De doodstraf

Vergassing
De veroordeelde wordt in een stalen luchtdichte kamer geplaatst. Hier wordt hij op een stoel vastgebonden. Dan krijgt hij een stethoscoop op zijn borst bevestigd die verbonden is met koptelefoons in de kamer waar de getuigen zitten. Onder de kamer bevindt zich een soort “pan”. Op een signaal wordt hier de stof hydrochloride in vrijgelaten. Op een tweede signaal worden hier cyanide tabletten mechanisch bijgedaan, waardoor het giftige gas cyanide ontstaat. Dit gas stopt de werking van de enzymen die zorgen voor de ademhaling, waardoor de zuurstof niet meer wordt getransporteerd. Dit wordt vervolgens in de kamer waarin de veroordeelde zich bevindt vrijgelaten. Als hij het gas inademt, zal hij buiten bewustzijn raken binnen enkele seconden. Als hij zijn adem inhoudt, kan het een stuk langer duren voordat hij buiten bewustzijn raakt. Vervolgens duurt het 6 tot 18 minuten voordat de veroordeelde sterft. De kamer wordt hierna goed gelucht en mensen met een gasmasker op reinigen het lichaam. Vergassing wordt nog door de volgende Amerikaanse staten gebruikt: Arizona, California, Maryland, Missouri en Wyoming

Dodelijke injectie
Dit is een van de meest gebruikte straffen in Amerika. De veroordeeld wordt vastgebonden op een brancard. In beide armen wordt een infuus ingebracht, waarvan een als reserve. Hij krijgt een stethoscoop aan zich bevestigd en een deken over zich heen. Dan krijgt hij natrium thiopental ingespoten wat ervoor zorgt dat de veroordeelde buiten bewustzijn raakt. Vervolgens krijgt hij pancuronium bromide ingespoten wat er voor zorgt dat zijn ademhalingsorganen verlamd raken. Ten slotte krijgt hij nog kalium chloride ingespoten wat ervoor zorgt dat zijn hart verlamt. Deze procedure neemt ongeveer 6 tot 15 minuten in beslag. De dodelijke injectie wordt nog door de volgende staten in Amerika gebruikt: Arizona, Arkansas, California, Colorado, Connecticut, Delaware, Idaho, Illinois, Indiana, Kansas, Kentucky, Louisiana, Maryland, Mississippi, Missouri, Montana, Nevada, New Hampshire, New Jersey, New Mexico, New York, North Carolina, Ohio, Oklahoma, Oregon, Pennsylvania, South Dakota, Tennessee, Texas, Utah, Virginia, Washington en Wyoming. Gaat het veroordelen tot de doodstraf eerlijk?

Je hebt meer kans op de doodstraf als je een moord hebt gepleegd onder bepaalde verzwarende omstandigheden, zoals bijvoorbeeld marteling, roof en verkrachting. Zo kan de ene moord “erger” zijn dan de andere. Met deze verzwarende omstandigheden moet de aanklager rekening houden als hij de doodstraf opgelegd wil krijgen. Maar ook de jury moet hier rekening mee houden, want zij moet uitmaken of ze de doodstraf geeft of bijvoorbeeld gevangenisstraf. Het veroordelen zelf gaat niet eerlijk. Het zou niet mogen uitmaken wat voor huidskleur je hebt, of welke godsdienst of politieke overtuiging. Maar uit bepaalde cijfers blijkt dat dit niet het geval is. Zwarte mensen hebben bijvoorbeeld evenveel kans op de doodstraf als blanken die een moord hebben gepleegd onder zeer zware omstandigheden. Het ras van het slachtoffer maakt ook nog uit bij de veroordeling door de jury. In China wordt sommige mensen die kleine misdrijven hebben begaan ook wel eens de doodstraf gegeven. Dit is dan eigenlijk gedaan vanwege de politieke overtuiging van deze persoon. Hoe staat het met de doodstraf in Nederland?

