Slavernij

Wat ging er voor af aan de slavernij? Het begint allemaal in West-Afrika. Lang voor de komst van de Europeanen maakte West-Afrika al deel uit van een groot handelsnetwerk. Al in de oudheid waren er handelsroutes die dwars door de Sahara liepen en het Noorden en het westen van het werelddeel met elkaar verbonden. Na de opkomst van de machtige Islamitische staten in Noord –Afrika, aan het begin van de 8e eeuw na Christus, werd het islamitische geloof met de handelaren geleidelijk aan overgebracht naar het zuiden. Er ontstonden grote steden langs de handelsroutes door de Sahara (zie kaart) De bloeiende handel leidde ook tot het ontstaan van grote koninkrijken in het gebied. Goud en ivoor, werden al vele eeuwen lang door Arabische handelaren vanuit Afrika in Europa in gevoerd. Toen 1430 de Europese scheepsbouwtechnieken verbeterden begonnen de Portugezen met het verkennen van de West-Afrikaanse kust. Na de Portugezen volgden ook andere Europese landen. Eerst plunderden ze de Afrikaanse kust plaatsen, daarna begonnen ze gewoon (op een normale manier) handel te drijven. Toen de Europeanen begonnen met het verkennen van Amerika veranderde dit. Er kwamen nieuwe koloniën en de vraag naar slaven werd groter. Die slaven haalden de Europeanen per boot uit Afrika. Maar niet alleen in Afrika veranderde er veel voor de slavernij. Ook in Amerika veranderde er veel en dan voor al voor de bewoners, de indianen. In de 15e eeuw (toen de Europeanen naar Amerika kwamen) woonden er in het Caribische gebied 3 volken: de Arawaks, de Tainos en de Cariben. In Midden –en Zuid-Amerika woonden de Inca’s en de Azteken. In Noord-Amerika leefden vele indianenvolken met allemaal hun eigen cultuur. Christophorus Columbus Op 3 augustus 1492 vertrok Columbus met zijn vloot uit Spanje. Hij zocht een nieuwe handelsroute naar het Oosten. Daarom voer hij in Westelijke richting. Maar Columbus wist niet dat Amerika er tussen lag. Toen hij op 12 oktober aan land ging dacht hij dus ook dat hij de hele wereld rond gevaren had en in Azië was aangekomen. Columbus eiste alle landen op voor Spanje. En al gauw kwamen de Spaanse gelukszoekers naar het Caribische gebied. De bevolking daar werd gedwongen om voor hen te werken. Door mishandeling of onbekende Europese ziektes (waar de indianen niet tegen bestand waren) stierven vele duizenden indianen. In 1519 veroverde de Spanjaard Hernán Corléz het Azteekse Rijk. 11 jaar later veroverde Francisco Pizarro (ook een Spanjaard) het rijk van de Inca’s. En weer 10 jaar later begonnen de Portugezen met het stichten van kolonies in het huidige Brazilië. Ook in Noord-Amerika werden kolonies gesticht, daarover nu een paar datums op een rijtje. -1565 De Spanjaarden nemen Florida in bezit en de Fransen koloniseren een deel van Canada. -1607 De 1e Engelse kolonie werd gevestigd in Jamestown, Virginia. -1682 De Fransen eisten een groot deel ten Westen van de rivier de Mississippi op. -1619 De 1e slaven werden van uit Afrika naar Amerika gebracht -1680 Het gebruik van donkere slaven neemt gigantisch toe. -1732 Het aantal Engelse kolonies is uitgebreid van 1 naar 13 kolonies.
