Abortus of adoptie?

In dit werkstuk verdiepen wij ons in de keuze tussen adoptie en abortus. Waarom wij voor dit onderwerp gekozen hebben, is niet echt ergens vandaan te halen. We zochten een onderwerp, en keken in het register achterin het hoofdboek voor toegestane onderwerpen. Daar vonden we abortus en adoptie als twee aparte onderwerpen. Maar omdat wij met zijn drieën zijn en een onderwerp dan te weinig geeft om over te vertellen voor drie personen, kwamen we met het idee, dat we beide onderwerpen wel konden gebruiken in de stelling: Je bent ongewenst zwanger, en wilt het kind niet houden, wat doe je? Voordat je tot de keuze (die in ons werkstuk centraal staat) komt, moet je eerst ongewenst (en/of onverwachts) zwanger geraakt zijn. Dat kan bijvoorbeeld door verkrachting of door het feit dat je onveilige seks hebt gehad (maar ook omdat bijvoorbeeld het condoom gescheurd is of iets dergelijks). Bij deze verschillende gebeurtenissen waardoor je ongewenst/onverwachts zwanger bent geraakt, spelen verschillende factoren telkens een andere (of grotere) rol. Ook zijn er verschillende optieken van waaruit je deze situatie kan bekijken, dit kan bijvoorbeeld te maken hebben met je geloof. In dit werkstuk onderzoeken wij deze verschillende factoren en verdiepen wij ons in de behandelingen en gebeurtenissen die zich afspelen bij abortus en adoptie. Wij hopen dat het lezen van dit werkstuk eventueel zelfs mensen kan helpen die in deze situatie terecht zijn gekomen hun beslissing te maken. Wat zou jij doen als je ongewenst zwanger zou worden en je wilt het kindje niet houden. Zou je het dan weg laten halen (abortus plegen) of zou je het ter adoptie stellen? Dit is natuurlijk een heel moeilijke keuze, die je vanuit verschillende invalshoeken moet benaderen. Je moet natuurlijk ook de voor- en nadelen bekijken, en niet alleen die voor jezelf, maar ook de voor- en nadelen voor het kind! Wij zullen in het kort uitleggen wat abortus en adoptie is en wat er nou precies gebeurt. Abortus: In Nederland worden per jaar ongeveer 18000 zwangerschappen afgebroken door middel van abortus. De behandeling kan naar wens plaats vinden in het ziekenhuis of in een abortuskliniek. De meeste behandelingen vinden plaats in een kliniek. Het merendeel van deze vrouwen (zo’n 80%) is op het moment van de abortus minder dan 8 weken zwanger. 17,5% is tussen de 8 en 13 weken zwanger en 2,5% is meer dan 13 weken zwanger. Als men langer dan 22 weken zwanger is wordt er geen abortus meer gepleegd.
De behandeling Op de dag van de behandeling verricht de arts allereerst een vooronderzoek. Hij onderzoekt de vrouw en stelt vast hoe lang zij al zwanger is. Ook wordt naar de medische voorgeschiedenis gevraagd. Naar aanleiding hiervan gaat de arts na of er medische bezwaren kleven aan de (poliklinische) ingreep. Vooronderzoek Voordat de abortus wordt verricht, is er eerst een gesprek met de medewerkers van de kliniek. Dit gesprek gaat over het besluit van voorbehoedsmiddelen na de ingreep. Ook wordt er een echo onderzoek gedaan waarbij de ligging van de baarmoeder en de duur van de zwangerschap wordt bepaald. Bedenktijd Een vrouw die abortus wil laten verrichten, moet vijf dagen bedenktijd in acht nemen. Als de abortus binnen 16 dagen na het uitblijven de menstruatie wordt verricht, dan is de bedenktijd niet nodig. Het gaat dan namelijk niet om een abortus, maar om een overtijdbehandeling. Leeftijd Wie jonger is dan 16 jaar moet toestemming van haar ouders hebben om een abortus te laten plegen. Ze kan hierbij hulp krijgen van de rutgers stichting, de FIOM of van één van de abortusklinieken. Methoden In Nederland worden voornamelijk 3 methoden gebruikt om een abortus uit te voeren. Welke manier gekozen wordt hangt af van de zwangerschapduur. 