Olympische Spelen

Inhoudsopgave Voorpagina
Inhoudsopgave
Inleiding
Onderzoeksvraag
De eerste olympische spelen. Het einde van de oude spelen
Zomerspelen en winterspelen. Programma van toen
Olympia
Tijdbalk
Algemene informatie
Conclusie
Nawoord
Gebruikte literatuur. Inleiding We hebben het onderwerp Olympische Spelen gekozen, omdat het ons interessant leek. We wilden er graag wat meer over te weten komen. Stéphanie doet zelf veel aan sport en de Olympische Spelen zijn toch wel iets waar elke sporter graag aan mee wil doen. We konden de meeste informatie vinden over de geschiedenis van de Olympische Spelen dus hebben we daar onze onderzoeksvraag op afgericht. Onze onderzoeksvraag is: hoe zijn de Olympische Spelen ontstaan? De eerste Olympische Spelen In het jaar 776 voor Christus begonnen de Olympische Spelen. Griekenland was verwoest door oorlog en Ifitos, koning van Elis, ging in de stad Delphi een priesteres raadplegen. "Herstel de Spelen die de goden zo lief zijn", was het antwoord van het orakel. Toen de koning terugkwam overtuigde hij zijn machtige buur, koning Lykoergos van Sparta, dat Elis voortaan een neutrale staat zou zijn, zodat ze de Olympische Spelen gemakkelijk, in alle rust, konden gaan organiseren. Ze houden om de vier jaar gehouden worden, wat geen toeval is. Het heeft iets met de natuurelementen te maken. De Spelen vonden elke negenendertigste maand plaats van de toenmalige tijdsindeling en het was dan altijd volle maan. In onze tijdrekening is dat tussen zes augustus en 19 september. Rond 776 voor Christus begonnen officieel de Olympische Spelen. Dit feest vond meestal plaats in augustus en duurde eigenlijk maar één dag, maar werd later vijf tot zeven dagen. Er moesten ook wat plechtigheden uitgevoerd worden, zoals het offeren van allerlei voorwerpen (zoals dieren. Deze werden door de vertegenwoordigers van staten en door de overwinnaars meegebracht. Een groot dankoffer werd geschonken door de inwoners van Elis, omdat zij het voorzitterschap over de Spelen hadden. Het programma bestond oorspronkelijk alleen maar uit wedlopen, de stadionloop. Het was een spurt in één rechte lijn. De afstand bedroeg 600 maal de goddelijke voet van Heracles. Dat komt overeen met 192,24 meter of met 600 maal schoenmaat 46. Bij de start moesten de deelnemers hun voeten in drempels zetten, die in langwerpige marmeren stenen waren gebeiteld. Je kunt dit vergelijken met de huidige startblokken bij atletiek. Voor de lopers werd een houten starthek gehouden, om een valse start te voorkomen. De starter gaf het startsein door op een hoorn te blazen en gelijkertijd trokken zijn helpers het houten starthek weg. De hardloper Koroibos is de eerste atleet van wie de naam in marmer werd gebeiteld. In 776 voor Christus won hij een de stadionloop. Tijdens de veertiende Spelen, in 724 voor Christus, werd het programma uitgebreid met een tweede nummer dat over de dubbele afstand van het stadion werd gelopen: de diaulos. Dat is te vergelijken met de moderne 400 meter wedstrijd. Vier jaar later kwam de dolichos op het programma. Dat was een langeafstandswedstrijd over 24 lengten van het stadion (dat was ongeveer 4800 meter. In 708 voor Christus werd aan het programma een vijfkamp toegevoegd, wat bestond uit verspringen, hardlopen, discuswerpen, speerwerpen en worstelen. De atleet die drie van de vijf nummers won, werd tot winnaar uitgeroepen. Als niemand drie nummers won, besliste de jury wie er de winnaar zou worden. Meestal gaf het worstelen de doorslag. Wagenrennen, wapen-, estafette- en fakkelloop kwamen er ook bij. In 688 voor Christus kwam het vuistvechten, wat een voorloper van het boksen was en in 648 het pankration (een sport waarbij alles mocht behalve bijten, ogen uitsteken en vingers breken. De prijs voor de winnaar was een krans van gevlochten takken van de heilige wilde olijfboom. De overwinnaars mochten ook hun standbeeld plaatsen in de Alis, het heilige woud vlak bij Olympia. In hun woonplaats werden ze feestelijk ontvangen en hoefden ze meestal geen belastingen meer te betalen. Soms werd er zelfs symbolisch een gat in de stadsmuren gemaakt. Daarmee wilde men zeggen dat als

