Homoseksualiteit

Ik moest een werkstuk over homoseksualiteit inleveren voor levensbeschouwing en daarbij 3 deelvragen uitwerken. Dat is wat ik heb geupload. Dit is dus niet het volledige werkstuk maar alleen de deelvragen.

Homoseksualiteit in de psychologie

Je zou denken dat dat wij mensen ver genoeg ontwikkeld zijn om te weten dat homoseksualiteit geen ziekte is. Maar nog steeds zijn er mensen die beweren dat het te genezen is door middel van een therapie of een behandeling. Sommige behandelaars durven zich toch niet helemaal uit te spreken of homoseksualiteit een ziekte is of niet, zo is er een vereniging van Katholieke doctoren in Duitsland die beweren dat homoseksualiteit geen ziekte is, maar dat de neigingen ernaar wel onderdrukt kunnen worden. Hoe? Met pilletjes die voornamelijk uit suiker bestaan, en andere homeopathische middelen. Maar sommige mensen gaan een stap verder in hun strijd tegen homoseksualiteit. Zo was er een kliniek in China die mensen van hun homoseksualiteit af probeerde te helpen door midden van schoktherapie, hypnose en drugtherapie. De schoktherapie werd op extreme wijze uitgevoerd. Mannen kregen een erotische homo-film te zien van ongeveer een half uur. Tijdens die film werden er plakkers aan de penis verbonden die, als de penis stijf werd, heftige schokken stuurde. Hierdoor zouden homoseksuele nare gevoelens krijgen bij de gedachten aan seks met hetzelfde geslacht. De schoktherapie is sinds 2001 verboden door homo-organisaties die aankaartte dat de methode volkomen onzinnig en uiterst gevaarlijk was.

Maar er is meer veranderd, verschillende wetten voor homoseksuele zijn er niet meer, ten minste niet in Nederland. Toch worden er onbewust toch nog onderscheiden gemaakt, zo moet iemand die homoseksueel is daar maar eerlijk over zijn maar mogen ze het op straat bijvoorbeeld niet te opvallend laten merken. Sommige geven de homo’s zelf de schuld. ‘’Als ze niet anders behandeld willen worden, dan moeten ze maar niet zo’n ophef maken over hun seksuele voorkeur.’’ Een dubbel verhaal dus. Aan de andere kant geven mensen aan dat er teveel over homoseksualiteit gepraat wordt op bijvoorbeeld het nieuws of in de kranten, hierdoor ontstaat de zogenaamde ‘homomoeheid’. Dat betekend dat mensen homoseksuele accepteren zoals ze zijn, maar dat ze er verder ook niet meer te veel over door willen gaan. Kan je daarmee de conclusie trekken dat homo’s teveel in het nieuws zijn geweest?            Een andere onbewuste actie is er een die we bijna allemaal uitvoeren, als we iemand tegenkomen gaan we er in eerste instantie vanuit dat diegene hetero is. ‘’Subtiele homofobie’’ wordt het genoemd, een ander voorbeeld is de afkeer die sommige mensen hebben als ze bijvoorbeeld twee mannen of twee vrouwen zien zoenen, maar dat ze deze afkeer niet hebben als ze een man en een vrouw zien zoenen. Het betekend dan niet meteen dat deze persoon tegen homoseksualiteit is, maar hij of zij maakt wel een onderscheid tussen het accepteren van homo’s en hetero’s in bepaalde gevallen.

Ook is er nog steeds spraken van geweld tegen homoseksuele, zo heeft 1 op de 30 ooit te maken gehad met lichamelijk geweld. Dat zorgt ervoor dat homo’s voorzichtiger zullen zijn in het openbaar en dat sommige mensen helemaal niet voor hun geaardheid uit durven te komen omdat ze bang zijn dat ze mishandeld worden. Ook zorgt dit ervoor dat homo’s sneller last kunnen hebben van angststoornissen. Dit staat weer in verband met het feit dat homoseksuele vaak in de minderheid zijn en zich daardoor sneller gediscrimineerd voelen. Uit een onderzoek is gebleken dat de grootste groep mishandelaars bestaat uit Islamitische jongeren.

De vraag is dus of wij Nederlanders homoseksualiteit ook wel echt accepteren, zoals wij het graag willen zeggen, terwijl er wel een grote groep jongeren, maar ook volwassene en zelfs ouderen nog steeds niet uit durft te komen voor zijn of haar geaardheid, bang om gepest of zelfs mishandeld te worden.

Homoseksualiteit in de godsdienst

Eerder heb ik het gehad over de manier waarop mensen in het algemeen tegen homoseksualiteit aankijken en hoe hiermee om wordt gegaan in de samenleving. Maar de godsdienst speelt natuurlijk ook een grote rol bij het accepteren en het uiten van homoseksualiteit. Laten we beginnen met het Christendom, in de bijbel worden er verschillende dingen over homoseksualiteit gezegd, niet met veel woorden. Maar bijvoorbeeld met zinnen zoals ‘’Ik ben benauwd om uwentwil, mijn broeder Jonathan! Gij waart mij zeer liefelijk; uw liefde was mij wonderlijker dan liefde der vrouwen.’’ Dit zou erop wijzen dat de bijbel niet directe uitspraken doet over in hoeverre homoseksualiteit geaccepteerd wordt of niet, maar ze zouden er wel ruimte voor bieden. Toch staan er ook heftige teksten in de bijbel, zoals ‘Wie met een man het bed deelt als met een vrouw, begaat een gruweldaad. Beiden moeten ter dood gebracht worden en hebben hun dood aan zichzelf te wijten’.

De Rooms-Katholieke kerk heeft een hele andere kijk op homoseksualiteit, ze vinden dat een huwelijk alleen bedoeld is voor een man en een vrouw. Dit laat merken dat er weinig tot geen ruimte is voor homoseksualiteit, toch worden in sommige parochies homo’s wel geaccepteerd.

Een godsdienst die fel tegen homoseksualiteit is, is de Islam. In de Koran en de Hadith staan wel enkele uitspraken over homoseksualiteit, maar er wordt duidelijk in beschreven dat mensen van naturen heteroseksueel zouden zijn en dat homo zijn dus een zonde is. In de meeste Islamitische landen is homoseksualiteit dan ook strafbaar, er zijn zelfs landen waar je kans hebt op de doodstraf. Dat heeft ermee te maken dat, als er uitspraken gedaan worden over mannenseks, dat die dan vaak duiden op loshandigheid, dwang, of verkrachting. Ook wordt in de Koran meerdere malen gewaarschuwd voor liwaat (verkrachting van een man door een andere man, seks met dieren, en seks met kinderen) verder wordt er geen aandacht besteedt aan liefdevolle homorelaties.

Het Boeddhisme is een godsdienst die zich weinig bezig houd met de geaardheid van mensen, ze hebben wel verschillende houdingen tegenover homoseksualiteit, maar het is niet strafbaar en het wordt ook niet echt gezien als een zonde. Ook in de geschriften van Boeddha is niks terug te vinden over seks of huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht.