geslachtsziekten
Chlamydia
Onderzoek en behandeling Onderzoek Om vast te stellen of er sprake is van een chlamydia-infectie doet de arts één of meer onderzoeken. Hij/zij kan een uitstrijkje maken van de urinebuis of baarmoedermond. Ook kan hij/zij de urine onderzoeken. Om na te gaan of er wellicht ook sprake is van syfilis, doet de arts soms ook bloedonderzoek. Behandeling
Chlamydia is goed te genezen met een pillenkuur. De voorgeschreven kuur moet altijd helemaal worden afgemaakt. Ook als de klachten eerder verdwijnen. Het kan zijn dat ook de partner(s) een chlamydia-infectie heeft (hebben). Het is daarom belangrijk dat deze zich laat (laten) onderzoeken en eventueel behandelen. Tijdens de behandeling is het beter om geen seks te hebben. Zo wordt voorkomen dat partner(s) elkaar over en weer blijven besmetten. Als na de behandeling de klachten niet zijn verdwenen, ga dan terug naar de arts. Het kan zijn dat er ook sprake is van een gonorroe. Klachten en gevolgen
Klachten en gevolgen bij vrouwen Vrouwen merken vaak niets van een chlamydia-infectie. Er zijn vaak geen of alleen vage klachten. Daardoor kunnen ze lang blijven doorlopen met een chlamydia-infectie, soms wel jaren. Ondertussen kan de ziekte ongemerkt worden doorgegeven. Verschijnselen, die bij vrouwen op chlamydia wijzen zijn: · Meer of andere afscheiding dan normaal; · Pijn bij het plassen; · Abnormaal bloedverlies, bijvoorbeeld tussen twee menstruatie-perioden of bloedverlies na het vrijen; · Pijn bij het vrijen; · Pijn in de onderbuik. Een chlamydia-infectie kan opstijgen naar de eileiders. Er ontstaat dan een eileiderontsteking, die zich kan uitbreiden naar de buikholte. Dit heet P.I.D. (Pelvic Inflamatory Disease: ontsteking in het bekkengebied). Een eileiderontsteking kan gepaard gaan met koorts en pijn in de onderbuik. Door een snelle en goede behandeling (antibiotica en bedrust) kan een eileiderontsteking volledig genezen. Een eileiderontsteking die niet of te laat wordt behandeld, veroorzaakt littekens in de eileiders. Hierdoor kan de eileider verstopt raken. Dit kan leiden tot onvruchtbaarheid of buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Een zwangere vrouw kan een chlamydia-infectie tijdens de bevalling overdragen aan de baby. De baby kan dan oogontsteking of longontsteking krijgen. Door een goede behandeling tijdens de zwangerschap wordt het risico voor de baby voorkomen. Klachten en gevolgen bij mannen
Mannen krijgen vaak één tot enkele weken nadat ze met chlamydia zijn geïnfecteerd afscheiding uit de penis. Dat hoeft niet veel te zijn. Veelal gaat het alleen om een beetje waterige afscheiding na het opstaan (ochtenddruppel). Het plassen kan pijnlijk zijn. Soms zijn er helemaal geen klachten van een chlamydia-infectie. Je kan de ziekte dan wel ongemerkt doorgeven.
Ook bij mannen kan de ontsteking opstijgen. Dit komt minder vaak voor dan bij vrouwen. De bacteriën kunnen via de zaadleiders terechtkomen in de prostaat en de bijbal. Dit leidt in een enkel geval tot een bijbalontsteking. Dat geeft heftige pijn in de balzak, soms uitstralend naar de lies. Dat kan een gevoel van zwelling in de balzak veroorzaken. Een ontsteking van de bijbal kan een ontsteking van de bal zelf tot gevolg hebben. Ook dit veroorzaakt zwelling en pijn. Een ontsteking van de prostaat kan gepaard gaan met koorts, moeilijk plassen en pijn in en rond de geslachtsorganen. De ontstekingen worden behandeld met medicijnen (antibiotica). Soms wordt ondersteunend ondergoed aangeraden, om de pijn de verlichten.
Genitale wratten
Onderzoek en behandeling Onderzoek De arts zal de wratten goed bekijken en eventueel uitstrijkjes maken om na te gaan of er ook sprake is van andere soa. Om na te gaan of er wellicht ook syfilis is opgelopen doet de arts soms ook een bloedonderzoek. Behandeling Behandeling van genitale wratten is intensief. De arts kan de wratten aanstippen met een vloeistof. Dit kan pijn doen. Na ongeveer drie uur moet deze vloeistof afgewassen worden. De behandeling wordt wekelijks herhaald totdat de wratten zijn verdwenen. Dit kan weken en soms zelfs maanden duren. In sommige gevallen is de vloeistof ook zelf aan te brengen. Soms worden de wratten bevroren, weggeschroeid of chirurgisch weggesneden. Dat gebeurt vaak onder verdoving. De wratten kunnen terugkeren. Bij zwangerschap zijn sommige behandelingen gevaarlijk voor het ongeboren kind, dus wacht de arts met behandelen. Na de zwangerschap worden wratten vaak een stuk minder of verdwijnen vanzelf. Zo niet, dan volgt alsnog een behandeling. Het virus is besmettelijk. Vooral als de wratten inwendig zitten kan het virus gemakkelijk ongemerkt worden doorgegeven. Bovendien kan het virus zich ook eenvoudig verspreiden, omdat er een lange periode ligt tussen infectie met het virus en het ontstaan van de wratten. De vaste partner is vaak ook geïnfecteerd en kan zich dus het beste ook laten onderzoeken en zonodig behandelen. Klachten en gevolgen
Genitale wratten ontstaan enkele weken tot zelfs meer dan een jaar na infectie met het virus. Bij vrouwen zitten de wratten op of rond de schaamlippen, in de vagina en/of op de baarmoedermond. Bij mannen op en rond de penis. Bij mannen en vrouwen in of rond de anus. Vaak zijn er eerst enkele kleine wratten die groter worden en zich uitbreiden. Ze doen geen pijn, maar kunnen jeuken. Bij vrouwen kunnen de klachten erger worden tijdens de menstruatie of de zwangerschap. Je kunt genitale wratten hebben zonder dat je dat weet, omdat je de wratten soms moeilijk zelf kunt ontdekken. Bij vrouwen kunnen de wratten inwendig zitten en daardoor onopgemerkt blijven. De wratten kunnen vanzelf verdwijnen. Toch is behandeling aan te raden. Om te voorkomen dat genitale wratten zich uitbreiden, is een snelle behandeling belangrijk. Als het aantal wratten zich uitbreidt, neemt de behandelingsduur toe. Herpes genitalis
