Emancipatie

Inleiding Ik doe mijn werkstuk over vrouwenemancipatie. Ik heb dit onderwerp gekozen, omdat het eigenlijk het enige leuke onderwerp was. Het leek mij erg interessant en ik wilde er wel meer van weten. Mijn moeder is ook erg geëmancipeerd en het is leuk om wat meer te weten te komen over wat mijn moeder bezig houdt/ hield. Hoe ik het ga behandelen? Ik ga eerst uitzoeken wat emancipatie/feminisme nou eigenlijk betekent en wat het verschil is. Dan kijk ik hoe het vóór de vrouwenemancipatie was en waarom het ontstaan is. Daarna behandel ik de eerste feministische golf en de tweede feministische golf. Verder onderzoek ik wie Aletta Jacobs was en wat ze deed voor de emancipatie. Ook kijk ik hoe het met de vrouwen over de hele wereld is gesteld. Dan bespreek ik de emancipatie nú, of het nu nog leeft. Tenslotte mijn conclusie. Van wie heb ik hulp gekregen? In de eerste plaats heb ik veel informatie uit boeken gekregen. Verder heeft mijn moeder me nog geholpen en ook het internet heeft mij wat informatie verschaft.
Hoofd en deelvragen: Hoofdvraag: Wat houdt vrouwenemancipatie in en waarom spreekt men van twee emancipatiebewegingen? Deelvragen: 1. Emancipatie en feminisme
2. Voor de vrouwenemancipatie
3. De eerste feministische golf in Nederland
A. Hoe het begon
B. Waar streden de feministen voor? C. De belangrijkste vrouwenbewegingen
D. Wat gebeurde er vanuit de vrouwenbewegingen om hun doel te bereiken? E. Wat is er veranderd voor de positie van de vrouw? F. Aletta Jacobs
4. De tweede feministische golf
A. Hoe het begon
B. Waar streden de feministen voor? C. De verschillende vrouwenbewegingen
D. Wat er vanuit de vrouwenbewegingen gebeurde en hoe gingen ze te werk
5. Vrouwen wereldwijd
A. Even wat feiten: B. De ontwikkeling van de vrouwen in de wereld
C. Gelijke kansen
D. Vrouwen mogen "meedoen" 6. Hoe zit het nu met de emancipatie? A. De vrouwenbewegingen van nu
B. De positie van de vrouw 1. Emancipatie en feminisme Er zijn twee termen die erg op elkaar lijken, maar toch niet helemaal hetzelfde zijn, namelijk; vrouwenemancipatie en feminisme. Emancipatie betekent dat groepen mensen dezelfde rechten krijgen als andere groepen mensen. Zo zijn er verschillende emancipatiebewegingen geweest: van slaven, van zwarte mensen, van arbeiders en van vrouwen. Emancipatie van vrouwen betekent dat de vrouwen dezelfde rechten als mannen krijgen. Bijvoorbeeld dat de vrouwen ook stemrecht hebben net als de mannen en gelijke beloning voor gelijk werk. Feministen gaan echter nog een stapje verder. Ze vinden het prima dat de vrouwen nu wettelijk gelijk zijn aan mannen, maar in de praktijk valt er volgens hen nog heel wat te verbeteren. Zo kunnen de vrouwen nu bijvoorbeeld gewoon gaan werken en krijgen ze hetzelfde salaris als de mannen die dat werk doen. Maar zolang vrouwen nog verantwoordelijk zijn voor het huishouden en dus vooral zoeken naar deeltijdwerk, en zolang mannen proberen vrouwen te weren uit beter betaald en meer verantwoordelijk werk hebben we, volgens de feministen, niet veel aan die gelijkheid. Omdat er nog steeds te weinig vrouwelijke studentes zijn en te weinig vrouwen hoge functies bekleden, zijn ze ook voor positieve discriminatie, dat wil zeggen dat ze nu, zolang vrouwen nog niet helemaal gelijk zijn aan mannen, de voorkeur geven aan vrouwen bij belangrijke benoemingen. Er zijn veel verschillende soorten feminisme en er is dus niet een sluitende definitie van feminisme te geven waar alle feministen zich in kunnen vinden.
