De Olympische Spelen

De Olympische spelen

1. De geschiedenis

De eerste olympische spelen waren meer dan tweeduizend jaar in Griekenland. De naam komt van de Griekse plaats Olympia. De Grieken vereerden daar hun oppergod Zeus. In Olympia werden de wedstrijden gehouden. In 393 werden de Spelen verboden. De Romeinen veroverden Griekenland, onder leiding van Theodosius de eerste. Hij geloofden niet in Zeus en in de andere goden. En die hoefden dus ook niet vereerd te worden met sportwedstrijden. In 1896 werden er weer Olympische spelen gehouden. Het idee om de Olympische spelen na zoveel jaren weer te houden, was de Fransman Pierre de Coubertin. Hij wilden dat sporters over de hele wereld samen zouden komen. Hij hoopten dat er daardoor meer vriendschap tussen de landen zouden komen. De olympische vlag is daar het symbool van. Op die vlag zijn de vijf Olympische ringen afgebeeld. Ze stellen de vijf werelddelen voor. Blauw staat voor Europa, geel voor Azië, Zwart voor Afrika, rood voor Amerika en groen voor Australië. De ringen zijn verbonden. De Olympische Spelen worden nu om de vier jaar gehouden. De vier jaar daartussen noemen ze olympiade. In 1928 was Nederland aan de beurt om de Spelen te organiseren. Het stadion van toen staat nu in Amsterdam.

2. Wanneer?

Wanneer de eerste Olympische Spelen zijn geweest, dat weet niemand precies. Ze denken dat er ongeveer rond 776 voor Christus de eerste spelen zijn georganiseerd. Toen die spelen werden gehouden, was er maar één onderdeel: de dromos. Dat was een hardloopwedstrijd die 192,27 meter lang was. Een gewone atleet heeft daar maar 20 seconden voor nodig, dus zo’n wedstrijd was snel afgelopen. Toch duurden de Spelen vijf dagen. Hoe langer de spelen werden gehouden, hoe meer sporten erbij kwamen, zoals worstelen, paardenraces, discuswerpen, boksen en verspringen.


3. Waarom de spelen belangrijk waren

De spelen waren zo belangrijk, dat ze zelfs in de oorlog doorgingen. Dan werd er even vrede gehouden tussen de landen, om even vrolijk met elkaar te sporten, en om de oorlog even te vergeten. In het begin waren er alleen maar soldaten die aan de Spelen meededen. De winnaars kregen gratis eten en een lauwerkrans.
Een lauwerkrans van laurierbladeren was het symbool voor overwinning en eer. Zo ‘heilig’ als de Spelen toen waren, zijn ze nu niet meer. Tijdens de eerste en tweede wereldoorlog zijn de spelen drie keer niet doorgegaan (in 1916, 1940 en in 1944). Maar de telling van de Spelen ging gewoon door. De 28e spelen in Athene is eigenlijk pas de 25e.

4. Het Olympische vuur

De Ouden Grieken hadden altijd Olympisch vuur als symbool voor de spelen. Dat vuur is een lange tijd weggelaten. Het Olympisch vuur werd voor het eerst weer aangestoken tijdens de Spelen in Amsterdam, in 1928. Nu blijft dat vuur tot het einde van de Spelen branden. Sinds 1936 wordt het vuur in Olympia aangestoken.
Vanaf daar wordt de vlam naar de plaats gebracht waar de Spelen dat jaar gehouden worden. Soms moet het vuur gebracht worden met een vliegtuig, als het vuur bijvoorbeeld over een oceaan gebracht moet worden.

5. In de zomer en in de winter

Op de Olympische Spelen komen de beste sporters van de wereld bij elkaar. De Zomerspelen zijn het belangrijkst, die duurt 14 dagen. Bij de zomerspelen moeten minstens vijftien van deze sporten op het programma staan: atletiek, basketbal, boxen, boogschieten, schoonspringen, gewichtheffen, handbal, hockey, judo, kanovaren, paardrijden, roeien, schermen, schieten, vijfkamp, voetbal, volleybal, waterpolo, wielrennen, worstelen, zeilen en zwemmen. Deze sporten zijn verdeeld in vier groepen verdeeld. Zoals bijvoorbeeld atletiek. Bepaalde onderdelen van atletiek zijn: hardlopen, hoogspringen en speerwerpen. Er zijn in totaal 237 olympische onderdelen. Sinds 1924 zijn er ook winterspelen. Deze duren meestal 10 dagen. In 1992 zijn de winterspelen in Albertville gehouden. Bij de winterspelen gaat het natuurlijk om winterse sporten, zoals skiën, bobsleeën, enz

