Tweede Wereldoorlog Duitsland

Hoofdstuk 1). Duitsland 1848 – 1918 Inleiding
Vanaf de tijd 1848 is er veel gebeurd in Europa. Elk land had zijn eigen regels en zorgde voor zijn eigen ontwikkelingen. Er was een land waarbij dit in die tijd toch echt fout is gegaan: Duitsland. De hoofdvraag dat bij dit hoofdstuk hoort luidt eigenlijk als volgt: Wat gebeurde er in Frankfurt waarbij Duitsland zijn grote kans weg liet schieten? In dit hoofdstuk behandel ik de situatie in Europa van 1848 tot aan 1918, waarbij Duitsland voornamelijk de grootste rol speelt. Deelvraag: Wat gaat er tussen 1848 – 1918 fout in Duitsland, waardoor Duitsland geen traditie ontwikkelt van parlementaire democratie, zoals Nederland? Zoals bekend staat begon in Frankrijk de Franse Revolutie in 1789. Dit liep echter tot geen groot succes. Het resultaat was een grondwet en een grootscheepse verandering van het regeren. Ook zorgden de burgers ervoor dat de absolute Monarchie afgeschaft werd. In 1848 was de Emantipatie in heel Europa treurig gesteld. Arbeiders mochten bijvoorbeeld niet stemmen. In Frankrijk herhaalde zich opnieuw een Revolutie van de arbeiders. Deze werd echter opgestookt door een goede vriend van Engels: Karl Marx. Dit was een link figuur voor een groot gedeelte van Europa. Zijn eerste zin luide: ‘Verenig u en verbreek je keten’ ofwel: zorg dat je “macht” krijgt. Dit leidde tot het begin van het Communisme en het Socialisme. Dit hield in: gelijkheid voor iedereen, bezit van diefstal is het bezit van iedereen. Dit was een grote schrok voor zowel de Vorsten als de Rijken. Dit betekende namelijk dat politieke macht verloren zou gaan en dat zij zich daarnaast ook nog aan zouden moeten sluiten bij de burgers. Binnen negen maanden was ook deze Revolutie mislukt. Karl Marx hield niet op met zijn bemoeienissen. Ook tegen Nederland zei hij dat ze een Revolutie moesten beginnen. De Koning van Nederland schrok zo, dat hij om raad riep bij de wijze politicus Thorbecke. Deze stelde gelijk een grondwet voor. Nu zou Nederland een Parlementaire Democratie krijgen, waarbij de bevolking ook stemrecht kreeg en zou de economie in ons land een hoge vooruitgang ondergaan. In 1848 onderging Nederland dus een Parlementaire Democratie en dit eigenlijk te danken aan Karl Marx. In die tijd werd Duitsland als ‘achterlijk’ verklaart. Het land had namelijk geen eenheid, maar bestond alleen maar uit: Baronnen, Hertogen en verschillende Koningen. Kortom, Duitsland bestond uit een ‘lappendeken’. Duitsland is ten einde raad en ze besluiten in Frankfurt een parlement op te richten: Het Frankfurter Parlement wel te verstaan. Ze willen een Duitsland, een heerser en een Parlementaire democratie. Eigenlijk wilden ze Duitsland in een keer 50 jaar verder helpen. Na negen maanden hief het Frankfurter Parlement zich op. Maar waarom? Waarom is het fout gegaan? Op het moment dat Duitsland alles van plan waren, zeiden ze: Willen wij een groot of een klein Duitsland? Over die vraag konden ze al geen eenheid krijgen. Daarnaast stonden ze met de vraag wie nou de nieuwe Koning van heel Duitsland zou gaan worden. Ze liepen letterlijk met kroon in de handen op zoek naar hun nieuwe Heerser. Duitsland dacht er een te hebben gevonden, maar deze man ging er niet mee accoord dat hij aan een grondwet gebonden zou zijn. Ze konden dus geen heerser vinden die op basis van een Parlementaire democratie wou regeren. Kortom: Duitsland had zijn kans in 1948 weggegooit. Het tweede Duitse Rijk In 1862 werd Otto von Bismarck minister-president van de staat Pruisen, met als hoofdstad Berlijn. Wielhelm 1 was toen Koning. Pruisen speelde een belangrijke rol in die tijd, want Bismarck wou deze stad machtig maken. En onder leiding van Pruisen wilde hij Duitsland tot een geheel maken, die toen nog bestond uit kleine landjes. Bismarck en Koning Wielhelm 1 wilden niks te maken hebben met een parlementaire democratie. Bismarck was een goede staatsman, maar hij had een zeer onorthodokse oplossing gemaakt. Hij dacht namelijk dat je Duitsland als een geheel kon maken door ‘Blut und Eiser’ ofwel, door oorlog te gaan voeren. Deze voerden ze met: Denemarken, Oostenrijk en Frankrijk (9 jaar lang). Alle oorlogen had Duitsland gewonnen en dit betekende dus dat Bismarck zijn bewijs had gelevert. In 1871 weten ze Versailles ingepikt te hebben door daar Koning Wielhelm 1 te kronen tot Keizer. Dit gaf aan dat Duitsland in een klap aan de macht was gekomen. Het Imperialisme trad op. Elke natie wilde een Imperium stichten, ofwel: een ‘Rijk”. Duitsland bleef nog altijd het machtigste Rijk van Europa. De Buitenlandse Politiek
Nadat Duitsland zo machtig was geworden, voerde Bismarck geen oorlog meer. Hij was de ‘stichter’ van een nieuw begrip ofwel, een ‘balans’. Als je naar Europa kwam, was het de vraag van Bismarck: Sluit je je aan of werk je tegen? Alle landen hielden zich eigenlijk aan zijn regels, uit angst dat er anders weer oorlog zou uitbreken. Bismarck regeerde eigenlijk via zijn leger, maar voerde dus geen oorlog. Alle landen konden zich nu ontplooien, waaronder ook ons land. Nederland voerde geen oorlog, maar ‘Handel’. De Binnenlandse Politiek

Deze was minder succesvol dan in het buitenland. Er waren 3 groepen in Duitsland: - Sociale Democraten: Grootste gedeelte van het land, deze bestond de burgerij, Bismarck liet hen echter niks inbrengen. - Zentrum: Bestond uit de Katholieken, ook deze partij kreeg niet veel macht, het enige wat Bismarck goed aan deze partij vond was het bouwen van kerken e.d). - Liberalen: Kregen de meeste macht, dat kwam omdat deze partij het meest achter Bismarck stonden. De Liberalen waren het in alles eens met Bismarck, alleen verloor deze partij steeds meer land. Met het Zentrum werd Bismarck ook ‘vriendjes’. De enige partij die hem haatten, waren de Sociaal Democraten. Tot Bismarck`s grote spijt bestaat het grootste deel van de bevolking uit deze groep. Zijn grootste binnenlandse fout is dus dat hij niet heeft leren omgaan met de Sociaal Democraten. In 1898 sterft Bismarck. Wielhelm 2 kwam toen aan de macht, wat een grote onrustigheid veroorzaakte in Europa. Hij zag zichzelf als het stralende middelpunt en dacht het wel in zijn eentje aan te kunnen, dus geen hulp van een democratie. Hij wilde van Duitsland het machtigste land van de ‘wereld’ maken. Op veel plaatsen in de wereld ging het de verkeerde kant op. Vooral in Oostenrijk. Oostenrijk veroverde Servie, waarbij in Sarajevo de kroonprins Franz Ferdinant vermoord werd. In 1914 verklaarde Oostenrijk officieel de oorlog aan Servie, die Rusland om hulp roept. Waarbij Oostenrijk Duitsland weer om hulp roept. Maar Rusland ziet dit en schrijft een brief naar Frankrijk, en Engeland schiet ook te hulp. Wielhelm merkt dat dit niet goed gaat en wilt zijn troepen terug trekken. Dit kan echter niet meer, want zijn leger is ondertussen Frankrijk al binnen getreden, want Wielhelm’s plan was eerst deze te veroveren. Frankrijk ziet hen op tijd aankomen en weet nog net de hulp van Engeland op te roepen. 4 jaar lang hebben de Franse en Duitse troepen tegenover elkaar gestaan om nog altijd de oorlog aan elkaar te verklaren. Totdat Duitsland in 1918 zich terugtrok , dit op verzoek van het opperbevel van Duitsland ofwel: Ludendorff en Hindenburg. Wielhelm vluchtte naar Nederland en vroeg daar asiel aan. Duitsland kreeg te horen dat het hun schuld was dat de Eerste wereldoorlog had plaatsgevonden, die de meeste burgerslachtoffers heeft getroffen. Deze oorlog liep dus van 1914 tot aan 1918. Deelconclusie: De fout die Duitsland in de periode van 1848 tot 1918 begaat lag eigenlijk in de handen van Koning Wielhelm de 2e. Hij was zo stom geweest om te denken Duitsland alleen aan te kunnen, zonder hulp van een democratie. Als hij niet opgetreden was, zou niemand iets van de Eerste Wereldoorlog gehoord hebben. Weimar Republiek (1919 – 1933) Haar staat, successen en problemen. Wat ging er precies fout in deze periode? Het dictaat van Versailles, dit was een moeilijke periode voor Duitsland. Steeds meer stukjes grond werden ingepikt door andere landen in Europa. Burgers kwamen erachter dat ze als het ware in een ‘ander’ land woonde. Als je de volgende dingen bij elkaar opteld, kon Duitsland geen bedreiging meer zijn voor Frankrijk: - Leger mocht maximaal uit maar 120.000 man bestaan. - Ze mochten geen vliegtuigen en tanks meer in hun bezit hebben. - Ze mochten geen schepen meer bouwen zwaarder dan 35 ton. Uit angst dat er weer een oorlog uit zou breken werd er een Volkerenbond opgericht. Enkele landen namen niet deel aan deze bond: Duitsland en Oostenrijk mochten niet deelnemen, deze landen waren als het ware verantwoordelijk voor de oorlog. Rusland, omdat daar net een staatsgreep was gepleegd en de VS wou niet eens deelnemen aan de Volkerenbond, zij vonden Europa maar een zooitje. Duitsland was in 1914 gereed voor een oorlog, en ze hadden in 1917 Rusland al verslagen, maar de Amerikanen bemoeiden zich ermee. Inplaats van een Keizerrijk, richtte Duitsland een Republiek op. Dit vond plaats in Weimar. President Ebert en minister-president Scheidemann zorden ervoor dat onder leiding van de Socialisten, de Duitsers naar Versailles trokken. Er heerst woede onder de Duiste burgers wanneer bekend wordt dat er onder het gedrag van Versailles een dictaat ontstaat. Ludendorff zei: ‘Dolkstoot (legende) in de rug is verraden door de specialisten en de joden’. Hiermee wilde hij duidelijk maken dat het leger in de oorlog verraden was door de Socialisten en door de joden, de president en minister-president waren namelijk beiden van joodse komaf. De Republiek van Weimar sluit zich direct aan bij 1840. Ze wilden dus een parlementaire democratie, inclusief een grondwet. Alle burgers hier in tegen waren anti-democratie, ze wilden hun Keizerrijk terug. Iedereen was tegen de Socialisten, dus tegen de Republiek van Weimar. Maar doordat Weimar het verdrag getekend had, werden Ebert en Scheidemann