Anne Frank

çWanneer Anne Frank word geboren in het jaar 1929 gaat het slecht met Duitsland. Er is veel armoede. De nazi's krijgen steeds meer aanhangers. Hun leider is Adolf Hitler. Adolf vindt de Duitsers super mensen. Ze zijn sterk en slim! Dus van Hitler mogen ze alles. Hij zegt dat het Duitse volk recht heeft om over alle volken te heersen en de mensen van andere volken als slaven te behandelen. Als er ook maar iets fout gaat geeft hij de schuld aan de Joden. Joden zijn eng en gevaarlijk. Het antisemitisme bestond al lang voordat Adolf aan de macht kwam. Dit heeft Adolf Hitler dus niet zelf verzonnen. Veel Duitsers weten niet goed wat ze moeten doen, maar ze vinden het wel een heel goed gevoel dat zij super mensen zijn! Er stemmen veel mensen op de partij van Hitler. De NSDAP is de grootste partij geworden. In 1933 wordt Hitler de leider van de regering. Nu weten ze wat de nazi's al die tijd al wilden.De democratie wordt vernietigd. Ook andere partijen worden verboden. Als je ze durft tegen te spreken ga je de gevangenis in of je wordt in elkaar geslagen.Gevangenissen zaten al snel vol. Er komen concentratiekampen. Nu houden veel Duitser hun mond, maar de meeste mensen geloven Hitler. Hitler probeert om de andere Duitsers ook wat meer haat tegen de Jodente laten hebben. Dit probeert Hitler op allerlei manieren via radio, film en de krant. Voor Joden zoals Anne Frank wordt het leven steeds moeilijker. De Joden verliezen hun werk en de kinderen moeten op school apart zitten. Dan is de oorlog eigenlijk nog niet eens echt begonnen. In 1933 logeren Anne en Margot samen met hun moeder Edith bij hun oma in Aken. De familie Frank gaat over een tijdje naar Amsterdam verhuizen. Otto Frank heeft een aanbod gekregen om in Amsterdam een nieuw leven te beginnen. In de tijd dat Anne, Margot en Edith bij oma logeren is Otto in Amsterdam om een huis te zoeken en het bedrijf op te zetten. De familie Frank vertrekt naar Amsterdam als Hitler net aan de macht is gekomen. Veel mensen zijn bang en willen ook vluchten. Veel mensen wachten af en gaan pas als de plannen van Hitler uitgesproken zijn. Er komen veel wetten en langzamerhand wordt het leven voor de joden onmogelijk. Steeds meer wordt ze ontnomen. Hun werk, hun geld en hun vrijheid. Heel veel joden proberen om naar het buitenland te vluchten, maar dat wordt steeds moeilijker. Er is geld nodig om de reis te betalen en ze moeten werk hebben in het land waar ze heen gaan. Veel mensen kunnen daar niet aan voldoen. De landen die de mensen opvangen voelen er eigenlijk helemaal niet zo veel voor. Ze denken dat de verhalen over de concentratie kampen overdreven zijn. De regering verzint nieuwe regels en sommige landen laten zelfs geen elkele vluchteling toe! In 1933 wonen er in Duitsland zo’n 600.000 joden. In 1939 is ongeveer de helft gevlucht naar een ander land. De andere helft is dan nog in Duitsland. Dat is omdat ze zwak of arm zijn. De joden die nog in Duitsland zijn hebben niet meer zo veel rechten. Als Anne gewoon een normaal even leidt in Nederland zijn Hitler en zijn aanhangers bezig met hun plannen in Duitsland. Al vanaf 1933 bereidt Hitler de oorlog voor. In 1938 bezetten Hitler en zijn aanhangers Oosterijk en wat delen van Tsjechoslowakije. De Duitsers vallen in 1939 Polen binnen. Dan verklaren Engeland en Frankrijk de Duitsers de oorlog. De Duitsers vallen in 1940 op 10 mei Nederland binnen. De regering en de koninklijke familie vluchten naar