Titanic

Inleiding We mochten zelf een onderwerp voor een werkstuk voor geschiedenis verzinnen. Omdat we altijd al meer over de Titanic te weten wilden komen, leek ons dit een leuk onderwerp. Onze interesse voor de Titanic is gekomen door het zien van de film die over dit bijzondere schip is gemaakt. Je kan bij het horen van de naam Titanic aan 2 dingen denken. Het mooie onzinkbare schip met alle pracht en praal of de ramp 'Titanic' in 1912. Bijna iedereen kent de scène van het zinkende schip wel. De Titanic boeit ons omdat het onzinkbare schip al gelijk op haar eerste reis zonk. Dit had natuurlijk niemand verwacht. We waren benieuwd waarom de Titanic zo groot luxueus moest zijn en waarom überhaupt zo'n groot schip werd gebouwd. Onze hoofdvraag is: "Denken de mensen van nu, bij het horen van het woord: Titanic, aan het schip dat gezonken is, of aan het beeld van het prachtige mooie, grote, onzinkbare schip?" De hierop aansluitende deelvragen zijn: - Waarom en door wie werd de Titanic gebouwd? - Wat maakt de Titanic zo speciaal? - Hoe kwam het dat de Titanic is gezonken? - Wat zijn de gevolgen na de ramp van de Titanic? De antwoorden op deze vragen zult u verderop in dit werkstuk vinden. Veel leesplezier! Waarom en door wie werd de Titanic gebouwd? J. Bruce Ismay, een Engelse scheepsmagnaat vond dat er in de toekomst wat moest gebeuren voor zijn belangrijke positie, die zijn scheepvaartmaatschappij, (de White Star Line) had, moest behouden. Al een paar jaar voeren nieuwe grote Duitse passagiersschepen op de Atlantische Oceaan. Dit waren indrukwekkende zeekastelen met vier enorme schoorstenen, waarmee ze hun grootte en kracht onderstreepten. Hier waren de passagiers zeer van onder de indruk. De White Star Line zou een nieuwe, grotere schepen moeten bouwen, maar hoe groot en met welke luxe voor de eerste, welk comfort voor de tweede klas, en wat voor verbeteringen voor de derde klas? Dit moest worden besproken met de leiding van de werf Harland en Wolff, waar de White Star Line altijd haar schepen liet bouwen. De eerste mogelijkheid om van gedachten te kunnen wisselen kwam met een uitnodiging van Lord William Pirrie. Dit was een zakenpartner en vriend van Ismay. Lord Perrie had ook grote plannen voor grote schepen. Op de avond dat Ismay en Lord Perrie elkaar ontmoetten ontvouwden ze de plannen voor drie nieuwe, grote schepen. De schepen moesten zeker de helft groter worden dan van de concurrent. De schepen moesten wel dezelfde snelheid behalen. De schepen moesten zoveel luxe en comfort bieden dat de belangrijkste en best betalende passagiers gelokt zouden worden. De namen voor de drie nieuwe schepen waren al snel bedacht. Deze namen zijn: Olympic, Titanic, Gigantic. De eerste schetsen waren heel simpel en er was niets bijzonders of nieuws aan. Thomas Andrews en Edward Wilding, jonge mannen van in de dertig, kwamen onmiddellijk met eigen, veel bijzondere ideeën. Waarom zouden ze vier masten doen, als de zeilen toch geen rol meer speelden. Twee masten waren ruim voldoende voor de antenne voor de draadloze telegrafie installatie. Om de schepen de gewenste snelheid te kunnen geven waren grote machines nodig die door veel stoomketens gevoed moesten worden. Drie schoorstenen zouden zeker nodig zijn, maar een vierde zou ook de mogelijkheid bieden om extra ventilatie te bieden in de machinekamer en kombuizen. Een onderbroken bovenbouw zou ten koste gaan van ruimte die gebruik kon worden voor hutten, eetzalen, salons, en andere ruimtes. Een lange bovenbouw, over de grootst mogelijke lengte van het schip, zou die ruimte bieden. Langzaam maar zeker ontstond zo een schip dat aan de eisen van die tijd voldeed, 45.000 brt groot, 269 meter lang, 28 meter breed, en met de grootste hoogte van kiel tot masttop van ruim 72 meter. Een groter, langer en hoger schip was nog nooit eerder gebouwd. Met een zwarte romp, een grote witte bovenbouw, vier hoge slanke schoorstenen, een zachte gele kleur waar een lichte gloed van roze in zichtbaar was, met een zwarte top en slechts twee masten zouden het schepen worden die tenminste in aanzien werden beantwoord aan de eisen van die tijd. Het comfort voor de passagiers was alles bepalend. En prijs voor de schepen werd niet genoemd. In de grote tekenzaal van Harland en Wolff, stonden tientallen tekenaars aan lange gemeenschappelijke tekenbanken in rijen naast elkaar, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat, aan de details van de nieuwe schepen te werken. Achter hen, tegen de wand, stond een gigantisch halfmodel van het scheepsontwerp als een soort inspiratiebron over hen te waken. De Olympic de eerste van de drie nieuwe schepen werd zeven maanden eerder dan de Titanic te water gelaten. Ruim zeven maanden nadat de Olympic te water was gelaten, was het die dag de Titanic die de helling af zou lopen. Voor Harland en Wolff en de White Starline was het een dubbele feestdag, na de tewaterlating van de Titanic zou de Olympic overgedragen worden. Afgebouwd en haar grote proefvaart voltooid, lag ze onder stoom voor anker in Belfast te wachten om de speciale gasten van de White Star Line te ontvangen en hen terug te brengen naar Engeland. Omdat dit een groot spektakel was, kwamen er veel pers en mensen op af. Er waren zelfs tribunes neer gezet. Hun doel dat er veel mensen kwamen, was dus al gelijk een klein beetje bereikt.
Wat maakt de Titanic zo speciaal? Na de tewaterlating van de Titanic moest er nog veel gebeuren. Stoommachines, en lagedruk turbine, generatoren en tientallen stoomketels en pompen, waren maar een klein deel van wat er allemaal aan boord gehesen moest worden, om van de Titanic een schip te maken. Om er ook het mooiste passagiersschip ter wereld van te maken, waren er nog eens honderden meters vloerbedekking, toiletpotten, ligbaden lampen, betimmering in elke denkbare houtsoort en tientallen soorten meubels nodig. Het was niet te bedenken of het werd wel aan boord gesleept. Thomas Andrews liep als directeurontwerper de hele dag met de Titanic inrichtingsspecificatie boek van ruim 300 pagina's door het schip. Het personeel was de hele dag druk heen en weer om de inrichting van het schip zo mooi mogelijk te maken. Dit gold alleen voor de eerste en tweede klas deel van het schip. In de derde klas werd niet meer dan een kwast verf op de kale stalen scheepsplaten geschilderd en voor de vloeren grauw maar sterk linoleum. De eerste klas had dan ook meer het aanzien van een luxe hotel in een wereldstad. De eerste klas kreeg beschikking over zes deken, vijf daarvan waren helemaal of voor een deel bezet met hutten. Als men hoger in het schip kwam, werden de hutten luxueuzer en duurder. Op het B- en C-dek bevonden zich de echt luxe eerste klas hutten die de Titanic legendarisch maakten. Vooral de hutten B 51 en B 52 die bestonden uit een suite met twee slaapvertrekken, een dag ruimte en een eigen privé promenadedek, vielen erg op bij het publiek en de passagiers van de Titanic. Naast de luxueuze hutten waren er ook nog de rijk gedecoreerde puublieksruimten: eetzalen, een speciaal restaurant waar a la carte gegeten kon worden, tenminste als men er extra geld voor over had. Er waren lounges rookkamers, bibliotheken lees- en schrijfkamers, een soort sauna die in 1912 een Turks bad heette, een zwembad en een squashbaan. In de machinekamers van de White Star Line was men erg vernieuwend. Niet de nieuwe hogedruk stoomturbines, die schepen een grotere snelheid gaven, zouden voor de aandrijving zorgen, maar de combinatie van twee vier cilinder tripple-expansiemachines in combinatie met een lagedruk turbine. Hogedruk turbines waren wel sneller, maar lieten een schip bij hoge snelheid ook erg trillen en schudden. "de boot schudde de wijn uit onze wijnglazen" schreef een ontevreden passagier over een snelle reis met een ander schip. De beroemde waterdichte schotten, die de Titanic in 16 waterdichte compartimenten opdeelden, reikten op de meeste plaatsen niet hoger dan een paar meter boven de waterlijn en eindigden allemaal tegen het dek boven de machinekamer en ketelruimen. Van de 42 waterdichte deuren konden er slechts 12 elektrisch vanaf de brug bediend worden, de overige 30 moesten, in geval van nood gewoon met de hand gesloten worden. De Titanic kreeg geen dubbele scheepshuid dit zou teveel ruimte in beslag nemen. Deze zaak maakte de Titanic een kwetsbaar schip en voor haar bouwers was dat ook geen geheim. Na de ramp met de Titanic werd haar zusterschip de Olympic, niet alleen voorzien van extra reddingsboten, maar ook voor miljoenen verbouwd. Haar waterdichte schotten werden een paar meter opgetrokken en ze werd toen meteen ook voorzien van een dubbele scheepshuid. Tijdens de bouw van de Titanic werd aan dit soort zaken nog absoluut geen aandacht besteed. Men bouwde verder met de overtuiging
Dat men een onzinkbaar schip aan het bouwen waren. Hoe kwam het dat de Titanic is gezonken? De Titanic kreeg veel waarschuwingen van andere schepen dat er veel ijs was gesignaleerd. Om 1.42 uur 's middags waarschuwde de Baltic voor grote hoeveelheden ijs en ijsbergen op de route van de Titanic. Drie minuten later vroeg het Duitse schip Amerika de Titanic twee grote ijsbergen door te geven aan de Amerikaanse hydrografische dienst en de jongens in de macroni-hut deden dat ook plichtsgetrouw. Even keerde de rust terug, maar om vijf uur probeerde het vrachtschip Californian met de Titanic in contact te komen. Marconist Bride was net bezig contact te zoeken met Cape Race om eindelijk een grote stapel voor Amerika bestemde telegrammen te kunnen gaan verwerken en hij negeerde de oproep van de Californian. Toen de marconist van de Californian een half uur later de Baltic meldde dat ze drie grote ijsbergen, vijf mijl zuid van haar, was gepasseerd, bevestigde ook Bride de ontvangst van dat bericht en bracht het meteen naar de brug. Al deze waarschuwingen waren van posities die dicht bij elkaar lagen. Dit betekende dat vanaf 42 graden Noorderbreedte en 49 graden Westerlengte zich een gebied uitstrekte van 35 bij 90 mijl wat bestond uit ijs en ijsbergen. De Titanic ging daar recht op af en zou tegen negen uur 's avonds bij het ijs terecht komen. De laatste ijswaarschuwing kwam om 9.40 uur binnen en was afkomstig van het schip Mesaba. Dit schip was ook in hetzelfde gebied. Deze berichten kwamen nooit op de brug. Op de brug van de Titanic stond tweede stuurman Lightoller als officier van de wacht. Hij rekende voor zichzelf uit dat de Titanic om ongeveer half 10 tussen de ijsbergen terecht zou komen. Hij had het mis het was niet half 10 maar 9 uur dat de Titanic daar aankwam. De kapitein die Smith heette wist dat negen uur een kritiek tijdstip was. Hij ging daarom ook even kijken op de brug. De kapitein zei vlak voordat hij weer weg ging nog: "roep me in geval van twijfel, ik ben vlakbij". Daarna ging hij naar zijn hut. De drie beroemde slagen op de bel hoog in het kraaiennest van de Titanic ten teken van dat er zich recht voor de boeg iets bevond, deed de stuurman opschrikken. Het was toen 11.40 uur. De uitkijkers in het kraaiennest zagen de ijsberg erg laat, Dit is erg verdacht omdat ze vanuit het kraaiennest elf mijl zicht hadden. De Titanic vaart hier minstens een half uur over. Een grote ijsberg kon s'nachts
Ruim op tijd gezien worden. Nadat de stuurman bij was gekomen gaf hij het order "Hard stuurboord" dit ging te langzaam en er was een schrapend geluid te horen dat 10 seconden aanhield. Het was een ijsberg. Kapitein Schmidt kwam meteen zijn hut uit. De ijsberg was dwars door het schip heen gereten. Alles liep onder water. Binnen een uur is de Titanic gekapseisd en gezonken. Mensen geven achteraf alles en iedereen de schuld waarom de Titanic is gezonken. Het zou kunnen komen in eerste instantie door de ijswaarschuwingen die zijn genegeerd. Of door de late reactie uit het kraaiennest. Of door de bouw omdat er geen dubbele scheepshuid was. Er zijn in elk geval verschillende redenen te noemen maar de belangrijkste is toch wel dat de Titanic tegen een ijsberg vaarde en hier niet tegenop gewassen was. Wat zijn de gevolgen na de ramp van de Titanic? Na de ramp werden de getallen bekend van de overlevenden. Er waren geruchten dat de derde klas oneerlijk behandeld werd, maar dit werd hardnekkig ontkend. De enige regel die gold voor alle klassen was: :"vrouwen en kinderen eerst". Maar de cijfers logen er niet om. In de eerste en tweede klas werden ruim 320 van de 610, of meer dan de helft van de passagiers gered. In de derde klas werden nog geen 180 van de ruim 700 passagiers gered. Bijna alle vrouwen en kinderen uit de eerste en tweede klas werden gered (94%) van de derde klas was dat maar (42%). De White Star Line had al snel een verklaring: de vrouwen wilden hun mannen niet achterlaten. Vele mensen dreven nog in de zee op stukken hout, of in reddingsboten, midden op zee. Ze wachtten op redding van andere schepen. Door de vuurpijlen in de lucht zagen ze naar heel lang wachten dat er redding op komst was. In de boten werd toen gejuicht en gezongen. Het schip, dat vele mensen van zee heeft gered, de Carpathia, heeft veel geluk gehad dat zij niet door de ijsbergen midden in de nacht is geraakt, de kapitein zei achteraf dat het niet alleen te danken was aan de goede stuurlui, maar ook aan God. De eerste en tweede klas passagiers krijgen binnen in een lounge koffie en soep en de mannen nog een glas cognac. De derde klas passagiers gingen naar de emigranteneetzaal en kregen daar ook koffie soep. Om 8.30 waren alle overlevenden aan boord van de Carpathia. De reis van de Carpathia terug naar New York, was voor de overlevenden op zich al een nieuwe beproeving: ijs, storm, onweer, sneeuw, hagel en dichte mist was het beeld van dit schip het grootste deel van de tocht. Toen ze in New York aankwamen waren er opdringerige pers, hinderlijke belangstellenden en sensatiezoekers, wekenlange officiële onderzoeken en jarenlang onderhandelen met verzekeringsmaatschappijen. Het wemelde van de geruchten onder de mensen aan de wal. Er was eigenlijk alleen bekend dat de Titanic gezonken was. Er waren 1500 tot 1800 mensen omgekomen en 685 overlevenden. Mensen die hun verhaal aan een krant wilden vertellen kregen daar van 500,- tot 1000,- dollar voor. Senator William Alden Smith, voorzitter van de Senaats Commisie, voerde het onderzoek naar de Titanic ramp uit. Om een behoorlijk onderzoek te doen mocht hij Bruce Ismay en de bemanning van de Titanic hem niet ontgaan. Een van de vragen die aan Ismay gesteld werd was natuurlijk waarom hij zelf op boot C was gestapt terwijl er nog zoveel vrouwen en kinderen in konden. Het antwoord van hem was daarop: "Waarom zou ik er niet ingestapt zijn?" vroeg hij verbaasd. Alles bij elkaar had het Amerikaanse onderzoek nog geen 35 dagen geduurd en de Amerikanen slechts 6600,- dollar gekost, een schijntje van wat het Engelse belastingbetalers nog zouden moeten gaan betalen. In totaal werden er 306 lijken gevonden. De eerste klas passagiers werden in kisten gelegd en de tweede in ijs en de derde klas werden samen met de bemanningsleden in canvas zakken op zee begraven. Alle overlevende bemanningsleden moesten beloven om de pers niet te woord te staan. Maar zonder al te veel moeite wist de pers wel een paar verhalen te ontrafelen en stonden de kranten er vol van. Toen ze in Engeland aankwamen ontstond gedrang bij de hekken, door familie en vrienden. De bemanningsleden mochten groepje voor groepje het schip verlaten. Na de ramp zijn zes speelfilms van de Titanic gemaakt. De eerste film kwam al een maand na de ramp uit en had in de hoofdrol een echte Titanic overlevende, Miss Dorothy Gibson. De film heette: Saved from the Titanic. Wij kennen 'Titanic' allemaal als beste. Dit is de duurste film ooit gemaakt, ruim 200 miljoen dollar. Verder werden er nog vele expedities in het gezonken wrak gedaan. Hier zijn achteraf nog veel dingen die achter gebleven waren naar boven gehaald. Conclusie Het is wel duidelijk dat de Titanic dus niet zomaar een schip was. Het was een van de grootste schepen van de wereld. De meeste mensen kennen de Titanic van de film die in 1997 uit kwam. Daarom denken wij dat de mensen van nu denken aan het geweldige schip dat zonk, maar de mensen die in de tijd leefden toen het schip zonk (ongeveer vanaf 1912) dachten veel meer aan de slachtoffers en hoe het nou kwam dat het schip zonk. Het was immers een onzinkbaarschip. Omdat het dus zo lang geleden is denken de meeste mensen van nu alleen nog maar aan het beeld van de film wat ze van de Titanic hebben van Leonardo Dicarprio en Kate Winslet (de acteurs van de Titanic). Persoonlijk denken wij nu meer aan beide beelden, aan de film, en aan het beeld wat de mensen toen hadden. Dit komt omdat wij nu verdiept hebben in de geschiendenis van de Titanic en er nu bijna alles vanaf weten. Wij vonden het erg leuk om dit werkstuk te maken. We hebben het met veel plezier gedaan, en hopen dat u het met plezier gelezen heeft.
Literatuurlijst Boeken: Schrijver: Edward P. de Groot, Titel: Titanic, tweede gewijzigde druk 1998, Uitgeverij De Alk B.V. Titel: De geïllustreerde geschiedenis van de 20e eeuw, maand tot maand, jaar tot jaar. Uitgeverij: Rebo Internationaal, Lisse. Internet: Site: www.scholieren.com , hier hebben we op werkstukken gezocht naar 'Titanic' Televisie: Zondag 25 mei, 21.00, Zender: Discovery, Een documentaire over het wrak van de Titanic.