Onderzoek en behandeling Onderzoek Om aan te tonen dat iemand herpes heeft, bekijkt de arts de blaasjes. Eventueel maakt hij/zij een uitstrijkje van het vocht uit de blaasjes. Behandeling Herpes is niet te genezen. Er zijn wel medicijnen die ervoor zorgen dat een aanval minder pijnlijk is en korter duurt. Tijdens een aanval is het beter om geen seks te hebben. Klachten en gevolgen Het herpesvirus veroorzaakt rode plekjes en met vocht gevulde blaasjes. Deze blaasjes gaan over in kleine wondjes die langzaam indrogen. Als de wondjes zijn genezen, zijn de klachten voorbij. De blaasjes zitten meestal op de penis of de vagina. Ze kunnen zich ook op een minder zichtbare plek bevinden. Bijvoorbeeld in de vagina, op de baarmoedermond of in de anus. Ook kan er sprake zijn van: · jeuk · pijn in de besmette lichaamsdelen · opgezette, pijnlijke lymfeklieren · overgevoeligheid van de liesstreek · een branderige, schrijnende pijn bij het plassen · soms afscheiding uit de vagina · koorts, hoofdpijn en spierpijn (tijdens een eerste aanval) Wie eenmaal herpes heeft, raakt het nooit meer kwijt. De klachten kunnen verdwijnen, maar het virus blijft in het lichaam aanwezig. Dat betekent dat de verschijnselen terug kunnen komen. Meestal gebeurt dat op een moment dat de weerstand is verzwakt. Zoals bijvoorbeeld bij griep, stress of tijdens de menstruatie. Als de weerstand is verzwakt kan een herpes genitalis-infectie ernstiger verlopen. Dat is bijvoorbeeld het geval als er sprake is van een hiv-infectie of als iemand medicijnen gebruikt tegen afstotingsverschijnselen. Gonorroe (druiper) Onderzoek en behandeling Onderzoek Om vast te stellen of er sprake is van gonorroe, maakt de arts één of meer uitstrijkjes. Om na te gaan of er sprake is van syfilis, doet de arts soms ook een bloedonderzoek.
Behandeling
Gonorroe wordt in één keer behandeld met een of meer injecties of pillen. Na een week vindt nacontrole plaats. Het kan zijn dat ook de partner(s) gonorroe heeft (hebben). Het is daarom belangrijk dat deze zich laat (laten) onderzoeken en eventueel behandelen.
Tijdens de behandeling is het beter om geen seks te hebben. Zo wordt voorkomen dat partner(s) elkaar over en weer blijven besmetten.
Als na de behandeling de klachten niet zijn verdwenen, kan het zijn dat er tegelijk sprake was van een gonorroe (druiper) en een chlamydia-infectie of dat de gonorroe niet gevoelig was voor de gebruikte medicijnen
Klachten en gevolgen
Klachten en gevolgen bij vrouwen Vrouwen hebben veelal geen klachten als gevolg van gonorroe. Soms is er iets meer afscheiding dan normaal. Deze kan onaangenaam ruiken en ziet er anders uit (pus). Plassen kan pijn doen. Zonder behandeling kan gonorroe opstijgen via de baarmoeder naar de eileiders. Er ontstaat dan een eileiderontsteking, die zich kan uitbreiden naar de buikholte. Dit heet P.I.D. (Pelvic Inflammatory Disease: ontsteking in het bekkengebied). Een eileiderontsteking kan gepaard gaan met koorts en pijn in de onderbuik. Door een snelle en goede behandeling (antibiotica en bedrust) kan een eileiderontsteking volledig genezen. Een eileiderontsteking die niet (goed) of te laat wordt behandeld, veroorzaakt littekens in de eileiders. Hierdoor kan de eileider verstopt raken. Dit kan leiden tot onvruchtbaarheid of buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Een zwangere vrouw kan gonorroe overdragen aan haar baby. De oogjes van de baby kunnen tijdens de bevalling in aanraking komen met de bacteriën in de vagina. Door een goede behandeling tijdens de zwangerschap wordt het risico voor de baby voorkomen. Klachten en gevolgen bij mannen
Mannen krijgen meestal enkele dagen tot twee weken na het oplopen van gonorroe de eerste klachten. De klachten betreffen pusachtige afscheiding, die vaak gelig of groenig van kleur is en een branderig of geïrriteerd gevoel bij het plassen. Ook moet men regelmatig kleine beetjes plassen. Soms zijn er helemaal geen klachten. Ook bij mannen kan de ontsteking opstijgen. Dit komt minder vaak voor dan bij vrouwen. De bacteriën kunnen via de zaadleiders terechtkomen in de prostaat en de bijbal. Dit leidt soms tot een bijbalontsteking. Dat geeft heftige pijn in de balzak, mogelijk uitstralend naar de lies. Er is sprake van een gevoel van zwelling In de balzak. De zaadstreng, die naar boven loopt, kan pijnlijk en gezwollen zijn. In een enkel geval kan een ontsteking van de bijbal een ontsteking van de bal veroorzaken. Dit geeft zwelling en pijn. Een ontsteking van de prostaat gaat gepaard met koorts en moeilijk en pijnlijk plassen. Bovendien geeft dit pijn in en rond de geslachtsorganen. De ontstekingen worden behandeld met medicijnen (antibiotica). Soms wordt ondersteunend ondergoed aangeraden, om de pijn te verlichten. Hepatitis B
Onderzoek en behandeling Onderzoek Om vast te stellen of je hepatitis B hebt, wordt lichamelijk onderzoek en een bloedonderzoek gedaan. Tijdens de nacontrole wordt nagegaan of het virus nog. Behandeling Tegen acute hepatitis B bestaan nog geen geneesmiddelen. De ziekte moet vanzelf overgaan. Dat kan maanden duren. Neem zoveel mogelijk rust, dit kan eventuele gevolgen voorkomen. Gebruik geen alcohol en voedingsmiddelen die je slecht verdraagt (zoals vet en koffie). Vermijd medicijngebruik tenzij op voorschrift van de arts. Chronische hepatitis B kan tegenwoordig worden behandeld met een antiviraal middel. Het virus wordt door de medicijnen onderdrukt, waardoor de lever kan genezen. Je moet je hiervoor wel onder behandeling stellen van een internist. Klachten en gevolgen
Klachten Wie geïnfecteerd is met het hepatitis B-virus, merkt daar meestal weinig of niets van. Slechts één op de drie geïnfecteerden krijgt twee weken tot zes maanden na het moment van infectie klachten. Zoals: vermoeidheid, lusteloosheid, misselijkheid, buikpijn, jeuk. Soms ook gewrichtspijn en koorts. Nadat de klachten zich geopenbaard hebben, kan geelzucht optreden. Het oogwit wordt geel. De huid soms ook. De urine wordt erg donker (als oude thee) en de ontlasting erg licht (als stopverf). De duur van de klachten is wisselend, van enkele weken tot maanden. Ook als alle klachten zijn verdwenen, kan de vermoeidheid maanden aanhouden. Als het virus uit het lichaam verdwijnt, herstelt de lever zich van de ontsteking en verdwijnen de klachten. Dat gebeurt bij volwassenen in negen van de tien gevallen. Soms blijft de lever ontstoken en blijven de klachten, vaak met tussenperioden, terugkeren. Dit wordt een chronische hepatitis B genoemd. In 5-10% van de gevallen blijft het virus nog vele jaren, soms levenslang, in het lichaam aanwezig. Het lichaam maakt dan geen antistoffen die het virus onschadelijk kunnen maken. Iemand die het virus bij zich blijft dragen, noemen we een drager van het hepatitis B-virus. Dragers kunnen zonder lichamelijke klachten, door het leven gaan. Maar ze blijven wel besmettelijk en kunnen het virus dus doorgeven aan anderen. Mogelijke gevolgen bij mannen en vrouwen
Een chronische hepatitis B-infectie kan blijvende gevolgen hebben. Alle hepatitis B dragers lopen risico op een slecht werkende lever, levercirrose (littekens op de lever) en leverkanker. Een enkele keer verwijdert het afweersysteem het virus na jaren alsnog spontaan uit het lichaam.