Indianen Er kwamen steeds meer Europeanen naar Amerika. En de Europeanen trokken ook steeds meer naar het westen. Daardoor verschoof de grens tussen het woongebied van de indianen en de blanken. Deze grens heette de frontier. Bij sommige stammen probeerden de Europeanen de westerse cultuur te laten dringen. Door hun kinderen naar een westerse school te sturen of door ze tot het Christendom te bekeren. Sommige stammen bekeerden zich tot het Christendom en vochten samen met de blanken tegen andere stammen. Maar als er op hun land goud werd gevonden (zoals bijvoorbeeld bij de Cherokees) moesten de indianen hun woongebied verlaten en naar het westen trekken. Dat was een hele zware tocht en betekende voor ongeveer 1600 indianen de dood. De overgebleven indianen moesten in een reservaat gaan wonen (een gebied dat werd toegewezen aan indianen die uit hun eigen woongebied verdreven waren en niet meer vrij rond mochten rondtrekken. De grond was er onvruchtbaar en er waren weinig bizons). Wat heeft Martin Luther King met de slavernij te maken? Toen er een eind aan de slavernij was gekomen kregen veel negers weer hoop. Maar het duurde niet lang of dat verdween alweer. Ze waren nu dan wel geen slaven meer maar werden nu wel gediscrimineerd. Nee, gelijkheid en een eerlijke behandeling was er nog lang niet. De zwarten woonden in ondeugelijke huisjes en hadden maar een klein stukje (slechte) landbouwgrond. Er waren bijna geen negers die fatsoenlijk onderwijs konden volgen of medische hulp konden krijgen. Overal heerste rassendiscriminatie. En geleidelijk aan begon de oude levenswijze weer terug te komen. De blanke politici kregen het voor het zeggen in de staatsregeringen. De Amerikaanse overheid gaf de blanke plantage eigenaren enorme boerderijen terug, maar deed eigenlijk niest om de zwarten te helpen. Hierdoor moesten een heleboel voormalige slaven uiteindelijk gaan werken op de velden van rijke blanken, net als voor de Burgeroorlog. Het geweld door blanken tegen zwarten nam toe. Knokploegen en geheime racistische organisaties sloegen regelmatig zwarten in elkaar, staken hun huizen in de brand en vermoorden zelfs mensen. Aan het begin van de 20ste eeuw werden de rechten van de zwarten in de hele VS beperkt. In bijna alle openbare gebouwen en gelegenheden werd de rassenscheiding in gevoerd. Van speeltuinen tot ziekenhuizen, zelfs op scholen. Heel Amerika was bevrijd van de slavernij, maar gelijkheid was er nog lang niet. Martin Luther King. Martin Luther King is geboren op 15 januari 1929. Zijn vader (Martin Luther Sr.) was predikant. Hij kon het onrecht tegen de zwarten slecht verdragen. Hij leerde Martin Luther dat racisme onrechtvaardig was en dat alle mensen gelijk waren. Toen Martin 17 jaar was organiseerde zijn vader een proefpreek in zijn eigen kerk. Martin werd bevestigd tot baptistenpredikant. Toen hij zich inschreef voor zijn opleiding, bestudeerde hij Ghandi en dat werd zijn grote voorbeeld. Het motto van Ghandi was ook het motto van Martin: geweldloosheid en wilskracht. Hij slaagde voor zijn examen en besloot om in Boston filosofie te gaan studeren. Hier ontmoette hij zijn vrouw Correta Scott. Op 18 juni 1953 trouwden ze in Alabama. Op 31 oktober 1954 werd hij door zijn vader bevestigd als de 20e predikant van de Dexter Avenue Chuch is Montgomery. In dat zelfde jaar besloot het Hoge Gerechtshof van de VS dat de rassenscheiding op openbare scholen ongrondwettig was. Op 17 november wordt hun 1e kind Yolanda Denise geboren. Aan het eind van 1955 weigerde mrs. Rosa Parks op te staan voor blanke mensen, omdat de bus vol was. Hiervoor werd ze gearresteerd. Na deze gebeurtenis sprak Martin Luther en had allemaal affiches aangeplakt in de stad dat niemand met de bus moest gaan. Omdat Martin daar leider van was moest hij de toespraken hoeden en de mensen moed inspreken. Hij waarschuwde de mensen voor gevaren en mocht er absoluut geen geweld gebruikt worden. De mensen waren erg enthousiast. Ze zetten de actie door. De media besteedde veel aandacht aan de actie maar ook aan de rassendiscriminatie in heel de VS. De blanken probeerden alles om de acties tegen te houden. Daarom kwam Martin Luther in de gevangenis terecht. Nadat hij op borg vrij was gekomen kreeg hij veel dreigementen. 