Joden

Ook brengen de Joden op Grote Verzoendag bijna de gehele dag in de Synagoge door, waar ze bidden om vergeving. Op die manier hopen ze dat er verzoening komt tussen God en de mens. Als de mensen in de synagoge komen praten ze gedempt en iedereen leeft toe naar het moment waarop de dienst zal beginnen. Niemand heeft leren schoeisel aan en sommigen zijn geheel in het wit gekleed; in ieder geval diegene die voor zullen gaan in de dienst.

Als de mannen hun talliet (gebedskleed) om doen, dan begint de chazan zacht het Kol Nidrei-formulier voor te dragen.

Later begint het echte avondgebed. In het avondgebed is opgenomen: de widdoej, de zondenbelijdenis en het gedeeltelijk gezongen awinoe-malkeinoe-gebed. Daarin wordt om vergiffenis gesmeekt. Na de avonddienst, die ongeveer 2,5 uur duurt, keert men terug naar huis om daar vervolgens weer verder te bidden of naar de chazan te luisteren.

Na deze lange dag zijn de mensen lichamelijk vermoeid maar geestelijk gesterkt; ze voelen zich geestelijk herboren. Zo gaat men vol vertrouwen het nieuwe jaar tegemoet.

LOOFHUTTENFEEST

Het loofhuttenfeest wordt ook wel Soekkot genoemd
Het loofhuttenfeest begint vijf dagen na het begin van de Grote Verzoendag en het duurt een week. Soekkot is één van de drie oogstfeesten.

Het loofhuttenfeest is een herinnering aan de veertigjarige tocht door de Sinaïwoestijn, op weg naar het beloofde land. Men bedankt God voor de trouw en de bescherming die hij destijds aan het volk gaf.

Tijdens het loofhuttenfeest maken de meeste gezinnen een hut van takken, stro en riet in hun tuin. Er mag alleen materiaal van planten gebruikt worden, vandaar de naam ‘loof’-hut. De hut wordt versierd met bladeren en fruit. De meeste gezinnen eten een week in deze hut en als het goed weer is dan slapen ze er ook in. Bezoek wordt ook in de hutten ontvangen.

Bij of in de synagoge wordt vaak ook nog een soeka gemaakt, dat is een tent die versierd is met slingers, tekeningen en fruit.

Tijdens het loofhuttenfeest is er ook een dienst in de synagoge. Daarbij hebben grote mensen palmtakken en citroenen in hun handen en de kinderen zwaaien met mirtentakken en wilgentakken

De laatste dag van het loofhuttenfeest is een heilige dag. Deze dag heet Simchat Thora (de vreugde om de Thora).

Het lezen van de Thora duurt precies een heel jaar en op deze dag wordt het laatste gedeelte van de Thora gelezen maar ook het eerste gedeelte om aan te geven dat Gods woord altijd tot de mensen blijft spreken.

Alle Thorarollen worden uit de ark gehaald en in een vrolijke optocht rond de synagoge gedragen. De mensen dansen en zwaaien met vlaggetjes, kortom: een groot feest!

Dit wil je ook lezen:

Linda (27) werkt in de zorg: ‘Hier kun je het verschil maken’

CHANOEKKA

Als bij ons het kerstfeest wordt gevierd dan vieren de joden Chanoekka: het feest van het licht. Chanoekka duurt acht dagen. Bij Chanoekka herdenkt men dat meer dan 2000 jaar geleden de joden de tempel weer in gebruik konden nemen, nadat hij vele jaren in de handen van de Syriërs was geweest.

Heel belangrijk bij Chanoekka is de menora (acht). De menora is een kaarsenstandaard waar plaats is voor acht kaarsen, vaak kan er ook nog en negende bij om de anderen mee aan te steken.

Tijdens het Chanoekka feest wordt iedere dag een kaars meer aangestoken zodat aan het einde van het feest alle kaarsen branden. Chanoekka is een huiselijk feest waarbij vele spelletjes worden gedaan.

HET HUWELIJK

Trouwen is bij de joden erg belangrijk. Meestal wordt er in de synagoge getrouwd. Tijdens de bruiloft staan de bruidegom (chatan) en de bruid (kallah) onder een soort afdak dat de hoeppa wordt genoemd. Deze hoeppa symboliseert het huis waar het echtpaar zal gaan wonen. De hoeppa is meestal met bloemen versierd

Het echtpaar drinkt wijn en ze beloven de joodse godsdienst trouw te blijven. Ook geeft de bruidegom iets van goud ( meestal de trouwring) aan de bruid en spreekt een speciale belofte in het Hebreeuws uit, als teken de bruid te kunnen onderhouden. Daarna wordt de huwelijksakte voorgelezen en ondertekend door de bruid en bruidegom.

Ten slotte moet de bruidegom met zijn voet een glas kapot maken. De echte betekenis daarvan is niet bekend. De één zegt dat het als teken van rouw is om de verloren tempel en de ander zegt dat het betekent dat er zowel geluk en ongeluk in het huwelijk zal zijn. Als het glas gebroken wordt moeten bruid en bruidegom naast elkaar staan, want later moeten ze ook in voor- en tegenspoed naast elkaar blijven staan.

Joden trouwen het liefst met iemand uit de eigen gemeenschap.

De joden hopen dat er kinderen in het gezin worden geboren, want dan komt er een betere band in het gezin en dan kan het geloof aan de jongeren worden doorgegeven

BESNIJDENIS

Acht dagen na de geboorte wordt een joodse jongen besneden (ook als het sjabbat is). Besnijdenis is een heel oud en belangrijk gebruik. Tegelijk met de besnijdenis krijgt de jongen zijn naam. Bij en besnijdenis wordt de voorhuid van de penis verwijderd.

De besnijdenis wordt verricht door de mohel, dit hoeft niet altijd een dokter of een rabbijn te zijn. Het is zeker we3l een gelovige jood die geleerd heeft hoe hij een besnijdenis moet uitvoeren.

BAR MITSWA

Al vanaf dat joodse kinderen nog erg jong zijn wordt ze veel van het joodse geloof bijgebracht. Ze worden vertrouwd gemaakt met de gebruiken en voorschriften van het jodendom.

Als een joodse jongen dan dertien jaar is, kan hij bar mitswa worden. Hij moet dan goed hebreeuws kunnen spreken, want op de bar mitswa moet hij een stuk uit de thora voorlezen en een gemeentelijke gebedsdienst kunnen leiden. Na de bar mitswa telt de jongen als volwassen mee, en moet hij alle joodse wetten naleven.

Meisjes horen bij de volwassenen als ze twaalf zijn. Sommige synagogen vieren voor de meisjes hetzelfde feest als voor de jongens alleen heet het dan bat mitswa. In orthodoxe synagogen wordt de bar mitswa op sjabbat (zaterdag) gevierd en de bat mitswa op zondag.

Meisjes horen bij de volwassenen als ze twaalf zijn. Sommige synagogen vieren voor de meisjes hetzelfde feest als voor de jongens alleen heet het dan bat mitswa. In orthodoxe synagogen wordt de bar mitswa op sjabbat (zaterdag) gevierd en de bat mitswa op zondag.

Het grote verschil tussen de jongens en de meisjes is dat de meisjes niet uit de thorarollen mogen voorlezen en de jongens wel.

Na dit feest houd het bestuderen van de thora nog lang niet op. En in moderne synagoge wordt er zelfs op zestienjarige leeftijd nog zo’n plechtigheid gehouden.