Slavernij in Amerika

Inleiding We moesten naar aanleiding van de film Spartacus een verslag over slavernij maken. Wij hebben ervoor gekozen om dit verslag te maken over de slavernij in de VS. Dit lijkt ons een goed onderwerp omdat we er nog lang niet alles over weten en het toch van groot belang is geweest. Het is ook een van de onderwerpen die nog vrij recentelijk is vergeleken met de andere onderwerpen. We willen dit verslag maken met behulp van een hoofdvraag en 4 deelvragen. De hoofdvraag die wij op het eind van het verslag zullen beantwoorden is: * Hoe is de slavernij in Amerika verlopen? Deze vraag willen wij met behulp van 4 deelvragen beantwoorden, deze zijn: * Wat is slavernij? * Hoe kwamen de slaven in Amerika? * Hoe verliep het leven van een Amerikaanse slaaf? * Hoe is de slavernij afgeschaft? Wat is slavernij? Slaven zijn mensen die in het bezit zijn van een ander. Al sinds de prehistorie bestaat er slavernij, maar de echte slavernij begon pas vanaf de tijd van de oude beschavingen. Toen begon men slaven te behandelen als dingen. Je kon ze kopen, verkopen, geven en ook krijgen als een cadeau. Er waren veel verschillende manieren om slaaf te worden. Je kon slaaf worden door gevangen te worden na een strijd. Of je kon slaaf worden door een misdaad te begaan of door je schulden niet op tijd te betalen, maar je kon ook gewoon door je familie verkocht worden. Slaven moesten werken voor hun eigenaar en mochten niet weigeren het werk te doen. Slaven werden niet altijd goed behandeld. Soms werden slaven redelijk behandeld. Slaven bezaten weinig. Meestal hadden ze alleen kleren en als ze geld kregen, geld. Zij hadden weinig rechten en zij mochten gestraft worden door de eigenaar.
Hoe kwamen de slaven in Amerika? In de 15e eeuw gingen de eerste Europeanen naar Afrika om slaven te halen. Ze overvielen dorpjes en namen alle bewoners mee. Afrikaanse vorsten wilden niets weten van slavenhandel. Daarom zetten de Europeanen een handelscontract op zodat ze zelf de slaven niet hoefden te vangen. In ruil voor wapens, alcohol en verschillende metalen kregen ze slaven. De vorsten voelden er wel wat voor, en verzonnen een paar misdaden die bestraft konden worden met slavernij. Het was heel moeilijk om je aan die wetten te houden. Verder lieten sommige vorsten dorpjes overvallen van andere landen. Zo kregen de vorsten oorlog met elkaar en werden er nog meer slaven gemaakt voor de Europeanen. Nadat de vorst slaven had gemaakt werden de slaven naar de kust gebracht om daar in de forten en gevangenissen van de Europeanen te wachten tot er een schip kwam om hen naar Amerika te brengen. Tijdens de tocht vanuit het binnenland naar de kust van West-Afrika gingen al veel slaven dood. Zij werden eerst gebrandmerkt voor zij aan boord gingen. De slaven werden opgesloten in ruimten van minder dan een meter hoog en een halve meter breed. De schippers kregen geld voor elke slaaf, dus brachten sommige schippers extra etages aan om meer slaven te kunnen bergen. De vrouwen en kinderen werden niet geboeid, maar ze werden wel net zo slecht behandeld als de mannen. Als het goed weer was, mochten de slaven in kleine groepjes bovendeks komen. Die slaven probeerden dan soms te ontsnappen. Meestal lukte ze dat niet, maar als het wel lukte, kwamen ze alsnog niet in Afrika terecht. Er is ook wel eens geprobeerd het schip over te nemen, wat vaak ook niet lukte. Sommigen probeerden de hongerstaking, maar dan gebruikten de bemanningsleden de mondschroef om een mond open te houden. Als er een slaaf ziek werd, werd hij zomaar over boord gegooid. In Amerika verkochten de schippers de slaven en van dat geld kochten zij katoen, suiker, koffie en cacao. Daarna gingen ze terug naar West-Europa om hun goederen te verkopen. Kooplui werden steenrijk door deze handel. Deze handel heet “driehoekshandel”, omdat je een