6. De Olympische ring

In 1992 was Barcelona aan de beurt om de zomerspelen te organiseren. Daarvoor werd er een deel van de stad verbouwd. Het deel van Barcelona waar de sportgebouwen staan, heet de Olympische Ring. Daar staat het olympisch stadion waar 70.000 mensen in kunnen. In dat stadion werd de opening en de sluiting gehouden. Ook zijn er atletiekwedstrijden gehouden. Er is ook een olympisch zwemstadion voor 10.000 mensen. In het sportpaleis vlakbij het olympisch stadion, werd er gegymd, gevolleybald, en gehandbald. Binnen de olympische ring liggen ook 12 tennisbanen, een wielerbaan, en een voetbalstadion. De zomerspelen werden niet alleen in Barcelona gehouden. De roeiwedstrijden werden gehouden in een water dat wel honderd kilometer van Barcelona ligt. Aan de Spelen in Barcelona deden 167 landen mee met in totaal 15.000 sporters. De laatste jaren is dat aantal erg gestegen. in 1988 in Seoul (Zuid – Korea), waren er 8465 deelnemers. Toen de spelen in 1986 weer georganiseerd werden, deden er maar 311 mensen mee.


7. Het Olympische dorp

De mensen die aan de Olympische Spelen meedoen wonen in en Olympisch dorp. Dat is een wijk buiten de stad speciaal gemaakt voor de deelnemers om tijdelijk in te wonen. In Barcelona werden er 2500 huizen gebouwd. Daarin konden 15.000 sporters. Als de sporters weer vertrokken waren, werd het een gewone woonwijk. Er is ook een kapsalon, een bank, een postkantoor een wasserij en een winkel. Er staat ook een streng bewaakte muur om het dorp. Wie naar binnen wil, moet een deelnemerspas laten zien. Er wordt ook op wapens gecontroleerd. Dat is voor de veiligheid van de deelnemers. Zo proberen ze te voorkomen dat sporters het slachtoffer worden van gewapende overvallen. Sommige terroristische groepen willen juist op de Spelen aanslagen plegen, omdat ze dan over de hele wereld aandacht krijgen. In het Olympisch dorp wonen ongeveer acht mensen in één woning. Meestal zitten sporters van hetzelfde land en dezelfde sport bij elkaar. Ze hebben met z’n allen één woonkamer en één keuken. Maar ze hoeven niet zelf te koken. Ze eten in een grote eetzaal, die dag en nacht open is. Daar hoeven ze niks voor te betalen. En ze kunnen zo veel nemen als ze willen. In de eetzaal zijn er sporters uit de hele wereld bij elkaar. Je hoort er alle talen spreken.

8. Ontspanning

In Barcelona lag het dorp aan zee. Veel sporters gingen dan ook naar het strand om te ontspannen. In het dorp waren ook zalen met spelletjes en een disco. Maar het liefst kijken sporters naar andere wedstrijden. Wedstrijden waarmensen uit hun eigen land aan meedoen, zullen ze zeker niet willen missen. Met een deelnemerspas kunnen sporters overal gratis in. Als er nog plaats is. De Olympische spelen worden altijd heel druk bezocht. Meestal maken ze ook een aparte tribune voor andere sporters. Veel sporters vinden het prettig als hun wedstrijden in de eerste week zijn. Dan hebben ze tijd genoeg om naar andere wedstrijden te kijken. Of om iets van de stad of het land te zien.

9. De Paralympics

Voor gehandicapten zijn de Paralympische Zomer en Winterspelen de belangrijkste sportwedstrijden voor gehandicapten. De Paralympische spelen worden in hetzelfde jaar en in dezelfde stad gehouden als de Olympische spelen. ‘Para’ in Paralympics betekend dat het een deel is van de Olympische Spelen. De mensen die aan de Paralympics meedoen, zijn verdeeld in verschillende groepen. De Paralympische Zomerspelen heeft 18 sporten, en de Winterspelen maar 4.

10. Niet laat naar bed

Topsporters moeten hard trainen om het Olympisch limiet te halen. Bijvoorbeeld bij de honderd meter sprint. Dan moeten ze onder de tien seconden lopen. Als ze dat hebben gehaald, mogen ze meedoen aan de Olympische Spelen. Dat heet een ‘limiet’. Ze trainen vaak drie tot zes uur per dag. Ze moeten heel veel doen voordat ze een medaille winnen. Ze moeten vroeg naar bed en hebben weinig tijd voor andere dingen. Sommigen vragen zelfs ontslag of hun stoppen met hun studie om te kunnen trainen. Als de sporter de limiet heeft gehaald, (de grens dus) wordt er voor hen een trainingsschema gemaakt. Daarin staat hoe ze zich op de spelen gaan voorbereiden. Iedereen heeft een trainer. Die laat de sporters oefeningen doen.

