Homoseksualiteit

Homoseksualiteit
1. Verantwoording van mijn keuze Ik heb voor dit onderwerp gekozen omdat ik er graag meer over zou willen weten. Ik hoor er geregeld over, maar ik weet niet wat er nu allemaal bij komt kijken. Het komt de laatste tijd vaker voor, men schaamt er zich minder voor. In grotere steden, zoals in Antwerpen zie je geregeld een jongen, hand in hand lopen, met een andere jongen. Enkele jaren terug heb ik les gehad van een homoseksuele leerkracht, ook een vriendin van mij werd lesbienne. 2. Nauwkeurige omschrijving Homoseksualiteit is een geaardheid. Het houdt in dat je je als man of vrouw alleen of vooral aangetrokken voelt tot iemand van hetzelfde geslacht. Voor homoseksuele mannen wordt meestal het woord homo gebruikt, voor homoseksuele vrouwen het woord lesbienne. Bij homoseksualiteit is er verschil tussen gedrag, voorkeur en leefstijl. Uit onderzoek is gebleken dat er meer homoseksuelen zijn dan dat men laat blijken. Velen willen en durven er niet voor uit te komen en verbergen een eventuele relatie. Daardoor komt het dat homoseksuelen die er nog maar pas achter zijn gekomen dat ze homoseksueel zijn vaak is. denken dat ze raar zijn, of de enige die ‘zo’ is.
Homofilie Homofilie is het verouderde woord van homoseksualiteit. Vroeger werd homoseksualiteit gezien als een ziekte en heette het homofilie, maar sinds 1987 heeft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) homoseksualiteit van de internationale lijst van ziekten verwijderd. Sindsdien heet het homoseksualiteit, maar het begrip homofilie wordt nog wel eens gebruikt, wat eigenlijk niet goed is. Toen wij bij het COC (een vereniging die opkomt voor de belangen van homoseksuelen) vroegen om informatie over homofilie werden we er gelijk op gewezen dat het homoseksualiteit was. Discriminatie Homoseksuelen worden nogal wel eens gediscrimineerd. Er zijn genoeg scheldwoorden te bedenken: homo, flikker, kenau, pot, poot en ga zo maar door. Wettelijk is dat verboden, want in de wet staat dat men gelijk moet worden behandeld, ongeacht onder andere seksuele geaardheid. We weten ook allemaal de tweede wereldoorlog, waarin homoseksuelen gediscrimineerd werden door Hitler. Net zoals de Joden en geestelijk gehandicapten en zigeuners werden zij naar concentratiekampen afgevoerd en vervolgd. Er zijn groepjes mensen die homoseksuelen in elkaar slaan, de zogenaamde potenrammers. Die potenrammers kunnen worden opgepakt door de politie, maar vaak wordt ervan geen aangifte gedaan door de slachtoffers. Daarom kunnen ze gewoon doorgaan met in elkaar slaan. Vroeger was de discriminatie veel erger, homoseksuelen konden vaak geen baan vinden vanwege hun geaardheid. Dat is langzaam weggetrokken, maar het bestaat nog steeds, homoseksuelen kunnen minder goed hoge banen krijgen, zoals bankdirecteur of minister. Daarom verbergt men het ook vaak Ook is het zo dat er op het ‘platteland’ meer discriminatie voorkomt dan in de grote stad. In vb. Antwerpen zijn ze het gewend en is een homo achter de toonbank van de slager heel normaal, maar als het in een kleiner dorpje voorkomt, dan zou de slager wel eens minder klanten kunnen krijgen want mensen vinden het raar en gaan erover roddelen. Zo zagen wij het ook in de klas, veel kinderen wilden hun werkstuk echt niet doen over homoseksualiteit en begonnen te lachen. Zoals eerder gezegd is het discrimineren van homoseksuelen in België verboden. Dat is ook zo in Denemarken, Frankrijk, Noorwegen en Zweden en sommige staten en steden in Amerika en Canada. Mensenrechtenactivisten vinden dat te weinig landen en proberen daar ook verandering in te brengen door te demonstreren in vb Engeland en Duitsland. Er zijn een heleboel vooroordelen over homoseksuelen, dat ze aids hebben, dat ze alleen maar aan seks denken, dat ze de hele dag door verkleed als vrouw zijn, dat ze alleen maar kappers en visagisten zijn. Natuurlijk is dat niet zo. Wel is het zo dat een klein groepje zich opvallend uit vb. verkleed gaat als vrouw. Dat groepje trekt vooral de aandacht en wil ook publiciteit, zodat het lijkt alsof alle homo’s zo zijn, wat dus absoluut niet zo is. Ook word er gezegd dat alle lesbiennes op mannen lijken en op motors rijden. Ook dat is niet altijd waar, er zijn wel lesbiennes die net mannen lijken en op motors rijden, maar er zijn ook genoeg ‘vrouwelijke’ lesbiennes. Homohuwelijk in België De Belgische Federale Regering maakte bekend dat ze het eens is over de openstelling van het burgerlijk huwelijk voor homo's en lesbiennes. Volgens de minister van volksgezondheid Magda Aelvoet, werd daarover enkele weken geleden een akkoord gesloten binnen de regering Verhofstadt. De eerste openlijke melding gebeurde in het VRT-programma 'De Zevende Dag' door Kristien Grauwels van Agalev. Toch werd het akkoord door Justitieminister Verwilghen in vraag gesteld. Later bleek dat het akkoord er wel was, maar dat hij niet tijdig was gebrieft. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om tot dit akkoord te komen omdat er altijd wel partijen waren die dwars lagen. De laatste was de PRL van Louis Michel. Hij kreeg een paar weken geleden een afvaardiging van de F.W.H. over de vloer. Deze keer bleek hij oren te hebben naar de argumenten van de holebi-beweging en vond hij het 'homohuwelijk' aanvaardbaar al blijft hij bezwaren hebben tegen adoptie door homo- of lesbo-paren. Hij zei alleen niet welke. Kinderen in een homohuwelijk zijn volgens de regering een 'ingewikkelde materie'. Het vergt tijd om een goede juridische regeling uit te werken. De CVP is ronduit tegen het openstellen van het burgerlijk huwelijk voor holebi's te zijn. De partij vindt dat het huwelijk moet voorbehouden blijven aan heteroseksuele paren. Homoparen kunnen wel een 'geregistreerd partnerschap' aangaan, met dezelfde rechten en plichten als het huwelijk. In een homoseksuele relatie is geen voortplanting mogelijk, vandaar. Het Blok was - uiteraard - tegen. Dan in1998 wordt Nederland het eerste land ter wereld waar homo- en heterorelaties volledig zijn gelijkgesteld. Een ruime meerderheid in de Tweede Kamer (voor: 81, tegen: 56 stemmen) heeft op 16 april 1998 besloten dat het kabinet voor 1 januari 1999 met wetsvoorstellen moet komen die het Burgerlijk Huwelijk openstellen voor homo en lesbische paren. Een overweldigende meerderheid (voor: 95, tegen: 42) stelde het kabinet dezelfde eis, maar dan betreffende adoptie. Ook de pensioenongelijkheid moet met terugwerkende kracht worden opgeheven. Na negen jaar is de strijd dus ten positieve gestreden. Homoseksuelen in andere landen In dit hoofdstuk vertellen we iets over een paar landen: China, Roemenië, Engeland en Zwart Afrika (d.w.z. het deel van Afrika waar voornamelijk negers wonen.) In China is het nog steeds taboe om homoseksueel te zijn. Het is niet strafbaar voor de Chinese wet, maar toch kan het gemakkelijk worden genoemd als artikel 160 van de strafwet: ‘straatschenderij’. De meest bekende veroordeling voor dit soort straatschenderij was een stafchef die toegaf met 20 mannen seks te hebben gehad. Je kunt dus in China geen enquête houden over homoseksualiteit, omdat iedereen het dus zal ontkennen om onder de straf uit te komen. Toch schatten de Chinese onderzoekers dat 5 % van de Chinese bevolking stilletjes homoseksueel is. Chinezen hebben over het algemeen een vaag begrip van homoseksualiteit. Zij kennen alleen heel vaag homofilie. Ze denken dat het een ziekte is. Roemenië hoort bij Europa, toch ligt het nog ver achter op Nederland. Er zitten nog zeker 60 mensen gevangen op grond van de wet tegen homoseksualiteit. Deze wet stamt nog uit de tijd van de communistische dictator Nicolae Ceausescu. Het is zo dat als je homoseksueel bent, dan krijg je maximaal 3 jaar en als je bij die handeling geweld of minderjarigen gebruikt krijg je maximaal 5 jaar. Het komt vooral door de orthodoxe kerk dat de wet er nog steeds is en niet veranderd wordt. Engeland wordt gezien als een bekakt en ouderwets land. Onder dat ouderwetse valt ook homoseksualiteit. Het is nog steeds zo dat als je laat merken dat je homoseksueel bent, je verzocht wordt om ontslag te nemen of ontslagen wordt. Dit is natuurlijk absurd. In Engeland vinden ze het een soort fout waarmee je geboren bent. Maar als je wilt kan je wel ‘bekeerd’ worden. Als er in Engeland een homoseksueel paar loopt, kijkt iedereen hen na. Daarom zijn er ook zo weinig die er vrij voor durven uit te komen. In Zwart Afrika ligt er een groot taboe op homoseksualiteit. Waarom? De industriële revolutie is er nog niet geweest, maar toch wordt de
liefde tussen mannen en de liefde tussen vrouwen al eeuwen bezongen. De meeste afrikanen zien het zo: liefde is een zaak voor man en vrouw en heeft als belangrijkste rol het doel om nageslacht te verwekken. Door homoseksuelen wordt dat zaad verspild, omdat dat zaad niet bij een vrouw terechtkomt. Voor afrikanen is het heel belangrijk om een gezin te hebben. De meeste homoseksuelen voelen zich dus niet aangetrokken tot het andere geslacht, toch hopen de meeste dat God (of iets anders) hun de kracht geeft om met iemand van het andere geslacht naar bed te gaan zodat hij/zij een gezin kan beginnen. Homo’s in zwart Afrika denken dat ze geboren zijn als groep en niet als individu en zo hebben ze zich te gedragen. Het is niet verboden om homoseksueel te zijn, toch is het raar en iedereen (ook homoseksuelen zelf) vinden dat een man bij een vrouw hoort en omgekeerd.