1 keer hadden ze zelfs een bom in zijn huis gegooid, zijn vrouw en kind hadden niks. Toch bleef Martin de mensen vertellen dat ze nooit moesten proberen de zaak met geweld op te lossen. Op 4 juni 1956 verklaarde het Hooggerechtshof dat de rassenschei-ding in de stadsbussen ongrondwettig was. Door dit succes begonnen veel zwarten met acties en protesten. In februari 1957 werd Martin Luther weer tot voorzitter gekozen. Na veel gesprekken werd op 9 september1957 de commissie voor de burgerrechten opgericht. Op 23 oktober werd hun 2e kind geboren, genaamd Martin Luther de 3e. Op 17 september 1958 verscheen Martin’s 1e boek “Stride Toward Freedom: The Montgomery Story”. Na nog meer redevoeringen, dreigementen, arrestaties en ontmoetingen bracht het gezin King een maand door in India waar zij Ghandi’s werkwijze over geweldloosheid bestudeerden. Een jaar later werd Martin predikant van de Ebenezer Baptist Church in Atlanta. Op 30 januari 1961 werd het 3e kind geboren genaamd Dexter Scott. De Freedom Riders, een groep studenten, reden per bus door de VS met de bedoeling de bussen die in de staten onderhouden te integreren. Op 20 september 1962 deed James Meredith, een zwarte man, zijn 1e poging om zich in te laten schrijven bij de universiteit van Mississippi. Onder begeleiding van de politie werd hij op 1 oktober naar de campus gebracht. 28 maart 1963 word Bernice Albertine geboren, het 4e kind van Martin Luther en Correta. In Alabama was een sterke concentratie van blanken. Tijdens de eerste grote mars op 12 april 1963 in Birmingham, Alabama werd King gearresteerd. In de gevangenis van Birmingham schreef hij “Brief uit de gevangenis van Birmingham”. Op 3 mei 1963 liepen de kinderen al zingend “Wij willen vrijheid” door de straten van Birmingham. Eugene ‘Bull’ Conner, hoofd van de afdeling openbare veiligheid van Birmingham, beval de brandweerlieden hun slangen op de kinderen te richten. Ook honden vielen de kinderen aan. Omdat de media ook aanwezig was kon de hele wereld zien wat daar gebeurde. President Kennedy diende een nieuw wetvoorstel voor de burgerrechten in. In juni 1963 verscheen het boek “Strength to love” van Martin Luther. Op 28 augustus 1963 hield Martin Luther King, na de grote protestmars, zijn bekende toespraak “I have a dream” op de trappen van het Lincoln Memorial. Op 22 november 1963 werd president John F. Kennedy vermoord. Martin realiseerde dat dit ook met hem zou kunnen gebeuren. Na een barre verkiezingsstrijd werd Lyndon Johnson president van 5de VS. Op 10 december 1964 neemt Martin Luther King de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst. President Johnson ondertekende op 6 augustus 1965 de wet op het Kiesrecht. Op 12 februari 1968 besloten vuilnismannen om te gaan staken. Een maand later leidde King 6000 demonstranten bij een protestmars door het centrum van Memphis, daarom plunderden zwarte jongeren winkels, werd er een 16 jarige jongen gedood en raakten er 50 mensen gewond. In Masonic Temple in Memphis, hield King op 3 april 1968 zijn laatste toespraak, genaamd “ Ik ben boven op de berg geweest” De volgende dag (4 april 1968) werd martin Luther King neergeschoten op het balkon van zijn kamer, in het Lorraine motel in Memphis. Hij overleed aan een schotwond in zijn nek in het ziekenhuis. Die zelfde dag werd Earl Ray aangehouden en schuldig bevonden voor de moord op Martin Luther King. Wat gebeurde er in 1861? Dit was het jaar dat de Amerikaanse Burgeroorlog begon. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog vielen meer Amerikaanse slachtoffers dan tijdens alle andere door de VS gevochten oorlogen bij elkaar. Deze burgeroorlog staat dan ook nog vers in het geheugen bij de meeste Amerikanen. Na de verkiezingen in 1860 wordt Abraham Lincoln tot presindent verkozen. De ene staat na de andere scheidde zich van de Unie af, want Lincoln stond bekend als anti-slavernij. Al in 1861 was de Amerikaanse Burgeroorlog echter onvermijdelijk, hoe graag Lincoln ook wilde bewijzen dat hij eenheid van de Unie belangrijker vond dan de vrijheid van slaven. In februari van dat jaar hadden er al zeven staten zich van de Unie losgemaakt, dat zouden er snel meer worden. Na de inaugratie van Lincoln op 4 maart 1861 namen de spanningen toe. De staten Virginia, Tennessee, Kentucky, Missouri, Arkansas en North Carolina beraadden zich nog over wat te doen. De Zuidelijke sentimenten in die staten waren erg duidelijk aanwezig, en Lincoln vreesde dat ook zij zich van de Unie zouden scheidden, en om opgenomen te worden in de Cinfederate States of America (CSA). Die vrees werd voor een groot deel waarheid na het bombardement op Fort Sumter op 12 april 1861, de dag dat de Amerikaanse Burgeroorlog begon. Fort Sumter was een fort gelegen in zuidelijk gebied maar bezet door Noordelijke troepen onder comando van Generaal P.G.T. Beauregard, op 12 april openden zij het vuur en begonnen daarmee de Amerikaanse Burgeroorlog. 34 uur nadat de beschieting was begonnen, trok de commendant van het fort, majoor Robert Anderson, zich terug naar het Noorden; er waren geen slachtoffers gevallen. Op 15 april riep Lincoln een staat van rebellie uit en riep 75.000 vrijwilligers op voor de oorlog. Omdat de meeste mensen dachten dat de oorlog snel voorbij zou gaan, was dit geen probleem, vooral in het Zuiden waren er honderduizenden die zich aanmelden voor het niet-bestaande leger van de Confederatie. Nadat Lincoln de staat van rebellie had uitgeroepen, trokken Virginia, North Carolina, Tennessee en Arkansas zich ook woedend uit de Unie terug. Eind mei bestond de Confederatie uit 11 staten met 9 miljoen inwoners, waarvan 3,5miljoen slaven. De Unie bestond uit 23 staten met 23 miljoen inwoners. Lincoln was echter opgelucht te merken dat de grensstaten Kentucky, Missouri en Maryland zich niet uit de Unie terugtrokken, ondanks hun banden met de slavernij. De nieuwe Confederatie zat echter niet zonder problemen. Ondanks het enthousiasme van vele duizenden jonge man-nen had de CSA geen leger, geen wapens, en nauwelijks productiecapasiteit; het Zuiden was altijd op de landbouw gericht geweest. Terwijl het Noorden 110.000 fabrieken met totaal 1,3 miljoen werknemers de oorlogsproductie in een stroomversnelling brachten, moest het Zuiden het doen met 18.000 fabrieken met slechts 110.000 werknemers. Het Noorden bezat ruim 22.000 mijl treinrails, terwijl het Zuiden het met 9.000 mijl moest doen; in 1860 produceerde het Noorden 470 stoomlocomotieven, en het Zuiden maar 17. Het Noorden produceerde daarnaast 3 keer meer wapens dan het Zuiden, en had daarmee zo’n 97% van dse wapenindustrie in handen. Het enige wat het Zuiden hier voorlopig tegenover kon zetten was een ongebreideld enthousiasme voor het nieuwe land en een hoog moraal onder de troepen. Bij de uiteenval van de Unie aan het begin van de Amerikaanse Burgeroorlog werd de Unie letterlijk en figuurlijk in tweën gesplitst. Niet alleen op het niveau van de staten, maar ook het niveau van het individu. Vaders en zonen, broers en zussen, neven en nichten, vrienden en vriendinnen, hele families, ze werden ineens door de Burgeroorlog uit elkaar getrokken. Ineens leefde die goed buur aan de andere kant van de grens, en was je ergste vijand geworden. Het kwam dan ook vaak voor dat leden van dezelfde familie tegenover elkaar stonden, verdeeld door idealen en de grens. Niet zelden diende een vader in een leger dat vocht tegen een leger waar zijn zoon in diende. Hetzelfde gold voor de legerrcommadanten; opgegroeid als vrienden, samen naar de militaire school, soms zelfs samen in de Mexicaanse Oorlo gevochten, maar nu elkaars viijanden. De meeste officieren kozen de kant van hun huisstaat, zodat strategische hoogbegaafde mannen zoals Robert e. Lee en Joseph E. Johnsten, beiden uit Virginia, naar het zuiden vertrokken. Een groot verlies voor het Noorden, dat het met jongere, minder ervaren officieren moest doen. Vooral Robert E. Lee bleek een groot verlies. Lincoln had hem zelfs het bevel van het hele Unieleger aangeboden, maar hoewel de zachtaardige maar briljante Lee weinig met slavernij had kon hij als Virginia gentelman zijn staat niet verraden. Hij vertrok naar het Zuiden en nam een grote hoeveelheid kennis en inzicht met zich mee. Het publiek wilde snel een overwinning zien, en in julie 1861 zwichtte Lincoln voor deze druk. Hij liet het Noordelijke leger onder leiding van Irvine McDowell, 30.000 man sterk maar slechts halfgetraind, oprukken naar het dorpje Manassas Junction, waar een Zuidelijk leg onder Generaal Beauregard zich had verzameld. Het enthousiaste publiek toog in grote getallen mee om dit eerste gevecht van de Amerikaanse Burgeroorlog met eigen ogen te kunnen zien. Het riviertje Bull Run, werd het centrale punt van het gevecht. Duizenden jonge mannen beleefde er hun vuurproef tijdens de eerste veldslag van de Burgeroorlog. Ook al viel het Noorden fel aan, het Zuiden was toch sterker en de tegenstander sloeg op de vlucht. Het geschokte publiek had niet allen weing van het gevecht gezien, ze zagen hun helden nu ook langs zich heen in paniek voor hun leven rennen. In de daarop volgende chaos faald het Zuiden erin de overwinning uit te buiten. De achtervolging werd snel gestaakt. Uniehoofd Washington, slechts 25 mijl van Bull Run vandaan, ontkwam op het nippertje aan een ramp. Het Noorden realiseerde zich, dat de oorlog wel eens langer kon duren dan ze hadden gedacht.