Moslims en de dood

Moslims en de dood Moslims hebben bepaalde rituelen die verricht dienen te worden bij het overlijden van een persoon. Tussen de verschillende islamitische gemeenschappen zijn er kleine verschillen in het uitvoeren van deze rituelen, maar deze zullen door een buitenstaander niet of nauwelijks opgemerkt worden. Volgens de islam is de dood slechts een tussenstation, een soort van halte. Moslims geloven met hart en ziel in het eeuwig leven na de dood: de doen worden opgenomen in het hiernamaals. Leven kunstmatig verlengen is niet toegestaan Iedereen weet dat aan de dood niet te ontsnappen valt, maar toch proberen we ons leven op aarde zolang mogelijk te rekken. Een islamitische leer zegt: ‘Werk op aarde alsof je eeuwig in leven zult blijven en werk voor het hiernamaals alsof je morgen zult sterven. Hieruit blijkt dus dat de moslims op twee gebieden tegelijk moeten werken: voor de aardse behoeften en voor het hiernamaals. God schiep niet alleen de doos als het einde maar ook de hang naar het leven. Zoals al gezegd probeert de mens zijn of haar leven zolang mogelijk te verlengen maar het is in de islam verboden je leven kunstmatig te verlengen. Wanneer een behandelend specialist ziet dat er absoluut geen mogelijkheden meer zijn om het leven van zijn patiënt te redden, dan mag hij geen medische technieken gebruiken om dit leven t verlengen. Maar tegelijkertijd mag hij ook nooit een patiënt doden, ook al zou hij hem of haar van zijn/haar pijn en lijden verlossen. Het geven van pijnstillers is wel toegestaan ook al zou een hogere dosis kunnen gezien worden als het versnellen van het stervensproces. Toch is dit iets anders dan bewust doden. Een moslim mag pas sterven als zijn tijd daar is. Dit tijdstip wordt door God bepaald. De islam verbiedt dus het beëindigen van menselijk leven, of dat nu gebeurt door een arts of wie dan ook. De mens mag onder geen enkele voorwaarde het leven van een anderen mens wegnemen. De islam wil dus kort gezegd voorkomen dat de mens zelf gaat beslissen over het uur van zijn of haar dood.
Als de persoon een maal overleden is Moslims troosten elkaar met de woorden ‘Voorwaar, wij behoren aan God en tot hem keren wij terug’. Als de persoon een maal overleden is, begint men direct met de voorbereidingen van de begrafenis. Ook hiervoor worden binnen de islam strenge regels gegeven. Eerst moet men het lichaam wassen. De islam schrijft voor dat mannen de mannen moeten wassen en de vrouwen de vrouwen. Een geestelijke die erbij gehaald moet worden leest een tekst uit de Koran. Als er geen geestelijke aanwezig is, moet een van de aanwezigen die tekst voorlezen. Er mogen ook niet te veel mensen bij de lijkwassing aanwezig zijn. Buiten de geestelijke mogen er hoogstens vier extra personen bij aanwezig zijn en dan nog het liefst familieleden van de overledene. Men heeft het liefst dat een naast familielid het lijkt wast. Na de rituele wassing wordt het lichaam in witte gewaden gestoken. Deze gewaden moeten ook eerst ritueel gewassen worden ook al is de stof net nieuw. Ook kan men het lichaam is het pelgrimskleed wikkelen, die de persoon heeft gedragen bij zijn of haar bedevaart aan Mekka. Daarom willen de moslims ook graag in Nederland hun eigen islamitische begraafplaatsen. Dan wordt het lichaam in een kist gelegd in een kist gelegd in afwachting van de begrafenis. Intussen heeft men een graf gegraven en wel zodanig dat, als het lichaam in het graf ligt, het hoofd in de richting van Mekka wijst. De kist blijft enkele uren thuis staan zodat familie en kennissen afscheid kunnen nemen. Huilen is bij zo’n gelegenheid de normaalste zaak van e wereld. De islam staat dat dan ook toe, maar het moet wel stil zijn en zonder luid geweeklaag gebeuren. Luid weeklagen is dus verboden. Vervolgens wordt de kist naar de moskee gedragen. Daar vindt het laatste eerbetoon plaats, namelijk het begrafenisgebed. In dit gebed wordt om genade geboden voor de overledene en steun voor de nabestaanden. Hierna wordt de kist naar het graf gedragen. Cremeren is in de islam verboden. Dit doet men vanwege het geloof in de opstanding. Het lichaam moet intact blijven, omdat God op de dag van de wederopstanding het lichaam opnieuw schept. Daarna brengt men de kist naar het graf. Ieder die de stoet ziet gaan, haast zich om mee te dragen. Als iemand niet in staat is mee te dragen, is hij wel verplicht om op te staan uit respect voor de stoet. Dit geldt ook voor niet-moslims. Bij de Makbara, het kerkhof, lopen bijna altijd alleen mannen achter de kist. De overgrote meerderheid van de moslims raadt het meelopen van vrouwen af. Zij veronderstellen dat vrouwen zich niet zullen kunnen beheersen en zullen gaan huilen en schreeuwen, wat dus verboden is. In de geloofsleer van de islam wordt dit echter nergens vermeld. Ook in de Koran lezen we nergens dat vrouwen niet mee zouden mogen gaan naar het graf. Op de begraafplaats wordt de kist dus door mannen - altijd met het hoofdeinde naar voren - op de schouders verder gedragen. Bij het dragen wisselen de mannen voortdurend, want het is een soenna (heilige handeling) om een aantal stappen met de kist te doen. Dan wordt het lichaam, zonder kist, in het graf gelegd onder het uitspreken van de voorgeschreven formules. Dan begint de geestelijke met de Talkien. Talkien betekent: voorzeggen, influisteren. Moslims geloven dat er twee engelen komen om de geest van de overledene mee te nemen. Zij stellen de geest enkelen vragen. De antwoorden op die vragen fluistert de geestelijke in het oor van de overledene. Die weet dan wat het antwoord moet zijn. Op de eerste vraag moet het antwoord zijn: ‘Ik getuig dat en geen andere goddelijkheid buiten God bestaat en dat Mohammed zijn boodschapper is’. Daarna komen nog vier antwoorden: ‘Ik heb God als mijn Heer geaccepteerd’; ‘Ik heb de de islam als godsdienst geaccepteerd’; ‘Ik heb Mohammed als Profeet geaccepteerd’; ‘Ik heb de Koran als Imaam geaccepteerd’. De ondervraagde moslim, die God als de enige God en Mohammed als zijn profeet erkennen, slapen dan vredig in. Degenen die dat antwoord niet kunnen geven, worden zolang als God dat wil, hard geslagen. Daarom zegt men ook wel dat de lengte van het verblijf op het kerkhof afhangt van het aantal zonden. De geestelijke gooit vervolgens driemaal een handje vol aarde op het lichaam. Telkens leest hij een tekst uit de Koran voor. Die teksten zijn: 1. Uit de aarde bent u geschapen
2. En in de aarde leggen wij u terug
3. En uit de aarde zult u wederkomen
In islamitische landen moet een begrafenis binnen 24 uur achter de rug zijn. Moslims die uit Suriname of Indonesië afkomstig zijn, begraven hun doden meestal in Nederland. Turken en Marokkanen begraven hun overleden oudere familieleden vaak in hun geboorteland. Na de begrafenis Na de begrafenis keren de mensen naar huis terug. De familie blijft meestal nog een poosje bij het gezin om de nodige steun te verlenen. Na drie dagen gaat de begeleidende geestelijke naar het graf en daarna naar het huis van de overledene en leest uit de Koran. Hij verklaart dan de officiële rouwperiode ten einde. De meeste mensen blijven rouwen tot de veertigste dag. Op die dag wordt er nog een rituele ceremonie verricht. Daarna is rouwen niet meer veroorloofd, behalve als het om een weduwe gaat. Zij rouwt vier maanden en tien dagen. Daarna moet zij ook weer normaal gaan leven.