagen van het nieuwe onderzoek hebben en daaruit blijkt dat zich in het hoofd van Neil miljoenen virussen rondspoken ('als een nest vol wormen). Hoe is dat mogelijk? Ze legt de uitslagen voor aan 'haar vriend Mo die een data-expert is. Hij komt er achter dat het belangrijkste virus het ARC-virus is, dat mensen in staat stelt herinneringen te verwerken. 

Neil is naar de Aghori teruggegaan en wil ingewijd worden. Hij moet voor het ritueel weer mensenvlees eten en lichaamssap drinken. Hij is bovendien uit op een ampul met bijzondere eigenschappen. Wie die inslikt, zal alle herinneringen van alle wezens kunnen ervaren. Hij steelt de ampul en vlucht bij de sekte vandaan, terug naar zijn hotel. Hij wil de wereld bekend maken met wat hij ontdekt heeft. Hij stapt in het vliegtuig en valt in slaap. In diens brein voelt hij nu alle emoties van de wezens die hij is (dieren: o.a. rupsen, wormen, slangen, mieren) maar ook mensen (o.a. vrouwen, mannen, zonen, sadhoe). Hij is alles en iedereen: Een druppel en één met de oceaan." 

Maja ziet op de hersenscan dat er enorm veel endorfine in de hersenen van Neil rondgaat. Endorfine bezorgt mensen een geluksgevoel. Misschien ligt daar de oplossing van zijn ziekte. Ze praat erover met Meredith, omdat ze hem een medicijn wil toedienen. Naloxon remt de vorming van endorfine. Meredith stemt erin toe, hoewel er risico's zijn. Als Maja Naloxon toedient, wordt Neil inderdaad wakker.  Maar hij wil meteen terug naar de toestand waarin hij verkeerde en niet naar New York en zijn vrouw. Hij vraagt haar de door hem meegenomen ampul te pakken.
Voor Maja ligt er een grote kans om beroemd te worden als neurologe, maar ze kiest ervoor om aan de wens van Neil tegemoet  te komen. Ze draait het infuus met Naloxon dicht. "Neil mag van haar de zee zijn en de druppel."

Personages

Maja

Maja de Jongh is een jonge neurologe. Ze is postdoc en staat onder gezag van Simone. Maja moet een dertiger zijn. Ze is mentaal ook bezig met het krijgen van een kind of juist niet. Haar vriend Mo wil het graag, maar Maja twijfelt erg. Maja gaat haar eigen gang. Tegen de zin van Simone laat ze onderzoekjes doen. Daaruit komt uiteindelijk voort dat Neil besmet is geraakt met miljoenen virussen in zijn contact met en inwijding door de Aghori. Ook als ze de uiteindelijke beslissing moet nemen om Neil blijvend Naloxon toe te dienen, waardoor hij mogelijk uit zijn coma zou ontwaken, neemt ze de beslissing dat niet te doen. Hij slaapt weer in en zakt terug naar zijn gelukzalige wereld. Dat is best een moedige beslissing van haar. Toch ziet Maja een wetenschappelijke carrière met de kennis die ze nu heeft echt wel zitten.

Neil Canterbury

Neil stapt al meer dan dertig jaar rond op de universiteit in New York. Eerst als student, later als docent. Hij moet dus een vijftiger zijn. Hij is nieuwsgierig naar de opvattingen van de Aghori en hij zoekt nadrukkelijk toenadering. Hij wil de geheimen van de sekte weten en hij wordt daarom ingewijd met kannibalistische rituelen. Hij krijgt ook een snee in zijn borst Hij steelt een ampul, omdat hij de wereld als wetenschapper bekend wil maken met zijn geheim. Als hij in zijn gelukzaligheid vertoeft (één druppel in een grote oceaan), wil hij niet terug naar de gewone wereld: die van de universiteit en die van zijn gezin. Zijn relatie met zijn vrouw Meredith was eigenlijk toch niet super.