je een Olympisch Kampioen in je midden hebt, je geen stadsmuren nodig hebt. De atleten waren naakt. Daarvoor zijn verschillende verklaringen te geven. Ten eerste kwam het door een ongeluk met Akanthos. Dat was een deelnemer aan het nieuwe loopnummer (de dolichos) die tijdens het lopen zijn lendendoek verloor. Hij wilde niet verliezen, liep naakt door en won de wedstrijd. Een andere verklaring is dat een zekere Orippos meende dat men onder de loodzware zon van Olympia beter naakt liep. Een derde verklaring is dat een atleet tijdens het lopen zijn lendendoek verloor, erover gestruikeld was en door zijn val overleed. Alleen vrije Hellenen werden tot de Spelen toegelaten. Deze hadden een zeer strenge selectie op oefening en karakter moeten doorstaan. Later mochten ook Romeinen deelnemen. Vrouwen mochten niet meedoen aan de Spelen, op het wagenrennen na. Gehuwde vrouwen mochten daar ook niet bij aanwezig zijn. Dit was bedoeld om te voorkomen dat vrouwen de partners met elkaar gingen vergelijken. Ongehuwde vrouwen werden wel toegelaten. Wie deze wet overtrad, werd gestraft met de doodstraf. Er is maar één vrouw die de wet overtrad, Kallipateira. Ze had zich als trainer vermomd om naar haar zoon te kunnen kijken. Ze verraadde zichzelf door haar zoon midden in het stadion te omhelzen na zijn overwinning. Ze kreeg geen straf, omdat ze deel uitmaakte van een familie van bekende sportbeoefenaars. Haar vader en broers waren Olympisch kampioen. Vanaf die tijd moesten ook trainers naakt het stadion betreden. Verder kwamen uit heel Griekenland mensen om de Olympische Spelen te bezichtigen. Er ontstonden daarbij drukke markten, waar kunstenaars hun werken tentoonstelden en waar dichters en redenaars hun werken voorlazen. Het einde van de oude Spelen In de loop der tijden verloren de Spelen hun zuiverheid. Winnaars waren niet langer tevreden met een olijfkroon als beloning. Ze wilden prijzen in natura en van steeds grotere waarde. Tenslotte kregen ze geld, meer dan een rijke burger verdiende in 1 jaar. De beroepssport was ontstaan. Ook vond de eerste transfer van de sporter Sotades (ongeveer 380 v. Chr.) plaats. Er ontstond veel corruptie rondom de Spelen. Atleten en zelfs overwinningen werden gekocht. Onder invloed van de Romeinen kreeg het volk dorst naar bloederig vermaak. De gladiatoren namen langzaam de plaats van de atleten in. Toen in 146 v. Chr. Griekenland een Romeinse provincie geworden was mocht iedereen meedoen aan de spelen. Gedurende 2 eeuwen stelden de Romeinen alles in het werk om de Spelen te bevorderen, maar Nero bracht ze de doodsteek toe. Hij liet in het heilige Olympia een paleis bouwen. Hij liet de Spelen uitstellen, hoewel dit nog nooit eerder gebeurd was. Toen hij zelf, in het jaar 67 meedeed aan de wagenrennen lieten de scheidsrechters hem winnen. Door de politieke druk en corruptie waren de Olympische spelen niet langer geloofwaardig. Vanaf 216 werden de Spelen steeds minder populair en minder gangbaar. De opkomst van het christendom verminderde de belangstelling voor de heidense goden waardoor de Olympia een stille dood stierf. Na hevige aardbevingen in het oude Elis werden de overblijfselen van Olympia bedolven onder een meterdikke slijklaag. Olympia was voor eeuwen weggevaagd. De zomerspelen en de winterspelen Gedurende bijna vijftien eeuwen werden de