Is er leven na de dood?

Mijn levensvraag: Is er leven na de dood? Ik zal mijn antwoord uit verschillende geloofsvisies bekijken, namelijk vanuit het Christendom, het Jodendom, de Islam, Hindoeïsme en het Boeddhisme. Bij het Christendom
Als je werkelijk gelooft dat hij god is, dat hij de maker van de wereld is en je je naar zijn leefregels leeft, zal je een "beloning" krijgen naar verdienste. De verloste mensen zullen voor eeuwig in Zijn nabijheid zijn. De overige zullen gewoon worden vergeten. Zondigt een mensen, dan is hij eigenlijk voor altijd dood. Daarom is het maar goed dat je om vergeving kan vragen en dat je zonder vergeven worden, daardoor begin je telkens met een schone lei. Je kan je ook laten dopen dan word je een kind van god, dan word je opnieuw geboren en leef je voort door de dood heen. Er zijn twee plaatsen waar je volgens de Christenen na je dood kan belanden: 1) De Hemel, hier is alles goed en mooi. 2) De Hel, hier is alles verziekt en slecht en is er veel pijn. In de hemel kan je belanden als je een Christen en belijdt dat je een volgeling van Christus bent. Alle andere mensen komen eigenlijk in de hel, ook al is iemand nog zo aardig, als die persoon zijn geloof niet belijdt komt die persoon toch in de hel. Hoe ik hier over denk, ik vind dit wel een goede theorie, ik kan me er zeer goed in plaatsen en geloof het ook wel. De hel lijkt me dus alles behalve leuk en dat is waarschijnlijk maar goed ook want anders zou je niet uit kijken voor de kwade dingen in het leven. Bij het Jodendom
In het Jodendom staat vooral het leven centraal en wat ook zeer belangrijk is het nageslacht. Er zijn hier twee voorstellingen: - De oude voorstelling: Onder de aarde was een verblijfplaats waar de doden duister, weinig aantrekkelijk leven lijden. Die onderwereld noemde men Sjeool. - In de Psalmen staat dat er in het dodenrijk geen contact meer is met God. Er staan ook veel teksten over de wederopstanding der doden. In de onderwereld wordt een selectie gemaakt: de rechtvaardigen verblijven in het Gan-Eden(=het Paradijs) en de goddeloze verblijven in de Gehenna(=de hel). Ik kan het hier net als met het Christendom mezelf wel vinden, dit is een zeer realistische voorstelling van wat er na het leven zou komen. Bij de Islam

Bij de Islam is veel onwetendheid, weinig belangstelling voor religie. Ze waren gericht op het leven niet op de dood. De ziel van de doden gaat naar God de Rechter, hier zal de ziel worden doorverwezen naar de Hemel of de Hel. Dit tot de dag van de opstanding, dan zal iedereen voorgoed dood zijn, behalve degene die God bij zich wil houden. Ik kan mezelf hier ook wel in vinden, ik vind het alleen vaag dat er op het einde een paar mensen worden uitgekozen om door te leven bij God de Rechter, en dat de rest ook de goede mensen voor eeuwig dood zijn. Bij het Hindoeïsme
Zij geloven dat er verschillende "kaste" zijn, elke keer als je goed hebt geleefd kom je in je volgende leven in een "kaste" hoger. Ik vind dit dus complete onzin, ik bedoel dit geloof je toch zeker zelf niet! Dit zou betekenen dat je eerst een dier/ plant ben en dan uiteindelijk een priester en dan een onsterfelijk leven bij de goden. Bij het Boeddhisme
Leven is streven naar volmaaktheid. De dood is niet iets om over te treuren, maar eigenlijk om volmaaktheid te zoeken. Niet de persoon is belangrijk, maar wel wat die persoon heeft kunnen bijdragen aan de wereld. Dit kan natuurlijk niet in een leven. Daarom zijn er verschillende levensfases. Aan het eind van die fases mag je naar de andere kant van de oever en heb je eeuwige rust. Nog een grotere onzin dan het Hindoeïsme, ik bedoel waarom zou je leven voor je altijd maar moeite moeten doen om uiteindelijk uit te rusten, terwijl je in die verschillende levens dus geen enkel bewijs hebt dat je nog een leven hebt.