Quotes

"Een trap, glibberige treden, de geur van vlees dat brandt, de zon die opgaat in het oosten, een hemel die rood kleurt op een manier die ze nooit eerder gezien heeft. Stemmen die zingen. Een oude man die haar aankijkt en die de woorden zegt in een taal die ze niet begrijpt. Jine Re Jine Re, Jine Chadariya." Bladzijde 10

"De tekst van het nummer is gebaseerd op een oud gedicht, van een vijftiende-eeuwse dichter, Kabir. Ze heeft voor zover ze zich kan herinneren die naam nooit eerder gehoord, ze vindt het niet eens Indiaas klinken, misschien eerder Arabisch of zo. Ze leest de tekst van het gedicht." Bladzijde 112

"Waarom denk je dat wij bereid zijn de doden te wassen voor ze aan het vuur gegeven worden? De dood neemt, maar de dood schenkt ook. De dood schenkt ons de herinneringen van de gestorvenen." Bladzijde 133

"We nemen van het vlees en van de sappen die door het lichaam stromen. Door te eren en te drinken krijgen we toegang tot de herinneringen van de doden. In onze dromen en meditaties geven we de herinneringen toegang tot onze ziel. We laten ze toe. We geven ze een plek om te wonen." Bladzijde 159

"Gedurende de weken waarin Kabir wacht op de onvermijdelijke laatste dood, komen er mensen vanuit omliggende dorpen om de heilige te zien die Varanasi heeft verlaten om in Maghar te sterven. Verhalen over wonderen doen snel de ronde." Bladzijde 163

"'U heeft een wond op uw borst. Bent u opzettelijk geïnfecteerd?' Neil opent zijn ogen half en spreekt in korte zinnnen. De Aghori. Dharma maakte een snee. De ampul. Neem hem."" Bladzijde 237

Thematiek

Reïncarnatie

De roman gaat over een geheimzinnige, kannibalistische sekte in India, de gevreesde Aghori. De rituelen die de Aghori bedrijven zijn bijzonder verontrustend. Zo smeren ze zich in met het as van gecremeerde mensen, drinken ze uit schedels, mediteren ze op lijken, bedrijven ze de liefde tussen de doden en ze eten zelfs het vlees van mensen die niet ritueel verbrand zijn. Op die manier kun je je alle herinneringen van de mensen van wie je eten hebt genomen ook herinneren. De Amerikaanse universitaire docent Neil wordt in India gebiologeerd door de Aghori. Hij is ooit zelf ooit gepromoveerd op de ontdekking van het ARC-gen, dat de schepsels miljoenen jaren geleden in staat heeft gesteld herinneringen te gebruiken, waardoor hun leven erg veranderd is. Op de dag dat hij op uitnodiging een lezing moet geven in Varanasi, heeft hij na een mislukte dag behoefte aan alcohol. Hij maakt dan kennis met de Aghori. Door hen wordt hij gezien als de welkome 'verlosser (een blauwe plek op zijn keel en het derde oog zijn de kentekenen ervan evenals zijn naam Neelkanth). Hij volgt het inwijdingsritueel en steelt een ampul die volgens de overlevering van de Aghori geheimzinnige krachten heeft. Wanneer hij gevlucht is en in het vliegtuig zit, wordt hij niet meer wakker. Hij wordt naar het ziekenhuis in Amsterdam gebracht, waar de neurologe Maja zich over hem ontfermt. Ze wil enkele onderzoeken doen die haar leidinggevende echter niet wil toestaan. Ze ontdekt dat de man geïnfecteerd is geraakt door allerlei virussen , waaronder het ARC-virus. Hij is nu in staat alle herinneringen van alle gestorvenen mee te maken. In zijn coma is hij zowel mens als dier en als Maja hem weet wakker te maken door hem een medicijn tegen zijn buitensporige endorfine-aanmaak te geven, wil hij terug naar het gelukzalige Nirvana waar hij in verkeerde. Grappig is ook dat Maja's moeder overtuigd is van het bestaan van reïncarnatie en verhalen over Maja's opmerkingen in haar jeugd tegen Maja's partner Mo vertelt. En een andere quote die opvalt is, dat we niets kunnen leren, als we ook niet kunnen vergeten. In ons brein moeten gebeurtenissen geschrapt kunnen worden, anders is er geen plaats voor nuttige dingen die we moeten leren.