Olympische Spelen afgeschaft. De jonge Franse edelman, baron Pierre de Coubertin deed op 25 november 1892 de uitspraak dat er opnieuw Olympische Spelen moesten worden georganiseerd. Hij stuitte op veel twijfel en onbegrip van veel mensen maar toch is deze datum zeer belangrijk voor de geschiedenis van de Spelen. Twee jaar lang reisde Coubertin over de hele wereld om mensen van zijn idee te overtuigen. In 1894 riep hij in Parijs een internationaal congres samen met als thema de wederinvoering van de Olympische Spelen. Op 21 juni kwamen de vertegenwoordigers van 12 landen bij elkaar en gingen met de voorstellen akkoord. De Spelen zouden iedere vier jaar worden georganiseerd door telkens een andere stad. De verschillende sporttakken zouden een gelijke behandeling krijgen en alles zou worden georganiseerd door een internationaal Comité. Er werd beslist dat de eerste Olympische Spelen van de moderne tijd in 1896 zouden worden gehouden in het Griekse Athene. Dat de Spelen om de vier jaar zouden plaatsvinden was niet toevallig. Dat heeft te maken met een historische achtergrond en met de natuurelementen. In de oudheid hadden de Spelen plaats in elke 99ste maand bij volle maan. In onze tijdrekening is dat tussen 6 augustus en 19 september. Dat was de rustperiode voor de landbouwers uit die tijd. Tijdens de eerste moderne Olympische Spelen ging de eerste gouden medaille voor mannen naar James Connolly (VS) voor zijn zege bij het hink-stapspringen. De gouden medaille voor vrouwen ging naar Charlotte Cooper (GB) voor het tennis enkelspel. Op het begin werd de tijd nog door mensen opgenomen. Tijdens de Spelen van 1900 in Parijs werd voor het eerst gebruik gemaakt van elektronische tijdwaarneming. Ook de Olympische vlag en de eed waren er niet in het begin. Deze zijn ingevoerd in 1920 tijdens de Spelen van Antwerpen. De Winterspelen, Eerst was er alleen sprake van Zomerspelen. Coubertin zag zelf heel weinig in aparte Winterspelen. Ook de ultieme wintersportlanden zoals Noorwegen en Zweden waren er fel tegen. Zweden hield al sinds 1901 om de vier jaar 'Noordse Spelen' en vreesde dat deze in het niet zouden vallen bij Olympische Winterspelen. Ook de Noren hadden de grote Holmenkollen-wedstrijden die ze niet wilden verliezen. In 1908 in Londen werd de eerste gouden medaille voor een wintersport uitgereikt. Deze medaille ging naar de Zweed Ulrich Salchow die al 10 wereldkampioen kuntstrijden op de schaats was geworden. Deze discipline was natuurlijk wel onderdeel van de Zomerspelen. Ondanks dit succes werd er op de spelen van Stockholm (1912) niet meer geschaatst. Op de spelen van Antwerpen in 1920 werd er een ijshockeytoernooi georganiseerd. Deze wedstrijden oogsten een enorm succes. Uiteindelijk werd op een vergadering van het IOC in 1921 besloten een wintersportweek te houden in 1924 te Chamonix. Deze week zou onder toeziend oog van het IOC staan. Een jaar na deze week in Chamonix bleek dat deze wintersportweek een groot succes geworden was en werd dit voortaan de Olympische winterspelen genoemd. Het Programma van toen: Het programma van de Olympische Spelen van voor Christus: eerste dag: ’s morgens: Optocht van alle deelnemers ter ere van de goden ’s middags: Offerplechtigheden voor Zeus
tweede dag: ’s morgens: Wagenrennen en paardrijden ’s middags: vijfkamp, bestaande uit: discuswerpen, speerwerpen, verspringen, hardlopen en worstelen
derde dag: ’s morgens: Grote optocht naar het altaar van Zeus, grote offerplechtigheid, honderd ossen worden geslacht, grote offermaaltijd ’s middags: spelen voor jongens van 12 tot 18 jaar: hardlopen, worstelen en boksen
vierde dag: ’s morgens: hardlopen: stadionloop dubbele stadionloop en lange stadionloop ’s middags: worstelen, vuistvechten en krachtsport