2. Voor de vrouwenemancipatie "Je kan de wereld niet in een keer veranderen", zeggen mensen die zich ergeren aan het ongeduld van feministen. "Die meiden willen in een keer alles op z’n kop zetten." Maar weinig mensen beseffen dat de emancipatie en het feminisme al een hele lange geschiedenis hebben. Zover als we kunnen terugkijken in de geschiedenis zijn vrouwen onderdrukt. Ze zijn als heksen verbrand, als oorlogsbuit geroofd en verkracht. Het werd ze verboden om eigen geld te bezitten, te verdienen of uit te geven. Ze werden uitgehuwd, en gingen van het bezit van haar vader over in het bezit van haar man. Ze konden niet alleen naar buiten. Dat werd verboden, onfatsoenlijk gevonden of lichamelijk onmogelijk gemaakt, doordat hun voeten werden verminkt, zoals in China. Ze moesten hun lichamen verbergen in sluiers, zoals in Arabische landen. Ze konden als slavinnen mishandeld of gedood worden. Ze deden meestal het zwaarste werk, en het meeste werk. Overal werden vrouwen uitgesloten van de politieke macht. Bijna overal werd hun seksualiteit onderdrukt en werd hun verboden wat mannen werd toegestaan. En om hun onderdrukking te verbergen werden ze vereerd als de Maagd Maria of kregen ze een cadeautje op Moederdag. Door de eeuwen heen en in verschillende culturen zijn vrouwen onderdrukt. Niet altijd op dezelfde manier. Soms heel openlijk en wreed, soms heel subtiel en beleefd. Soms werden meisjesbaby's bij de geboorte gedood, soms gingen ze vanzelf eerder dood omdat ze minder goed te eten kregen dan hun belangrijker broertje(s). Vroeger werden opstandige vrouwen gedood of opgesloten en voor gek verklaard. Maar vrouwen hebben zich ook laten onderdrukken. Omdat ze zich niet konden voorstellen dat hun leven er anders uit zou kunnen zien; omdat ze de middelen niet hadden om in opstand te komen of omdat ze zelf ook dachten dat ze minderwaardig waren of dommer of zwakker dan mannen, en "bescherming" nodig hadden. Maar niet altijd hebben vrouwen zwijgzaam alles toegelaten . Er zijn legendes van verzet, bijvoorbeeld: de Griekse vrouwen die weigerden om met hun mannen naar bed te gaan, voordat die de oorlog hadden beëindigd; Jeanne Arc die legeraanvoerdster was in Frankrijk; Kenau Simonsz Hasselaar die in de Tachtigjarige Oorlog in Haarlem het verzet aanvoerde; (als dank voor haar moed ging haar voornaam de geschiedenis in als een scheldwoord voor al te zelfverzekerde vrouwen.) 3. De eerste feministische golf in Nederland A. Hoe het begon In Nederland kwam het feminisme opgang rond 1870. Toen ging het voor het eerst om zoveel vrouwen dat je het kunt hebben over een beweging. Als je de reacties van de pers leest zou je denken dat de feministen van toen gevaarlijke types waren. Mina Kruseman en Betsy Perk bijvoorbeeld, die lezingen gaven en schreven over de positie van de vrouw, werden door de pers belachelijk gemaakt. Mina Kruseman was een vrouw van de betere stand en zij begon zich te verzetten tegen het vrouwenlot van toen: naaien, breien, borduren, maar niet mogen werken, niet mogen studeren, geen eigen mening mogen hebben. Hierdoor werd Mina een manwijf en zeurwijf genoemd. Mina Kruseman en Betsy stonden nog vrijwel alleen, maar daarna kwamen er steeds meer vrouwen en ontstond er een echte beweging. Dat noemen we nu de eerste feministische golf. B. Waar streden de feministen voor? Het belangrijkste waar ze voor streden was het vrouwenkiesrecht. Vrouwen hadden namelijk niet eens het recht om te stemmen. Andere doelen waren: dat meisjes naar dezelfde middelbare school als jongens mochten; dat voorbehoedsmiddelen werden toegestaan; dat vrouwen recht kregen op een opleiding en een baan; dat vrouwen niet automatisch hoefden te trouwen; de positie van prostituees verbeteren; de kleding van vrouwen vereenvoudigen, zodat ze niet drie lagen rokken aanhoefden, maar speciale kleding aanmochten als ze bijvoorbeeld gingen fietsen. C. De belangrijkste vrouwenbewegingen NVVZB: de Nederlandse Vrouwenbond tot Verhoging van het Zedelijke Bewustzijn. Deze beweging was in 1884 opgericht en het was een orthodox-christelijke beweging. Ze werd opgericht door vrouwen uit hogere kringen, waaronder Marianne Klerck-Van Hogendorp. De NVVBZ streed niet direct voor het kiesrecht, eerst moesten de vrouwen door goed onderwijs slimmer worden en dan kwam pas het kiesrecht. VVV, de Vrije Vrouwenvereniging