gehaat. Zij waren dus Joden, en dit was waarschijnlijk het begin dat Joden verafschuwd werden. Vanaf 1919 kreeg Duitsland te maken met een Revolutie. Tot 1924 heerste er een economische crisis. Amerika, die Duitsland verslagen had, besluit dan toch te gaan helpen. Dit niet uit medelijden maar uit eigenbelang. Daves Ylan, minister van buitenlandse zaken, leende miljarden dollars uit aan Duitsland. Zo kon Duitsland al zijn schulden afbetalen aan andere landen. De industrie kwam weer op gang en zo kon Duitsland de VS weer terugbetalen met rente. Vanaf toen ontstond er een tijd van voorspoed. Deze duurde van 1924 tot 1929. In deze 5 jaar werd Duitsland geacepteerd door Europa en werd zelfs lid van de Volkerenbond. Als het zo was doorgegaan met Duitsland, zou men nog nooit iets van Adolf Hitler gehoord. Maar in 1929 kwam Young met een plan. Hij leende weer geld uit aan Duitsland. De Amerikanen kochten met behulp van ‘leningen’allerlei goederen. Zo kochten ze koelkasten, tv`s en boeren kochten dure landbouw machines op afbetalingen. Ook de graan zakte in elkaar, niks was meer iets waard in Amerika. Vanaf dat moment zagen ze voor het eerst sinds 5 jaar de aandelen zakken. In een dag tijd zien ze de aandelen zakken tot 0. Mensen verkochten uit wanhoop hun dure spullen. Er was een crisis in Amerika uitgebroken die de naam: ‘Wereldcrisis’ zou krijgen. Amerika belt Duitsland dan op om te zeggen dat ze hun geld onmiddellijk terug wilden hebben. Maar die hadden ook weer geld geleend aan andere landen in Europa, dus zo ontstond er in velen landen een economische crisis. Deze wereldcrisis duurde van 1929 tot aan ongeveer 1934. In Nederland was het anders gesteld. Daar waren geen schulden, maar we dreven Handel. Maar doordat er in die periode niks te handelen viel, ontstond daar ook een crisis. Deze werd gelijk gesteld aan hongersnood. Mensen stierven letterlijk op straat van de honger. Dit duurde bij ons door alle bezuinigingen tot 1937. Deze Wereldcrisis behoorde tot het laatste van wat er fout was gegaan in Duitsland. In Duitsland nam de werkeloosheid enorm toe. Dit steeg tot 1 op de 4! De Republiek van Weimar had hier geen oplossing voor. De Siciaal democraten, Liberalen en het Zentrum verloren in die periode een enorme hoeveelheid aan aandelen. Op het zelfde moment steeg de Communistische partij van Duitsland heel hoog. Deze was practisch even groot geworden zoals de Sociaal democraten daarvoor waren. Ook de Nationale Socialistische Arbeiders Partij (de NSDAP), die tot de nazi`s behoorden, kregen een overschot aan zetels. Hitler had nooit op kunnen treden als de wereldcrisis niet was uitgebroken. In 1920 was hij lid geworden van de NSDAP, daarvoor was hij nog spion voor het leger. Hij was een man die verheid durfte te zeggen, veel burgers stonden achter hem en hij richtte zich tegen de Socialisten en Communisten. In een paar maanden tijd stond haast het hele volk achter hem. Men leed in hongersnood en men vond dat hij ergens ook wel gelijk had over hoe hij over de Joden sprak. Hitler sticht ook de SA op, die voor hem wil vechten. Als bijvoorbeeld een toespraak verloor, vocht hij tegen zijn tegenstanders. Dit maakte hem tot een gevreesd tegenstander. In 1923 pleegde hij een staatsgreep. Zijn grote voorbeeld die met hem meedeed was Ludendorff. Met behulp van Hitlers manschap wilde hij Munchen tot een onafhankelijke stad maken. Maar deze poging mislukte! Tijdens hun komst werd er op de manschappen geschoten, waaronder ook Hitler. Hij was niet ernstig gewond, maar werd wel gevangen genomen. Tijdens zijn ‘gevangenschap’ heeft hij een boek geschreven, genaamd: Mein Kampf. In dit boek legde hij exact uit wat hij met zijn leven van plan was. Naar zijn boek heeft echter nooit iemand serieus omgekeken. In 1925 werd Hitler weer vrijgelaten, en tot zijn spijt kijkt niemand meer naar hem om. Maar toen de Wereldcrisis in 1929 was uitgebroken probeerde hij zijn kans te grijpen. Door zijn brutaliteit liet hij het volk zijn haat duidelijk maken, dit was een lokmiddel, want iedereen in die periode voelde hetzelfde als hem: haat en woede. Zo lokte hij iedereen aan zijn kant. Alle regeringen vielen langzaam weg, ook Weimar werd in December 1932 als ‘dood’ verklaard. Hitlers grote droom was om president te worden, maar omdat niemand in dat opzicht achter hem stond, pleegde hij zelfmoord. Een mislukte poging helaas. Een maand later werd hij namelijk president. Deelconclusie: Wat er fout ging in Duitsland heeft denk ik voor een groot deel te maken met de Wereldcrisis die veroorzaakt werd door Amerika. Hitler heeft deze crisis aan zien komen en hier gebruik, ofwel ‘profijt’ van gemaakt. Hoofdstuk 2). De Machtsovername van Hitler (December 1932 – 31 Januari 1933) Deelvraag: Waarom en hoe was Hitler aan de macht gekomen? Wat was er gebeurd en kwam Hitler legaal aan de macht? In Februari 1932 wou Hitler kanselier worden. Hij dacht dat hij zo beter aan de macht zou komen dan zijn functie als president. Hindenburg nam zijn plaats als president in, waar Hitler achteraf gezien toch spijt van kreeg. Bij de tweede verkiezingen van dat jaar kreeg Hindenburg 50% van de stemmen achter zich en moest opnieuw. Hitler daarentegen had 37% van de stemmen en bij de volgende verkiezing kreeg hij nog 37,4% van de stemmen achter zich, zo scoorde hij bij elkaar 230 zetels. Hitler vertelde aan Von Schleicher dat hij graag kanselier wilde worden, inclusief een wet waarbij hij kon regeren. Von Schleicher ging accoord. Hij wou tenslotte zo snel mogelijk dat de Wereldcrisis zou stoppen, hij dacht dat dit een goede oplossing daarvoor was. Hindenburg was hier echter helemaal niet blij mee, hij vond Hitler absoluut niet geschikt als kanselier en vond hem veelste onervaren voor een bestuur. Von Schleicher had Hitler uitgekozen omdat hij dacht dat hijzelf zo meer stemmen zou krijgen. Hij streed zelf namelijk ook om het kanselierschap, evenals Von Papen. Er werd voor de 4e keer in dat jaar een verkiezing gehouden. Deze vond plaats op 6 November. Dit werd plaatsgevonden doordat men geen vertrouwen had in Von Papen. De NSDAP, waar Hitler dus ook bij zat, verloor tijdens die verkiezing wel 34 zetels. Nog steeds was het onduidelijk wat betreft het kanselierschap, Von Papen trad af, want zij had te weinig stemmen. Tijdens de Rijksdag moesten Hitler en Hindenburg samen een coalitieregeling samenstellen, waar Hitler ‘nee’ tegen zei, hij wilde niks te maken hebben met Hindenburg. Hindenburg kreeg het zwaar te vorduren, want veel mensen vonden dat Hitler kanselier moest worden. Hierop antwoorde Hindenburg dat hij Duitsland nooit in handen zal laten nemen door een of andere ‘huisschilder’, en hij legde het kanselierschap in handen van niemand minder dan Von Schleicher. Hindenburg, Von Papen en zelfs Von Schleicher waren met zijn 3en tegen Hitler. Niet om zijn antipatien of ideeen, maar over het feit dat hij een ‘korporale’ en brutale man was die uit Oostenrijk kwam. Kortom, ze konden Hitler niet uitstaan als persoon. Hitler weigerde het aanbod van Von Schleicher om vice-kanselier te worden. Von Schleicher nam toen Strasser aan voor die taak, maar gebruikte hem ook om Hitlers macht naar beneden te halen. Maar Hitler kreeg hier een vermoeden van en maakte dit bekend aan het volk. Strasser werd voor verrader verklaard en trok zich terug, weg uit de politiek. Zowel Von Schleicher als Von Papen wilden een meerderheidskabinet. Hierbij dachten ze Hitler handig te kunnen gebruiken om de NSDAP bij hen aan te sluiten. Omdat deze ook tegen de Communisten en Socialisten waren. Hitler wilde de macht afnemen van de Socialisten en Communisten en hij mocht kanselier worden, hij kreeg 3 zetels. Hugenberg, die de eigenaar van van een van de belangrijkste kranten van Duitsland was en die erg in Hitlers voordeel trad doordat hij geld leverde voor de plannen van Hitler, kreeg daarnaast ook zetels. Op 5 December 1932 waagt Hitler een 2e zelfmoordpoging, want hij was nogsteeds niet tevreden, hij wilde de macht voor zich alleen hebben. Von Schleicher trad af van zijn kanselierschap, omdat zijn ‘macht’ met snelle vaart afnam. Ook Hindenburg zag het in 1933 niet meer zitten. Von Papen wilde niet meer deelnemen aan de Rijksdagen en hij dacht dat er nog maar een persoon was die deze crisis kon stoppen: Hitler. Hij werd nu eindelijk kanselier en Von Papen werd Hitlers vice-kanselier. Velen hadden inmiddels zijn boek Mein Kampf al gelezen en begonnen angst te krijgen tegenover Hitler. De Communisten kregen achterdocht maar vooral de Joodse Burgers waren bang voor wat hiervan terecht komen zou. Deelconclusie: Mijn antwoord op de vraag over of Hitler legaal aan de macht is gekomen is: Ja, ondanks dat Hitler er alles voor over had om kanselier te worden, met behulp van Von Papen in dit geval, want door hem is hij aan zijn functie als kanselier gekomen, heeft het Duitse volk uiteindelijk toch achter hem gestaan. Maar kanselier zijnde heb je nog niet volledig de macht in handen, waar Hitler wel naar streefd, dus er zit ook wel weer wat illegaals in als je het zo bekijkt. Hoofdstuk 3). Hitler’s Binnenlandse Politiek (1932 – 1939) Deelvraag: Was het volk vrij om eigen keuzes te maken? En stonden ze achter de ideeen en opvattingen van Hitler? De Rijkdagsbrand