voorkomen
Voorkomen Vrij altijd veilig. Voorkom contact met bloed van anderen. Denk hierbij ook aan gemeenschappelijk gebruik van tandenborstels en scheerapparaten. Het hepatitis B-virus kan lang buiten het lichaam overleven. Gebruik bij drugsgebruik schone, niet door anderen gebruikte spuiten, naalden en attributen. Voorkom in (para)medische functies zoveel mogelijk prikaccidenten. Plaats daarom na gebruik nooit de naald terug in het hoesje. Gooi de naald en spuit in een hiertoe bestemde container. Er bestaat een vaccinatie om hepatitis B te voorkomen. Deze vaccinatie is sinds 1 november 2002 gratis voor mensen met een verhoogd risico op hepatitis b. Zie verder vaccinatie tegen hepatitis b. Het is mogelijk om, direct na blootstelling aan het virus, antistoffen toe dienen tegen hepatitis B. Dit moet binnen 48 uur na een mogelijke infectie, zoals een prikongeluk of het knappen van een condoom. Baby's van moeders met hepatitis B krijgen direct na de geboorte antistoffen toegediend. Vervolgens krijgen ze tegelijk met de dktp-prik een volledige inenting tegen hepatitis B. Als bekend is dat de vader drager is van het hepatitis B-virus, wordt voor de baby eveneens een volledige vaccinatie aangeraden Overdracht Hepatitis B is zeer besmettelijk. Het virus bevindt zich in bloed. Maar ook in lichaamsvloeistoffen zoals sperma en vaginaal vocht van patiënten en dragers. Bloed is het meest besmettelijk. Je kunt een hepatitis B-infectie op een aantal manieren oplopen. De voornaamste zijn: · Seksueel contact waarbij de geslachtsdelen met elkaar in aanraking komen én bij pijpen en likken van de geslachtsdelen. De kans op infectie is groter als er wondjes in het slijmvlies zijn. Bijvoorbeeld als je al een andere soa hebt. Anaal seksueel contact geeft de meeste risico's, omdat de slijmvliezen bij deze vorm van seks gemakkelijk beschadigen. Het risico van infectie is bij seksueel contact groter tijdens de menstruatie. · Bloedbloedcontact bij druggebruikers die elkaars spuiten en naalden gebruiken. Maar ook bij medisch personeel dat veel in aanraking komt met bloed en daarbij zelf een verwonding oploopt (bijvoorbeeld prikongelukjes met gebruikte naalden). Ook het gezamenlijk gebruik van scheermesjes kan risico geven. · Als een zwangere vrouw hepatitis B in het bloed heeft, is de kans groot dat ze het virus tijdens of vlak na de geboorte aan haar kind doorgeeft. Sexuele partner(s) Iemand die het hepatitis B-virus bij zich draagt, kan dit doorgeven aan de seksuele partner(s). Als de vaste seksuele partner(s) nog niet is (zijn) geïnfecteerd, wordt (worden) deze dringend aangeraden zich te laten vaccineren. De vaccinatie wordt voor partners, gezinsleden en huisgenoten door het ziekenfonds vergoed. Een half jaar na mogelijke blootstelling aan hepatitis B kan pas definitief worden vastgesteld of infectie heeft plaatsgevonden. Gedurende dit half jaar is het beter altijd een condoom te gebruiken, ook bij het pijpen en bij beffen een beflapje of een opengeknipt condoom. Normaal sociaal contact, zoals een hand geven, brengt geen risico met zich mee. Zoenen is ook veilig, tenzij een van de partners een wondje in of rond de mond heeft of een koortslip. De arts of sociaal verpleegkundige kan aangeven of seksuele partner(s) van het laatste half jaar moet worden gewaarschuwd. Hier zijn er nog een paar.(in het kort) syfillis · Syfilis is een geslachtsziekte, die zeer ernstige gevolgen kan hebben als je er niets aan doet. Net als andere geslachtsziekten gaat syfilis meestal niet vanzelf over! Wassen of ontkennen helpt niet. · Als je wilt weten of je besmet bent, moet je je laten testen. Dit kan niet onmiddellijk, maar pas 6 tot 12 weken nadat je de besmetting hebt opgelopen. · Als je er snel bij bent, is syfilis goed te behandelen met penicilline. · Voorkom dat het ooit gebeurt: gebruik altijd een condoom. Symptomen Syfilis kan drie stadia doorlopen: 1. Ongeveer 9 tot 28 dagen na de besmetting ontstaat bij de meesten een zweertje op de geslachtsdelen, anus of lippen. Meestal heeft het een harde rand en is het pijnloos. Het verdwijnt na een week of twee. 2. Na gemiddeld 7 tot 10 weken kunnen enkele van de volgende verschijnselen ontstaan: koorts, gezwollen klieren, haaruitval, vermoeidheid, pijn in de gewrichten/spieren, een bruin-rode uitslag (onder andere op de voetzolen en handpalmen), vlakke en wratachtige nattende afwijkingen op huid en slijmvliezen (o.a. de mond) en lymfklierzwelling. Deze symptomen verdwijnen na een paar maanden. 3. Als syfilis niet wordt behandeld, woekert de ziekte voort en kan op den duur leiden tot hersenletsel, spierverlamming, doofheid, blindheid en zelfs de dood. Ook je organen kunnen worden aangetast.
Schaamluis
Schaamluizen zijn insecten die zich aan de basis van haren hechten. Ze worden ook wel ‘platjes’ genoemd.
· Ze worden overgebracht door seksueel contact en beschouwd als een geslachtsziekte. Maar je kunt ze ook krijgen via besmette handdoeken, beddengoed en kleding.
· Ze kunnen op alle behaarde plaatsen voorkomen, behalve op het hoofd.
· Hét symptoom is jeuk op de plaats waar de luizen zich bevinden.
· De luizen zelf zijn erg klein en daarom moeilijk te zien. Wel zijn aan de basis van de haren de eitjes vaak zichtbaar.
· Als je besmet bent, merk je dit niet gelijk. Voordat je er last van krijgt, kan wel een paar weken tot twee maanden duren.
· Het is goed te behandelen met speciale shampoos, die zonder recept verkrijgbaar zijn en iets minder kosten dan twee tientjes. Vraag de drogist ernaar.
· Je moet niet alleen je lichaam behandelen, maar ook je kleren en beddengoed grondig wassen. Omdat dit meestal een heel gedoe is, kun je het beste je huisgenoten inlichten Als je het van een geliefde hebt gekregen, hoeft niemand dit te weten. Je kunt immers besmet zijn geraakt via een gedeelde handdoek bij het sporten
Voorbehoedsmiddelen
Anticonceptie pil
De pil werkt op drie manieren : 1. Zij maakt het slijm bij de baarmoedermond dikker, waardoor zaadcellen moeilijker uit de vagina in de baarmoeder kunnen zwemmen. 2. Zij onderdrukt de maandelijkse eisprong. Omdat er geen eitje vrijkomt, kan er geen bevruchting plaatsvinden. 3. Zij verandert de baarmoederwand, waardoor een bevrucht eitje zich niet kan nestelen. Doordat de pil op verschillende manieren bescherming biedt, is het een uiterst betrouwbaar voorbehoedsmiddel. Hoe kun je ’t voorkomen? seksueel contact handeling veilig voor soa? anale seks, kontneuken, op z'n Grieks De man penetreert met zijn penis in anus van de partner. Onveilig. Groot risico op hepatitis B, gonorroe, chlamydia, syfilis, genitale wratten, herpes genitalis, schurft en schaamluis. Veel veiliger met condoom en veel glijmiddel op waterbasis. beffen, cunnilingus Met mond en tong vagina en clitoris stimuleren. Onveilig, ook als er geen menstruatie is. Risico op hepatitis B, syfilis, herpes genitalis, genitale wratten, bij baardgroei schaamluis, schurft door intiem contact. Risico te verkleinen door gebruik beflapje. coïtus interruptus, terugtrekken, voor het zingen de kerk uitgaan Penis terugtrekken uit vagina, vlak voor zaadlozing. Onveilig. Vooral voor vrouwen groot risico op gonorroe, chlamydia, syfilis, trichomonas, herpes genitalis, genitale wratten, hepatitis B, schurft en schaamluis. (Vrouwen)condoom gebruiken. coïtus, neuken, geslachtsgemeenschap De man penetreert met zijn penis de vagina van de vrouw en zij komen daarna al of niet klaar. Onveilig. Vooral voor vrouw groot risico op gonorroe, chlamydia, syfilis, trichomonas, herpes genitalis, genitale wratten, hepatitis B, schurft en schaamluis. (Vrouwen)condoom gebruiken. contact tussen vagina en penis (zonder coïtus) Partners wrijven hun geslachtsdelen langs elkaar of geslachtsdelen liggen heel dicht tegen elkaar aan. Onveilig vanwege slijmvliescontact. Risico op hepatitis B, gonorroe, chlamydia, syfilis, genitale wratten, herpes genitalis en schurft. (Vrouwen)condoom gebruiken. droogneuken Partners wrijven met hun lichaam tegen elkaar voor seksueel genot; kan met en zonder kleren. Veilig. Risico op schurft en schaamluis als men geen kleren aan heeft. fellatio, pijpen, afzuigen Met mond en tong de penis stimuleren. Onveilig. Risico op syfilis, herpes genitalis, genitale wratten, chlamydia en gonorroe. Risico te verkleinen door (pijp)condoom. masseren, strelen Elkaar (overal) met de handen strelen en kneden, eventueel met gebruik van massage-olie. Veilig. Gebruik een condoom als door masseren 'het' er toch van komt. Dan oppassen dat het condoom niet in aanraking komt met massage-olie. Door olie gaat het condoom kapot. masturbatie, vingeren, jezelf en/of je partner bevredigen Jezelf of je partner stimuleren of tot een hoogtepunt brengen door penis of clitoris te masseren, eventueel met erotische fantasien, pornoboekjes en films. Veilig als je elkaar vingert of masturbeert. Als via de vingers slijm van vagina of anus, sperma of menstruatiebloed wordt overgebracht van de één naar de slijmvliezen van de ander, is er een kleine kans op soa. Bij intiem lijfelijk contact ook kans op schurft en schaamluis. sado-masochisme, s.m. Sadisme is seksueel opgewonden raken door een ander te pijnigen, te vernederen. Masochisme is seksueel genot beleven aan het ondergaan van vernedering en pijniging. Veilig als er geen bloed vloeit of wondjes worden gemaakt; materialen en voorwerpen goed reinigen na gebruik. seks-speelgoed gebruiken Met seks-speelgoed als dildo's, vibrators, jezelf en/of je partner seksueel opwinden of bevredigen. Veilig, als ieder zijn/haar eigen seks-speeltjes gebruikt of bij wisselen van partner de speeltjes goed reinigt. Je kunt er ook een condoom omheen doen. Condoom wisselen als het speelgoed gebruikt wordt bij andere partner. Anders risico op hepatitis B, chlamydia, gonorroe,syfilis, genitale wratten en herpes genitalis. tongzoenen, kussen Mond en tong gebruiken om elkaars tong en mond van binnen aan te raken. Veilig. Als één van beiden een soa in de mondholte heeft, dan klein risico op gonorroe, syfilis, candida en hepatitis B. Behalve bovengenoemde vormen van seksueel contact zijn er nog vele andere variaties. Het voert hier te ver om die allemaal te bespreken. Voor alle vormen van seksueel contact geldt als algemene regel dat ze een risico met zich meebrengen voor soa, inclusief hiv-infectie, als sperma, vaginaal vocht of bloed van de ene partner in aanraking komt met slijmvlies van de andere partner. Condoom Een condoom is een elastisch hoesje, meestal van dun rubber, dat je om de penis doet om het sperma op te vangen. Het beschermt tegen zwangerschap en geslachtsziekten. Persona Apparaat waaraan valt af te lezen of de vrouw in haar vruchtbare periode zit. Wel moet de vrouw eerst de individuele gegevens van zes voorgaande cycli in het geheugen opslaan Spiraaltje Het spiraaltje is een betrouwbaar voorbehoedsmiddel. Het is een klein plastic apparaatje omwonden met een dun koperdraadje, dat de arts in je baarmoeder plaatst. · Het remt de beweeglijkheid van zaadcellen en verandert het baarmoederslijmvlies zodanig dat een bevruchte eicel zich niet kan innestelen. Op die manier voorkomt het zwangerschap. · Helaas is het niet 100% betrouwbaar. Van de 100 vrouwen die een jaar lang een spiraaltje gebruiken, wordt er waarschijnlijk 1 toch nog zwanger. Ter vergelijking: bij gebruik van het condoom zijn dat er 2 tot 12. · Behalve koperspiraaltjes bestaan er trouwens ook hormoonspiraaltjes. Vrouwencondoom Dit is een condoom dat niet om de penis gaat, maar in de vagina schuift. Het is een kleurloos, doorzichtig zakje van 17 cm lang, met aan beide kanten een ring.
Onderzoek en behandeling Onderzoek Om vast te stellen of er sprake is van een chlamydia-infectie doet de arts één of meer onderzoeken. Hij/zij kan een uitstrijkje maken van de urinebuis of baarmoedermond. Ook kan hij/zij de urine onderzoeken. Om na te gaan of er wellicht ook sprake is van syfilis, doet de arts soms ook bloedonderzoek. Behandeling
Chlamydia is goed te genezen met een pillenkuur. De voorgeschreven kuur moet altijd helemaal worden afgemaakt. Ook als de klachten eerder verdwijnen. Het kan zijn dat ook de partner(s) een chlamydia-infectie heeft (hebben). Het is daarom belangrijk dat deze zich laat (laten) onderzoeken en eventueel behandelen. Tijdens de behandeling is het beter om geen seks te hebben. Zo wordt voorkomen dat partner(s) elkaar over en weer blijven besmetten. Als na de behandeling de klachten niet zijn verdwenen, ga dan terug naar de arts. Het kan zijn dat er ook sprake is van een gonorroe. Klachten en gevolgen
Klachten en gevolgen bij vrouwen Vrouwen merken vaak niets van een chlamydia-infectie. Er zijn vaak geen of alleen vage klachten. Daardoor kunnen ze lang blijven doorlopen met een chlamydia-infectie, soms wel jaren. Ondertussen kan de ziekte ongemerkt worden doorgegeven. Verschijnselen, die bij vrouwen op chlamydia wijzen zijn: · Meer of andere afscheiding dan normaal; · Pijn bij het plassen; · Abnormaal bloedverlies, bijvoorbeeld tussen twee menstruatie-perioden of bloedverlies na het vrijen; · Pijn bij het vrijen; · Pijn in de onderbuik. Een chlamydia-infectie kan opstijgen naar de eileiders. Er ontstaat dan een eileiderontsteking, die zich kan uitbreiden naar de buikholte. Dit heet P.I.D. (Pelvic Inflamatory Disease: ontsteking in het bekkengebied). Een eileiderontsteking kan gepaard gaan met koorts en pijn in de onderbuik. Door een snelle en goede behandeling (antibiotica en bedrust) kan een eileiderontsteking volledig genezen. Een eileiderontsteking die niet of te laat wordt behandeld, veroorzaakt littekens in de eileiders. Hierdoor kan de eileider verstopt raken. Dit kan leiden tot onvruchtbaarheid of buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Een zwangere vrouw kan een chlamydia-infectie tijdens de bevalling overdragen aan de baby. De baby kan dan oogontsteking of longontsteking krijgen. Door een goede behandeling tijdens de zwangerschap wordt het risico voor de baby voorkomen. Klachten en gevolgen bij mannen
Onderzoek en behandeling Onderzoek De arts zal de wratten goed bekijken en eventueel uitstrijkjes maken om na te gaan of er ook sprake is van andere soa. Om na te gaan of er wellicht ook syfilis is opgelopen doet de arts soms ook een bloedonderzoek. Behandeling Behandeling van genitale wratten is intensief. De arts kan de wratten aanstippen met een vloeistof. Dit kan pijn doen. Na ongeveer drie uur moet deze vloeistof afgewassen worden. De behandeling wordt wekelijks herhaald totdat de wratten zijn verdwenen. Dit kan weken en soms zelfs maanden duren. In sommige gevallen is de vloeistof ook zelf aan te brengen. Soms worden de wratten bevroren, weggeschroeid of chirurgisch weggesneden. Dat gebeurt vaak onder verdoving. De wratten kunnen terugkeren. Bij zwangerschap zijn sommige behandelingen gevaarlijk voor het ongeboren kind, dus wacht de arts met behandelen. Na de zwangerschap worden wratten vaak een stuk minder of verdwijnen vanzelf. Zo niet, dan volgt alsnog een behandeling. Het virus is besmettelijk. Vooral als de wratten inwendig zitten kan het virus gemakkelijk ongemerkt worden doorgegeven. Bovendien kan het virus zich ook eenvoudig verspreiden, omdat er een lange periode ligt tussen infectie met het virus en het ontstaan van de wratten. De vaste partner is vaak ook geïnfecteerd en kan zich dus het beste ook laten onderzoeken en zonodig behandelen. Klachten en gevolgen
Genitale wratten ontstaan enkele weken tot zelfs meer dan een jaar na infectie met het virus. Bij vrouwen zitten de wratten op of rond de schaamlippen, in de vagina en/of op de baarmoedermond. Bij mannen op en rond de penis. Bij mannen en vrouwen in of rond de anus. Vaak zijn er eerst enkele kleine wratten die groter worden en zich uitbreiden. Ze doen geen pijn, maar kunnen jeuken. Bij vrouwen kunnen de klachten erger worden tijdens de menstruatie of de zwangerschap. Je kunt genitale wratten hebben zonder dat je dat weet, omdat je de wratten soms moeilijk zelf kunt ontdekken. Bij vrouwen kunnen de wratten inwendig zitten en daardoor onopgemerkt blijven. De wratten kunnen vanzelf verdwijnen. Toch is behandeling aan te raden. Om te voorkomen dat genitale wratten zich uitbreiden, is een snelle behandeling belangrijk. Als het aantal wratten zich uitbreidt, neemt de behandelingsduur toe. Herpes genitalis