Motieven

Kannibalisme

De Aghori is een (echt bestaande) geheimzinnige Indiase sekte die mensenvlees eet en menselijke lichaamssappen drinkt. Daardoor kun je de herinneringen van de overledenen meenemen in je eigen brein. Ze smeren zich in met de as van overledenen en mediteren op lijken.

Dood

De dood speelt een belangrijke rol in dit verhaal over herinneringen van overledenen. De vijftiende-eeuwse dichter Kabir die een afwijkende mening over religie heeft, sterft een dood waarbij hij niet reïncarneert, maar opgenomen wordt in het hiernamaals naast Shiva etc. In de dromen van Maja komen ook steeds dode mensen voor. Die lijken een verwijzing te zijn naar het leven van de de vijftiende-eeuwse dichter Kabir.

Geheim

De Aghori zijn een geheimzinnige sekte die hun geheimen alleen openbaren aan sekteleden. Zoals bij alle sekten moet je dan wel worden ingewijd.

Inwijding/initiatie

Neil Canterbury wordt ingewijd in de sekte van de Aghori. Daartoe moet hij mensenvlees eten, somasap drinken, zich insmeren met de as van verbrande mensen. Hij kan worden ingewijd, omdat hij kentekenen op zijn lichaam heeft waarvan de Aghori denken dat ze bij 'de komst van een verlosser' horen (de blauwe plek op zijn keel, het derde oog op zijn voorhoofd en de naam Neelkanth). Het gevolg is dat hij zich later in alle mensen en dieren kan verplaatsen en alle herinneringen van die wezens in zijn brein krijgt.

Kinderwens

De partner van Maja, Mo, heeft een kinderwens. Maar de neurologe zelf moet daar goed over nadenken. Ze wil nog carrière maken en ze vindt bovendien dat er al teveel mensen op deze aardkloot rondlopen (blz. 144) Mo aanvaardt haar afwijzing, maar zegt wel: "Ik wil niet het einde van de lijn zijn. Een doodlopende straat."

Jaloezie

Er bestaat onderlinge rivaliteit tussen wetenschappers die zelfs neigt naar jaloezie. Het lijkt van belang te zijn dat je naam bij een wetenschappelijke vondst wordt vermeld in de literatuur. Neil merkt het op zijn universiteit en Maja ondervindt tegenwerking van haar leidinggevende Simone.

De droom

Dromen zijn veel voorkomende literaire motieven. Ze wijzen vaak vooruit naar wat er in de loop van een roman/verhaal gaat gebeuren. Of het zijn verwerkingen van de dingen die een hoofdpersoon in het verleden heeft meegemaakt. Maja droomt in hoofdstuk 1 over "Een glibberige trap, de geur van vlees dat brandt, de zon die opgaat in het oosten, een hemel die rood kleurt op een manier die ze nooit eerder heeft gezien. Stemmen die zingen. Een oude man die haar aankijkt en die de woorden zegt in een taal die zij niet begrijpt. Jimi Re Jimi Re, Jimi Chadarya."(blz. 9/10) Die droom wordt herhaald in het laatste hoofdstuk. ( dus eigenlijk de reïncarnatie van de droom) Het is dus een droom die vooruitwijst naar wat er in het roman verhaal zal gebeuren, maar ook een droom die terugwijst naar wat er gebeurd is (o.a. de geschiedenis van Kabir). Maja droomt nog een aantal keren in de roman. In één ervan legt een olifant zijn kop in haar schoot. Ze weet dan dat ze zwanger is. Maar later zegt ze dat ze dat juist niet wil. Er zijn ook nog dromen, waarin ze een dode man in een lijkwade ziet. Ze herkent haar patiënt Neil, maar er is ook een verwijzing naar het lijk van Kabir.

Moeder-dochter

Maja's moeder is ex-docente Frans. Ze vertelt aan mensen altijd het verhaal dat Maja, toen ze klein was, zich dingen kon herinneren uit een ander leven, die zij aan reïncarnatie linkt. Maja gelooft niet in reïncarnatie, haar moeder wel en daar ergert Maja zich aan, als haar moeder ook de vriend van Maja probeert te overtuigen. Ook praat haar moeder altijd over de eventuele kinderen van Maja. Ze wil dolgraag oma zijn en eigenlijk wil Maja geen kinderen op de wereld zetten.