vijfde dag: godsdienstige plechtigheden
Olympia Olympia is gelegen in een dal tussen glooiende heuvels van het district Elis, in het Westen van de Peoloponnesos. Olympia is nooit een echte stad geweest. Voor het merendeel bestond het uit tempels, altaren, schathuizen, beelden, zuilengangen, sportvelden en enkele officiële gebouwen. Meer dan duizend jaar hebben de Olympisch Spelen daar om de vier jaar plaatsgevonden, totdat in 393 na Christus de tot het Christendom bekeerde Romeinse keizer Theodosius ze als een heidense uitwas verbood. Hierna werd Olympia eigenlijk vergeten. Aardbevingen, overstromingen en verwoestingen deden de rest, Olympia werd niet meer dan een door onkruid overwoekerde ruïne. Toen in de 18e eeuw de belangstelling voor de oudheid en met name voor de Griekse oudheid mede door de stimulerende invloed van de Duitse kunsthistoricus Winckelmann (1717-1786) weer toenam, werd Olympia als het ware herontdekte door de Engelse oudheidkundige Rechard Chandler. In 1829 begonnen de Fransen het terrein te onderzoeken, maar het duurde tot 1875 voor er op grote schaal een opgraving ondernomen werd onder leiding van de Duitse archeoloog Ernst Curtius. Grote delen van het terrein werden blootgelegd en vele verminkte beelden kwamen tevoorschijn. Tijdbalk De Zomerspelen Athene 1896
Parijs 1900
St. Louis 1904
Londen 1908
Stockholm 1912
Berlijn 1916
Antwerpen 1920
Parijs 1924
Amsterdam 1928
Los Angeles 1932
Berlijn 1936
Tokio / Helsinki 1940
Londen 1944
Londen 1948
Helsinki 1952
Melbourne 1956
Rome 1960
Tokyo 1964
Mexico-City 1968
München 1972
Montreal 1976
Moskou 1980
Los Angeles 1984
Seoul 1988
Barcelona 1992
Atlanta 1996
Sydney 2000
Athene 2004
De Winterspelen
Chamonix 1924
Sankt Moritz 1928
Lake Placid 1932
Garmisch Partenkirchen 1936
Sapporo / Sankt Moritz / Garmisch Partenkirchen 1940

Cortina d'Ampezzo 1944
Sankt Moritz 1948
Oslo 1952
Cortina d'Ampezzo 1956
Squaw Valley 1960
Innsbruck 1964
Grenoble 1968
Sapporo 1972
Innsbruck 1976
Lake Placid 1980
Sarajevo 1984
Calgary 1988
Albertville 1992
Lillehammer 1994
Nagano 1998
Salt Lake City 2002
De Speciale Spelen
Athene 1906
Stockholm 1956 Olympische Winter Spelen: Chamonix 1924
Garmisch-Partenkirchen 1940
St. Moritz 1928
Lake Placid 1932
Garmich-Partenkirchen 1936
Cortina d'ampezzo 1944
St. Moritz 1948
Oslo 1952
Cortina d’ ampezzo 1956
Squaw Valley 1960
Innsbruck 1964
Grenoble 1968

Sapporo 1972
Innsbruck 1976
Lake Placid 1980
Sarajevo 1984
Calgary 1988
Albertville 1992
Lillehammer 1994
Nagano 1998 Algemene informatie De Ringen Het Olympisch symbool bij uitstek wordt gevormd door de vijf verstrengelde ringen, die de verbondenheid van de vijf werelddelen aangeven. De bovenste drie ringen zijn blauw, zwart en rood; de onderste twee geel en groen. De kleuren corresponderen niet met een specifiek werelddeel (zwart voor Afrika, geel voor Azië enz.), wat nogal eens wordt gedacht. Zij zijn gekozen met de gedachte dat in elk geval een van deze kleuren is terug te vinden in de vlaggen van alle landen. De Olympische vlag met de verstrengelde ringen op een witte ondergrond werd in 1913 ontworpen door de stichter van de moderne Olympische Spelen, Pierre baron de Coubertin (1863-1937) en op de Spelen voor het eerst gebruikt in 1920 in Antwerpen. Het Motto Het Olympisch motto is 'Citius, Altius, Fortius' (Sneller, Hoger, Sterker). Het is de boodschap van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) aan allen die deel uitmaken van de Olympische beweging om in de ware Olympisch geest te streven naar steeds betere prestaties. Het motto is afkomstig van de Franse geestelijke Henri Didon (1840-1900) die een grote invloed had op Pierre de Coubertin. Het IOC introduceerde het motto bij de Spelen van 1920 in Antwerpen.