Onderzoek en behandeling Onderzoek Om aan te tonen dat iemand herpes heeft, bekijkt de arts de blaasjes. Eventueel maakt hij/zij een uitstrijkje van het vocht uit de blaasjes. Behandeling Herpes is niet te genezen. Er zijn wel medicijnen die ervoor zorgen dat een aanval minder pijnlijk is en korter duurt. Tijdens een aanval is het beter om geen seks te hebben. Klachten en gevolgen Het herpesvirus veroorzaakt rode plekjes en met vocht gevulde blaasjes. Deze blaasjes gaan over in kleine wondjes die langzaam indrogen. Als de wondjes zijn genezen, zijn de klachten voorbij. De blaasjes zitten meestal op de penis of de vagina. Ze kunnen zich ook op een minder zichtbare plek bevinden. Bijvoorbeeld in de vagina, op de baarmoedermond of in de anus. Ook kan er sprake zijn van: · jeuk · pijn in de besmette lichaamsdelen · opgezette, pijnlijke lymfeklieren · overgevoeligheid van de liesstreek · een branderige, schrijnende pijn bij het plassen · soms afscheiding uit de vagina · koorts, hoofdpijn en spierpijn (tijdens een eerste aanval) Wie eenmaal herpes heeft, raakt het nooit meer kwijt. De klachten kunnen verdwijnen, maar het virus blijft in het lichaam aanwezig. Dat betekent dat de verschijnselen terug kunnen komen. Meestal gebeurt dat op een moment dat de weerstand is verzwakt. Zoals bijvoorbeeld bij griep, stress of tijdens de menstruatie. Als de weerstand is verzwakt kan een herpes genitalis-infectie ernstiger verlopen. Dat is bijvoorbeeld het geval als er sprake is van een hiv-infectie of als iemand medicijnen gebruikt tegen afstotingsverschijnselen. Gonorroe (druiper) Onderzoek en behandeling Onderzoek Om vast te stellen of er sprake is van gonorroe, maakt de arts één of meer uitstrijkjes. Om na te gaan of er sprake is van syfilis, doet de arts soms ook een bloedonderzoek.
Klachten en gevolgen bij vrouwen Vrouwen hebben veelal geen klachten als gevolg van gonorroe. Soms is er iets meer afscheiding dan normaal. Deze kan onaangenaam ruiken en ziet er anders uit (pus). Plassen kan pijn doen. Zonder behandeling kan gonorroe opstijgen via de baarmoeder naar de eileiders. Er ontstaat dan een eileiderontsteking, die zich kan uitbreiden naar de buikholte. Dit heet P.I.D. (Pelvic Inflammatory Disease: ontsteking in het bekkengebied). Een eileiderontsteking kan gepaard gaan met koorts en pijn in de onderbuik. Door een snelle en goede behandeling (antibiotica en bedrust) kan een eileiderontsteking volledig genezen. Een eileiderontsteking die niet (goed) of te laat wordt behandeld, veroorzaakt littekens in de eileiders. Hierdoor kan de eileider verstopt raken. Dit kan leiden tot onvruchtbaarheid of buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Een zwangere vrouw kan gonorroe overdragen aan haar baby. De oogjes van de baby kunnen tijdens de bevalling in aanraking komen met de bacteriën in de vagina. Door een goede behandeling tijdens de zwangerschap wordt het risico voor de baby voorkomen. Klachten en gevolgen bij mannen
Mannen krijgen meestal enkele dagen tot twee weken na het oplopen van gonorroe de eerste klachten. De klachten betreffen pusachtige afscheiding, die vaak gelig of groenig van kleur is en een branderig of geïrriteerd gevoel bij het plassen. Ook moet men regelmatig kleine beetjes plassen. Soms zijn er helemaal geen klachten. Ook bij mannen kan de ontsteking opstijgen. Dit komt minder vaak voor dan bij vrouwen. De bacteriën kunnen via de zaadleiders terechtkomen in de prostaat en de bijbal. Dit leidt soms tot een bijbalontsteking. Dat geeft heftige pijn in de balzak, mogelijk uitstralend naar de lies. Er is sprake van een gevoel van zwelling In de balzak. De zaadstreng, die naar boven loopt, kan pijnlijk en gezwollen zijn. In een enkel geval kan een ontsteking van de bijbal een ontsteking van de bal veroorzaken. Dit geeft zwelling en pijn. Een ontsteking van de prostaat gaat gepaard met koorts en moeilijk en pijnlijk plassen. Bovendien geeft dit pijn in en rond de geslachtsorganen. De ontstekingen worden behandeld met medicijnen (antibiotica). Soms wordt ondersteunend ondergoed aangeraden, om de pijn te verlichten. Hepatitis B
Onderzoek en behandeling Onderzoek Om vast te stellen of je hepatitis B hebt, wordt lichamelijk onderzoek en een bloedonderzoek gedaan. Tijdens de nacontrole wordt nagegaan of het virus nog. Behandeling Tegen acute hepatitis B bestaan nog geen geneesmiddelen. De ziekte moet vanzelf overgaan. Dat kan maanden duren. Neem zoveel mogelijk rust, dit kan eventuele gevolgen voorkomen. Gebruik geen alcohol en voedingsmiddelen die je slecht verdraagt (zoals vet en koffie). Vermijd medicijngebruik tenzij op voorschrift van de arts. Chronische hepatitis B kan tegenwoordig worden behandeld met een antiviraal middel. Het virus wordt door de medicijnen onderdrukt, waardoor de lever kan genezen. Je moet je hiervoor wel onder behandeling stellen van een internist. Klachten en gevolgen
Klachten Wie geïnfecteerd is met het hepatitis B-virus, merkt daar meestal weinig of niets van. Slechts één op de drie geïnfecteerden krijgt twee weken tot zes maanden na het moment van infectie klachten. Zoals: vermoeidheid, lusteloosheid, misselijkheid, buikpijn, jeuk. Soms ook gewrichtspijn en koorts. Nadat de klachten zich geopenbaard hebben, kan geelzucht optreden. Het oogwit wordt geel. De huid soms ook. De urine wordt erg donker (als oude thee) en de ontlasting erg licht (als stopverf). De duur van de klachten is wisselend, van enkele weken tot maanden. Ook als alle klachten zijn verdwenen, kan de vermoeidheid maanden aanhouden. Als het virus uit het lichaam verdwijnt, herstelt de lever zich van de ontsteking en verdwijnen de klachten. Dat gebeurt bij volwassenen in negen van de tien gevallen. Soms blijft de lever ontstoken en blijven de klachten, vaak met tussenperioden, terugkeren. Dit wordt een chronische hepatitis B genoemd. In 5-10% van de gevallen blijft het virus nog vele jaren, soms levenslang, in het lichaam aanwezig. Het lichaam maakt dan geen antistoffen die het virus onschadelijk kunnen maken. Iemand die het virus bij zich blijft dragen, noemen we een drager van het hepatitis B-virus. Dragers kunnen zonder lichamelijke klachten, door het leven gaan. Maar ze blijven wel besmettelijk en kunnen het virus dus doorgeven aan anderen. Mogelijke gevolgen bij mannen en vrouwen