1) Zuigcurettage: dit is de meest gebruikte methode. Een andere naam voor zuigcurettage is vacuümaspiratie. De vrouw blijft voor deze behandeling ongeveer 3 uur in de kliniek. Deze techniek wordt gebruikt tot ongeveer 11 weken na de bevruchting. Bij deze behandeling worden eerst de vagina en baarmoedermond ontsmet. Met dilatatoren (staafjes van verschillende dikte) wordt de baarmoeder opgerekt. Als je opening groot genoeg is wordt er een slangetje naar binnen gebracht. De zuigbuis wordt aan een vacuümpomp bevestigd. Eerst wordt het vruchtwater afgezogen (aspireren). Daarna volgen het vruchtzakje, het embryo inclusief de vliezen uit de baarmoeder. Als alles aanwezig is (vruchtzak, embryo, navelblaasje e.d.) dan kan de vrouw naar de rustkamer, waar ze ongeveer geobserveerd wordt. De nacontrole vindt ongeveer 2 á 3 weken na de behandeling plaats. Er wordt dan gesproken over zowel lichamelijke als psychische aspecten. Om te zorgen dat de vrouw op een later moment eventueel nog wel zwanger kan worden, wordt zij gecontroleerd op infecties. Ook zal men het onderwerp anticonceptie ten sprake komen. 2) Finks: wanneer de foetus ouder is dan 11 weken, wordt hij/zij met een speciale tang in kleine delen naar buiten gebracht. In deze fase is het kraakbeen van o.a. heet hoofdje gehard tot bot en kan zuigcurettage niet meer worden toegepast. De baarmoeder wordt gecontroleerd om te zorgen dat er geen deeltjes van de foetus achterblijven. Is dit wel het geval, dan is er een kans op infectie. Ook bij deze werkwijze wordt er gecontroleerd door de arts of het compleet is. Deze ingreep vindt plaats onder narcose en wordt tot de zestiende week gebruikt. 3) Postaglandine: De postaglandinebehandeling vindt tussen de 18 en 22 weken na de bevruchting plaats. Door de toediening van het hormoon prostaglandine komen de weeën opgang en wordt het kind uitgestoten, net als bij een bevalling na negen maanden. Ook deze ingreep vindt in een kliniek plaats. Over het algemeen wordt de vrouw 24 uur opgenomen in de kliniek. Vlak voor de vrucht uitdrijving wordt de vrouw onder narcose gebracht. In Nederland wordt de zoutpunctie nauwelijks gebruikt. Dit is een injectie met keukenzout. Ook het toepassen van een keizersnee gebeurt hier zelden. Alleen als het kind misvormd of ernstig gehandicapt is gebeurt dit. Nadat het kind levend is geboren laat men het kind sterven of helpt men het sterven. De meeste abortusingrepen in klinieken en ziekenhuizen gebeuren medisch verantwoord, zodat de lichamelijke complicaties minimaal zijn. Na de behandeling krijgt de vrouw meestal de gelegenheid om een half uur uit te rusten, daarna vindt een ontslaggesprek plaats. In dit gesprek krijgt de vrouw advies over de leefwijze gedurende de eerstkomende tijd en informatie over de mogelijke verschijnselen na deze ingreep. Na twee of drie weken vindt een nacontrole plaats in de kliniek, in het ziekenhuis of eventueel door de huisarts. Wat zijn de risico's van een abortus ? De kans op complicaties na een abortus is veel kleiner dan na een normale bevalling. Al hoewel overal zorgvuldig en zo steriel mogelijk wordt gewerkt is infectie het grootste risico. Om dat te voorkomen krijg je in de abortusklinieken antibiotica (of een recept daarvoor) mee. Ook bestaat, voornamelijk na een late abortus, het risico van langdurig bloedverlies of heftig navloeien. Dit treedt meestal op als er weefsel na de ingreep in de baarmoeder is achtergebleven. Als dat weefsel niet vanzelf wordt uitgestoten, moet er een nabehandeling worden gedaan om het er alsnog uit te zuigen. Ook in aansluiting aan de abortuspil behandeling bestaat kans op bloedverlies, Deze kans is zelfs aanzienlijk groter dan na een zuigcurettage. In zeer zeldzame gevallen kan bij de behandeling de baarmoeder worden beschadigd. Over het algemeen kan dat - na overplaatsing - in een ziekenhuis worden hersteld. Als de zwangerschap erg jong is (nog maar een paar dagen "over tijd") dan is het risico groter dat bij de behandeling het nog heel kleine vruchtzakje wordt gemist. Zo'n heel vroege abortus wordt ook wel een "Overtijdbehandeling" genoemd. Het is niet zo dat een overtijdbehandeling minder pijnlijk is dan een gewone abortus. Sommige artsen raden daarom aan om niet in zo'n heel vroeg stadium te komen. Ook kan je, als het nog geen drie dagen geleden is dat je bijvoorbeeld onveilige seks hebt gehad, een morning after pil aanvragen bij de dokter. Adoptie Wat is adoptie eigenlijk precies? Adoptie is letterlijk het aannemen van een kind. Wie een kind adopteert neemt de opvoeding en de dagelijkse zorg op zich voor een kind dat geboren is uit andere ouders. Het belangrijkste kenmerk van adoptie is echter dat de familieband met de biologische ouders door de adoptie verbroken wordt. Een adoptiekind is dus na het door de rechter uitspreken van de adoptie het kind van zijn adoptieouders. Er ontstaat een nieuwe, wettelijk geldende familieband, met alle rechten en plichten die daarbij horen. In de Internationale Verklaring van de Rechten van het Kind is vastgelegd dat ieder kind recht heeft om op te groeien in een gezin. Adoptie kan een mogelijkheid zijn om een kind dat niet bij zijn biologische ouders op kan groeien toch een gezin te bieden. Pas als duidelijk is dat een kind niet door naaste familieleden kan worden opgevangen en er ook in het land van herkomst geen geschikt pleeg- of adoptiegezin is, komt adoptie naar het buitenland als mogelijkheid in aanmerking. Niet alleen het verbreken van het contact met de biologische ouders heeft grote gevolgen. Een kind uit zijn vertrouwde omgeving - en bij interlandelijke adoptie zelfs uit zijn land en cultuur – weghalen is ook bepalend voor de rest van zijn leven.
Waarom adopteren mensen kinderen? Mensen die kinderen willen adopteren hebben een grote kinderwens en verschillen hierin niet van ouders met biologisch eigen kinderen. Meestal gaat men over adoptie denken als blijkt dat er geen biologisch eigen kinderen zullen of kunnen komen. De meeste adoptieouders zijn ongewenst kinderloos (± 80 %) .Ongeveer 10% is secundair ongewenst kinderloos. Van secundaire kinderloosheid is sprake als er al een biologisch eigen kind in het gezin aanwezig is, maar een volgende zwangerschap om uiteenlopende redenen niet mogelijk of verantwoord is. Tien procent van de adoptieouders heeft al biologisch eigen kinderen. Ideële motieven, zoals bezorgdheid voor overbevolking, bewogenheid met kinderen in moeilijke of slechte leefomstandigheden zijn overwegingen het gezin verder uit te breiden met een adoptiekind. Voor mensen met twee of meer biologisch eigen kinderen zijn de mogelijkheden om te adopteren beperkt. Een aantal landen waar kinderen vandaan komen, stelt als voorwaarde dat men gehuwd en ongewenst kinderloos moet zijn dan wel slechts één kind mag hebben. Bij ethische optiek behoren de mensen goed te handelen. Dit moet je niet te letterlijk lezen. Goed in de zin van menswaardig. Dit hangt weer af van de ethische visie die je aanhangt. Behoren; je moet het goede doen. Welke waardering is opgeslagen in de werkelijkheid zoals wij deze zien. Deze hangt samen met de opvattingen die je hebt over wat belangrijk is en wat je na wilt streven. Met handelen moet je het goede ook in praktijk brengen. Wij zullen nu het ethische dilemma benaderen vanuit de volgende optieken – ook wel invalshoeken: economisch, juridisch, historisch, sociaal en biologisch. Economisch: omdat abortus wordt vergoed door de verzekering, zijn mensen sneller geneigd om tot abortus over te gaan. Het kost ze geen geld, ze zijn er snel van af en ze hoeven verder geen moeilijke beslissingen te maken. Als je je kindje ter adoptie wilt stellen, moet je je eerst inschrijven bij een adoptiebureau. Dan moet je allemaal gegevens invullen, wat weer tijd kost en tegenwoordig is tijd geld dus kiezen de mensen dan sneller voor abortus. Ook moet je geld betalen voor een adoptiebureau. Juridisch: Als je je kindje ter adoptie stelt, moet je veel gegevens over jezelf en je familie invullen. Het adoptiebureau moet natuurlijk wel weten of er erfelijke afwijkingen zitten in de familie etc. Sinds op 1 mei 1981 in Staatsblad 257 de "Wet Afbreking Zwangerschap" aangenomen is, is abortus, nadat het in werking trad op 1 november 1984, toegestaan als die gedaan wordt door een arts in een kliniek of ziekenhuis in het bezit van een speciale vergunning van de Minister van Volksgezondheid. Tussen het eerste gesprek dat je met een arts over je ongewenste zwangerschap hebt gehad en de behandeling zelf, moeten 5 dagen liggen. (Dit noemt men ook wel de wettelijke bedenktijd.) Als je minderjarig bent, dus nog geen 18 jaar, had je vroeger de handtekening nodig van tenminste één van je ouders, of wettelijke vertegenwoordiger(s). In een nieuwe wet (genaamd de W.G.B.O) staat dat ook 16-jarigen een behandelovereenkomst kunnen sluiten. Je hebt wel een verwijsbriefje van de huisarts nodig in dit geval. Als je niet wilt dat de huisarts er met anderen over praat moet je dat duidelijk aangeven. De huisarts is dan verplicht zich te houden aan zijn beroepsgeheim, en mag het aan niemand vertellen, zelfs niet je ouders. Historisch: Een echt historische optiek zit hier niet echt aan vast maar vroeger viel er niets te kiezen. Als je ongewenst zwanger was moest je het kindje gewoon ter wereld brengen en nu kun je kiezen. Sociaal: Je haalt het kind weg bij de biologische ouders, dat kan later voor problemen zorgen. Het kind kan zijn biologische ouders gaan zoeken. Ook kan je later natuurlijk spijt krijgen dat je abortus hebt gepleegd of dat je het kind ter adoptie hebt gesteld. Het kind groeit op in een heel andere sociale omgeving als de moeder; dit kan ook voor problemen zorgen als het kind en de biologische moeder weer contact krijgen. Ook is er soms een probleem met het onderbrengen van de kinderen, want het kan zijn dat er geen adoptie (althans geen geschikte) ouders zijn te vinden voor het kind. Vaak wordt het dan naar een weeshuis of iets dergelijks gebracht, wat natuurlijk geen goede invloed heeft op het kind. Ook denkt het kind vaak dat de moeder het kind niet wilde hebben, en dat het daarom afgestaan werd. Ze weten dus vaak niet dat er ook andere factoren een rol hebben gespeeld voor de moeder om het kind af te staan ter adoptie. En soms komt het zelfs voor dat het kind niet eens verteld wordt dat het geadopteerd is, of op zo’n late leeftijd dat bijvoorbeeld de moeder al overleden is. Er wordt vaak geen contact gehouden met de biologische moeder. Bij abortus kan de moeder erg veel spijt krijgen van haar actie. Bij abortus kan ze haar kindje na zoveel jaar misschien nog opsporen maar nu kan dit natuurlijk niet. Biologisch: Wanneer je abortus laat plegen, kan dat op twee verschillende plekken, in een ziekenhuis of in een abortuskliniek (een voorbeeld hiervan is de Rutger Stichting, deze stichting geeft ook veel informatie vrij over bijkomende zaken van abortus (en/of adoptie). Het verschil is dat je voor een abortus in het ziekenhuis, een afspraak moet maken bij je huisarts. Vaak willen