Sommige mensen waren ook tegen Hitler. Zo konden de Communisten zijn opvattingen niet waarderen en stichtten ze een soortement van verzet tegen hem op. Dit vond plaats in Februari 1933. Maar zij waren niet de enige die tegen hem waren, ook de Nederlandse revolutionist Marinus van der Lubbe was fel tegen Hitler. Hij besloot naar Berlijn te gaan om daar een bijeenkomst bij te wonen in de hoop daar enigszins in te kunnen grijpen. Maar tevergeefs, er was niks van wat op revolutionariteit leek, hij zag wel dat de gebeurtenissen de burgers deed aanzetten in de richting van een Revolutie. Van der Lubbe uitte zijn protest op zeer vreemde wijze, hij stichtte brand in de Rijksdag. Dit vond plaats op 27 November. Verschillende leiders werden hiervan op de hoogte gesteld, zoals Goebbels, Goring (de leider van de door Hitler opgerichtte SA) en niemand minder dan Hitler zelf. Hitler dacht aan niemand anders dan de Communisten, wie hebben hier anders achter kunnen zitten? Maar Van der Lubbe maakte bekend dat hij hier achter zat en het uit protest had gedaan. Hij ontkende ook dat hij enige connecties had met de Communistische partij (KPD), alleen was het Hitler die dit niet geloofde. Hij zei dat dit het begin was van de communistische opstand. Hij zei dat alle mensen die ook maar iets te maken hadden met het Communisme onmiddellijk afgemaakt moesten worden. Ook zei hij dat de Sociaal democraten hierbij hoorden. Zijn bevel werd echter niet gelijk uitgevoerd. Hermann Göring moest schrijven dat Van der Lubbe de brand alleen had gesticht, maar inplaats daarvan schreef hij dat Van der Lubbe het had gedaan met behulp van de Communisten en dat dit een beginsignaal was van de opstand van de Communisten. Maar veel mensen geloofde dit niet, zelfs in het buitenland waren er mensen die in opstand kwamen tegen deze beweringen van de nazi`s. Ze zeiden dat het gewoon hun ‘eigen’ schuld was, dat ze zelf die brand hadden gesticht om vervolgens de Communisten ervan te kunnen beschuldigen. Maar deze opstanden hielpen niet veel, want het Duitse volk stond nog altijd achter Hitler en geloofden zijn conclusies. Hitler vroeg aan het kabinet om een nooddecreet, die voor een groot gedeelte uit minder leuke regels bestond, aan te nemen. Hiermee wou hij de natie tegen de Roden beschermen. Het vreemde was, dat dit bevel gelijk uitgevoerd werd, zonder ook maar een poging van tegenwerping te hebben gepleegd (kabinet bestond voor groot deel uit anti-nazisten). Waarschijnlijk kwam dit doordat het kabinet bang was dat de communisten hun rechten begaven. Al snel werden de tegenwerpingen tegenover de Communisten steeds heftiger. De SA en de SS deden mee aan overvallen tijdens belangrijke vergaderingen van deze partij. Ook werden de Sociaal democraten opgepakt zonder reden of goed excuus. Deze aanvallen gaven de nazi`s een voordeel voor de politieke verkiezingen op Maart in 1933. Niemand durfte in te grijpen op de daden van de SA en de SS, uit angst dat hen zelf ook iets onterechts aangedaan zou worden. Er werd zelfs niet geprotesteert toen de nazi’s de 3 bekendste Industrieen vroeg om geld bij te dragen bij de nazi campagne. Bij elkaar kregen ze ruimschoots op 3 miljoen mark. Met behulp van dit geld kregen de nazi’s, onder samenwerking met Goebbels, het hele Duitse volk onder zich. Zo kreeg Hitler bijna alle stemmen en kon hij gerust gaan voeren dat hij hiermee zijn gewenste macht had berijkt. ‘Heil Hitler!’ ofwel, lang leve de dictator. Hitler de Führer. Hitler vroeg zich af of er nu een machtigingswet kwam, dit in het voordeel voor de Duitse bevolking, zei hij, zodat het met de welvaarts economie weer beter gesteld zou worden. De Sociaal democraten kwamen na dit voorstel echter gelijk in opstand, want zij dachten dat Hitler hiet misbruik van zou gaan maken, en terecht, want dat zou ook heel goed het geval kunnen zijn geweest. Maar de nazi`s traden weer op tegen de partijen die tegensputterden. In dit geval dus de Sociaal democraten. Hitler maakte ook gebruik van Artikel 48, dit stond in het Wetboek en hiermee kon hij het parlement uit de weg kon ruimen wanneer hij dat maar wilde. Dit kwam echter weer in zijn voordeel, want zo zorgde hij ervoor dat er gestemd werd op de machtigingswet met Hitler als leidinggever. Nu kon Hitler ervoor zorgen dat het volk er ook baat bij had. Zo gaf hij werkeloze burgers geld en een baan. Dit gad dus wel zijn voordelen tegenover het volk. Een slimme manier van Hitler om zijn macht te behouden. Alleen vind ik wel dat hier sprake is van illegale macht. Op 1 April 1933, toen Hitler ongeveer 3 maanden aan de macht was, maakte hij zijn haat tegenover de Joden officieel bekend. Hier kwam de zogeheten ‘April boycot’. Deze hield in dat hij door middel van de Joden te bestrijden, voor God vocht! Dit was natuurlijk een belachelijke stelling en de meeste burgers zagen dit dan ook als iets om niet serieus op in te gaan. Maar toen gebeurde er iets wat men niet verwacht had, op 7 April maakte Hitler bekend dat alle Joden die een ambachtelijke functie hadden in Duitsland ‘ontslagen’. Ook richtte hij een wet op die de naam ‘Wet van onbevolking op Duitse scholen’ kreeg. Er werd protest gepleegd, maar Hitler wist steeds weer een ‘excuus’ te hebben over het feit dat de Joden min waren. De Neurenberger Wetten
