Kindermishandeling

Een tik op je vingers... Een scheldpartij van je moeder... Een straf die je eigenlijk niet verdiende... Is dat kindermishandeling? Nee! Dat overkomt iedereen wel eens. Het wordt anders als de mensen die eigenlijk voor je moeten zorgen, je voortdurend pesten en kleineren. Als ze je steeds weer bont en blauw slaan. Als ze aan je zitten, terwijl je dat niet wilt. Als ze nooit aandacht voor je hebben en je aan je lot overlaten. Kortom: als er dingen met je gebeuren die

eigenlijk niet horen. Kindermishandeling is elke vorm van lichamelijke, psychische of sexuele geweldpleging die aan kinderen overkomt, niet door ongeval, maar door toedoen of nalaten van ouders of verzorgers, waarbij op korte of lange termijn lichamelijke of psychische schade bij het kind kan ontstaan. Lichamelijke mishandeling is sprake wanneer een kind wordt geslagen, geschopt, afgeranseld enzovoorts. Een voorbeeld: Ik ben 4 jaar. Met nieuwsgierige oogjes hang ik aan het aanrecht, benieuwd wat mijn moeder klaarmaakt. “Ga toch eens weg!” Moeder zet een hete pan op haar handjes. Lichamelijke verwaarlozing is sprake als een kind slecht te eten krijgt, er zeer onverzorgd uitziet of als er geen aandacht is voor zijn hygiëne. Een voorbeeld: Tanja zit achter in de klas. Ze heeft een oude versleten trui aan. Zoals ze die elke dag aan heeft. Met vieze vlekken. Ook haar blonde haar ziet er verwaarloosd uit. Psychische mishandeling is meer treiteren, bedreigen, het stellen van te hoge eisen aan het kind, opsluiting of achterstelling bij andere kinderen in het gezin. Psychische verwaarlozing is als een kind te weinig liefde, aandacht en warmte krijgt. Seksueel misbruik hieronder vallen alle seksuele contacten van kinderen die onder dwang plaatsvinden. Met ouderen of volwassenen tegen de zin van het kind. Een voorbeeld: Tara krijgt bezoek. Van een oudere man, een kennis van vader. Een uur later is hij weer weg. Ondertussen heeft hij Tara misbruikt. Vader houdt er een vriendendienst aan over: de man tikt voor hem een nieuwe auto voor een zacht prijsje op de kop. Naar schatting worden jaarlijks 50.000 kinderen tussen de nul en achttien jaar ernstig mishandeld, verwaarloosd of seksueel misbruikt. Meer dan de helft van de kinderen wordt langer dan een jaar mishandeld voordat hierover een melding binnenkomt bij het Bureau Vertrouwensartsen, de Raad voor de Kinderbescherming of de politie
Er overlijden vermoedelijk zo`n veertig kinderen aan de gevolgen van kindermishandeling of ernstige verwaarlozing per jaar. Het aantal sterfgevallen kan in werkelijkheid hoger liggen. Artsen herkennen mishandeling of ernstige verwaarlozing namelijk niet altijd en stellen dan ten onrechte een natuurlijke dood vast. Steeds minder kinderen bellen hoofdlijnen om mishandeling van leeftijdgenoten te melden. Vijf jaar geleden was 40% van de bellers jonger dan 20 jaar. Nu bellen vrienden en vriendinnen van mishandelde kinderen vrijwel niet meer. Kindermishandeling moet zo snel mogelijk gestopt worden. Beter tien keer te vaak gemeld dan één keer te weinig. Meldingen van buren, kennissen en familieleden kunnen anoniem gemeld worden en worden uiterst zorgvuldig behandeld. Nederlanders zijn maar in beperkte mate bereid om actie te ondernemen bij een vermoeden van kindermishandeling. Slechts 23% van de mensen die in hun omgeving kindermishandeling signaleren of vermoeden, ondernam actie. Alle kinderen hebben rechten. Rechten op goede verzorging, liefde, eigen meningen. En zo zijn er wel meer. Maar soms krijgt een kind dat niet. Dat heet verwaarlozing. De ouders bemoeien