driehoek krijgt als je op een kaart de wegen tekent die de slavenhandelaren aflegden. Hoe was het leven van een Amerikaanse slaaf? De meeste Afrikaanse slaven die naar Amerika werden gebracht, kwamen uiteindelijk te werken op boerderijen en plantages. De slaven die pas waren aangekomen, moesten worden voorbereid op het zware veldwerk. Boeren en plantage eigenaren gaven hen eerst vrij eenvoudige klusjes. Dit proces stond bekend als ‘gewenning’. In het Noorden van Amerika was het merendeel van de boerderijen klein. Daar hadden ze dus maar drie tot vier slaven nodig. Het was hierbij niet ongebruikelijk dat blanke meesters samen met hun slaven het land bewerkten. In de staten van het Hoge Zuiden, waar tabak en tarwe werden verbouwd, waren de meeste boerderijen niet veel groter dan in het Noorden. In het Diepe Zuiden werden enorme rijstplantages bewerkt door slaven. Rond 1720 waren in South Carolina tweemaal zo veel slaven als blanke inwoners. De rijstboeren werkten met een ‘takensysteem’, waarbij slaven elke dag een bepaald karwei moesten uitvoeren. Ze mochten pas stoppen met werken als ze hun taak hadden volbracht. Meesters brachten zelden een bezoek aan hun velden en lieten slavendrijvers toezicht houden op het werk van de slaven. Hoewel de meeste slaven landarbeider waren, werkten velen ook als huisbediende of vakman op de plantages en in de steden. Op alle plantages werkten vrouwelijke slaven als gewone dienstbode; ze maakten schoon, poetsten en deden de was. Mannelijke slaven konden buiten het veld een grotere verscheidenheid aan baantjes op zich nemen dan de vrouwen. En hoe groter de plantages, hoe meer mogelijkheden hun werd geboden. Schilder, timmerman, stalknecht, smid en schoenmaker waren enkele van de mogelijke beroepen. Sommige slaven combineerden een aantal van deze taken. Het arbeidersleven van slaven stond in het teken van de eisen van hun eigenaren. Maar in hun vrije tijd deden de meeste hun best om een gezinsleven op te bouwen, zodat ze de ongemakken van hun dagelijkse bestaan beter konden dragen. In Noord-Amerika moesten slaven meestal toestemming vragen aan hun meester om te mogen trouwen. Plantage eigenaars gaven dit meestal niet, aangezien dit betekende dat de mannelijke slaven hun weinige vrije tijd doorbrachten met het bezoeken van hun vrouw en familieleden. Zo lang het goedkoop en gemakkelijk was om slaven uit Afrika te importeren, wilden de eigenaren niet dat slaven trouwden en kinderen kregen. Op de plantages konden ze namelijk geen jonge kinderen gebruiken. Bovendien stierven enorm veel kinderen van slaven binnen enkele weken na de geboorte door ziekte of gebrek aan voedsel. Aan het eind van de 18e eeuw werden de eigenaren echter bang dat de aanvoer van slaven uit Afrika bijna ten einde liep. Ze begonnen mannen daarom aan te moedigen om op hun eigen plantage te trouwen en de volgende generatie slaven te verwekken. Slavengezinnen werden niet officieel erkend door de wet. Niettemin leverden slaven een haast hopeloze strijd om de familieband te bewaren. De meeste eigenaren haalden leden van een slavengezin zomaar uit elkaar. Mannelijke slaven werden dikwijls verkocht of verhuurd aan een andere plantage, zodat de vrouwen achterbleven en hun kinderen alleen moesten opvoeden. De positie van de slaaf werd overgedragen van de moeder op het kind. Sommige kinderen van slaven werden al vanaf hun vierde jaar aan het werk gezet; ze moesten karweitjes doen zoals het oprapen van rommel of het uittrekken van onkruid. Van oudere kinderen werd verwacht dat ze overdag op jongere kinderen pasten, terwijl hun moeder op het land werkte. Kinderen die tussen de 10 en 14 jaar oud waren, moesten de hele dag als huisslaaf of landarbeider gaan werken. Velen werden verkocht en zagen hun moeder nooit meer. Slavenhouders probeerden hun slaven in toom te houden door regels en wetten