Doping

Deze vragen worden behandeld: - Wat is doping? - Waarom gebruiken sporters doping? - Waarom is doping verboden? - Wat is een dopingcontrole? - Hoe wordt bepaald welke sporters moeten worden gecontroleerd? - Wat gebeurt er als blijkt dat een sporter doping heeft gebruikt? Wat is doping? Doping is een verzamelnaam voor de verboden stimulerende middelen. Stimulerende middelen kunnen lichamelijke prestaties verhogen. Ook kun je van pijn of vermoeidheid afkomen door doping te gebruiken. Het bekendst is de doping in de sport. Waarom gebruiken sporters doping? Doping kan je lichamelijke prestaties verbeteren en dat is natuurlijk erg aantrekkelijk voor de sporters. Ook kan een sporter met een blessure d.m.v. doping toch sporten. Sommige middelen zijn namelijk pijnstillend. Je voelt geen pijn of vermoeidheid als je ze hebt gebruikt en kan gewoon sporten. Er zijn veel verschillende soorten doping. De soorten die met name gebruikt worden in de sport zijn : - Middelen die de werking van het zenuwstelsel nabootst en slaapbehoefte onderdrukt. - Middelen die da aanmaak van (spier)eiwitten bevorderd. - Middelen die de ontstekingsreacties in het lichaam remmen.
Waarom is doping verboden? Het is voor de dopinggebruikende sporters natuurlijk wel mooi dat ze betere prestaties kunnen leveren, maar het is natuurlijk niet echt eerlijk ten opzichte van andere sporters. Dat is een reden waardoor stimulerende middelen niet zijn toegestaan. Ook zou doping nog wel eens voor schadelijke effecten kunnen zorgen bij de sporter, maar daar is nog weinig onderzoek naar verricht. Wat is een dopingcontrole? Omdat dopinggebruik verboden is wordt er ook op gecontroleerd. Dat wordt dopingcontrole genoemd. De dopingcontroleurs nemen dan urine af bij de sporters en dat wordt in het laboratorium onderzocht. Ze kunnen er dan achter komen of de sporter stimulerende middelen heeft gebruikt. Maar lang niet alle middelen kunnen nog worden afgeleid uit de
urineonderzoeken, want over sommige middelen is nog niet veel bekend. Dat is wel een nadeel. Een ander nadeel van dopingcontroles bij sportevenementen is dat geneesmiddelen die artsen of therapeuten hebben gebruikt bij de sporters ook wel eens stoffen kunnen bevatten die in doping zitten. Als er dan urine wordt gecontroleerd wordt de sporter ervan verdacht doping te hebben gebruikt terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Er waren bijvoorbeeld bij de Olympische Spelen atleten met neusaandoeningen gediskwalificeerd die op voorschrift van hun arts efedrine gebruikten. Dat is een middel dat ook wel in doping wordt gebruikt. Hoe wordt bepaald welke sporters moeten worden gecontroleerd? Natuurlijk worden niet alle sporters na elke wedstrijd gecontroleerd op dopinggebruik. Dat zou erg vervelend zijn oor de sporters. Veel te veel onderzoeken en te veel tijd kosten voor de onderzoekers. Daarom wordt de controle op een andere manier geregeld. Sporters kunnen op twee manieren in aanmerking komen om te worden gecontroleerd. De eerste is door middel van loting. Er worden dan gewoon steekproeven gehouden bij willekeurige (top)sporters. De tweede is op basis van eindklassering en/of wedstrijdresultaten van de sporters. (top)Sporters die een belangrijk toernooi hebben gewonnen worden dus makkelijker gecontroleerd dan sporters die er na de eerste ronde al uit lagen bijvoorbeeld. Het aanwijzen van sporters voor de dopingcontrole op naam, alsmede op grond van uiterlijk, gedrag en welke andere vorm van discriminatie dan ook, is niet toegestaan. Wat gebeurt er als blijkt dat een sporter doping heeft gebruikt? Als blijkt dat een sporter doping heeft gebruikt wordt er aangetekende brief naar de sporter gestuurd zodat hij weet wat er aan de hand is. De sporter mag niet meer deelnemen aan alle wedstrijden totdat er uitspraak wordt gedaan over het lot van de sporter. De ene straf is erger dan de andere. Dat hangt af of je al eens eerder betrapt bent op een vorm van doping. Mogelijke behoorlijk zware straffen zouden kunnen zijn: diskwalificatie van de sporter, inlevering medailles en teruggave prijzengeld. Die straffen zou je wel eens kunnen krijgen als je weigert mee te werken aan een dopingcontrole. Als sporter ben je namelijk verplicht om mee te werken. Er zijn ook lichtere straffen zoals bij het gebruik van efedrine, coffeïne en dergelijke stoffen. Bij een eerste (lichte) overtreding zoals het gebruik van efedrine e.d wordt de sporter voor maximaal 3 maanden geschorst. Als het al de tweede overtreding is dan wordt de sporter voor maximaal 2 jaar uitgesloten van deelname en bij de 3e overtreding kan je het als topsporter misschien wel vergeten voor de rest van je leven.