Gedichten

Afscheid aan de haven Ga dan maar. Allen gaan. Ik wil je vreugd niet krenken, Nu ik mijn hand voor ’t laatst moet leggen in jouw handen, Zeggen: vaarwel, en godbelovende, en de banden
Van vroeger blijven hecht. Ga maar. Ik zal niet wenken. Niet staan te zwaaien met mijn hoed en geen geschenken
Meegeven voor op reis. ’t Papier zal ik verbranden
En, nu ik eenzaam word, niet dromen van de landen
Die jij gaat zien. Ik zal geen uur zelfs aan je denken! Het wordt toch telkens avond en lange dagen

Zijn vol genoeg van werk en vrienden en verdriet. Herinnering is nog een van onze grootste plagen. Ga maar en dit is alles. Beter weet ik niet
Dan ’t hard bevel, waartoe ons het leven zelf gebied: In een wanhopig hart een groot geluk te dragen. Water Altijd als ik de zee zie (of het nu
Bij Noordwijk is of bij Los Angeles
Of aan de ondoorgrondelijke kust
Van een verstild eiland) richt ik acuut
mijn aandacht op het water. De onrust
van golfstoot en schuimkop, het continu
zwellen en afstromen, het resoluut
getij, maakt mij van de dag en dood bewust. Al wat de aarde levert: alpenplant, Akkergewas, pluimage, bloem, vruchtenbomen, ik heb het lief. Maar bij de zee gekomen
betreed ik als een dopeling het strand. Misschien wil ik tot water wederkeren
En niet als stof, zoals de schriften leren. Het eiland Terschelling
Het eiland is zich als een ei te moede, de ruimte staat er als een schaal omheen; er is geen doelwit om naar toe te spoelen, men is er heel en moederziel allen; men is er kind en die het kind moet voeden, bebroeden en bevroeden zijn er een; wie neerhurkt aan het strand van liefdewoeden, als speleman, vindt spelevrouw en speen. Dit huwelijk, zo vaderlijk volzwegen, wat draagt men op de thuisreis ervan mee? Een licht achter een voorhoofd in de regen, een melodie vol heimelijke wegen, ontglipt aan de omarming van de zee. Ontglipt? Een vogel aan het ei ontstegen. Komende schepen Ik zit aan de zee in den donkere nacht. Met ogen als vuurtorenlichten
Tuur ik naar verre kusten en wacht, Op overzeesche berichten. Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar
Naar schepen die langzaam komen, Met lichtende blikken zoek ik naar
Het schip uit het land meiner droomen. De Zee De maan is veeltintig; ’t verheugt u te staren
Op d’edele golfslag, of ’t spel van de meeuw. Geniet gij uw eigen uitbundige baren? Geniet gij uw ijlten van zomerse sneeuw? Gij luistert hoe ’t schuim in de duisternis dondert; Geniet gij hoe ’t fluistert, uw kleed van satijn? O gij ,die om ’t lichten der zee u verwondert, Geniet gij uw ogen, die heerlijker zijn? De zee heeft geheel haar betoov’ring verloren. De naad’ring van ’t noodweer verschrikt u. Gij scheidt. - vermoedt gij de storm, die gij nimmer zult horen, hoezeer hij ’t nauw-speurbaar geruis begeleidt? Zo meen ik dat jij ook bent Zoals de koelte ’s nachts langs lelies
en langs rozen
als wit koraal en parels diep in zee
zoals wat schoon is rustig schuit
maar straalt wanneer ik schouwen wil
zo meen ik dat jij ook bent
als melk
als leem
en ’t bleke rood van vaan gesteent
of porselijn
zoals wat ver is en gering
en lang vergeten voor het oud is
zoals een waskaars en een koekoek
en een oud boek en een glimlach
en wat onverwacht en zacht is en het eerste
en wat schuchter en verlangend en vrijgevig
gaaf maar broos is
zo meen ik dat jij ook bent Een
Als je echt van iemand houdt
iemand alles toevertrouwt
een die echt weet wie je bent
ook je zwakke plekken kent
die je bij staat en vergeeft
en die “naast” en “in” je leeft
dan voel je pas wat leven is. De informatie die hieronder staat heb ik uit Het boek: Toon Hermans 75 een hommage aan Toon Hermans. Waar al z,n vrienden een stukje over hem schreven alle andere informatie boeken van hem waren uitgeleend dus heb ik m,n best gedaan om wat informatie uit het boek te halen. De Toon Hermansschool is in 1969 gestart in een noodvoorziening. Na een jaar hadden ze een eigen gebouw. Dat werd geopend door de hele familie Hermans: Toon, Rietje (z’n vrouw) en 3 zonen. Toen de school 5 jaar bestond besloot de ouderraad de school een dierentuin cadeau te doen. De dierentuin bestaat nu nog steeds en het gaat goed met de beestjes evenals de school (ongeveer 268 kinderen). De vereniging van de Toon Hermans fanclub (VTHF) werd 11 oktober 1968 opgericht. De reden van het pas in 1968 oprichten van de fanclub is omdat zijn loopbaan zo voorspoedig verliep dat een fanclub niet nodig was maar toch gaf Toon er in 1968 toestemming voor. Weggaan
Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dicht trekken
achter je bestaan en niet
terugkeren je blijft
iemand op wie wordt gewacht. Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog. Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg. Rutger Kopland zijn naam voluit geschreven is: Rutger hendrik. Hij publicideerde een aantal opmerkelijke strijdbare
studies bijv: Het bolwerk van de beterweters (1970) en een pil voor Doornroosje (1976). Ook maakte hij in 1966 een bescheidde bundel genaamd Onder het vee, waarin hij op eenvoudige, aansprekende wijze romantisch verlangen naar jeugd, natuur en geborgenheid laat samen gaan met de realiteit. De bundels die hij daarna maakt gaan meer over de ongrijpbare dingen in het leven. Ook gebruikt hij in die bundels een eenvoudiger taalgebruiken de zinsbouw wordt ondoorzichtiger en tastender. Geen wonder dat rutger die aanvankelijk als typische vertegenwoordiger van het tijdschrift de Tirade werd gezien nu ook in het tijdschrift raster (niet op de eerste plaats gericht op autobiografiemaar ook op tekst, poëtica en taal) als een belangrijke moderne dichter wordt gezien. Zijn werk werd bekroond met de Jan- Cambertprijs (1970) en met de Herman- Gorterprijs (1976). Enkele andere werken: Het orgeltje van yesterday (1968), Alles op de fiets (1969), al die mooie beloften (1978) en nog veel meer. Liefde
Ik kon niet zeggen wat ik voelde
ik heb het ook niet uitgelegd
maar toch wist jij wat ik bedoelde
de stilte had het al gezegd. Als ik je kuste of je griefde
in blijheid of in droefenis
de liefde is pas echte liefde
als stilte taal geworden is. Mijn opmerkingen: De tijd die ik aan dit werkstuk heb besteed is al mat al ongeveer 11 a 12 uur (met biebtijd erbij). Hellaas heb ik over de andere schrijvers geen informatie kunnen vinden. Van sommige schrijvers waren geen biografie boeken en van andere schrijvers zoals o.a. Jaqueline E. van der Waals waren de biografie boeken uitgeleend