Franciscus van Assisi

Het leven van Franciscus van Assisi. Toen hij ongeveer 20 jaar wilde hij gaan vechten als ridder. Zijn vader was een succesvol lakenkoopman, dus had hij er geld genoeg voor. Maar op een dag kwam hij erachter dat hij dit niet echt wilde. Dit was zijn bestemming niet. Hij wilde geen roem krijgen op het slagveld. Hoewel hij het in de oorlog wel geprobeerd had. Hij wilde leven voor zijn liefde. Hij kwam erachter dat zijn ware liefde de liefde voor god was. Hij ging vanaf dit moment proberen om dichter bij goed te komen. Hij had in de bijbel gelezen dat hij dit kon doen door afstand te doen van al zijn spullen en deze aan de armen te geven. Hij had ze immers van god gratis gekregen, dus moest hij ze ook gratis afgeven. Je moest erop vertrouwen dat de mensen voor je zorgen. Als je houvast in dingen zoekt raak je je houvast in god kwijt. Hij deed dit en ging als zwerver leven. Hij nam afstand van zijn familie en ging op reis. in 1209 waren een paar vrienden met hem mee gaan doen. En ze gingen zwerven. hij werd boodschapper van de evangelie Enkele jaartallen Franciscus van Assisi werd geboren in 1182 in Assisi. In 1202 trekt hij mee ten strijde tegen Oerugia. In 1203 wordt hij krijgsgevangenen. Zijn vader koopt hem dan vrij en lange tijd ligt hij ziek thuis

In 1204 ontmoet hij een melaatse. Dit wordt van beslissend belang. In 1209 hoort hij het evangelie van de uitzending van de apostelen en herkent hierin het levensprogramma waarnaar hij op zoek was. In 1212 volgt Clara Franciscus. Zij wordt zijn trouwste volgeling en de eerste vrouw die zich bij hem aansluit. In 1219 gaat hij met een kruistocht mee, maar ongewapend. Hij ontmoet dan de sultan. In 1220 aanvaarden ongeveer 5000 broeders de leefregel van Franciscus. In 1224 ontvangt hij op de berg la Verna de wondtekenen van Christus op zijn eigen lichaam. Dit is de zogenaamde (stigmatisatie) in 1226 sterft hij vlakbij Assisi. Een jaar later wordt hij heilig verklaard door paus Gregorius IX heilig. Zijn volgelingen De mensen die bij hem aansloten noemde hij minder broeders. Het waren broeders van alle schepselen en minderen, want ze hebben niets. Clara was de eerste volgeling. En zijn radicaalste. Zij heeft Franciscus ook het meeste geholpen. Door zijn radicale armoede kon hij steeds meer ruimte maken voor god. De mensen vroegen zich af waarom een arme man zoveel volgelingen kon hebben. De mensen hebben in onze tijd een grote behoefte om op een meer verbonden manier met de natuur om te gaan en om alles wat leeft in zijn eigen waarde te zien. De mensen zien dat wat hij doet niet van hemzelf komt. Een van de trouwste volgelingen was Clara van Assisi. Ze leefde van 1194 tot 1253. Ze werd geboren in een adellijk geslacht te Assisi. In 1212 ontvluchte zij haar milieu als jonge vrouw. Ze sloot zich aan bij Franciscus. Vele vrouwen volgen haar voorbeeld nu ook. Ze gaf Eeb eigen vorm aan de franciscaanse spiritualiteit. Ze leven in beslotenheid in San Damiano, het kloosterkerkje dat door Franciscus en zijn broeders eigenhandig is hersteld. Dagelijks spiegelde Clara zich in Christus. Daardoor waardeerde zij haar eigen armoede. Ze ging door tot haar dood.Ongeveer 100 jaar na de dood van Clara vestigde de eerste arme vrouwen zich in Nederland. Ze leven net als toen een eenvoudig leven. Ze luisteren en bidden met mensen die komen en gaan. De oudste vorm van de manier van leven volgens Fransiscus is de franciscaanse lekenorde en bestaat nu nog. De geschriften van Franciscus. Men heeft al veel geschriften van Franciscus teruggevonden. De oudste verzameling is te vinden in “handschrift 338”. Dit wordt bewaard in de stadsbibliotheek van Assisi. Het dateert uit de jaren 1250-1260 en bevat een groot aantal geschriften van de heilige. In de loop van de 13e en 14e eeuw, zijn er meer geschriften op zijn naam gezet om ze meer gezag te geven. Na de uitvinding van de boekdrukkunst heeft de Ierse minderbroeder Lucas wadding alles wat in de handschriften op naam van fransiscus stond, verzameld en in 1623 uitgegeven. In 1904 gingen ze de geschriften beter onderzoeken en werden er nieuwe werken van hem ontdekt.] Wat deden ze? In de tijd van Franciscus van Assisi waren er veel ketters. Dit waren mensen die bewust in strijd waren met de opvattingen van de kerk. Franciscus was dit niet. Hij had officieel toestemming aan de paus gevraagd om te prediken. Franciscus was optimistisch en dit had een positieve uitwerking op het volk. Daarom luisterde er veel mensen naar hem. De ketters hadden op die manier geen vat op de mensen. Het was een wapen voor de kerk in haar strijd tegen de ketters. Ze predikten vooral in steden. Ze hielpen mensen die ziek waren stonden hen bij in problemen en droegen de mis op. Franciscus staat bekend als iemand die het gevoel in de godsdienst heeft gebracht. Niet alleen het afschrikwekkende van de godsdienst werd benadrukt, maar ook het gevoel ( liefde voor god voor de mensen). De prediking van hem was volgens de legende ook gericht aan de vogels en de bloemen. Dit waren ook zijn broeders. Je moest je open stellen voor de natuur. Daar was god immers aanwezig. Hij begon ook de eerste kerststallen te bouwen. En kerst werd een belangrijk feest. Christus werd als kind voorgesteld en niet als streng persoon of koning. Maria werd belangrijk en kruisbeelden met de lijdende Christus verschenen. Daardoor werd benadrukt dat Christus ook maar een gewoon mens was. Het volk werd daardoor meer aangesproken. De priesters en de monniken hadden de oude opvatting nog. Zij geloofden in god als machtige koning en heerser. Franciscus kreeg net voor zijn dood de 5 kruiswonden. En werd na zijn dood een volksheilige. De kerken zijn sober. Hierdoor komt de armoede tot uiting en ligt de nadurk op het geestelijke. Kunstenaars en schrijvers over Franciscus van Assisi Er zijn kunstenaars en schrijvers bekend die geïnspireerd zijn door Franciscus van Assisi. Bijvoorbeeld de Amsterdamse kunstenares unamore. Ze hield er een tentoonstelling over. Haar schilderijen had ze voor een franciscaans milieuproject geschilderd. De schilderijen heten: “Inspiratie”, “Vege hoop”, “Regenboogvrouw”, “Man en macht”, “Hopi voorvader”, “Dageraad van de Liefde”. Enkele boeken over Franciscus van Assisi zijn: -Rome & Assise van Patrick Lateur. -Ontmoeting in Bali. -Zuster aarde broeder zon -Een faciscaanse voetreis -De wijsheid van Fransiscus van Assisi -Franciscus -Een man uit het dal van Spoletto -Assisie. Het Loflied van de Schepselen (Zonnelied) Twee jaar voor zijn dood lag Franciscus zwaar ziek in een uit stromatten opgetrokken celletje bij San Damiano. Hij lag er al vijftig dagen. Vanwege zijn oogkwaal kon hij overdag het zonlicht niet verdragen en 's nachts was het haardvuur hem al te veel. Hij lag dan ook altijd in dat celletje in het donker met heel veel pijn, zodat hij niet kon slapen. Bovendien krioelde het daar van de muizen die voortdurend over hem en rond hem heen liepen en hem het slapen en het bidden onmogelijk maakten. Het was zo erg dat hij en zijn gezellen het als een beproeving van de duivel zagen. Op een nacht lag hij er over te peinzen dat hij toch wel erg veel moeilijkheden en beproevingen te verduren had. Hij kreeg met zichzelf te doen en bad in stilte: "Heer kijk naar mij om en help mij mijn kwalen geduldig te dragen." Op dat moment werd hem in de geest gezegd: "Broeder, wees opgetogen en blij hoe ziek je ook bent en hoezeer je ook beproefd wordt. Want vanaf dit moment mag je je even veilig weten als was je reeds in mijn rijk." De volgende morgen vertelde Franciscus zijn gezellen wat hem overkomen was en hij vervolgde. "Om de Heer te prijzen en mezelf te troosten en te bemoedigen en om anderen te stichten wil ik een nieuwe lofzang maken op de Heer, een lofzang over zijn schepselen waarvan we iedere dag opnieuw gebruik maken, die we nodig hebben om te blijven leven, waarin het menselijk geslacht de Schepper zo vaak beledigt en voor welke voortreffelijke gaven we iedere dag weer ondankbaar zijn. We prijzen en loven onze Schepper, de Gever van alle goed, immers daarvoor niet zoals we dat zouden moeten doen." Toen ging hij rechtop zitten, trok zich terug in overweging en enige tijd later begon hij het nu bekende zonnelied te zingen

Allerhoogste, almachtige, goede Heer, van U zijn de lof, de roem, de eer en alle zegening. U alleen, Allerhoogste, komen zij toe
en geen mens is waardig U te noemen. Geloofd zijt Gij, mijn Heer, met al uw schepselen, vooral heer broeder zon, die de dag is, en door wie Gij ons verlicht. En hij is mooi en stralend met grote luister. Van U, Allerhoogste, draagt hij het zinnebeeld. Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door zuster maan en de sterren. Aan de hemel hebt Gij ze gemaakt, schitterend, kostbaar en mooi. Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door broeder wind
en door de lucht en de wolken, het helder weer en ieder jaargetijde, waardoor Gij uw schepselen in leven houdt. Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door zuster water, die heel nuttig is, nederig, kostbaar en kuis. Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door broeder vuur, door wie Gij voor ons de nacht verlicht. En hij is mooi en vrolijk, stoer en sterk. Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door zuster aarde, onze moeder die ons in leven houdt en leidt
en allerlei gewassen met kleurige bloemen en kruiden voortbrengt. Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door hen
die vergiffenis schenken door uw liefde
en ziekte en verdrukking dragen. Gelukkig zij die dat dragen in vrede, want door U, Allerhoogste, zullen zij worden gekroond. Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door onze zuster de lichamelijke dood, waaraan geen levend mens ontsnappen kan. Wee hen die sterven in doodzonde. Gelukkig wie zij aantreft in uw allerheiligste wil, want de tweede dood zal hun geen kwaad doen. Loof en zegen mijn Heer
en dank en dien Hem met grote nederigheid.