meisjes/vrouwen dat niet omdat dan de huisarts er van af weet. Maar vaak houden deze personen geen rekening met het feit dat de arts geheimhoudingsplicht heeft en de ouders of omstanders niet mag inlichten. Behandelingen voor abortus vinden dan ook het meeste plaats in een kliniek. Na 20 weken zwangerschap wordt er geen abortus meer uitgevoerd. Op beide plekken wordt de behandeling door een arts uitgevoerd, gedurende enkele minuten. In het algemeen voelen de vrouwen die een abortus ondergaan er vrij weinig van, en hebben ze geen pijn. Wat vaak ook een misverstand is, is dat vrouwen die abortus hebben laten plegen, niet in staat zijn daarna nog kinderen te krijgen. Dat is wel het geval, een vrouw is kan daarna gewoon nog kinderen krijgen. In een kliniek worden de kosten vergoed door de AWBZ (de Algemene Wet voor Bijzondere Ziektekosten) een abortusbehandeling in het ziekenhuis wordt vergoed door het ziekenfonds of een particuliere ziektekostenverzekering. Bij waarden gaat het om principes: van uit welke principes leef je, wat motiveert mensen tot hun gedrag en handelen? Bijv.: iemand doet veel aan sport omdat hij gezondheid een belangrijke waarde vindt. Waarden hebben niet alleen een verstandelijke maar ook een emotionele kant. Waarden zijn voorstellingen over wat uiteindelijk goed is en wat men wil nastreven. Goed is in dit geval weer menswaardig. Waarden zijn dus principes over wat een menswaardig leven is. Is het dan menswaardig om abortus te plegen? Je ontneemt wel een kind het leven! En is het menswaardig om een kind in een ander gezin, een andere leefomgeving te plaatsen? En natuurlijk ook hoe het jou leven zal veranderen. Er is veel met je lichaam gebeurd en ook psychisch verander je veel. Je hebt toch een band met je kind gekregen. Economisch: Iemand pleegt abortus omdat diegene geen geld heeft om de opvoeding van het kind te betalen (dat gebeurt meestal met jonge(re) en alleenstaande moeders). Is het eerlijk om geld te ontvangen voor het af staan van je baby? En waarom moeten de adoptieouders betalen, zij zijn juist zo vrij dat kind op te voeden, en dat kost ook een hoop geld. Juridisch: Kunnen mensen vrouwen verbieden abortus te plegen, en waarom is het eigenlijk in de wet toegestaan? Je kan abortus ook zien als moord op een ongeboren kind, mag je dat zomaar toestaan? Wat geeft jou het recht om over het leven van iemand (die zelf nog niets kan inbrengen) te beslissen? Bij verkrachting bijvoorbeeld is dit een ander verhaal, dan speelt het feit dat iemand verkracht is ook een grote rol, dus dat diegene er zelf ook vrij weinig aan kan doen dat zij zwanger is geraakt. Maar wanneer je onveilig vrijt, is het je eigen verantwoordelijkheid. Waarom is het toegestaan kinderen uit hun omgeving te halen en ergens anders te plaatsen. Vanuit het buitenland waar het kind anders geen toekomst zou hebben is dit wel een goed punt. Zou een moeder die haar kind ter adoptie stelt het kind ook geen toekomst kunnen geven? Historisch: Vroeger waren de kinderen handig in het huishouden. Ook gebeurde het vaak dat mensen niet wisten dat ze zwanger waren totdat ze dikker werden en geen menstruatie meer kregen (er waren nog geen zwangerschapstesten etc.). De mensen hadden als enig probleem dat het kind geld kostte wat betreft eten en kleren etc. Verder kwamen zij goed van pas om te helpen in het huishouden of (meestal de jongens) op het platteland. Zo verdienden de mensen meer geld, en waren de kosten voor de kinderen zelf, geen probleem meer. De enige andere optie voor de mensen vroeger was, om het kindje ten vondeling te leggen. Ze moesten dan maar hopen dat een rijk persoon het kindje zou vinden, en dan nog mee zou nemen. Wat wel een nadeel daarvan was, was dat de biologische ouders bijna nooit meer contact onderhielden met dat kind. En het kind wist dus ook niet beter als dat zijn adoptiefouders, zijn echte ouders waren. Sociaal: Hoe zal het het kind vergaan in de nieuwe levensomgeving, hoe zal er tegen jou aangekeken worden als je abortus hebt gepleegd, hoe zal je tegen het leven aankijken hierna? Hoe zullen de mensen tegen het kind aankijken dat in het adoptiegezin is geplaatst? Hoe reageert de omgeving op dat kind? Al deze vragen spelen een rol bij de beslissing van de moeder. Een ander punt dat waarschijnlijk ook meespeelt al is het heel erg egoïstisch is dat ze het kindje ter adoptie stellen omdat als ze er dan spijt van krijgen ze het kindje nog kunnen opzoeken. Als er abortus is gepleegd kan dit natuurlijk niet meer. Biologisch: Het vernietigen van een foetus is biologisch niet verantwoord. Wat doe je met de ‘resten’ na de behandeling? Gewoon bij het afval gooien en op een grote hoop vernietigen? Natuurlijk heeft het weghalen van een foetus enorme gevolgen voor het lichaam. Voor een adoptiekind kan het later een rol gaan spelen dat hij niet weet (of mag weten) waar hij vandaag komt. Al zijn deze regels verandert waardoor het moeilijker wordt voor de adoptieouders om dat te verbergen. Nadat je besloten hebt dat je het kind niet wilt houden, heb je twee keuzes; adoptie of abortus. Beide keuzes brengen een hoop teweeg en hebben allebei hun voordelen en hun nadelen. Er zijn verschillende gebeurtenissen waardoor je in deze situatie terecht kunt komen, en daardoor bestaan er ook verschillende standpunten en optieken. Iedereen heeft zo ook zijn eigen waarden, en dus beslist iedereen zoals hij of zij denkt dat het beste is, daarbij wordt niet alleen gedacht aan zichzelf, maar ook aan de eventuele toekomst van het kind en de factoren die een rol spelen bij het kiezen. Vaak is het bij abortus belangrijk te bedenken wat er met je gebeurt na de behandeling, je kan dit onder andere vragen aan mensen die dit al beleefd hebben. Bij adoptie moet je aan de mogelijkheid denken dat het kindje je later zal gaan zoeken. Ook moet je het kindje gewoon baren en dan zal je het weg moeten geven. Ben je hier wel tegen bestand? Wie hebben met het probleem te maken en wat zijn de voor- en nadelen voor de betrokkenen? Bij abortus: · De moeder (en vader) van het (nog ongeboren) kind · De huisarts (in sommige gevallen niet) · De artsen die de behandeling uitvoeren
Bij adoptie: · De adoptieouders · De biologische ouders · Het kind · Het adoptiebureau
De waarden en normen samen vormen het moraal. Het moraal is het geheel van feitelijk aanwezige waarden en normen bij een individu. Moreel aanspraak baar is dus de moeder. Zij neemt de beslissing of ze abortus wil plegen of dat ze haar kindje ter adoptie stelt. Indirect aanspraakbaar is de verzekering want bij abortus vergoeden ze alles en de moeder zelf heeft dus geen kosten. Hierdoor is snel de beslissing gemaakt het weg te laten halen. Degene die de abortus uitvoert vinden we ook wel indirect aansprakelijk omdat diegene de behandeling doet. Aan de andere kant vinden we het ook wel goed dat ze er zijn want als jij verkracht bent en daardoor ben je zwanger geraakt wil je dat kindje vaak niet. Bij adoptie zijn ook de adoptiebureaus indirect aansprakelijk. Aan de ene kant kan adoptie in goede banen worden geleid, maar het is wel heel erg makkelijk om zo met mensen in aanraking te komen die jou kindje wel willen hebben. Ook is het raar dat er een geldbedrag wordt gegeven aan de moeder omdat ze haar kindje ter adoptie stelt. Als je geldzorgen hebt en daarom het kindje niet kan verzorgen zal je eerder kiezen voor adoptie omdat ke hier geld voor krijgt.