Voorkomen Vrij altijd veilig. Voorkom contact met bloed van anderen. Denk hierbij ook aan gemeenschappelijk gebruik van tandenborstels en scheerapparaten. Het hepatitis B-virus kan lang buiten het lichaam overleven. Gebruik bij drugsgebruik schone, niet door anderen gebruikte spuiten, naalden en attributen. Voorkom in (para)medische functies zoveel mogelijk prikaccidenten. Plaats daarom na gebruik nooit de naald terug in het hoesje. Gooi de naald en spuit in een hiertoe bestemde container. Er bestaat een vaccinatie om hepatitis B te voorkomen. Deze vaccinatie is sinds 1 november 2002 gratis voor mensen met een verhoogd risico op hepatitis b. Zie verder vaccinatie tegen hepatitis b. Het is mogelijk om, direct na blootstelling aan het virus, antistoffen toe dienen tegen hepatitis B. Dit moet binnen 48 uur na een mogelijke infectie, zoals een prikongeluk of het knappen van een condoom. Baby's van moeders met hepatitis B krijgen direct na de geboorte antistoffen toegediend. Vervolgens krijgen ze tegelijk met de dktp-prik een volledige inenting tegen hepatitis B. Als bekend is dat de vader drager is van het hepatitis B-virus, wordt voor de baby eveneens een volledige vaccinatie aangeraden Overdracht Hepatitis B is zeer besmettelijk. Het virus bevindt zich in bloed. Maar ook in lichaamsvloeistoffen zoals sperma en vaginaal vocht van patiënten en dragers. Bloed is het meest besmettelijk. Je kunt een hepatitis B-infectie op een aantal manieren oplopen. De voornaamste zijn: · Seksueel contact waarbij de geslachtsdelen met elkaar in aanraking komen én bij pijpen en likken van de geslachtsdelen. De kans op infectie is groter als er wondjes in het slijmvlies zijn. Bijvoorbeeld als je al een andere soa hebt. Anaal seksueel contact geeft de meeste risico's, omdat de slijmvliezen bij deze vorm van seks gemakkelijk beschadigen. Het risico van infectie is bij seksueel contact groter tijdens de menstruatie. · Bloedbloedcontact bij druggebruikers die elkaars spuiten en naalden gebruiken. Maar ook bij medisch personeel dat veel in aanraking komt met bloed en daarbij zelf een verwonding oploopt (bijvoorbeeld prikongelukjes met gebruikte naalden). Ook het gezamenlijk gebruik van scheermesjes kan risico geven. · Als een zwangere vrouw hepatitis B in het bloed heeft, is de kans groot dat ze het virus tijdens of vlak na de geboorte aan haar kind doorgeeft. Sexuele partner(s) Iemand die het hepatitis B-virus bij zich draagt, kan dit doorgeven aan de seksuele partner(s). Als de vaste seksuele partner(s) nog niet is (zijn) geïnfecteerd, wordt (worden) deze dringend aangeraden zich te laten vaccineren. De vaccinatie wordt voor partners, gezinsleden en huisgenoten door het ziekenfonds vergoed. Een half jaar na mogelijke blootstelling aan hepatitis B kan pas definitief worden vastgesteld of infectie heeft plaatsgevonden. Gedurende dit half jaar is het beter altijd een condoom te gebruiken, ook bij het pijpen en bij beffen een beflapje of een opengeknipt condoom. Normaal sociaal contact, zoals een hand geven, brengt geen risico met zich mee. Zoenen is ook veilig, tenzij een van de partners een wondje in of rond de mond heeft of een koortslip. De arts of sociaal verpleegkundige kan aangeven of seksuele partner(s) van het laatste half jaar moet worden gewaarschuwd. Hier zijn er nog een paar.(in het kort) syfillis · Syfilis is een geslachtsziekte, die zeer ernstige gevolgen kan hebben als je er niets aan doet. Net als andere geslachtsziekten gaat syfilis meestal niet vanzelf over! Wassen of ontkennen helpt niet. · Als je wilt weten of je besmet bent, moet je je laten testen. Dit kan niet onmiddellijk, maar pas 6 tot 12 weken nadat je de besmetting hebt opgelopen. · Als je er snel bij bent, is syfilis goed te behandelen met penicilline. · Voorkom dat het ooit gebeurt: gebruik altijd een condoom. Symptomen Syfilis kan drie stadia doorlopen: 1. Ongeveer 9 tot 28 dagen na de besmetting ontstaat bij de meesten een zweertje op de geslachtsdelen, anus of lippen. Meestal heeft het een harde rand en is het pijnloos. Het verdwijnt na een week of twee. 2. Na gemiddeld 7 tot 10 weken kunnen enkele van de volgende verschijnselen ontstaan: koorts, gezwollen klieren, haaruitval, vermoeidheid, pijn in de gewrichten/spieren, een bruin-rode uitslag (onder andere op de voetzolen en handpalmen), vlakke en wratachtige nattende afwijkingen op huid en slijmvliezen (o.a. de mond) en lymfklierzwelling. Deze symptomen verdwijnen na een paar maanden. 3. Als syfilis niet wordt behandeld, woekert de ziekte voort en kan op den duur leiden tot hersenletsel, spierverlamming, doofheid, blindheid en zelfs de dood. Ook je organen kunnen worden aangetast.