Maar de coach heeft de leiding. Die zorgt ervoor dat er een goed plan komt om zo goed mogelijk te sporten. Veel sporters gaan naar een trainingskamp. Ze gaan daarvoor vaak naar het buitenland. Daar trainen ze de hele dag. Sporters doen niet alleen de rekoefeningen die ze voor hun eigen sport moeten doen. Ze doen ook veel loopoefeningen om een goede conditie te krijgen. Een conditie is, dat je iets lang kan volhouden, bijvoorbeeld hardlopen. Maar ze doen ook krachtoefeningen met gewichten. Want elke sporter moet een goede conditie hebben en sterke spieren.


11. Het eten

Iedere atleet droomt ervan om mee te doen aan de Olympische spelen. En als ze die kans krijgen, moeten ze in een goede vorm zijn. Heel lang vonden ze het eten helemaal niet belangrijk. Nu weten we dat het eten net zo belangrijk is als het soort schoenen die je draagt. Atleten moeten heel veel energie hebben, om zo goed mogelijk te lopen(of om een andere sporten goed te doen).

12. Verboden dingen

Sommigen sporters willen heel graag winnen. Zo graag, dat ze zelfs speciale pilletjes en andere dingen willen slikken, waardoor ze sterker en sneller worden. Het is niet eerlijk om doping te gebruiken. Een sporter moet met zijn eigen kracht winnen. Het IOC heeft een lijstje van verboden middelen. Of iemand doping gebruikt, is te zien aan de plas. Niet alle deelnemers worden gecontroleerd op doping. Ze kiezen een paar sporters uit, en binnen een uur na de wedstrijd moeten ze het flesje ingeleverd hebben.

13. Een gezellige boel

De Olympische Spelen begint altijd met een feest, en het eindigt ook met een feest. Ze noemen dat de openings- en sluitingsceremonie. De openingsceremonie is op een avond. Bij dat feest maken ze er een echte show van. Er wordt muziek gemaakt, gedanst, en nog veel meer. Maar het begint met een optocht van alle landen die er meedoen, en de deelnemers die bij dat land horen. De Grieken lopen altijd voorop, omdat de Spelen in Griekenland zijn begonnen. Het land waar de spelen worden gehouden, gaat altijd als laatst. Als de Olympische vlag omhoog is getrokken, dan moet één van de sporters iets beloven. Hij moet beloven, dat er eerlijk word gesport, en dat er eerlijk en sportief word gesport. Het spannendste moment van het openingsfeest, is het aansteken van de Olympische Vlam. Dat vuur brand net zo lang als de spelen duren.

14. Het sluitingsfeest

Aan het einde van de Spelen is er een sluitingsfeest. Er worden preken gehouden. Ook is er weer veel muziek gemaakt en veel gedanst. Er is vaak een enorm vuurwerk. Daarna maken ze het Olympisch Vuur weer uit. En de Olympische Vlag wordt gegeven aan het land waar de Spelen vier jaar later worden gehouden. Bij het sluitingsfeest zitten de mensen die mee hebben gedaan aan de Spelen op de tribune. Toen de Spelen in Barcelona werden gehouden, mocht dat eigenlijk niet.
Ze waren bang voor de veiligheid van de sporters. Maar ze waren niet tegen te houden! Zingend en dansend kwamen ze het veld op. Op zo’n moment kan je zien, dat mensen van over de hele wereld veel plezier aan elkaar kunnen hebben. En daar zijn de Olympische Spelen voor.


INHOUD

Hoofdstuk 1. Bladzijde 1.
Hoofdstuk 2. Bladzijde 2.
Hoofdstuk 3. Bladzijde 2.
Hoofdstuk 4. Bladzijde 3.
Hoofdstuk 5. Bladzijde 3.
Hoofdstuk 6. Bladzijde 4.
Hoofdstuk 7. Bladzijde 4 en 5
Hoofdstuk 8. Bladzijde 5 en 6
Hoofdstuk 9. Bladzijde 6
Hoofdstuk 10. Bladzijde 6 en 7
Hoofdstuk 11. Bladzijde 7
Hoofdstuk 12. Bladzijde 8
Hoofdstuk 13. Bladzijde 8 en 9
Hoofdstuk 14. Bladzijde 9
Slot Bladzijde 10

Slot

Ik heb dit onderwerp gekozen, omdat de Olympische Spelen me wel interesseren. Ik vind het leuk om erover te schrijven, en ik heb ook met veel plezier aan dit werkstuk gewerkt. De informatie heb ik uit informatieboekje N. 55 en uit het boek Olympische Spelen, en het is geschreven door Chris Oxlade en David Ballheimer. Verder heb ik nog een Zo Zit Dat gebruikt, en het is het nummer van augustus 2004.