In 1889 richtte Wilhelmina Drucker deze vereniging op. Deze beweging was behoorlijk radicaal. Ze gingen verder dan VvVk, want ze vonden dat vrouwen niet alleen kiesrecht moesten krijgen, maar dat alle rechten gelijk moesten zijn voor man en vrouw. Ze zetten politici onder druk om meer vrouwen belangrijke banen te geven. VvVk, de Vereniging voor Vrouwenkiesrecht

Deze beweging werd opgericht in 1894 door Aletta Jacobs. De vereniging groeide uit tot de grootste vrouwenvereniging die streed voor het kiesrecht. Naast Aletta was Wilhelmina Drucker een van de oprichters. Deze vereniging streed voor de volgende dingen: ze streden voornamelijk voor het vrouwenkiesrecht. Geboortebeperking, doordat voorbehoedsmiddelen zouden worden toegestaan. Ze bestreden de misbruik in de prostitutie. D. Wat gebeurde er vanuit de vrouwenbewegingen om hun doel te bereiken? De vrouwenbewegingen probeerden meer mensen achter zich te krijgen door de volgende dingen te doen: Ze gingen tentoonstellingen organiseren. Een voorbeeld hiervan is de Nationale tentoonstelling van Vrouwenarbeid. Deze werd gehouden in 1898. Er kwamen vrouwen bijeen van allerlei beroepen, zoals boekbindsters, bijenhoudsters, typejuffrouwen etc. Ze hielden congressen. In 1889 hielden ze een Nationaal Congres tegen Prostitutie. Er werden romans geschreven die de positie van de vrouw beschreven. De roman van Hilda van Suylenburg was bijvoorbeeld een groot succes. Hierin komt de hoofdpersoon Freule Hilda in aanraking met feministische vrouwen en wordt hierdoor erg beïnvloed. Ze hielden protesten. Die waren niet zo wild als in Engeland. In 1916 was er een heel grote demonstratie voor het kiesrecht van vrouwen. Er kwamen hierbij 18.000 deelnemers opdagen. E. Wat is er veranderd voor de positie van de vrouw? Door de vele acties is de mentaliteit langzaam veranderd. Er is veel veranderd tussen 1880 en 1919 voor wat betreft: De opleiding: meisjes kregen meer kans om na de basisschool naar een middelbare school te gaan. De arbeid: door de industrialisatie kwam er meer werkgelegenheid. Hierdoor kregen meer vrouwen werk. In 1889 kwam er de Arbeidswet en die hield voor de vrouwen in, dat ze meer bescherming kregen dan mannen en dat ze bepaald gevaarlijk werk niet mochten doen. Zedelijkheid: in 1911 werden bordelen verboden, voorbehoedsmiddelen werden toegestaan en een vrouw die zwanger was geworden kon de vader aansprakelijk stellen voor levensonderhoud van hun kind. Kiesrecht: in 1919 kregen de vrouwen het recht om te stemmen. Het werd ook steeds gewoner gevonden, dat vrouwen bijvoorbeeld zwommen en fietsten en dat zonder drie lagen rokken. F. Aletta Jacobs Omdat Aletta Jacobs een van de belangrijkste feministen van de eerste golf is, wijd ik een speciale paragraaf aan haar. Alleta Jacobs werd op 9 februari 1854 in Sappermeer geboren. Ze groeide op in een liberaal-joods gezin. Ze wist al heel vroeg wat ze later wilde worden: arts, net als haar vader. Maar vrouwen konden in die tijd nog niet aan de universiteit studeren. Ze liet het er niet bij zitten en schreef een brief aan Thorbecke, de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken. Thorbecke schreef vanaf zijn sterfbed een beschikking en Aletta kon in Groningen gaan studeren. Ze was daarmee de eerste vrouw in Nederland die aan de universiteit