Engeland. De Duitsers bombarderen Rotterdam en dreigen dat ook met anderen steden te doen. Nederland geeft zich over. Dan gaat het leven gewoon weer door. Iedereen gaat naar zijn werk of school. De Duitsers willen nu weten wie er joods is. Je moet je laten registreren, om te laten zien of je joods bent. Je krijgt dan een persoonsbewijs (een soort paspoort) Bij joden staat er een stempel met een “ J ” op. In nederland gaan ze nu ook steeds meer verbieden voor de joden, net als in Duitsland. De niet Joodsen in Nederland gaan niet met de Joden om en hopen dat de oorlog snel is afgelopen. Sommige zijn bang. Langzamerhand mogen de joden niets meer. Anne en Magot gaan in 1940 gewoon naar school en maken plezier. De ouders van Anne proberen kranten artikelen te verstoppen voor Anne en Margot. Er staan namelijk alleen maar lelijke dingen in over de Joden. De bezetting valt mee. Er lopen wel een soort soldaten over de straat maar die gedragen zich meestal keurig. Op 1 december 1940 verhuisd het bedrijf van Otto Frank naar de Prinsengracht 263. Nederland is nu een half jaar bezet. ,,In Duitsland mogen de Joden geen bedrijf meer, dus zal het ook wel zo in Nederland gaan” denkt Otto Frank. Hij doet zijn bedrijf over aan Vicktor Kugler en Johannes Kleinman. In 1941 krijgt het bedrijf de naam: ,,Handels vereniging Gies & Co”. Anne zit in 1941 op de Montesorischool. Volgend jaar gaat ze van die school af. Ze heeft te horen gekregen dat Joodse kinderen niet meer mogen kiezen naar welke school ze gaan. Ze moet naar een Joodse school. De school waar Anne en Margot naar toe gaan heet Het Joods Lyceum. Dat is niet alles. Anne schrijft in har dagboek: ,,Joden moeten een jodenster dragen, joden moeten hun fiets afgeven, joden mogen niet in de tram, joden mogen niet in een auto, ook niet in een particuliere, joden mogen alleen van 15.00u
tot 17.00u boodschappen doen, joden mogen alleen naar een joodse kapper,joden mogen niet van 20.00u tot 6.00 op straat. Op 16 juli 1941 trouwt Miep met Jan Gies. Otto en zijn gezin mogen ook komen. Alleen Edith gaat niet mee, want oma Hollander is ernstig ziek. In januari sterft oma Hollander. Anne schrijft: ,,Niemand weet hoeveel ik aan haar denk en nog van haar hou.” Van Anne’s verjaardag kwam niet veel. 1941-1942

Als Margot met haar rapport thuis komt heeft ze weer een prachtig rapport. Anne ook, alleen één onvoldoendetje. Anne schrijft in haar dagboek: ,,Mijn ouders letten niet op goede of slechte cijfers maar ze kijken of ik gezond ben, niet te brutaal doe en pret heb.” Maar eigenlijk maken de ouders van Anne zich zorgen over wat er met hen en de andere joden in Nederland gaat gebeuren. Op de dag dat Anne 13 wordt, krijgt ze een dagboek. Dat is haar mooiste cadeau. Ze doet net of haar dagboek haar beste vriendin is en noemt haar Kitty. Het dagboek is rood met wit geruit. Dit schrijft Anne op de eerste bladzijde: ,,Ik zal hoop ik aan jou alles kunnen toe vertrouwen zoals ik het nog aan niemand gekunt heb en ik hoop dat je een grote steun voor me zult zijn. Anne Frank 12 juni 1942.’’ Ze plakt ook nog een foto van zichzelf aan de binnen kant van de kaft en schrijft erbij: ,,Snoezige foto hé?!!!” Twee dagen later begint Anne met schrijven over wat ze allemaal mee maakt. Ze weet natuurlijk niet dat ze dat twee jaar lang zou doen en ze weet ook niet dat later miljoenen mensen over de hele wereld haar dagboek zullen lezen. Op 12 maart 2001 zijn de laatste paar bladzijdes van het dagboek verkocht voor 700.000 gulden. Anne heeft een vriendje, hij heet Hello. Hij is 19 jaar. Anne vindt hem erg knap. Als Hello bij Anne thuis zichzelf komt voorstellen heeft Anne allemaal lekkers gekocht. Later gaat ze samen met Hello buitenspelen en komt pas om 10 over 8 thuis, terwijl joden vóór achten binnen moeten zijn. Otto Frank besluit dan dat ze in het vervolg om tien minuten voor acht binnen moet zijn. Anne schrijft ook op 5 juli 1942 dat haar vader en zij het over onderduiken hadden. Diezelfde dag nog komt er een oproep van de SS* voor Otto Frank. De familie Frank gaat onderduiken samen met de familie van Daan. Later als ze met Margot op hun kamer zit vertelt Margot dat de oproep niet voor Otto was maar voor haar. Anne doet de meest vreemde dingen in haar schooltas: haar dagboek, een paar brieven, haar krulpennen en zakdoeken. Anne schrijft dat ze er geen spijt van heeft, omdat ze meer geeft om herinneringen dan jurken. Anne gebruikt twee soorten handschriften: Blokschrift en schuin, lopend schrift. Miep Gies is de gene die de familie Frank heeft geholpen tijdens het onderduiken. Miep brengt allemaal spullen naar het onderduik adres. Ze brengt jurken, schoenen en van alles mee. Maandag 29 juli 1942 staat er in alle Nederlandse kranten dat ze alle joden weg zullen sturen. Nederland wil weten wat ze daar met de Nederlandse joden gaan doen. De Duitsers hebben al lijsten met namen van joodse families die naar die kampen moeten worden gestuurd. Op 5 juli krijgt Margot een kaartje waar het adres op staat waar ze naar toe moeten, ook de tijd en wat ze mee moeten nemen. De duitsers worden geholpen door een groot deel van de Nederlandse politie. De politie valt zomaar huizen binnen en neemt veel kostbare bezittingen mee. Dat laten veel mensen niet gebeuren en verstoppen hun kostbaarheden. Veel joden gaan niet naar de kampen. Als ze ontdekt worden, worden ze alsnog weggevoerd. Net als Anne heeft Margot ook een dagboek bij gehouden tijdens de oorlog, maar dat is verloren gegaan. De familie Frank gaat verhuizen, omdat ze moeten onderduiken. Ze moeten de kat achter laten. Anne kleed zich erg dik zodat ze minder kleren moet sjouwen en meer plek heeft voor andere belangrijke dingen, zoals haar dagboek. Anne schrijft alles in haar dagboek over hoe ze zijn gelopen en hoe ze daar kwamen tot in de kleinste detais. Als ze aankomen neemt Miep ze mee naar het huis dat achter het normale huis zit, achter een boekenkast. Ze pakken hun spullen uit. Anne leert na een tijdje alles kennen. De wereld wordt veel kleiner. Ze hoort weinig van wat er buiten gebeurt. Alle ramen zijn bedekt met gordijnen. Op zolder is er een plekje waar ze vaak naar buiten kijkt. Eerst is het alleen de familie Frank die ondergedoken zit. Pas later op 13 juli komt de familie van Daan: mevrouw, meneer en Peter van Daan. In de oorlog zijn er duizenden mensen om gekomen door hongersnood. Dit was vooral in het westen van het land. In het begin van de oorlog wilde men zich zo min mogelijk met de oorlog bemoeien, maar de oorlog bemoeide zich natuurlijk wel met de mensen. De joden hadden het erg moeilijk. Hun bezittingen werden afgenomen en ze moesten hun voedsel kopen op de bon. Steeds meer mensen leven in armoede. De normale kranten worden gedrukt over de daden van die o zo goede Duitsers. De Duitse legers overwinnen alleen maar. Er worden illegale krantjes gedrukt met wat er werkelijk gebeurt. Dit moet allemaal heel stiekem gedaan worden. Je kon ook