te hanteren, die bijna alle aspecten van het leven van de slaven beheersten. Op het overtreden van deze wetten stonden zware straffen. Elke kolonie kende haar eigen wetten, maar de grondregels waren overal hetzelfde: * Zwarte slaven waren het ‘eigendom’ van hun meester en moesten alles doen wat hun eigenaren van hun verlangden. * Slaven werden niet betaald en mochten geen bezittingen hebben. * Slaven mochten niet tegen blanke mensen getuigen. * Slaven mochten niet voor de wet trouwen. Op de sommige plaatsen mochten slaven ook geen christen worden of zelfs niet leren lezen of schrijven. Het overtreden van de wet werd zwaar bestraft. Slaven werden gegeseld voor de kleinste vergrijpen. Soms werd er zelfs een oor of hand van de slaaf af gesneden. In het ergste geval werden slaven levend begraven of op gehangen. Vanaf het einde van de 18e eeuw dwong de antislavernij beweging in Groot-Brittannië de regering het onmenselijke geweld van sommige eigenaren onder controle te houden. Als gevolg hiervan werd in veel koloniën beperkingen ingevoerd op het straffen van de slaven. Hoe is de slavernij afgeschaft? De slaven vonden het natuurlijk niet leuk om slaaf te zijn. Regelmatig braken er rellen, opstanden en stakingen uit. Er waren ook gevluchte slaven. Die vluchtten naar de bossen, maar bleven er niet lang. Dat kon ook niet want de eigenaren, die bijna allemaal goede vrienden van elkaar waren, gingen samen op zoek naar de gevluchte slaaf. Als die werd gevonden werd hij teruggebracht bij de eigenaar en streng gestraft. Ook als de slaven niet gevonden werden, hadden ze natuurlijk geen levensmiddelen en stierven van de honger. Als er een rel of opstand uitbrak, werden de soldaten erbij gehaald om de slaven dan te onderdrukken. Daarna werden de slaven streng gestraft. Opstanden en rellen kwamen vaak voor in het Caribische Gebied. Dat kwam omdat er ontzettend veel slaven waren en veel te weinig eigenaren met opzichters. In de 19e eeuw begonnen sommige mensen in te zien dat slavernij onmenselijk was. Ze wilden dan ook dat de slavernij werd afgeschaft. Sommige landen schaften dan ook de slavernij af, maar in vele koloniën werd de slavernij niet afgeschaft. In de Verenigde Staten van Amerika is er zelfs een oorlog ontstaan om de afschaffing van de slavernij. De mensen in het noorden vonden dat de slavernij moest worden afgeschaft. Dat kwam omdat het noorden geïndustrialiseerd was. In het zuiden leefden de mensen nog van de katoenteelt en die mensen woonden op de grote plantages en ze hadden daarvoor veel slaven nodig. Daarom wilde de mensen in het zuiden dat de slavernij niet afgeschaft zou worden. Maar in 1865 werd slavernij tenslotte verboden door de wet. Antwoord op de hoofdvraag: De slavernij in Amerika is een zeer slechte gebeurtenis, want veel mensen zijn bij deze gebeurtenis zeer slecht behandeld. Velen van hun zijn zelfs gestorven, omdat ze te zwak waren of omdat ze niet onder deze omstandigheden wilden leven en probeerden te vluchten. Bij deze gebeurtenis is ook heel erg sprake van racisme, want bijna geen enkele slaaf was blank terwijl alle eigenaren en opzichters wel bijna allemaal blank waren. Het was ook zeer erg dat geen van de slaven echt recht had om een eigen leven op te bouwen, maar daar telkens toestemming voor moest vragen. Dus mijn antwoord op de hoofdvraag is dat het zeer wreed is verlopen, want slaven in bijvoorbeeld de oudheid hadden een veel beter leven. De slaven zijn nooit behandeld als mens, wat ze toch waren. Het is ook erg dat de mensen pas na vele jaren tot het inzicht kwamen dat alles wat ze deden slecht was en dat ze de slavernij maar moesten afschaffen. Bronnen: *
http://tcjk03.let.leidenuniv.nl/users/anita/htmls/SLAVERY.HTM * Encarta Encyclopedie 2002 * De standaard ecyclopedie * De film “Amistad” * Het boek “De negerhut van Oom Tom” * Forum – Basisboek KCV