studeerde. Door alle bestaande vooroordelen was het studeren voor haar niet eenvoudig. In 1879 studeerde ze af en een jaar later promoveerde ze. Na haar studie startte ze een praktijk in Amsterdam. Vrouwen namen volgens Aletta Jacobs een achtergestelde plaats in de maatschappij in. Een van de oorzaken hiervan lag volgens haar in het huwelijk. Ze heeft zich sterk afgezet tegen de burgerlijke opvattingen over het huwelijk, de arbeidsdeling tussen mannen en vrouwen, en het moederschap als enige bestemming voor de vrouw. De maatschappelijke achterstelling van vrouwen zou volgens Aletta Jacobs pas verdwijnen als vrouwen de kans kregen om economisch onafhankelijk te zijn. Maar dat was voor vrouwen in de 19e eeuw vrijwel onbereikbaar. Het vrouwenkiesrecht zou hier volgens Aletta Jacobs verandering in moeten brengen. Aletta Jacobs is dan ook bekend geworden als een van de belangrijkste voorvechters van het vrouwenkiesrecht. Ze hield lezingen, schreef artikelen en organiseerde demonstraties. Het kiesrecht voor vrouwen kwam er uiteindelijk in Nederland in 1919. Maar ook als arts heeft ze veel gedaan om een einde te maken aan de maatschappelijke achterstelling van vrouwen. Zo weerlegde Aletta Jacobs in De vrouw, haar bouw en haar inwendige organen de argumenten die de medische wetenschap aandroeg om te bewijzen dat vrouwen niet buitenshuis konden werken en zorgde ze er door middel van voorlichting en hulp op het gebied van geboorteregeling voor dat vrouwen tijd vrij kregen om buitenshuis te werken. De prostitutie bestreed ze om te voorkomen dat vrouwen die geen werk konden vinden daarin terecht zouden komen. Tenslotte zette ze zich in om de arbeidsomstandigheden voor vrouwen, die het wel was gelukt aan het werk te komen, te verbeteren. Aletta Jacobs was dus niet alleen Nederlands eerste vrouwelijke arts, ze was ook Nederlands eerste feministische arts. Naast haar activiteiten in Nederland zetten ze zich ook elders in de wereld in voor vrouwenkiesrecht en de emancipatie van de vrouw. Aletta Jacobs overleed in 1929. 4. De tweede feministische golf A. Hoe het begon Hoewel het feminisme nooit helemaal is weggeweest, waren veel mensen het in en na de tweede wereldoorlog vergeten. Het verbaasde veel mensen dat het aan het eind van de jaren zestig weer begon. Vrouwen hadden nu toch gelijke rechten? Ze mochten toch naar school, werken en ze hadden toch kiesrecht? In Amerika begon de nieuwe opleving van de vrouwenbewegingen het eerst. Betty Friedan schreef een boek over het probleem dat geen naam heeft: de verborgen onvrede van huisvrouwen met hun bestaan. (het boek heet ‘Het misverstand vrouw). Betty merkte dat zijzelf en haar vriendinnen aan de buitenkant allemaal nette huisvrouwtjes waren met man en kindertjes, maar dat ze van binnen ongelukkig waren en zich hiervoor schaamden. Ze wilden wel eens wat anders dan thuis bij de kindertjes zitten. Het boek sloeg enorm aan in Amerika. De mensen dachten dat feminisme alleen ging over rechten, en nu werd duidelijk dat het er ook om ging dat vrouwen in een rol werden geduwd waarin ze maar een stukje van zichzelf als mens waar konden maken. In Nederland begon het met een artikel van Joke Smit, Het onbehagen bij de vrouw, uit 1967. Hierin beschreef Joke Smit, dat de kloof tussen haar beroepsmogelijkheden en haar huisvrouwenbestaan thuis een aanleiding was om over de positie van de vrouw te gaan schrijven. B. Waar streden de feministen voor? De ene feministe dacht er natuurlijk anders over dan de ander, maar dit is wel zo ongeveer samengevat wat ze in grote lijnen eisten: ze wilden dat de vrouwen zeggenschap kregen over hun eigen bestaan, ze wilden dat er geen beslissingen over hun hoofden heen genomen werden. Ze wilden niet onderdrukt worden. Dat betekent een gelijke verdeling van macht, werk, van verantwoordelijkheid en van bezit.
C. De verschillende vrouwenbewegingen MVM, voluit Man-Vrouw-Maatschappij
Dit was een groep van vrouwen en een paar mannen. MVM probeerde de dingen voornamelijk voor elkaar te krijgen met redelijke argumenten en richtte zich vooral op de politiek: Meer vrouwen in de Kamer. Meer vrouwen in hogere posities. Meer mogelijkheden voor buitenshuis werkende vrouwen een gezin en een carrière te combineren. MVM bestond voor een groot gedeelte uit vrouwen met een betere opleiding. De aanleiding voor deze mensen om zich met de positie van de vrouw bezig te houden, was voornamelijk, dat het huisvrouwenbestaan een belemmering was om zich verder te ontwikkelen en een goede baan te krijgen. Dolle Mina, genoemd naar Wilhelmina Drucker
Dolle Mina bestond voor het grootste gedeelte uit jonge vrouwen, veel studenten, afkomstig uit linkse politieke groepen. De Dolle Mina’s bereikten de dingen die ze wilden vooral met uitbundige acties: Bezettingen van mannensociëteiten en cafés waar vrouwen zonder begeleiding niet naar binnen mochten. Het bezetten van Amsterdamse krullen (plasplaatsen voor mannen), omdat er voor vrouwen geen openbare toiletten waren. Een grote actie om de abortus in Nederland te legaliseren. Ook floten ze naar mooie jongens op straat. De Dolle Mina’s kregen veel aandacht van de pers en daardoor is er ook een beeld van feministen gevormd: een jonge meid met wapperende haren en een groot spandoek, dat naar mannen fluit. Dit beeld klopte natuurlijk helemaal niet voor alle feministen. De praatgroepen
Het voorbeeld van de praatgroepen kwam uit Amerika. Praatgroepen bestonden uit vrouwen die de behoefte hadden eens over hun eigen leven na te denken, voordat ze meteen actie gingen voeren. Er waren op een gegeven moment zo’n vierhonderd praatgroepen. Dit waren de dingen waar die vrouwen voornamelijk over praatten: Ze voelden zich onderdrukt door hun man. Ze vonden dat zij zelf veel meer aandacht besteedden aan de relatie dan hun man. Ze praatten ook over seksualiteit. De vrouwen hadden vaak helemaal geen zin in vrijen en deden het dan toch maar omdat hun man het zonodig wilde. Door deze praatgroepen is het leven van veel vrouwen erg veranderd: zo gingen veel vrouwen de taken thuis eerlijker verdelen en sommige vrouwen verbraken de relatie met hun man. D. Wat er vanuit de vrouwenbewegingen gebeurde en hoe gingen ze te werk Vanuit de praatgroepen werden de eerste vrouwenhuizen en cafés opgericht. Er ontstonden eigen vormen van onderlinge hulp en steun: Vrouwen Bellen Vrouwen, een telefoondienst waar vrouwen informatie konden krijgen. Blijf van mijn Lijf-huizen voor mishandelde vrouwen; VIDO groepen (Vrouwen In De Overgang), waarin oudere vrouwen elkaar ondersteunden. Er kwamen vrouwenbladen, bijvoorbeeld Opzij, en vrouwenboekhandels, tv-programma’s voor feministen. Binnen politieke partijen ontstonden vrouwengroepen, bijvoorbeeld de Rooie Vrouwen bij de PVDA. Er kwamen de BOM-vrouwen: Bewust Ongehuwde Moeders, die de wereld lieten zien dat je als alleenstaande vrouw er ook voor kon kiezen een kind te krijgen en op te voeden. E. Wat is er veranderd in de positie van de vrouw? Door al die vrouwenbewegingen is er een andere mentaliteit ontstaan. Men kijkt anders tegen het man-vrouw zijn aan. Dit uit zich onder andere in de volgende punten: Er zijn veel meer vrouwen die hoge functies bekleden. De man is niet meer het hoofd van het gezin. De man en de vrouw zijn gelijk gerechtigd. Man en vrouw worden gelijk betaald voor hetzelfde werk. Er is een abortuswet gekomen. Vrouwen mogen abortus laten plegen. Er gaan nu al meer vrouwen naar de universiteit dan mannen. Er zijn meer vrouwelijke ministers. Er is ouderschapsverlof gekomen. Meer mannen zorgen voor de kinderen. Er zijn veel crèches, om de kinderen op te vangen en men vindt het gewoon dat vrouwen een baan hebben. 5. Vrouwen wereldwijd A.Even wat feiten: Vrouwen vormen de helft van de wereldbevolking, werken bijna twee derde van het aantal werkuren, krijgen een tiende van het wereldinkomen en bezitten minder dan een honderdste van alle eigendommen, meldden de Verenigde Naties in 1980. De positie van miljoenen vrouwen op de wereld was ver ondergeschikt aan die van miljoenen mannen. En is dat nog steeds. Als mannen een kwart van het werk van vrouwen zouden overnemen, als ze de helft van hun bezit aan vrouwen zouden afstaan en als het inkomen van vrouwen zou vervijfvoudigen, zouden werk en inkomen gelijk tussen mannen en vrouwen zijn verdeeld. Maar meer geld en minder werk is niet alléén nodig om de slechte positie van vrouwen te verbeteren. Al in de jaren dertig schreef Margaret Mead,een Amerikaanse antropologe: "Er bestaan dorpen waar mannen vissen en vrouwen weven en dorpen waar vrouwen vissen en mannen weven, maar in beide dorpen wordt het werk van mannen hoger gewaardeerd dan het werk van vrouwen. Daarin ligt de kern van het verschil. In veel culturen is het idee ingeworteld dat vrouwen "minder" zijn dan mannen." "De hemel van de vrouw ligt aan de voeten van de man", zegt men in Bangladesh en een Afrikaans spreekwoord luidt:"We leven in een wereld waar de man op de trommel slaat en de vrouw altijd danst." Maar niet alleen in verre landen wordt er zo over gedacht. "Het enige recht van een vrouw is het aanrecht", is weliswaar geen officieel Nederlands spreekwoord, maar hoeveel mannen vinden diep in hun hard, dat koken, wassen, strijken, kinderen verzorgen en schoonmaken typische vrouwenzaken zijn?
B. De ontwikkeling van de vrouwen in de wereld Ruim tien jaar na de constatering van de Verenigde Naties is er nog weinig verbeterd. Integendeel, de armste bevolkingsgroepen bestaan voor een groot deel uit vrouwen. Veel ontwikkelingslanden zijn er economisch op vooruit gegaan, maar vrouwen zijn desondanks armer geworden. Zij hebben de slechtstbetaalde banen en maken de langste werktijden. Maar hun bijdrage aan de economie wordt niet meegeteld in de officiële statistieken. Zo’n 550 miljoen vrouwen leven in armoede. Ongeveer tweederde van deze vrouwen woont in Azië, bijna een kwart woont in Afrika en de laatste tien procent woont verspreid over Latijns-Amerika, het Midden-Oosten, Noord-Afrika en het Caribisch gebied. C. Gelijke kansen De positie van vrouwen in verschillende werelddelen en landen is niet gelijk. Maar niet alleen tussen landen bestaan verschillen, ook binnen een land zelf hebben vrouwen niet allemaal dezelfde positie. Bv, een straathandelaarster en een vrouwelijke minister. Of een (blanke) huisvrouw en haar (zwarte) dienstbode. Toch zijn er wel overeenkomsten tussen al die verschillende vrouwen. Overal hebben vrouwen minder macht, minder geld, meer werk en meer verantwoordelijkheid. Overal krijgen vrouwen een kleiner stukje van de koek en als de koek zelf erg klein is (zoals in arme landen), blijven voor vrouwen alleen nog de kruimels. D. Vrouwen mogen "meedoen" De eerste wereldconferentie over de positie van de vrouw was in Mexico in 1975. Vrouwen uit de hele wereld praatten voor het eerst over hun achtergestelde positie en de manier waarop deze moest verbeteren. Er was nog veel onbegrip, de verschillen waren groot. "Wij hebben gewoonweg geen tijd om ons op jullie manier met emancipatie bezig te houden", zeiden de vrouwen uit ontwikkelingslanden tegen westerse vrouwen. "Wij zijn dag in dag uit bezig voldoende eten voor onze kinderen bij elkaar te krijgen ." Maar tijdens de eerste conferentie bleek ook dat vrouwen over de hele wereld gemeenschappelijke problemen hebben. Overal waar ze werken, hebben ze minder kansen, worden ze minder gewaardeerd en lager betaald dan mannen. Over de hele wereld hebben