Titelverklaring

Arc is de naam van het gen waarop de Amerikaanse bioloog Neil Canterbury is afgestudeerd. Het  Arc-gen is zeer belangrijk voor de ontwikkeling van de mens geweest. Zonder het gen zouden levende wezens geen herinneringen hebben en dus ook niets kunnen leren. Neil blijkt bij een van de laatste onderzoeken van de neurologe Maja het meeste van het Arc-virus in zijn brein te hebben.

Structuur & perspectief

De roman is onderverdeeld in relatief korte hoofdstukken met een titel. Er zijn drie verhaalllijnen: die van Maja, die van Neil en die van Kabir. Maja en Neil zijn personale vertellers in de o.t.t. Je beleeft door hun ogen hun ervaringen en gevoelens. De lijn van Kabir wordt verteld door een alleswetende verteller.
De structuur van de roman is dat de drie vertellers elkaar ieder hoofdstuk afwisselen, maar inhoudelijk gezien steeds dichter bij elkaar komen. Uiteindelijk vallen alle drie de verhaallijnen met elkaar samen. Dat is weliswaar een vaak gebruikte structuur, maar door Richard Osings op een bijzondere wijze en knap gerealiseerd in deze roman.

Decor

Er zijn diverse locaties en decors van belang.
De patiënt die niet wakker kan worden, ligt in een ziekenhuis in Amsterdam waar Maja neuroloog is. 
Neil Canterbury is docent aan de universiteit van New York. Hij reist naar Agra en later naar Varanasi, waar de Aghori zetelen. Hij eindigt in Amsterdam.
Kabir leeft zes eeuwen ervoor in India. Hij woont in de heilige stad Varanasi, maar wil sterven in het dorp Maghar. Hij wordt opgenomen in het Nirvana.

De schrijver geeft weinig details over de tijd. Het verhaal van Kabir speelt zich eeuwen geleden af. Kabir is een vijftiende-eeuwse dichter.
Het verhaal van Neil speelt zich af in de 21e eeuw en dat zal zeker in het tweede decennium zijn. Je weet alleen dat zijn verhaal in de lente speelt. Hij vertrekt naar India en hij verblijft daar enkele dagen.
Het verhaal van Maja begint na de opname van Neil in haar ziekenhuis. Ook die periode duurt enkele dagen.

Stijl

Ondanks het feit dat er veel medische gegevens in de tekst staan, blijft het verhaal wel leesbaar voor de lezer. Het barst er van de virussen en dus ook van de medische termen. (Massively Parallel Next Generation Sequensing, microgliale activering, atrofiëren, saturatie, centraal-veneuze druk   etc. etc.)
De taal waarmee de vijftende-eeuwse gelovige Kabir zich onderscheidt, is dichterlijk van aard. Hij is immers dichter en hij schrijft filosofisch   getinte gedichten.

Osinga valt ook op door fraaie metaforen:
- (blz. 7: "Mo is een slechte slaper, wanneer Maja als haar woordeloze dromen droomt, ligt hij nog wakker. Hij ligt stil, met zijn ogen open. Hij herkauwt zijn gedachten, beweert hij, als een kameel zijn eten.")
- (blz. 101: "Daar danst Huma. Loom als een lelie in een stroom, mooi als een ochtend op het water, verleidelijk als de open mond van een zonnedauw die een argeloze vlieg lokt.")
- (blz. 144: "De vrucht van een enkele palm zal je toekomen, breng die stam elke dag water, maak je niet druk om de andere bomen. Hij kijkt Maja aan. 'De man die niet ontwaakt is jouw palmboom') 
- (blz. 153: "Het idee van wetenschap is dat je een open houding behoudt. Je laat je niet inkaderen. Neil is al veel te lang een rat in een laboratorium die de uitgang van het labyrinth niet kan vinden. Hij heeft zijn leven gewijd aan een enkel gen.") 

Slotzin

Het is een droom die troost biedt. Niets gaat verloren. De geuren die ooit waren, de kleuren van de zon die opkomt, de zang die galmt in een donker gewelf, ze verdwijnen nooit.