Anticonceptie pil
De pil werkt op drie manieren : 1. Zij maakt het slijm bij de baarmoedermond dikker, waardoor zaadcellen moeilijker uit de vagina in de baarmoeder kunnen zwemmen. 2. Zij onderdrukt de maandelijkse eisprong. Omdat er geen eitje vrijkomt, kan er geen bevruchting plaatsvinden. 3. Zij verandert de baarmoederwand, waardoor een bevrucht eitje zich niet kan nestelen. Doordat de pil op verschillende manieren bescherming biedt, is het een uiterst betrouwbaar voorbehoedsmiddel. Hoe kun je ’t voorkomen? seksueel contact handeling veilig voor soa? anale seks, kontneuken, op z'n Grieks De man penetreert met zijn penis in anus van de partner. Onveilig. Groot risico op hepatitis B, gonorroe, chlamydia, syfilis, genitale wratten, herpes genitalis, schurft en schaamluis. Veel veiliger met condoom en veel glijmiddel op waterbasis. beffen, cunnilingus Met mond en tong vagina en clitoris stimuleren. Onveilig, ook als er geen menstruatie is. Risico op hepatitis B, syfilis, herpes genitalis, genitale wratten, bij baardgroei schaamluis, schurft door intiem contact. Risico te verkleinen door gebruik beflapje. coïtus interruptus, terugtrekken, voor het zingen de kerk uitgaan Penis terugtrekken uit vagina, vlak voor zaadlozing. Onveilig. Vooral voor vrouwen groot risico op gonorroe, chlamydia, syfilis, trichomonas, herpes genitalis, genitale wratten, hepatitis B, schurft en schaamluis. (Vrouwen)condoom gebruiken. coïtus, neuken, geslachtsgemeenschap De man penetreert met zijn penis de vagina van de vrouw en zij komen daarna al of niet klaar. Onveilig. Vooral voor vrouw groot risico op gonorroe, chlamydia, syfilis, trichomonas, herpes genitalis, genitale wratten, hepatitis B, schurft en schaamluis. (Vrouwen)condoom gebruiken. contact tussen vagina en penis (zonder coïtus) Partners wrijven hun geslachtsdelen langs elkaar of geslachtsdelen liggen heel dicht tegen elkaar aan. Onveilig vanwege slijmvliescontact. Risico op hepatitis B, gonorroe, chlamydia, syfilis, genitale wratten, herpes genitalis en schurft. (Vrouwen)condoom gebruiken. droogneuken Partners wrijven met hun lichaam tegen elkaar voor seksueel genot; kan met en zonder kleren. Veilig. Risico op schurft en schaamluis als men geen kleren aan heeft. fellatio, pijpen, afzuigen Met mond en tong de penis stimuleren. Onveilig. Risico op syfilis, herpes genitalis, genitale wratten, chlamydia en gonorroe. Risico te verkleinen door (pijp)condoom. masseren, strelen Elkaar (overal) met de handen strelen en kneden, eventueel met gebruik van massage-olie. Veilig. Gebruik een condoom als door masseren 'het' er toch van komt. Dan oppassen dat het condoom niet in aanraking komt met massage-olie. Door olie gaat het condoom kapot. masturbatie, vingeren, jezelf en/of je partner bevredigen Jezelf of je partner stimuleren of tot een hoogtepunt brengen door penis of clitoris te masseren, eventueel met erotische fantasien, pornoboekjes en films. Veilig als je elkaar vingert of masturbeert. Als via de vingers slijm van vagina of anus, sperma of menstruatiebloed wordt overgebracht van de één naar de slijmvliezen van de ander, is er een kleine kans op soa. Bij intiem lijfelijk contact ook kans op schurft en schaamluis. sado-masochisme, s.m. Sadisme is seksueel opgewonden raken door een ander te pijnigen, te vernederen. Masochisme is seksueel genot beleven aan het ondergaan van vernedering en pijniging. Veilig als er geen bloed vloeit of wondjes worden gemaakt; materialen en voorwerpen goed reinigen na gebruik. seks-speelgoed gebruiken Met seks-speelgoed als dildo's, vibrators, jezelf en/of je partner seksueel opwinden of bevredigen. Veilig, als ieder zijn/haar eigen seks-speeltjes gebruikt of bij wisselen van partner de speeltjes goed reinigt. Je kunt er ook een condoom omheen doen. Condoom wisselen als het speelgoed gebruikt wordt bij andere partner. Anders risico op hepatitis B, chlamydia, gonorroe,syfilis, genitale wratten en herpes genitalis. tongzoenen, kussen Mond en tong gebruiken om elkaars tong en mond van binnen aan te raken. Veilig. Als één van beiden een soa in de mondholte heeft, dan klein risico op gonorroe, syfilis, candida en hepatitis B. Behalve bovengenoemde vormen van seksueel contact zijn er nog vele andere variaties. Het voert hier te ver om die allemaal te bespreken. Voor alle vormen van seksueel contact geldt als algemene regel dat ze een risico met zich meebrengen voor soa, inclusief hiv-infectie, als sperma, vaginaal vocht of bloed van de ene partner in aanraking komt met slijmvlies van de andere partner. Condoom Een condoom is een elastisch hoesje, meestal van dun rubber, dat je om de penis doet om het sperma op te vangen. Het beschermt tegen zwangerschap en geslachtsziekten. Persona Apparaat waaraan valt af te lezen of de vrouw in haar vruchtbare periode zit. Wel moet de vrouw eerst de individuele gegevens van zes voorgaande cycli in het geheugen opslaan Spiraaltje Het spiraaltje is een betrouwbaar voorbehoedsmiddel. Het is een klein plastic apparaatje omwonden met een dun koperdraadje, dat de arts in je baarmoeder plaatst. · Het remt de beweeglijkheid van zaadcellen en verandert het baarmoederslijmvlies zodanig dat een bevruchte eicel zich niet kan innestelen. Op die manier voorkomt het zwangerschap. · Helaas is het niet 100% betrouwbaar. Van de 100 vrouwen die een jaar lang een spiraaltje gebruiken, wordt er waarschijnlijk 1 toch nog zwanger. Ter vergelijking: bij gebruik van het condoom zijn dat er 2 tot 12. · Behalve koperspiraaltjes bestaan er trouwens ook hormoonspiraaltjes. Vrouwencondoom Dit is een condoom dat niet om de penis gaat, maar in de vagina schuift. Het is een kleurloos, doorzichtig zakje van 17 cm lang, met aan beide kanten een ring.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden