Mensbeeld

Mijn mensbeeld

Inleiding

Het is lastig voor mij om één theorie van het ontstaan van de mensheid te geloven en vast te houden. Er zijn heel wat theorieën en elk heeft iets geloofwaardigs/logische maar ook iets onlogische. Het idee van ziel en lichaam klinkt voor mij het best maar ik vraag me dan af hoe het komt dat de wereldbevolking zo is gestegen, want dan moeten er toch ook nieuwe zielen ontstaan? Maar waar komen die dan vandaan?
Worden die ook “geboren”?

Theorieën

Plato
Plato geloofde in de zintuiglijke wereld en de wereld van die ideeën.
Hij geloofde in dualisme. Ons lichaam is een kerker voor de ziel, en onze kennis is de herinnering van onze vorige levens.
Maar wat ik dus niet begrijp is dat onze kennis eigenlijk herinneringen zijn, want ik kan me echt niets herinneren van mijn vorige levens in een ander lichaam.
Misschien dat hoe vaker je ziel gestraft word en dus naar een lichaam moet, hoe meer herinneringen je krijgt, en misschien bepaalt dat dan wel je iQ of je talenten.
Dus dat zou betekenen dat de slechtste zielen het slimst zijn? En de domste mensen het “best”? Of hetzelfde maar dan met je talenten. (hoe slechter je ziel, hoe meer/beter je wordt in bepaalde dingen)

Als een ziel eeuwig zou bestaan, hoeveel zielen zouden er dan wel niet zijn?
Want de wereldbevolking groeit maar door, dus dan zouden er toch steeds meer zielen gestraft worden? En worden er dus steeds meer slecht. Want toen er nog geen mens was, hoefde er geen ziel gestraft worden, of deden ze dat toen op een andere manier?
Ik vind het heel lastig om dit te geloven, vooral dat van de ideeënwereld en de zintuiglijke wereld, want waar is die ideeën wereld dan?, vraag ik me steeds af.
(Dat zullen we uiteindelijk toch nooit weten want je kan het niet waarnemen met onze zintuigen)
Ik vind het allemaal wel ver gezocht met dat je slecht bent als je je meer laat leiden door het genot van de zintuiglijke wereld en dat je beter bent als je ziel zich meer laat leiden door de ideeën wereld.

Christelijk mensbeeld
Een van de lastigste theorieën om te geloven vind ik het christelijke mensbeeld van de Bijbel. Vooral omdat de verhalen in de bijbel elkaar regelmatig tegenspreken, dat vind ik erg irritant want als je een boek wilt maken met daarin god’s woord, dan moet je minimaal ervoor zorgen dat alles goed op elkaar is afgestemd, ook al zijn het allemaal verschillende verhalen.
Maar goed, in de bijbel staat dat god de hemel en de aarde schiep in 6 (eigenlijk 7) dagen.
Maar ik denk dat als je de bijbel leest, dat je niets letterlijk moet nemen, zoals die 6 dagen van schepping. Die periode van schepping was voor god misschien 6 dagen, maar in mensenjaren wel 6 duizend, 6 miljoen of misschien wel 6 miljard jaren. In dat opzicht zou de ontstaanstheorie van de wetenschappers en die van de bijbel wel samen kunnen gaan.
Maar dat van Adam en Eva snap ik nog altijd niet. Hoe je er ook tegenaan kijkt, ik kan niets ontdekken waaruit je het zo kan draaien dat het enigszins mogelijk is (wetenschappelijk).
Want het is eenmaal onmogelijk dat er uit twee mensen een hele wereldbevolking kan ontstaan.
Wel goed vind ik dat men aangeeft dat het kwaad wel degelijk bestaat na de zondeval, meestal krijg ik eerlijk gezegd de indruk van christelijke mensen dat ze best wel naïef zijn. Maar er persoonlijk vind ik de straffen van god niet zo heel erg, het moeten zweten voor je brood vind ik fijn, het geeft me een fijn gevoel dat ik na een dag hard werken mijn geld krijg overhandigt.
Ik kan dat natuurlijk niet zeggen over de pijn van de geboorte, maar ik denk toch dat je toch iets gelukkig bent met pasgeboren kindje na een zware bevalling, maar daar kan ik eigenlijk niets over zeggen (gelukkig =P).

Thomas Hobbes
Van alle filosofen uit het levensbeschouwingboek is de theorie van Hobbes het negatiefst.
Ik vind dat hij het allemaal een beetje overdrijft, dat komt vast ook door de tijd waarin hij leeft, maar in zijn theorie zit denk ik wel een waarheid. De men is nu eenmaal egoïst, het is klinkt heel negatief maar het kan ook als positief worden ervaren.
Veel mensen zijn heel sociaal en denken vaak aan anderen, maar doen ze dat dan niet om zichzelf een goed gevoel te geven? Het idee dat je iets goeds doet is heel fijn, dus uiteindelijk doe je het toch voor jezelf.
Maar ik ben het niet met hem eens over dat de mens echt slecht is. Zomaar een persoon neerschieten kan lang niet iedereen, en ook lang niet iedereen haat iemand.
Dat komt denk ik meer door zijn omgeving, zie theorie van Karl Marx

Karl Marx
De theorie van Marx is een stuk positiever, de mens in van nature goed en sociaal, maar is erg beïnvloedbaar. Daar ben ik het ook wel mee eens. De mens is volgens mij heel erg goed te manipuleren, vaak heeft dit een slecht effect. Zoals in de tijd van Hitler, Duitsland was in crisis en had veel behoefde aan verandering, in zulke omstandigheden was het alleen maar wachten tot er een gek met een goede babbel die men ertoe zette om het ergste te doen.
In een maatschappij waar alles goed verloopt, en niemand zich bedreigt voelt, is de kans veel kleiner tot niet dat er zoiets gebeurt.

Jean Paul Sartre
Zijn theorie is ook goed maar om het zelf in praktijk uit te voeren is het erg lastig.
Hij zegt dat iedereen helemaal vrij is, dat is ook wel waar maar vaak gaat het in een lastige situatie ten koste van iets anders. Zoals je echte vrijheid. Want hij noemt het voorbeeld van dat een soldaat het bevel krijgt om iemand neer te schieten, hij kan dat natuurlijk weigeren, maar als gevolg kan hij wel in de gevangenis terecht komen voor het weigeren van dat bevel.
In theorie klink het dus allemaal heel mooi maar in praktijk is het veel moeilijker om uit te voeren.

Mijn Mensbeeld

In elke theorie zit meestal wel iets logische, daarom trek ik liever pas later een eigen mensbeeld. Maar ik zal proberen een voorlopig mensbeeld van mijzelf te geven.
Het minst aantrekkelijke vind ik het christelijke mensbeeld, ik geloof nu eenmaal niet in god.
Een mix van de andere filosofen zie ik wel zitten. De filosofie van Plato is wel ver gezocht maar uiteindelijk ook wel logische, zoals je talenten en IQ, want door wat anders word dat dan bepaald?
Ik vind dat de mens van nature egoïst is, maar niet slecht. Men handelt uit eigenbelang, maar dat is lang niet altijd slecht. (je leent bijvoorbeeld wat geld aan iemand uit, maar alleen als je dan zeker weet dat als je ja zegt, het ook voor jou word gedaan als jij eens geen geld hebt)
Ik vind dat de mens altijd een vrije wil heeft, maakt niet uit onder welke omstandigheden. Die omstandigheden kunnen het juist zo lastig maken om zelf te beseffen dat je daadwerkelijk een keus hebt.
Maar ik vind ook dat de mens heel erg gemakkelijk te manipuleren is, en dat de maatschappij bepaalt wat voor karakter je uiteindelijk krijgt.
Het is dus volgens mij een bepaalde combinatie tussen al die filosofen wat bepaald wat voor persoon je word (goed/slecht).