Beoordeling

ARC is een bijzondere roman met een bijzonder interessant thema. De structuur met drie aparte verhaallijnen (en drie verschillende vertellers)  is op zich niet origineel, maar wordt door Osinga deskundig en daardoor met veel suspense uitgewerkt. Heden en verleden worden zo op een natuurlijke wijze aan elkaar gekoppeld, net als de twee verhaallijnen van Neil en Maja, die zoals later blijkt veel met elkaar te maken hebben.
De inhoud krijgt op deze manier het karakter van een wetenschappelijke thriller. Ondanks het gebruik van veel medische termen door vooral Maja - die lang niet iedereen op het eerste gezicht kent-, blijft het boek goed leesbaar. Ongeloofwaardig wordt het verhaal nergens en dat is best een verdienste van de schrijver.

Recensies

"Neils geschiedenis is nauw vervlochten met die van de Nederlandse neuroloog Maja de Jongh, die te maken krijgt met een comateuze patiënt wiens uit­slagen zo afwijkend zijn dat ze die alleen kan duiden door naar erg onorthodoxe verklaringen te zoeken. Er is ook nog een derde verhaallijn, maar hoe het precies zit moet hier niet worden prijsgegeven. Het resultaat is een behoorlijk spannend boek, zeg maar gerust een pageturner, waarvan de wetenschap misschien speculatief is, maar nooit ongeloofwaardig." https://www.medischcontac...ur/arc.htm

"De roman volgt een bekend procedé: in een meervoudig perspectief volgen we drie personages in drie verschillende situaties en tijden en op drie verschillende plekken. Naarmate de roman vordert, komen de verhalen steeds meer samen en ga je de verbanden tussen de verhalen zien. [....] Een mooi in elkaar gezette constructie is het zeker, hij past ook wel bij een roman over wetenschappelijk onderzoek, alleen vraag ik mij af of je er een tweede keer ook zoveel plezier aan beleeft. Toch intrigeert de eerste lezing genoeg om wat er allemaal langs komt nog wel even in je geheugen te laten hangen." https://www.tzum.info/202...singa-arc/

"ARC speelt zich af op het randje van de geloofwaardigheid maar kukelt daar nooit overheen. Canterbury is een toonaangevende wetenschapper die op het congres niet voldoet aan wat van hem wordt verwacht. Iets met drank en een vrouw en toch komt hij ermee weg. Het meest vreemde is dat hij zich door zijn nieuwsgierigheid laat meeslepen en daarbij verder gaat dan wat je zou verwachten van een toonaangevende wetenschapper. Als je nooit iets eerder hebt gelezen van de Aghori kun je je nauwelijks voorstellen dat dit merkwaardige gezelschap met zijn macabere rituelen ook echt bestaat. Toch is het zo. En dan is er natuurlijk de titel. ARC verwijst naar een gen dat een cruciale rol speelt bij het bewaren van herinneringen. Dat is een belangrijk kenmerk van de Aghori, overigens zonder dat zij weet hebben van het bestaan ervan." https://jkleest.nl/2021/0...rd-osinga/

"Het is lastig om dit bizarre en fantasierijke verhaal van het juiste predicaat te voorzien. Op de voorkant van het boek staat ‘Roman’ en hoewel dat technisch gezien de lading wel dekt, zou je Arc ook heel goed een thriller kunnen noemen en misschien wel een esoterische thriller. Het verhaal is sowieso een stuk spannender dan menige thriller die als literaire thriller op de markt wordt gezet. Je zou het boek ook wetenschapsfictie kunnen noemen. Richard Osinga combineert namelijk op bijzonder vernuftige wijze wetenschappelijke resultaten met het bestaan van een eeuwenoude Indiase sekte die een hele eigen visie heeft op het hiernamaals en voegt daar zijn eigen rijke fantasie aan toe." https://www.literairneder...singa-arc/

Bronnen

In de tekst komen de woorden Jini Re, Jine Re etc. voor. Dat is een Indiaas liedje. Op deze You Tube-pagina kun je horen hoe dit lied klinkt.

https://www.youtube.com/w...E06K7On09o