Hitler had in 1935 twee nieuwe wetten tegen de Joden opgesteld, die de naam ‘Neurenberger’ wetten kreeg. De 1e Neurenberger wet werd benoemd tot de ‘Wet ter bescherming van het Duitse bloed en de Duitse eer’. Deze wet hield in dat een huwelijk tussen een Jood en iemand met Duits of Arisch bloed verboden werd. Joden mochten ook geen mensen van Arisch komaf in dienst nemen. Hiervoor zou een fikse straf, misschien wel tot het gevolg van de dood, ingediend worden. De 2e Neurenberger wet was in samenhang met de eerste burgerschapswet. Deze hield in dat Joden beroofd mochten worden van hun identiteit en behoorden ze niet meer tot de Duitse staatsburgers. Alleen de mensen met duits bloed ontvingen de Rijkscertificaat van Burgerschap. De reden van deze wetten had hij uitvoerig beschreven in zijn boek ‘Mein Kampf’. Zo beschreef hij dat de Joden in Duitsland het zuivere Arische bloed van de Duitse burgers wilden vervuilen! Hij zei dat de Arische stammen, die nog voortstroomde vanaf de Middeleeuwen, tot het hoogste niveau behoorde wat betreft de cultuur en beschaving. Met name de het Duitse volk, volgens hem. Kortom, de Joden waren volgens hem degenen die al het kwaad veroorzaakten! Deelconclusie: Mijn mening over de vraag of het Duitse volk vrij was in het maken van eigen meningen is eigenlijk: Nee. Op het eerste gezicht zou je denken dat het geheel in de handen van de burgers lag dat Hitler aan de macht kwam, doordat ze zelf hebben kunnen stemmen, maar had ook maar iemand iets aan te merken op de nazi’s of een ander idee had en dat bekend maakte (bijvoorbeeld door middel van een proces), dan werden ze gevangen genomen of neergeschoten, opgehangen of wat dan ook! Ik vind dit een belachelijke aanpak om burgers tot hun mening te laten uiten, wat ze dus niet konden. Ik houd mijn antwoord dan dus ook op: Nee, de burgers hadden geen vrijheid om hun mening te uiten. Hoofdstuk 4). Hitler’s Buitenlandse Politiek (1933 – 1939) Deelvraag: Waardoor is het Hitler gelukt het zolang naar zijn zin te krijgen? En wat besluit het buitenland om het Hitler niet naar zijn zin te laten krijgen? De aansluiting van Saarland
Saarland was een klein stuk land dat precies tussen Frankrijk en Duitsland in lag, toen nog een onafhankelijk gebied. Maar Frankrijk wilde onderhandelen met Duitsland, met een kleine bijdrage van Engeland in het voordeel van Frankrijk, over het feit waarbij Saarland zich aan zou sluiten. Op Januari in 1935 lieten ze Saarland kiezen door middel van ‘stemmen’. Met 90% van de stemmen had Duitsland alle stemmen op zich gericht, Saarland maakte nu deel uit van Duitsland. Dit in het voordeel voor de nazi’s, want dit bracht hun ertoe het verdrag van Versailles weer aan bod te brengen. Ook toonde dit zijn voordelen aan bij de nazi’s, doordat er geen land meer was dat Frankrijk en Duitsland gescheiden hield. Zo konden ze bijvoorbeeld gemakkelijker Frankrijk binnen trekken als ze dat wilden. Bezetting van Rijnland
Ondanks dat Hitler zei dat hij vrede wilde behouden, bleef hij zijn legers uitbreiden. De andere landen in Europa zagen dit als een bedreiging, en in 1936 was het leger van Hitler groter dan normaal was toegestaan. Nu zijn leger zo gigantisch was, wou hij gebieden gaan bezetten. Dit deed hij bij Rijnland. Op 7 maart wel te verstaan trokken de Duitse troepen van Hitler Rijnland binnen. De Raad van de Volkerenbond zag dit gebeuren en diende een aanklacht in, onder meer dat ze zich niet aan de regels hielden van het Verdrag van Versailles, die Duitsland ondertekend had. Maar tevergeefs, zelfs Frankrijk trok zich terug toen Duitsland hun gebied bezette. Hitler was opgelucht over het feit dat hun bezetting over het gebied zo spoedig was verlopen. Hij ontving in Juli 1936 een brief van Fransisco Franko, een Spaanse generaal wel te verstaan. Hij schreef Hitler dat hij zijn land weer als een Monarchie wilde, en vroeg Hitler daarbij om hulp. Franko vertelde hem namelijk dat in zijn land ook veel Communisten waren als ‘valse’ tegenstanders. Hitler ging hier eerst niet op in, hij had het veelste druk om aan zijn eigen land te denken, maar Göring overtuigde Hitler ervan dat dit weleens een heel goed plan zou kunnen zijn om de Communisten uit de weg te ruimen, iets wat Hitler erg aansprak. Hitler ging dus akkoord, hij hielp Franko door hem handige oorlogs gevechtsmiddelen te sturen (bommenwerpers, gevechtsvliegtuigen, luchtafweergeschutten e.d.). Ook Italie leverde zijn bijdrage mee aan Spanje om de Communisten te verdrijven. Madrid en Barcelona werden aangevallen, en dit leidde tot een ernstige hoeveelheid dodelijke slachtoffers. Daarnaast was in Spanje de Spaanse Burgeroorlog nog niet geheel voorbij. Aan het eind van 1936 verklaarden Duitsland en Italie het ‘Franco-regime’ als wettige regering van Spanje. In November 1937 werd er een bijeenkomst georganiseerd door Hitler, deze werd echter niet officieel bekend gemaakt, maar was geheim. Hij sprak tegen verschillende partijen, zo ook tegen de minister van Buitenlandse zaken. Het ging Hitler namelijk om grond, hij vond dat Duitsland meer gebied nodig had. Hij wilde gebieden van Oostenrijk en Tsjecho-Slowakije bezetten. Op de bijeenkomst geloofde niemand hem, zelfs Göring dacht dat het een van Hitler`s serieuze grappen waren. Maar tevergeefs, Hitler meende het serieus. De ‘Anschluss’ van Oostenrijk