zich dan helemaal niet met het kind. Het kind krijgt niet genoeg te eten, geen warme kleren. Dit heet lichamelijke verwaarlozing. Er bestaat ook geestelijke verwaarlozing, psychische verwaarlozing. Dat is dat als je iets doet nooit eens een aai krijgt of er wel eens wordt gezegd goed zo, en dat je ouders het kind niet troost als hij verdrietig is. De kinderen hebben het gevoel dat niemand van ze houd en dan zijn ze verdrietig en ongelukkig. Ouders kunnen zelf ook een nare jeugd hebben gehad. Misschien kwamen ze als kind veel te kort aandacht en liefde soms hebben ze niet geleerd hoe je ook prettig met elkaar om kunt gaan. Ze hebben niet geleerd wat van elkaar houden betekend. Ze willen vaak wel anders doen met hun kinderen, maar ze weten niet hoe dat moet. Gelukkig zijn er ook ouders die wel ondanks hun nare jeugd wel heel liefdevol met hun kinderen omgaan. Soms zijn er ouders erg teleurgesteld in hun kind, zonder dat hun kind daar iets aan kan doen! Ze hadden bijvoorbeeld op een meisje gerekend en ze krijgen een jongetje. Of ze kregen een gehandicapt of een erg begaafd kind. De teleurstelling kan zo groot zijn, dat ze die niet aan kunnen. Ze gaan verkeerde dingen doen. Ze mishandelen of verwaarlozen hun kinderen. Ouders die hun kinderen mishandelen, moeten daarmee stoppen. Dat kunnen ze vaak niet alleen. Daar hebben ze hulp bij nodig. Maar hoe moet die hulp beginnen! Je kunt een kindertelefoon bellen dat is als je problemen hebt. De kindertelefoon is speciaal voor kinderen gemaakt. Je hoeft je naam niet te noemen. Merk je aan je vriend(in) dat die mishandeld wordt? Misschien wel. Sommige kinderen laten duidelijk merken dat ze zich ongelukkig voelen. Ze zijn gewoon niet vrolijk. Eerder angstig en terug getrokken. Ze denken dat ze alles verkeerd doen ook het werk op school werkt niet. Ze durven geen vriendjes of vriendinnetjes mee naar huis te nemen ze mogen nooit buiten spelen. Sommige kinderen worden agressief. Dat betekend dat ze altijd maar vechten en ruzie maken. Voor de omgeving is dat erg lastig. Vroeger als de kinderen werden mishandeld, dan deden ze er niets aan. De politie zij dan dat de ouders zelf mochten weten hoe ze de kinderen behandelde. Als je mishandeld wordt denk dan dat je niet de enige bent. Verder moet je 2 dingen goed in je hoofd stoppen.  Jij kunt er niets aan doen, het is niet jouw schuld dat je ouders het fout hebben.  Je moet er met iemand, die je vertrouwt, over praten. Kindermishandeling is strafbaar volgens het Wetboek van Strafrecht. Om verschillende redenen gaat men meestal niet tot vervolging over van de dader. Het Burgerlijk Wetboek kent een aantal mogelijkheden (maatregelen van Kinderbescherming) om het gezag van de ouders over het kind (tijdelijk) te beperken of hen ervan te ontheffen. Er zijn tientallen signalen die kunnen wijzen op kindermishandeling maar het voorkomen van één of enkele van die signalen hoeft zeker niet altijd kindermishandeling in te houden. Enkele gedragssignalen bij kinderen zijn:  agressief gedrag  zich terugtrekken  concentratiestoornissen  seksueel uitdagend gedrag (kan wijzen op seksueel misbruik)  angst voor (bepaalde) volwassenen. Men zou kunnen zeggen dat een plotselinge gedragsverandering bij een kind een goede reden is om het extra in de gaten te houden. Enkele signalen bij de ouders zijn:  vreemde verklaringen geven voor lichamelijk letsel  regelmatig met het kind bij huisarts en/of ziekenhuis op de stoep staan  ouders tonen geen belangstelling voor schoolprestaties van kind  kinderen regelmatig thuis houden van school of peuterspeelzaal