In de tijd dat Nederland nog een republiek was, stond er op tal van misdrijven de doodstraf. Deze werd ook op vele verschillende manieren uitgevoerd. In 1811 werd door een code afkomstig uit Frankrijk bepaald dat de doodstraf alleen nog maar toegepast mocht worden door middel van de guillotine. In 1813 werd opnieuw besloten over de manier dat de doodstraf zou worden uitgevoerd. Nu besloten ze alleen nog maar het zwaard of de strop te gebruiken. Het zwaard is echter nooit gebruikt om de doodstraf uit te voeren. Tot 1854 is de strop dan ook veelvuldig gebruikt. In 1854 is de doodstraf beperkt en zijn executiemethoden tot een methode teruggebracht, namelijk ophanging met behulp van een valluik. In 1861 vond de laatste executie plaats en in 1871 werd bepaald dat de doodstraf niet meer toegepast mocht worden in tijd van vrede. In 1943 werd in het besluit Buitengewoon Strafrecht besloten dat de doodstraf op een aantal misdaden tijdens de 2e Wereldoorlog nog mocht worden toegepast. In Artikel 26 van dit besluit werd een nieuwe misdaad bepaald die de doodstraf tot gevolg kon hebben, namelijk: “het gedurende de tijd van de oorlog opzettelijk een ander blootstellen aan opsporing, vervolging, vrijheidsberoving of -beperking, enige straf of enige maatregel door of vanwege de vijand, diens helpers of enige ambtenaar, beambte of ander persoon, werkzaam voor het burgerlijk of militair gezag van een vijandelijke mogendheid.” Als iemand dit had gedaan en het had de dood als gevolg gehad dan werd deze persoon de doodstraf opgelegd. Door deze regels werden nog eens 152 doodstraffen opgelegd waarvan er 40 executies daadwerkelijk uitgevoerd werden. Deze executies gingen door middel van het vuurpeleton. In 1952 werd er weer een wet aangenomen die een aantal misdrijven benoemde die begaan konden worden in geval van oorlog en waarop ook de doodstraf stond. Dit waren misdrijven tegen de veiligheid van de staat en misdrijven die de defensie in gevaar konden brengen. Een aantal van deze misdrijven is: militair verraad, spionage, ongerechtvaardigde capitulatie, desertie naar de vijand en militair oproer. Deze doodstraf werd ook uitgevoerd door middel van het vuurpeleton. Deze straf kon niet worden uitgesproken over personen die nog geen 18 jaar waren. Sinds 1983 kan de doodstraf niet meer worden opgelegd en sinds 1991 is de doodstraf in Nederland afgeschaft, zowel voor militair als oorlogsstrafrecht. Wat zijn de argumenten voor en tegen de doodstraf? De argumenten voor de doodstraf · Het is veel goedkoper om de doodstraf toe te passen dan iemand een aantal jaar in de gevangenis te houden. Een executie kan f 20.000,- kosten, maar een jaar in de cel kost 2 ton, dit is 4 miljoen voor 20 jaar. · De familieleden van het slachtoffer of het slachtoffer zelf hebben veel leed moeten doorstaan door de dader, terwijl ze dit niet hebben verkozen. De doodstraf maakt dit iets dragelijker. Het kan ook meteen voorkomen dat mensen het recht in eigen handen gaan nemen en het slachtoffer gaan wreken. · De doodstraf kan werken als een afschrikkend middel. Een crimineel zal nu zich eerder bedenken om een zwaar misdrijf te plegen vanwege de zware straf die erop staat. · Een moordenaar zou niet meer de maatschappij in mogen want hij zou misschien weer kunnen herhalen wat hij al eerder heeft gedaan. · De doodstraf is de zwaarste straf die je kunt geven en de enige vergelding voor een moord, of anders gezegd: oog om oog, tand om tand.