In 1934 werd Dolfuss door de Oostenrijkse nazi’s vermoord. De nazi’s werden gearresteerd, maar later kwamen ze toch weer terug. Hitler, die altijd ‘nauw’ gebonden was met Oostenrijk, nodigde de kanselier Von Schuschnigg uit. Dit deed hij niet uit vriendschappelijk verzoek, maar hij dwong Von Schuschnigg om alle nazi`s en alle moordenaars van Dolfuss vrij te laten. Deed hij dit niet, dan zou het Duitse leger van Hitler Oostenrijk binnenvallen en het land bezetten. Von Schuschnigg probeerde nog enigszins met Hitler te onderhandelen, want dit zou namelijk voor Oostenrijk het einde van de ‘onafhankelijkheid’ betekenen, maar Hitler wilde daar niets van horen. Inmiddels had Von Schuschnigg geen keus meer, want Oostenrijk werd al belaagd door het Duitse leger. Dus tekende hij, waarbij de wet 3 dagen later in zou gaan. Miklas, toenmalig president van Oostenrijk, moest de wet goedkeuren. Hij was het er niet mee eens, maar doordat hij zo onder druk gesteld werd door Hitler, ging ook hij akkoord. Miklas en Von Schuschnigg stelden zich groot op en ze besloten het volk te laten kiezen voor de onafhankelijkheid of de aansluiting bij Duitsland. Ook vroeg Von Schuschnigg om hulp bij het buitenland, wat niet veel opleverde. Hij trad af, en deelde mee dat Oostenrijk zich over liet geven als Hitler het land bezette. In maart 1938 viel Hitler en zijn troepen Oostenrijk binnen en tot hen grote verbazing werd er geen enkel verzet gepleegd. Er waren zelfs burgers die hem toejuigde en hem hartelijk welkom wenste. Eindelijk was hij terug in zijn vaderland. ‘Heil Hitler!’ riep men. Maar niet allen waren ze gelukkig met de bezetting. Joden probeerden angstig het land te ontvluchten. Voor velen was het te laat en werden ze tegen gehouden door de nazi`s. Er werden verkiezingen gehouden over de vereniging van Duitsland en Oostenrijk. Deze vond plaats in April 1938. Tot Hitler’s grote blije verbazing waren de stemmen gigantisch hoog! Zowel Duitsland als Oostenrijk stond ver boven dit besluit. Hitler was gelukkig, maar nog niet voldaan. Hij wilde namelijk ook Tsjechoslowakije in zijn bezit hebben. Ook hier had hij zijn ‘redenen’ voor. Midden in dit land lag namelijk Sudetenland, waar ruim 3 miljoen mensen woonde van Duitse komaf. Ook hier waren de mensen positief over het verzoek van Hitler. Ze wilden graag net als Oostenrijk verenigd worden met Duitsland. Alleen was Hitler nog in tweifel over de directe bezetting van het land. Dit kwam omdat Tsjechoslowakije altijd gesteund werd door Frankrijk en nauw in kontact lag met Engeland en de Sovjet-Unie. Hij dacht dat hij weggedreven zou worden door deze 3 landen als hij het land binnen zou vallen. Dit waren ze ook van plan. Frankrijk waarschuwde en dreigde tegen Duitsland maar trad verder niet op. Ook de Sovjet-Unie spoorde Frankrijk en Engeland aan om Duitsland tegen te houden, maar dit werd algauw moeizaam, doordat deze landen ver van Duitsland aflagen. Tsjechoslowakije grensde daarentegen aan Duitsland, dus was makkelijk te veroveren. De Tsjechen werden onrustig, ze waren niet tevreden over het feit dat Hitler elk moment hun land binnen kon vallen. Veel onrust en spanning heerste er in Europa op dat moment. Engeland en Frankrijk besloten dat er een helft van Sudetenland aan Duitsland verenigd zou worden. Ze dachten dat Hitler Tsjechoslowakije dan verder met rust zou laten. Maar voor Hitler was dit niet genoeg, hij wilde heel Sudetenland van zich eigen maken. Hij eiste dat ze het op 28 September aan Duitsland overgedraagd zou moeten worden en de overheid van Tsjechie had slechts 4 dagen de tijd om zich terug te trekken uit hun Sudetenland. Dit was natuurlijk een belachelijke eis van Hitler, en hij werd van alle kanten belaagd. Uiteindelijk besloot hij Tsjechoslowakije de tijd te geven tot 1 Oktober zich terug te trekken, en geen dag later. Maar Hitler kreeg te horen dat de Tsjechen uit Sudetenland niet bereid waren het land te verlaten. En ook Frankrijk en Engeland zouden zich er mee gaan bemoeien. Hitler werd woedend en liet het hier niet bij zitten! Hij liet de president van Tsjechoslowakije een keuze maken tussen ‘oorlog of vrede’. Europa trok zich onmiddellijk terug bij deze uitspraak van Hitler. Er heerste angst en men vluchtte uit de grote steden om onderdak te vinden in rustige omgevingen. Conferentie München over Sudetenland