Het Vuur Het Olympisch vuur symboliseert de eeuwige strijd van de mens om tot eenheid en verbondenheid te komen. Het werd voor het eerst ontstoken bij de Spelen van 1928 in Amsterdam en brandde in de grote schaal op de marathon-toren van het Olympisch stadion. Het ontsteken van het Olympisch vuur in Olympia met behulp van zonnestralen en de daaropvolgende estafetteloop met de vlam naar de plaats waar de Olympische Spelen worden gehouden, dateert van 1936. Het idee ervoor was afkomstig van de Duitse sportbestuurder Carl Diem. De estafetteloop kan men beschouwen als een symbolische variant van het werk van boodschappers in de Griekse oudheid. Zij togen enkele maanden voor de Spelen werden gehouden naar alle hoeken van het Griekse rijk om de z.g. godsvrede af te kondigen. Eventuele oorlogen moesten worden gestaakt, opdat atleten zonder belemmeringen naar Olympia konden reizen. Conclusie: In dit werkstuk is vooral de geschiedenis van de Olympische Spelen behandeld. We moesten een selectie maken uit de informatie die we hadden omdat het anders te lang zou worden. Door onze interesse in de geschiedenis van de Spelen hebben we de rest achterwege gelaten. En we vonden het toch leuk om die algemene informatie erbij te doen want, dat wisten wij nog niet en het leek ons wel belangrijk om te vermelden. De Olympische Spelen hebben een lange voorgeschiedenis. Het begon rond 776 v. Chr. in het Griekse Peloponnesos. Daar bevond zich de Olympia. Daar werden ter ere van Zeus om de 4 jaar Olympische Spelen gehouden. Van dit heiligdom zijn later de resten teruggevonden. De programma’s van de eerste Spelen bestonden vooral uit hardlopen. Rond 700 v. Chr. werden ook andere atletiekonderdelen toegevoegd en ook vechtsporten. De prijs was een krans en de winnaars mochten een standbeeld plaatsen bij Olympia. De atleten waren naakt na een aantal ongelukken met kleding. Alleen vrije Hellenen, die streng werden geselecteerd, mochten deelnemen aan de Spelen. Vrouwen waren uitgesloten van deelname. Door corruptie en de opkomst van het christendom onder Nero werden de Olympische Spelen langzaam afgeschaft. In de mythologie zijn de Spelen ontstaan door Pelops, tevens in Olympia. De Olympische Spelen werden georganiseerd om de goden gunstig te stemmen. In 1892 gaf Pierre de Coubertin een nieuw impuls aan de Olympische Spelen. Hij wist een aantal landen zo ver te krijgen om de Spelen weer te gaan organiseren. De eerste moderne Spelen werden gehouden in 1896 te Athene. In 1924 werden na veel tegenstand de eerste Winterspelen gehouden in Chamonix. De Spelen worden georganiseerd door het IOC (Internationaal Olympische Comité). De leden van het IOC zijn ook lid van het NOC (Nationaal Olympisch Comité). Deze organisaties zorgen voor een goed en eerlijk verloop van de Spelen. Om aan de Olympische Spelen te mogen deelnemen moet een sporter aan bepaalde voorwaarden voldoen. Een sporter kan zich kwalificeren voor de Spelen door aan de eisen te voldoen en vormbehoud te tonen. Ook kan hij/zij in aanmerking komen voor een quotumplaats. Bij een belangrijk evenement horen natuurlijk symbolen. Kenmerkend voor de Olympische Spelen zijn de Olympische vlag en het Olympische vuur. De Olympische Spelen zijn en blijven het grootste sportevenement ter wereld. De sporters zullen steeds beter worden. Maar het belangrijkste is eerlijkheid en: Meedoen is belangrijker dan winnen. Nawoord we vonden het leuk om dit werkstuk te maken. we vonden het ook een leuk onderwerp. De geschiedenis van de spelen leek ons het interessants, en zelf wisten we er ook weinig vanaf. We kregen ook de meeste informatie over de geschiedenis van de spelen. We wouden het ook over basketbal doen maar het bleek dat we meer informatie bij de olympische spelen hadden dan bij basketbal en dat we uit veel delen van de olympische spelen konden kiezen. we hopen dat u dit een goed werkstuk vindt, want we hebben er heel veel (vrije tijd) ingestopt!! Gebruikte Literatuur 1. Cd-rom Encarta Encyclopedie’98
2. “Olympische Spelen” (een bronnenboek) van Charles Hupperts
3. Sporen 1
4. Internet
5. Van Athene naar Atlanta (Randstad Uitzendbureau)