In de tijd dat Nederland nog een republiek was, stond er op tal van misdrijven de doodstraf. Deze werd ook op vele verschillende manieren uitgevoerd. In 1811 werd door een code afkomstig uit Frankrijk bepaald dat de doodstraf alleen nog maar toegepast mocht worden door middel van de guillotine. In 1813 werd opnieuw besloten over de manier dat de doodstraf zou worden uitgevoerd. Nu besloten ze alleen nog maar het zwaard of de strop te gebruiken. Het zwaard is echter nooit gebruikt om de doodstraf uit te voeren. Tot 1854 is de strop dan ook veelvuldig gebruikt. In 1854 is de doodstraf beperkt en zijn executiemethoden tot een methode teruggebracht, namelijk ophanging met behulp van een valluik. In 1861 vond de laatste executie plaats en in 1871 werd bepaald dat de doodstraf niet meer toegepast mocht worden in tijd van vrede. In 1943 werd in het besluit Buitengewoon Strafrecht besloten dat de doodstraf op een aantal misdaden tijdens de 2e Wereldoorlog nog mocht worden toegepast. In Artikel 26 van dit besluit werd een nieuwe misdaad bepaald die de doodstraf tot gevolg kon hebben, namelijk: “het gedurende de tijd van de oorlog opzettelijk een ander blootstellen aan opsporing, vervolging, vrijheidsberoving of -beperking, enige straf of enige maatregel door of vanwege de vijand, diens helpers of enige ambtenaar, beambte of ander persoon, werkzaam voor het burgerlijk of militair gezag van een vijandelijke mogendheid.” Als iemand dit had gedaan en het had de dood als gevolg gehad dan werd deze persoon de doodstraf opgelegd. Door deze regels werden nog eens 152 doodstraffen opgelegd waarvan er 40 executies daadwerkelijk uitgevoerd werden. Deze executies gingen door middel van het vuurpeleton. In 1952 werd er weer een wet aangenomen die een aantal misdrijven benoemde die begaan konden worden in geval van oorlog en waarop ook de doodstraf stond. Dit waren misdrijven tegen de veiligheid van de staat en misdrijven die de defensie in gevaar konden brengen. Een aantal van deze misdrijven is: militair verraad, spionage, ongerechtvaardigde capitulatie, desertie naar de vijand en militair oproer. Deze doodstraf werd ook uitgevoerd door middel van het vuurpeleton. Deze straf kon niet worden uitgesproken over personen die nog geen 18 jaar waren. Sinds 1983 kan de doodstraf niet meer worden opgelegd en sinds 1991 is de doodstraf in Nederland afgeschaft, zowel voor militair als oorlogsstrafrecht. Wat zijn de argumenten voor en tegen de doodstraf? De argumenten voor de doodstraf · Het is veel goedkoper om de doodstraf toe te passen dan iemand een aantal jaar in de gevangenis te houden. Een executie kan f 20.000,- kosten, maar een jaar in de cel kost 2 ton, dit is 4 miljoen voor 20 jaar. · De familieleden van het slachtoffer of het slachtoffer zelf hebben veel leed moeten doorstaan door de dader, terwijl ze dit niet hebben verkozen. De doodstraf maakt dit iets dragelijker. Het kan ook meteen voorkomen dat mensen het recht in eigen handen gaan nemen en het slachtoffer gaan wreken. · De doodstraf kan werken als een afschrikkend middel. Een crimineel zal nu zich eerder bedenken om een zwaar misdrijf te plegen vanwege de zware straf die erop staat. · Een moordenaar zou niet meer de maatschappij in mogen want hij zou misschien weer kunnen herhalen wat hij al eerder heeft gedaan. · De doodstraf is de zwaarste straf die je kunt geven en de enige vergelding voor een moord, of anders gezegd: oog om oog, tand om tand.