Op 29 September werd er een bijeenkomst georganiseerd over deze zaak. Uiteraard had Hitler weer het hoogste woord. Tsjechoslowakije kon er eigenlijk niet meer tegenin gaan, want hun bondgenoten hadden ze aan hun lot overgelaten. Tsjechoslowakije was in diepe rauw, maar de regering had geen keus en moesten de overeenkomst in München tekenen. Hitler had zijn zin weer eens doorgedreven en Sudetenland lag nu in zijn handen. Ook maakte hij al plannen om de rest van Tsjechoslowakije in beslag te nemen. Hitler kon nooit stoppen, hij wou al het macht grijpen wat er maar te grijpen viel. Zo begon hij aan zijn volgende plan: Polen. Er liep namelijk een ‘Corridor’ (strook grond die Polen zich eigen gemaakt had namens het Verdrag van Versailles) door Duitsland die het oosten van Pruisen scheidden van het grootste Duitse gebied en deze liep door tot de stad Danzig, die grensde aan de Oost-zee. Deze stad was onafhankelijk geworden, maar er woonden voornamelijk veel Duitsers. Er brak een crisis uit over deze corridor, waar de Polen overheen mochten om bij de stad Danzig te komen en weer terug. Hitler wilde deze crisis ‘oplossen’ door middel van Danzig weer toe te eigenen aan Duitsland. Polen weigerde dit voorstel meteen en zagen de woede van Hitler al aankomen. Ze vroegen hulp bij Frankrijk en Engeland. Ze sloten een verdrag om elkaar te helpen, om elkaar te steunen als er een oorlog uit zal breken. Hitler deed dit ook met Italie. Op 1 September 1939 besloot hij de aanval te plegen om Danzig te bezetten. Maar hierbij dacht hij niet aan de gevolgen; Frankrijk en Engeland. Hij ging er vanuit dat deze landen zich weer zouden terugtrekken, net zoals bij de bezetting van Sudetenland. Hitler besloot dat het gemakkelijker zou zijn om de bezetting met behulp van geweld voort te zetten. Maar Engeland was het dit keer die serieus begon te worden. Ze verzochten Hitler de bezetting niet langer voort te zetten, deden ze dit niet, dan zou Engeland de oorlog verklaren aan Duitsland. Zelfs nu geloofde Hitler het nog niet. Maar tevergeefs, Engeland sprak de waarheid en zette de oorlog tegen Duitsland in. Ook Frankrijk voelde zich verplicht in te grijpen, omdat zij een verdrag hadden gesloten jegens Polen. Duitsland had nu zowel Engeland als Frankrijk op zich gericht! Hitler was geschokt, maar besloot toch in te gaan op deze oorlog. Beide kanten waren er eigenlijk op tegen, maar ze hadden geen keus meer. Het was nu al te laat. Ze zouden oorlog moeten voeren tegen elkaar en Hitler wist niet waar dit toe zou leiden… Deelconclusie: Mijn antwoord op de vraag waardoor het Hitler zolang gelukt is om zijn zin door te drijven en dit zolang heeft vol kunnen houden, is dat hij min of meer met behulp van ‘vals’ spelen altijd weer het volk aan zijn voeten heeft kunnen leggen. Hij had altijd wel weer een zogenaamde ‘reden’ om landen in beslag te kunnen nemen en zo zijn macht uit te oefenen. Ook werd Oostenrijk gewoonweg gedwongen om accoord te gaan met Hitler’s verzoek om zich aan te sluiten bij zijn land. Ook Frankrijk en Engeland, die heftig tegen zijn plannen waren, gaven zich over en deden niet genoeg hun best, vond ik, om Sudetenland te helpen. Alhoewel Hitler er alles voor over heeft gehad, en het de anderen steeds moeilijker werd gemaakt. Eigenlijk chanteerde hij iedereen, en daardoor dreef hij steeds zijn zin door. Maar wat deed Engeland uiteindelijk aan het eind? Ze grepen uiteindelijk toch in en tot Hitler’s betreurenis woord er oorlog tegen Duitsland gevoerd. Slotconclusie In deze Slotconclusie probeer ik door middel van alle Hoofdstukken in dit Werkstuk een antwoord te vinden op de Hoofdvraag: Wat gaat er precies fout in Duitsland? Het moment waar het allemaal precies is begonnen is moeilijk te verwoorden. Ik denk dat het begin van de verkeerde beslissingen in Duitsland toch begon toen het Frankfurter Parlement in 1848 zich op had geheven en ze in Duitsland niet wilde regeren op basis van een Parlementaire Democratie. Dat is een van de grootste fouten die Duitsland heeft begaan denk ik. Maar later heeft de Eerste Wereldoorlog ook voor een enorm andere wending gezorgd in Duitsland. Daarna kreeg zijn partij de NSDAP veel meer succes en Hitler heeft, met behulp van andere politieke leiders die in die tijd nog meer macht bezaten dan hem, zichzelf steeds hoger weten te krijgen. Er waren in die tijd veel problemen en er moest snel een nieuwe regering komen die het volk tot rust kon brengen en Duitsland weer nieuwe hoop kon geven. Ze dachten er dan ook niet aan dat het weleens slecht zou verlopen als ze Hitler tot kanselier zouden benoemen. Ik denk dat ze niet hadden ingezien wat Hitler’s plannen precies waren en dat ze dachten dat ze zo het beste besluit voor Duitsland hadden gemaakt. Maar hij zorgde voor veel onrust over heel Europa en zelfs erbuiten. Maar ook hier was het volk verantwoordelijk voor, zij moesten tenslotte stemmen! Ook vind ik dat Engeland en Frankrijk Duitsland veel meer hadden tegen kunnen werken, ze deden niet hard genoeg hun best. Het Verdrag van Weimar heeft, vind ik, ook een grote rol gespeeld in deze situatie van Duitsland. Als ze daar namelijk wel een leider hadden kunnen vinden die op basis van een Parlementaire Democratie wilde regeren, had dit ook een hele andere wending gegeven aan de ‘problemen’ in Duitsland. Maar tevergeefs, want macht was zogenaamd veelste belangrijk voor Duitsland en hiermee dachten ze die macht te verliezen. Dit vind ik een behoorlijk grote fout van Duitsland, want hadden ze dit wel toegepast, dan zou Hitler waarschijnlijk nooit zo hoog aan de macht zijn gekomen!