vrouwen minder te vertellen dan mannen. En bijna altijd zijn het de vrouwen die opdraaien voor de zorg van het gezin en het huishouden. Dit was voor de Verenigde Naties de aanleiding om 1975 uit te roepen tot het jaar van de Vrouw. De conferentie in Mexico stelde het Wereldactieplan op, gesteund door vertegenwoordigers uit 133 landen .Een plan om vrouwen de kans te geven hun achterstand in te lopen. Tegelijkertijd ging het internationale decennium van de vrouw; in: tien jaar extra aandacht voor de positie van vrouwen. De conferentie in Mexico betekende een keerpunt. Voor het eerst kregen vrouwen de gelegenheid hun situatie onder de aandacht te brengen. Veel landen richtten vrouwenbureaus op. In sommige gevallen kwamen er ministeries voor vrouwenzaken en ook binnen politieke partijen gingen vrouwen zich roeren. Daarna zijn er verschillende vrouwenconferenties geweest, waarbij men de positie van de vrouw besprak. Waar men tot de conclusie kwam dat vrouwen nog steeds geen gelijkwaardige positie hebben en dat mannen zich meer bezig moeten houden met het huishouden en het gezin. Er dat er nog veel moet gebeuren voor dit alles werkelijkheid wordt. 6. Hoe zit het nu met de emancipatie? A. De vrouwenbewegingen van nu Eigenlijk gebeurt er op 't ogenblik niet veel meer op het gebied van emancipatie. Het is een beetje weggezakt. Vrouwen werken nu toch ook, net als mannen? Veel mensen vinden dat het nu allemaal wel goed is geregeld: vrouwen zijn gelijk aan mannen en mogen stemmen. Er zijn nog wel enkele feministische actiegroepen, bijvoorbeeld de Harde Kern, maar die protesteren ook niet meer op straat, zoals dat vroeger wel ging. De feministische groepen van nu zijn zakelijker. B. De positie van de vrouw Vrouwen hebben nu dezelfde rechten als mannen. Men vindt het gewoon dat een vrouw werkt en er zijn steeds meer vrouwen op hogere posities gekomen. Toch zijn vrouwen nog steeds niet geheel gelijk gesteld aan mannen: 26 procent van de Nederlanders vinden dat vrouwen met kleine kinderen niet moeten werken. Een op de tien schooldirecteuren is een vrouw en een op de dertig hoogleraren is een vrouw. Het inkomen van mannelijke dertigers is twee keer zo hoog als dat van vrouwen op die leeftijd. Vaders verrichten vijf keer zoveel uren betaald werk als moeders; moeders besteden vier keer zoveel tijd aan het huishouden en de kinderen als vaders.
Nawoord
Mijn conclusie: Emancipatie is een heel belangrijk iets, wat nu eigenlijk een beetje wegzakt. Vrijwel iedereen gaat er in Nederland van uit, dat er gelijke rechten zijn voor vrouwen, maar in feite hebben vrouwen nog steeds een achtergestelde positie. Kijk bijvoorbeeld maar naar het percentage vrouwen op hoge posities. Daar kiest men vaak toch voor een man, omdat hij het misschien toch beter kan en /of omdat hij tenminste geen moederkriebels krijgt, naarmate hij ouder wordt. Ook over de hele wereld gezien zijn vrouwen nog steeds achtergesteld bij mannen. In veel moslimlanden moeten de vrouwen van het geloof gesluierd zijn en worden ze onderdrukt door de mannen. Mijn mening: Vrouwenemancipatie is heel belangrijk. Als die er niet was geweest, hadden meisjes misschien niet eens naar school gekund! Of niet kunnen stemmen! Stel je dat eens voor. Nee, dat zou verschrikkelijk zijn. Bronnen: Ik heb gebruik gemaakt van de volgende boeken: Karin Winkel, Vrouwen en ontwikkeling
Margreet van der Hel, Wat is feminisme? Anja Meulenbelt, De harde kern
Alkeline van Lenning, Dr. Aletta Jacobs zorg voor de wereld
Marja van Tilburg, Vrouwengeschiedenis in beeld Verder heb ik de volgende tijdschriften/folders gebruikt: J/M, een blad voor ouders
Opzij, een feministisch maandblad
Knipselkrant van de bibliotheek over vrouwenemancipatie
www.nrc.nl
www.startpagina.nl/emancipatie
www.google.nl/plaatjes
www.emancipate.net