Gandhi

Mohandas Karamchand Gandhi werd geboren op 2 oktober 1869 in Porbandar, aan de westkust van India. De Engelsen waren in India de baas toen Gandhi ter wereld kwam. India was een Engelse kolonie. Gandhi was het vierde en jongste kind uit het huwelijk van zijn vader Karamchand met zijn moeder Pultibai. Hij was Hindoe en behoorde tot de Vaisyakaste. Karamchand, de vader van Gandhi, was diwan. Dit was de eerste minister van een klein vorstendom, eerst in Porbandar en daarna in Rajkot. De moeder van Gandhi, Putlibai was een zeer vrome Hindoe. Ze vastte dikwijls en ging elke dag naar de tempel. Als Gandhi 13 jaar is en nog op school zit, wordt hij uitgehuwelijkt aan Kasturba, de dochter van een zakenman in Porbandar. Later zei Gandhi dat hij het gebruik van de kinderhuwelijken afschuwelijk vond. Toch hielden Mohandas en Kasturba van elkaar, al maakten ze, vooral in de eerste jaren veel ruzie. Hun huwelijk duurde 62 jaar. Gandhi en Kasturba hebben vier kinderen samen. Hun eerste zoon Harilal werd geboren in 1888. In 1892 werd hun tweede zoon geboren. Hij kreeg de naam Manilal. In 1897 werd Ramdas geboren, hun derde zoon. In 1900 werd zijn jongste zoon geboren, Devadas. In 1888 vertrok Gandhi per schip naar Engeland om rechten te gaan studeren, hij was toen 19 jaar. In juni 1891 slaagde Gandhi in zijn eindexamens voor de Inner Temple Inn, het gerechtshof in Londen, en werd toegelaten als advocaat. Hij was nu 22 jaar en had twee jaar en acht maanden in Engeland doorgebracht. In die periode had hij met succes Frans, Latijn, natuurkunde, algemeen en Romeins recht gestudeerd. Weer terug in India hoorde Gandhi dat zijn moeder overleden was. Twee jaar lang probeerde Gandhi zich te installeren als advocaat. Buiten het gewone kantoorwerk kreeg hij slechts één eenvoudige zaak te bepleiten. Toen hij moest rechtstaan in het gerechtshof, werd hij zo zenuwachtig, dat hij geen woord meer uit kon brengen. Beschaamd ging hij weer zitten, terwijl de mensen in de zaal grinnikten. Kort hierna kreeg hij een aanbod om voor een jaar voor een rijke Indiase zakenman in Zuid-Afrika te werken. De opdracht zou niet langer dan één jaar duren, Gandhi bleef 21 jaar in Zuid-Afrika. In Zuid-Afrika begon met het strijden voor de mensenrechten. In 1915 keerde Gandhi met zijn vrouw en vier zonen terug naar India. Hij is nu 45 jaar. De Britse onderkoning bestuurde India als vertegenwoordiger van de Britse koning en vroeg Gandhi om hulp. Gandhi wilde de Britten helpen. Hij riep de Indiase mannen op om dienst te nemen in het Britse leger. Tijdens de oorlog had de Britse regering ook vage beloften gedaan voor zelfbestuur. Maar daar was na de oorlog helemaal geen sprake meer van. Het werd zelfs erger. De noodtoestand die tijdens de oorlog ook in India van kracht was geweest, bleef gewoon voortduren: speciale bevoegdheden voor de overheid, beperkingen van vrijheid, processen zonder jury, gevangenneming zonder proces enzovoort. Het Indiase volk voelde zich bedrogen. Niets was er veranderd aan de Britse ongevoeligheid, die Gandhi al in Zuid-Afrika had ervaren. De Britten waren duidelijk niet van plan om hun rijkste kolonie op te geven. Op dat moment besloot Gandhi dat het tijd werd om zich tegen de Britten te verzetten. Hij ging de strijd aan, een strijd die 28 jaar duurde. Vanwege een lijdelijke ‘ongehoorzaamheidcampagne’, die tegen zijn bedoelingen in bloedvergieten overging, werd hij tot een gevangenisstraf veroordeeld. Nadat hij in 1923 weer vrij werd gelaten, was zijn invloed geslonken. In 1930 werd er weer een actie ondernomen waardoor Gandhi weer gevangen werd genomen. Na zijn vrijlating nam Gandhi deel aan de Londense Rondetafelconferentie om de politieke hervormingen te bespreken. Dit gebeurde in augustus 1931. Hij was in het gezelschap van enkele vrienden, maar op de conferentie was hij de enige vertegenwoordiger van het Indiase Nationale Congres. Gandhi’s persoonlijke succes was overweldigend, maar de conferentie zelf was een mislukking. Zo vertrok Gandhi weer naar India, ontmoedigd, maar toch vastbesloten om door te gaan. Doordat de nationalisten bleven actie voeren tegen de Engelse regering, werd Gandhi in 1932 weer gevangen genomen. Nu ging hij over tot een hongerstaking. Deze hongerstaking gebruikte hij vaker in zijn acties. Bij het uitbreken van de tweede wereldoorlog nam Gandhi geen duidelijk standpunt aan, maar in 1942 zette hij zijn partij ertoe om een resolutie aan te nemen waarbij onmiddellijke beëindiging van het Britse gezag werd gevraagd. Er volgde alweer een arrestatie van Gandhi. Dit gebeurde op 9 augustus. Op dat moment brak het geweld los in India en vanuit de gevangenis kon Gandhi het volk niet tot bedaren brengen. Na enkele maanden werd Kasturba ernstig ziek. Ze stierf op 22 februari in de armen van Gandhi. Zes weken na de dood van zijn vrouw werd Gandhi vrijgelaten. Hij was erg ziek, en de onderkoning vreesde nog meer geweld, als Gandhi in gevangenschap zou sterven. Gandhi’s hart en nieren waren erg beschadigd, maar hij gaf zichzelf geen rust. Op 30 januari had Gandhi een afspraak. Elke avond, om klokslag vijf uur, begon hij de gebedsbijeenkomst. Ook deze dag ging hij weer naar de tuin, waar zo’n 200 á 300 mensen waren. Vooraan in de menigte stond een gezette man van in de dertig. Hij deed een stap voorwaarts, trok een revolver en vuurde enkele schoten af. Toen viel Gandhi dood neer.