3. Feitelijke gegevenheid Voorzichtige ramingen schatten het aantal homoseksuelen op zo’n 10 à 15 % van de Belgische bevolking. 4. Christelijke visie Wat zeggen de teksten? De teksten uit het Oude en Nieuwe Testament waarin homoseksualiteit ter sprake komt, zijn onmiskenbaar en zonder uitzondering afwijzend ten aanzien van de praktijken die de bijbelschrijvers destijds voor zich zagen. We kiezen uit de teksten die expliciet spreken over homoseksualiteit,nl: Genesis 19:1-29; Leviticus 18:22 en 20:13; Deuteronomium 23:17,18; Richteren 19:22-26; Romeinen 1:26,27; 1 Timotheüs 1:3-11. Hooguit kan men bij Genesis 19 nog de vraag stellen of het daar nu gaat om perverse homoseksuele praktijken of om de schending van het gastrecht, maar in elk geval staat vast dat de Schrift zonder uitzondering in negatieve zin over homoseksuele praktijken spreekt. Voor het zicht van Israël was de homseksuele praktijk bij de omringende volken onlosmakelijk verbonden met de afgodendienst. Israël was daar zelf ook niet altijd vrij van. In de teksten van Leviticus wordt op dat verband sterke nadruk gelegd. Hetzelfde geldt trouwens van de teksten uit het Nieuwe Testament. Voor de leden van de christelijke gemeente was de homoseksuele praktijk in de wereld van die dagen geworteld in de cultuur van Rome, die vijandig stond tegenover de dienst aan Jezus Christus. De resolute afwijzing van homoseksuele praktijken kwam niet voort uit een vijandige houding ten aanzien van seksualiteit als zodanig. In de Bijbel worden de lichamelijkheid en seksualiteit juist zeer positief gewaardeerd. Wel tekenen we hierbij aan dat de Schrift zich er terdege van bewust is dat de hartstocht en begeerte een invalspoort kunnen vormen voor de zonde. Heel de Bijbel gaat als vanzelfsprekend uit van de heteroseksuele beleving. Eensluidende oplossing? Als we erkennen dat de homoseksuele geaardheid en praktijk, uiteindelijk niet van elkaar losgemaakt kunnen worden, dan doen zich een aantal mogelijkheden voor. 1. De eerste mogelijkheid is dat we homoseksualiteit, geaardheid en praktijk, afwijzen als zonde. Dan blijft alleen de uitweg over van genezing of verandering. Als dit niet gebeurt, blijft er alleen een levenslang gevecht over, niet alleen tegen de praktijk als zonde, maar ook tegen je verlangens en gevoelens. Een gevecht tegen jezelf. 2. Het alternatief is dat we gaan voor een aanvaarding van de homoseksuele geaardheid en praktijk. Dit ingekaderd binnen de Bijbelse norm van een relatie in liefde en trouw. 5. Persoonlijke mening Ik vind dat men homoseksualiteit niet langer als een ‘taboe’ mag beschouwen, het past in deze maatschappij, de hedendaagse leefwereld. Het mag zeker niet als een ziekte beschouwd worden, het gaat hier om iemands gevoelens en die moeten kunnen geuit worden. Er wordt zelfs gezegd dat het genetisch bepaald wordt. Ik vind dat homoseksueel geaarde mensen er zeker voor uit moeten komen en de tijd van ‘het voor je eigen houden’ wel voorbij is, maar ik besef ook dat dit niet altijd even gemakkelijk zal zijn voor de persoon zelf en zijn naasten.