Paranormale verschijnselen

Wat verstaat men onder paranormale verschijnselen? Het paranormale gaat niet over spoken en tovenarij, maar juist over heel alledaagse dingen. Bijvoorbeeld een déja-vu of een voorgevoel dat uitkomt. Letterlijk betekent het woord paranormaal 'naast-normaal'. Para is Grieks voor naast. Als alternatief voor de term 'paranormale verschijnselen' gebruikt men ook wel de term 'psi-verschijnselen'. Deze term is ingevoerd door de parapsygologen Thouless en Wiesner. Psi is de 23e letter van het Griekse alfabet en staat in dit verband als symbool voor het onbekende. Er zijn veel psi-verschijnselen. Deze worden in de parapsychologie in twee hoofdgroepen verdeelt: 1. Psychische verschijnselen; 2. Fysische verschijnselen. Tot de eerste groep behoren telepathie en helderziendheid, tot de tweede groep behoort psychokinese. De betekenis van paranormaal in het woordenboek is 'datgene wat niet op natuurlijke wijze verklaarbaar is'. Parapsychologen doen daar onderzoek naar. Zij hebben bijvoorbeeld heel aannemelijk gemaakt dat telepathie en helderziendheid bestaan, maar ze hebben nog geen verklaring voor dat soort verschijnselen gevonden. Wat maakt paranormale ervaringen zo anders dat normale ervaringen? Het verschil zit hem in 3 dingen: zintuigen, tijd en ruimte. Een normale waarneming gaat altijd via de zintuigen en heeft altijd betrekking op iets waarmee je in het hier en nu contact hebt. Maar mensen kunnen ook dromen en fantaseren. Daarvoor heb je de zintuigen niet nodig en ook de eis van plaats en tijd geldt niet. Wel is de bron van een droom of herinnering altijd een 'echte waarneming', iets wat je opvist uit je geheugen. Daarin zit het verschil met een paranormale waarneming. Dit is een indruk die je hebt van wat iemand anders denkt of voelt, of van wat ergens anders gebeurt, zonder dat je dit door logisch denken te weten kon komen. Je 'ziet' iets, maar bent niet in de buurt om het te kunnen zien. Je raakt 'zomaar' op de hoogte van gedachten van een ander. Je kunt een voorwerp verplaatsen zonder je handen te gebruiken. Telepathie en helderziendheid komen veel voor, psychokinese is heel zeldzaam. De geschiedenis? De paranormale geneeswijze is vermoedelijk al zo oud als de mensheid. In vroegere eeuwen werd deze therapie toegepast en in zijn meest oorspronkelijke vorm gebeurt dat ook nu nog in wat wij 'primitieve' culturen noemen.
De sjamaan. In dergelijke gemeenschappen speelt de genezer of sjamaan een belangrijke rol. De sjamaan geeft raad in individuele en groepsaangelegenheden, en is tegelijkertijd degene die zieken bijstaat en de geesten bezweert. Hij 'doet' aan paranormaal genezen, maar dit vermogen maakt deel uit van een hele reeks eigenschappen, die zo iemand moet bezitten. Het begrip paranormaal komt men dan ook hier niet tegen; wat wij paranormaal noemen, is binnen de cultuur van de sjamaan een heel normale zaak en maakt deel uit van de alledaagse dingen. Wel is de sjamaan is ervan overtuigd dat hij zijn werk niet kan doen wanneer hij geen goede relatie onderhoudt met de geesten van met name zijn voorouders. Hij roept hen dan ook aan om hem bij zijn werk als genezer behulpzaam te zijn. Ook onder de moderne paranormaal genezers zijn er velen, die menen dat er bij het genezend werk krachten van de overledenen aanwezig moeten zijn voor een goede uitkomst. In Nederland worden zij geestelijk genezers genoemd. Genezing in de christelijke wereld Aanvankelijk speelde de paranormale genezing een belangrijke rol in de christelijke traditie. Jezus zelf liet zien dat mensen weer teruggebracht konden worden tot het geloof door hen te genezen via handoplegging. Het brengen van de genezing werd één van de belangrijkste plichten van de apostelen. In de Middeleeuwen ontstond bij de gevestigde priesters nogal wat wantrouwen tegen dit soort genezing. De kerkelijke leiders waren bang dat de trance met zijn stuiptrekkingen, het 'spreken in tongen' en de genezende krachten een teken waren van het feit dat de genezer niet bezeten was door de Heilige Geest maar door de duivel, die hem aanzette tot ketterij door hem met dit soort gaven te verleiden. De geneeskunde werd mede daardoor alleen toegestaan door artsen en chirurgijns. Het bezoeken van geneeskrachtige, heilige plaatsen werd echter door de kerkelijke autoriteiten wel toegestaan. Het bekendste bedevaartsoord is natuurlijk Lourdes, waar de jonge Bernadette Soubirous in 1858 droombeelden had van de Maagd Maria. Al snel begonnen de verhalen de ronde te doen, dat het water uit de door Bernadette ontdekte bron geneeskrachtig was. Het Vaticaan stelde zich aanvankelijk zeer kritisch op, mede doordat het water op Bernadette zelf geen invloed leek te hebben. Zij had een slechte gezondheid en overleed al op 35-jarige leeftijd. Er kwamen echter steeds meer pelgrims en de Kerk kon zich niet langer afzijdig houden. Om te voorkomen dat er ten onrechte melding werd gemaakt zou worden van wonderbaarlijke genezingen, richtte de Kerk het Internationaal Medisch Bureau Louders op. Het bureau, dat beschikt over de medewerking van vele artsen, onderzoekt alle medisch onverklaarbare genezingen die in Lourdes plaatsvinden. De zieken die naar Lourdes gaan, brengen een verklaring van hun huisarts mee. Wanneer iemand meent in Lourdes genezing te hebben gevonden, wordt deze verklaring als uitgangspunt voor het onderzoek gebruikt. Nauwkeurig wordt nagegaan wat zich voor, tijdens en na de het bezoek van de patiënt heeft voorgedaan. Het resultaat van het onderzoek wordt voorgelegd aan een international commissie van artsen. Wanneer de genezing aan een aantal eisen voldoet, wordt ze aan een theologisch commissie voorgelegd. Deze bepaalt dan of de genezing inderdaad als een wonder kan gelden. Zo werden enkele duizenden genezingen onderzocht, waarvan slechts enkele tientallen ook inderdaad als wondergenezingen werden erkend. Ook de protestantse kerk kent rituelen die in verband kunnen worden gebracht met genezing. Oorspronkelijk was men er in de protestantse kerken niet zo’n voorstander van om de genezing goed te erkennen als godsdienstig. De Protestantse kerk verzette zich tergelijkertijd namelijk ook tegen het verkopen van geneeskrachtige geneesmiddelen en aan het verdienen aan pelgrimsoorden. Protestanten beschouwden genezing als een overeenkomst tussen de zieke en God. Gebeden voor zieke mensen tijdens de zondagsdienst of bezoeken aan zieken thuis waren bedoeld om deze mensen als het ware onder Gods aandacht te brengen in de hoop dat Hij medelijden zou tonen en hen zou genezen. Wat zijn psychische verschijnselen? De wereld om ons heen leren we kennen via onze vijf zintuigen. We kunnen de mensen en de dingen buiten ons zien, horen, voelen, proeven en ruiken, en op die manier verkrijgen we er kennis over. Dit hele proces noemen we waarneming. Het is absoluut niet een eenvoudig proces en we weten slechts gedeeltelijk hoe een en ander zich afspeelt. Wanneer we iets zien bijvoorbeeld, wil dat zeggen dat lichtstralen onze ogen bereiken en via de oogzenuwen in de hersens terechtkomen. Maar wat er precies in de hersenen gebeurt waardoor we ons bewust worden van de dingen die we zien, is nog onbekend. Dit alles lijkt zo vanzelfsprekend dat niemand zich erover verwondert. Iedereen neemt simpelweg aan dat we als mens nu eenmaal vastzitten aan de beperkingen van de zintuigen. Dingen die we eenmaal hebben waargenomen kunnen ons daarna weer voor de geest komen. Dit gebeurt als we ons iets herinneren of als we fantaseren, dromen of hallucineren. Een hallucinatie is een verbeelding, waarbij iemand iets ervaart dat er feitelijk niet is. Dat kan ook bij gezonde mensen voorkomen, bijvoorbeeld wanneer iemand plotseling zijn naam hoort roepen en er toch niemand is die geroepen heeft. De beelden die we dromend, fantaserend of hallucinerend voor ons zien, worden voorstellingen genoemd. Men gaat er van uit dat de indrukken waaruit die voorstellingen bestaan altijd uit het geheugen komen. Ze zijn afgeleid van waarnemingen, die men vroeger heeft gedaan. Ook dat lijkt vanzelfsprekend. Deze vanzelfsprekendheden zijn echter opeens niet meer zo vanzelfsprekend, wanneer men in aanraking komt met de paranormale waarneming. Daar gaat het namelijk om indrukken of voorstellingen die overeenstemmen met iets dat men onmogelijk had kunnen zien, horen, proeven, ruiken of voelen. Men doet dus een 'waarneming' zonder dat een of meer van de vijf zintuigen ingeschakeld wordt en dat betekent ook dat ruimte en tijd hun beperkingen verliezen. Men kan bij helderziendheid bijvoorbeeld iets waarnemen wat zich elders of in het verleden heeft afgespeeld. De paranormale indrukken worden in twee groepen ingedeeld: 1. Telepathie: men heeft een indruk van wat iemand anders denkt of voelt, zonder dat men dit via zintuiglijke waarneming of logisch nadenken te weten kon komen. 2. Helderziendheid: men heeft een indruk van wat ergens anders gebeurt, zonder dat men dit via zintuiglijke waarneming of logisch nadenken te weten kon komen. Het typerende van zowel helderziendheid als telepathie is dus dat wij iets over de wereld om ons heen ervaren, zonder dat er sprake is van normale zintuiglijke waarneming. Dat is dan ook de reden waarom telepathie en helderziendheid wel buitenzintuiglijke waarneming of ESP (extra-sensory perception) worden genoemd. Verder is het typerend dat buitenzintuiglijke waarneming zich niets lijkt aan te trekken van de beperkingen in tijd en ruimte, die eigen zijn aan de normale waarneming. Telepathie en helderziendheid zijn dus psychische verschijnselen, die niet passen bij wat wij in onze cultuur al normaal accepteren. Dat zegt verder niets over de verschijnselen zelf, het zegt hoogstens iets over de manier waarop wij de wereld indelen in normaal en niet normaal. Wat zijn fysische verschijnselen? Niet alleen kennen we de wereld om ons heen, we kunnen er ook iets mee doen. We kunnen de dingen in beweging brengen: met stoelen schuiven, op knoppen drukken, een glas oppakken, etc. Dat zijn normale bewegingen. Normaal wil zeggen dat we: 1. onze spieren gebruiken
2. dat we met de dingen die we bewegen contact hebben in tijd en ruimte. Iets dat niet in ons bereik ligt kunnen we ook niet aanraken. Zouden wij iets in beweging brengen zonder onze handen of andere hulpmiddelen te gebruiken, dan zou dat paranormaal zijn. Dit is het geval bij het verschijnsel psychokinese. Psycho betekend ziel en kinese beweging; psychokinese zou dus vertaalt kunnen worden met beweging door de ziel of de geest. Ook psychokinese wordt in twee groepen verdeeld, het (1) bewust gebeurt of (2) onbewust en ongewild. In het tweede geval heeft het verschijnsel een aparte naam: poltergeist. Vaak hoort men bij poltergeistactiviteit klop- en tikgeluiden, voorwerpen verdwijnen of worden verplaatst, soms hoort men stemmen en verschijnen er teksten op muren; dat alles zonder dat er iemand aan te wijzen is die dat op een normale wijze veroorzaakt. Telepathie. Voor veel mensen is telepathie veel 'gewoner' dan helderziendheid. Misschien komt dat omdat het naar verhouding zo vaak voorkomt. Iedereen heeft wel eens iets meegemaakt, dat hij net aan een bepaalde persoon denkt die meteen daarna opbelt, of dat twee mensen op hetzelfde moment hetzelfde willen zeggen, zonder dat er een directe aanleiding voor is. Bovendien kan men zich bij telepathie nog wel iets voorstellen: de ene mens 'seint' een bepaalde boodschap en de ander 'ontvangt' hem. Zo gezien is telepathie bijna normaal. Doordat de termen gedachteoverdracht en gedachtelezen nooit helemaal uit het spraakgebruik verdwenen zijn, bestaat nog altijd de vergissing dat iemand die telepathisch begaafd is, het vermogen bezit om andermans gedachten te lezen. Sommige mensen vermijden om die reden ieder contact met paragnosten, uit angst dat deze als het ware dwars door hen heen kijken. In werkelijkheid vertoont telepathie weinig overeenkomst met dit sciencefictionachtige beeld. Paragnosten kunnen weliswaar iets opvangen, maar vaak gebeurt dat in brokstukken en hebben de indrukken eerder betrekking op gevoelens dan op werkelijke gedachten. Een ander hardnekkig misverstand is dat het mogelijk zou zijn iemand via telepathie zo te beïnvloeden, dat men hem volledig in zijn macht krijgt. Telepathie lijkt een verschijnsel dat voornamelijk spontaan optreedt, waarbij het vaak gaat om de overdracht van min of meer onbelangrijke dingen.
Helderziendheid. Helderziendheid is eigenlijk geen goede term; het suggereert dat een paragnost iets 'helder ziet'. Zoals nog zal blijken, heeft de paranormale waarneming in veel gevallen niets met 'zien' te maken en bovendien is hij zelden erg helder. Een paranormale indruk kan bijvoorbeeld erg vaag zijn of maar gedeeltelijk met de werkelijkheid overeenkomen. De bekende paragnost Tholen zei het zo: " Bij helderziendheid moet u zich ongeveer het volgende voorstellen. U bent vast wel eens in Amsterdam op de Dam geweest. Probeer u nu de Dam voor ogen te halen. Waarschijnlijk krijgt u alleen maar een vage indruk of ziet u een bepaald deel van de Dam goed en anderen delen helemaal niet. De een zal duidelijk het monument zien, de ander de trappen en de duiven en weer een ander het hele plein met veel mensen. Zo ongeveer is het ook met helderziendheid. De ene keer zie je maar een stukje, de andere keer zie je iets vaags en krijg je er een bepaald gevoel bij, weer een andere keer zie je wat brokstukken waarvan je niet weet hoe ze met elkaar samenhangen. De term helderziendheid is echter zo ingeburgerd dat we hem hier wel gebruiken, alhoewel we ook regelmatig het neutrale paranormale waarneming zullen bezigen. Weliswaar sluit dat ook de telepathie in, maar we hebben al gezien dat telepathie en helderziendheid niet zoveel van elkaar verschillen en voor het gemak laten we ze soms onder een noemer vallen. Aura's Er zijn paranormaal genezers, die zeggen dat zij aan de hand van de aura diagnoses stellen. De aura is een soort uitstraling, die rond een mens te zien zou zijn. Niet iedereen heeft het vermogen deze waar te kunnen nemen, maar sommige genezers beweren dat zij aan die aura kunnen zien of iemand ziek is of gezond en wat er eventueel aan mankeert. De aura is niet zomaar een verzinsel van paranormaal genezers. Het is iets waarvan in alle tijden en binnen alle culturen melding wordt gemaakt. Zowel in de Oosterse mythologie als bijvoorbeeld bij de heiligen van de RK-kerk vindt men voorstellingen van aura's. Hoe 'werkt' de paranormale geneeswijze? De belangrijke vraag die men na het lezen van dit alles graag beantwoord ziet, is of deze therapie nu echt werkt. Sommige patiënten zeggen dat ze er beter van worden, maar dat is voor de onderzoeker niet genoeg. Hij wil meer weten. Hij wil nagaan hoe en waarom mensen hier beter van worden. Het is erg moeilijk om de paranormale geneeswijze zo te onderzoeken, dat men een overduidelijk antwoord op deze vragen kan vinden. Op dit moment is het dan ook niet mogelijk precies te zeggen hoe het werkt, maar er zijn wel gedachten over hoe het zou kunnen werken. Vrijwel alle genezers spreken over een kracht, die zij door zich heen voelen gaan en die hun lichaam voornamelijk via de handen verlaat. Zij hebben het idee, dat zij een grote hoeveelheid 'energie' aan de kosmos winnen, die zij vervolgens aan de patiënt doorgeven. Meestal zijn zij ervan overtuigd dat dit een algemeen menselijk vermogen betreft, maar dat bij hen 'het kanaal' wat verder openstaat. Zij beschouwen zichzelf daarom veelal al een 'doorgeefluik' en dat zou ook de reden zijn, dat ze zelden moe worden van het behandelen van mensen met de meest uiteenlopende kwalen. Het is tenslotte niet hun eigen energie, die zij gebruiken. Sommige genezers bezien hun werk vanuit een religieus perspectief. Het talent om te genezen beschouwen zij als een gave Gods en in hun werk is het belangrijk om deze gedachte uit te dragen. Een belangrijk verschil met de reguliere geneeswijzen is de gedachte, dat de paranormaal genezer de hele mens behandelt en niet slechts de lever of de maag. Dat is dan ook de reden, waarom genezers strijkbewegingen rondom het hele lichaam maken en daarbij vaak extra aandacht besteden aan hoofd en voeten. Veel genezers merken dat zij de 'negatieve energie' van de kwaal 'overnemen' en voelen daarom de behoefte na een behandeling hun handen 'af te slaan' of te wassen. Ondanks de genoemde overeenkomsten verschillen de individuele genezers vaak van mening over de aard van het werk dat ze doen. Dat de mens nu eenmaal geneigd is een eigen verklaring te geven aan zijn persoonlijke ervaringen, is niet de enige reden voor deze verschillen. Het heeft ook te maken met het feit, dat er weinig objectieve gegevens bekend zijn over deze vorm van genezen. Ook de onderzoekers verschillen nogal eens van mening; voor velen van hen is het paranormaal genezen een raadselachtige en dus moeilijk of niet onderzoekbare activiteit, omdat het zo te zien niet aansluit bij bekende energetische processen. Gebedsgenezing. Gebedsgenezing staat ook wel bekend als de genezing van ziekte, uitsluitend en alleen door middel van het gelovig gebed, rechtstreeks door God. Het wordt tot de paranormale geneeswijzen gerekend, omdat men op niet bekende wijze, via 'geestkracht', genezing zou realiseren. Toch zijn er duidelijke verschillen met de eigenlijke paranormale geneeswijze. Ziekte wordt door gebedsgenezers wel gezien als iets dat voortkomt uit ongeloof of uit een verbitterde, levenshouding. Men kan genezen, wanneer men het geloof in God herstelt. De gebedsgenezer kan hierbij helpen. Het accent ligt niet zo zeer op de genezer, maar op God. Voor de 'gewone' paranormaal genezer speelt het geloof of het ongeloof niet zo'n belangrijke rol. Voor zijn vorm van genezing is het niet belangrijk hoe zijn patiënt tegenover God staat. In lang niet alle gevallen is het nodig dat de gebedsgenezer in tegenwoordigheid van zijn patiënt bidt, genezing kan ook op afstand plaatsvinden. Veelal werkt men daarbij in zogenaamde genezingskringen waarbij een van de deelnemers een foto van een patiënt inbrengt, op wie de leden van de kring zich vervolgens concentreren en voor wie zij gezamenlijk bidden. Volgens veel gebedsgenezers is het niet noodzakelijk, dat de patiënt weet dat er voor hem wordt gebeden of wanneer dit gebeurt. 'Gewone' paranormaal genezers daarentegen achten het juist van groot belang dat de patiënt het weet en met de afstandsbehandeling akkoord gaat. Zij willen niet zonder meer in iemands leven ingrijpen. Begrippenlijst. Alle woorden die vet gedrukt zijn staan in de begrippenlijst. Telepathie wanneer men een indruk heeft van wat iemand anders denkt of voelt, zonder dat men dit via zintuiglijke waarneming of logisch nadenken te weten kon komen. Helderziendheid wanneer men een indruk heeft van iets wat ergens anders gebeurt en men dit niet via zintuiglijke waarneming of logisch denken te weten kon komen. Psychokinese iets in beweging brengen zonder onze handen of andere hulpmiddelen te gebruiken. Sjamaan medicijnman

Trance droomtoestand
Pelgrims bedevaartgangers
Parapsycholoog een wetenschappelijk onderzoeker van paranormale verschijnselen. Spiritisme het geloof in een persoonlijk voortbestaan na de dood. Poltergeist het horen van klop- en tikgeluiden, voorwerpen verdwijnen of worden verplaatst, soms hoort men stemmen en verschijnen er teksten op muren. Paragnosten iemand die veel paranormale ervaringen van telepathische en helderziende aard heeft. Bronvermelding. Ik heb mijn informatie gehaald uit: · de Ecarta encyclopedie 98 (encyclopedie) · para ! normaal ? - Hein van Dongen (boek) · documentatiepakket: - Kinderen met paranormale ervaringen - Paranormale geneeswijze - Overzicht van de parapsychologie - Telepathie en helderziendheid