Tegenargumenten · Straffen zijn gemaakt om te kunnen corrigeren, niet om een slachtoffer te kunnen wreken. Je laat iemand weten dat hij iets fout heeft gedaan en maakt hem duidelijk dat dit niet meer mag gebeuren. Vervolgens geef je hem de kans om zijn leven te beteren · Er is nooit wetenschappelijk bewijs gevonden dat de doodstraf een afschrikwekkende werking heeft. Er is zelfs ontdekt dat na een executie het aantal moorden stijgt en dat er in staten met de doodstraf soms zelfs meer moorden voorkomen. Ook met de doodstraf worden er in Amerika gemiddeld nog steeds de meeste moorden gepleegd. Jaarlijks vallen er 22.000 doden door moord.,Hiervan wordt in 3000 gevallen de doodstraf geëist. Bij 250 van deze zaken luidt ook het vonnis de doodstraf. Daarvan worden er tenslotte nog maar 22 daadwerkelijk uitgevoerd. Vaak weten de moordenaars ook niet wat ze doen als ze een moord plegen, waardoor ze niet eens denken aan de doodstraf. Als een moordenaar wel door heeft dat hem toch de doodstraf staat te wachten, zal hij ook eerder doorgaan met moorden omdat hij dan toch niets meer te verliezen heeft · Het is wetenschappelijk bewezen dat moordenaars het minste van alle criminelen in herhaling vervallen als ze terug komen in de maatschappij. Tussen 1900 en 1976 zijn 2646 moordenaars vrijgelaten.Hiervan hebben er 16 weer een moord gepleegd, dus 0,6 % van alle moordenaars viel in herhaling. · De doodstraf in onomkeerbaar. Dus als iemand verkeerd berecht zou worden, wat nog wel eens kan gebeuren, dan zou hij gedood worden voor iets wat hij niet heeft gedaan en kan dan nooit meer terugkeren in de maatschappij. Sinds 1973 zijn er al 78 mensen ter dood veroordeeld en alsnog vrijgelaten. Dan ligt het voor de hand dat er al veel onschuldige mensen geëxecuteerd zijn. · De doodstraf is niet objectief. Mensen kunnen alleen al vanwege hun geloof, ras of politieke overtuiging de doodstraf krijgen. Dus kunnen mensen de doodstraf misbruiken om “tegenstanders” van hen uit de weg te ruimen. · Ook kunnen mensen tijdens hun gevangenschap tot inkeer komen. Een paar jaar geleden was Carla Tucker in het nieuws. Deze vrouw had drie mensen met een bijl vermoord en had daarvoor de doodstraf gekregen. Tijdens haar verblijf in de gevangenis had zij haar leven veranderd. Ze was een heel ander mens geworden en zelfs een voorbeeld voor de andere gevangenen. · De doodstraf is verboden volgens de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. In artikel 5 en 6 van deze verklaring staat: ‘eenieder heeft recht op leven, en niemand mag aan folteringen of onterende behandelingen worden onderworpen’. De doodstraf is dus iets wat precies het tegenovergestelde is van deze verklaring. Ten eerste ontneemt de doodstraf je het recht op leven. Ten tweede is de doodstraf pijnlijk. Ook de dodelijke injecties en elektrocutie zijn pijnlijk al zeggen sommigen van niet. Het is dus een mens onterende behandeling. Waarom heeft iemand ooit de moeite genomen om deze Verklaring te schrijven, als men zich er niet aan houdt? · De regering doet dingen die zijzelf in een wet heeft verboden voor de burgers, namelijk dat mensen elkaar niet mogen vermoorden. De regering moet juist als voorbeeld dienen bij de naleving van wetgeving. · Door de doodstraf verhardt de maatschappij. Want als er executies plaatsvinden zal het de maatschappij op den duur koud gaan laten wat er met haar mensen gebeurt. Dit is iets wat we niet bepaald kunnen gebruiken. · Minderjarigen kunnen ook de doodstraf krijgen. Alleen mag bij minderjarigen de doodstraf niet voltrokken worden. Ze moeten dus eerst in de gevangenis zitten tot ze meerderjarig zijn. Op dit moment wachten er ongeveer 70 minderjarigen op de doodstraf. Antwoord op de hoofdvraag Uit het feit dat in de meeste landen de doodstraf is afgeschaft, blijkt dat de meeste mensen tegen de doodstraf zijn. De doodstraf was vroeger een van de normaalste straffen die je kon krijgen, maar tegenwoordig denken de mensen heel anders over de mensenrechten, daarom denken ik ook dat de doodstraf in de meeste landen al is afgeschaft. Tegenwoordig zijn er genoeg andere mogelijkheden om criminelen te straffen voor hun misdaden, zoals celstraf (hiervan leren ze tenminste iets). In de landen die nog steeds gebruik maken van de doodstraf, rijzen er ook steeds meer stemmen tegen de doodstraf. Ook de Europese unie en andere verbonden verzetten zich tegen het gebruik van de doodstraf. Een goed voorbeeld hiervan is Turkije. Dit land wordt niet tot de Europese unie toegelaten totdat het de doodstraf heeft afgeschaft. Deze tegenstand tegen de doodstraf zal er voor zorgen dat de doodstraf ook in de landen waar de doodstraf nog steeds wordt toegepast, zal verdwijnen.

Dus mijn antwoord op de vraag “Moet de doodstraf opnieuw ingevoerd worden in Nederland” is: Nee, want de doodstraf is een onmenselijke straf. Hij is in strijd met de meeste regels en een celstraf zou veel beter zijn.

Bronnen - http://www.agitator.com/dp/ - http://home.residentie.net/~doodstraf/ - http://museumofdeath.com/ - Encarta - Meerdere Encyclopedieën