naar Radio Oranje luisteren. In 1943 lijkt het net of Duitsland de oorlog gaat verliezen. De mensen komen in verzet. Als ze dat doen dan worden ze dood geschoten. In het najaar van 1944 wordt het zuiden van ons land bevrijd. In het westen zijn er ongeveer 20.000 mensen gestorven aan hongersnood, ziektes of van de kou. Op 5 mei 1945 is heel Nederland bevrijd. Dat herdenken we nog steeds ieder jaar. Anne vindt schrijven erg leuk. Ze schrijft niet alleen in haar dagboek, maar ze schrijft ook allemaal verhalen. Sommige mensen helpen de onderduikers. Anne vindt dat heel goed van die mensen. Miep en Bep helpen de familie Frank en Daan. Anne beseft dat ze voor een jood in een paradijs zit, omdat vele joden ook in concentratie kampen zitten. Op 16 juli 1943 ontdekken de onderduikers dat er ingebroken is in het Achterhuis. Er zijn twee geldkistjes weg en een bon waar voor 150 kilo suiker op stond! Ze denken dat ze wel verraden zullen worden, maar de dagen gaan voorbij en het leven gaat door. Op 8 december krijgen ze nieuwe hoop, Italië de bondgenoot van Duisland geeft zich over. Anne is erg bang en ziet het somber in. Anne merkt ook dat ze verandert. Niet alleen uiterlijk, maar ook van binnen. Ze wordt een stuk langer. In de periode dat ze in het Achterhuis heeft gezeten is ze zo’n 13 centimeter langer geworden. Ze is ook verliefd geworden op Peter van Daan. Peter is heel verlegen vind Anne. Ze schrijft brieven naar Margot, omdat ze elkaar beter kunnen vertellen wat ze bedoelen. Op 9 april wordt er voor de zoveelste keer ingebroken. De politie komt dan wel, maar ze worden niet ontdekt. Op 15 april krijgt Anne een kus van Peter. Haar
eerste. Daar schrijft ze veel over in haar dagboek. Anne’s ouders vinden het niet fijn dat Anne zo vaak bij Peter komt. Misschien wel, omdat Peter 17 is en Anne 14. Op 1 augustus 1944 schrijft Anne voor de laatste keer in haar dagboek. Op 4 augustus ’s morgens tussen 10 en half 11 valt de Duitse politie het Achterhuis binnen. De onderduikers zijn er bij. De agent Karl Silverbaur neemt het geld en de sieraden mee. Het dagboek blijft achter. De politie gelooft niet dat de onderduikers daar ruim 2 jaar hebben gezeten, maar ze hebben als bewijs groeistreepjes die zijn getrokken op de muur. De onderduikers mogen wat kleren pakken en worden daarna weggevoerd met vrachtwagens. De twee mensen die de onderduikers hebben geholpen worden ook meegenomen. Miep is niet opgepakt. Ze legt de foto albums en de dagboekpapieren van Anne vlug in een la en doet die op slot. De onderduikers, waar onder Anne, worden op 8 augustus overgebracht naar Westerbork. Ze blijven daar een maand, omdat ze zich niet hebben aangemeld en als onderduikers zijn opgepakt. Op 3 september 1944 worden ze samen met duizend andere naar concentratiekamp Auschwitz in Polen vervoerd. Eind oktober worden Anne en Margot naar concentratiekamp Belgen-Belsen overgebracht. In maart 1945 overlijdt eerst Margot en daarna Anne. Een paar weken later wordt het kamp door de Engelsen bevrijd. Alleen de vader van Anne overleeft de oorlog. Rond 1960 werd de Anne Frank stichting op gericht met hulp van Otto Frank, zodat ze het Achterhuis niet zouden afbreken. Nu kun je het bezoeken. Er wordt ook het orginele dagboek van Anne tentoongesteld. Het Anne Frank huis wordt zeer vaak bezocht. Zo’n 600.000 mensen komen elk jaar vanuit de hele wereld. Anne’s wens was om een beroemde schrijfster te worden. Na haar dood is die droom echt uitgekomen.