Pearl Harbor

Het begin van de Japanse oorlog: Pearl Harbor. Op 7 december 1941 voerde de Japanse luchtmacht een aanval uit op Pearl Harbor op Hawaii. Daar lag een Amerikaanse marinebasis. Dit onder leiding van minister-president Tojo, voormalig minister van oorlog en generaal bij het Japanse leger. Hij heeft prins Konoye een ultimatum namens het leger gesteld en heeft zo het leger en de rest van Japan in handen gekregen. De voorbereidingen voor de aanval op Pearl Harbor zijn op dat moment al meer dan tien maanden bezig. De Japanners wouden liever geen oorlog in de Stille Oceaan. Maar ze zagen het al als onvermijdelijk. En dus vonden de Japanse machthebbers, waaronder vooral commandant van de verenigde Japanse vloten, Isorokoe Yamamoto, de eigenlijke ontwerper en drijfveer achter de aanval op Pearl Harbor, dat de manier waarop de oorlog gevoerd zou worden zo gunstig mogelijk moest zijn voor de Japanners. Japan moest daarom snel toeslaan. Zo zouden ze ook hun bronnen kunnen uitbreiden, want zelf hadden de Japanners niet zo veel grondstoffen. Ze hadden dus hun oog op onder anderen Hongkong, Malakka, Singapore, Sumatra, Borneo, en vooral Java. In hoeverre zou dit mogelijk zijn? De oorlog die in China onlangs had gewoed, had veel van het Chinese leger gevergd. De troepen die China nog beschikbaar had waren zwak en klein, dus niet al te moeilijk te verslaan. De Amerikanen. Engelsen en Nederlanders echter hadden de beschikking over veel meer troepen. Maar die waren over zo'n groot gebied verspreid dat die nooit in een keer hard kunnen terugvechten. Bovendien waren ze maar middelmatig getraind. Daarbij komt nog dat Japan een enorme vloot had, en dus een zekere heerschappij op zee. Dit stelde hen in staat een grootshalige aanval op de naburige schiereilanden en eilandengroepen op te zetten. De Japanse marine was op dat moment de sterkste en modernste vloot ter wereld, sterker nog dan die van de Engelsen. Het bestond uit 10 panserschepen, 10 vliegkampschepen, 35 kruisers, 111 destroyers, 64 duikboten en twee enorme superlinie schepen. Door deze overmacht en met behulp van de verrassing was Japan in staat enorme successen te behalen. Yamamoto beredeneerde zo: Amerika zou de schepen die ze had verloren tijdens de aanvallen van de Japanners vervangen en zelfs meer dan dat. Japan kon rekenen op hevige aanvallen van Amerikaanse kant. Maar de twee of drie jaar die Amerika nodig zou hebben voorde wederopbouw van hun vloot zou genoeg tijd zijn voor Japan om rijk en welvarend te worden. Hierdoor zouden zij een nog sterkere strijdmacht kunnen opbouwen die bestand zou zijn tegen elke aanval van buitenaf en Japan dus een wereldmacht zou maken. In januari beginnen de Japanse admiraal Tahijiro met de uitwerking van de aanval op Pearl Harbor. Als proefterrein wordt de Baai van Kagosjima gekozen vlakbij het eiland Kioesjoe. Deze baai werd gekozen omdat hij zoveel op Pearl Harbor leek. Met behulp van een uitstekend werkende spionage dienst werd de aanval tot in de puntjes uitgewerkt. Maar niet iedereen is voor de aanval op Pearl Harbor. De generale staf is ertegen. Veel mensen geloven niet in een overwinning. Maar Yamamoto is heel koppig en dreigt met ontslag als het niet door zou gaan. Op 5 november krijgt hij dan toch zin zin. De generale staf geeft toe. Tenzij er op het laatse moment een diplomatiek akkoord zou worden berijkt met Amerika, zou de aanval op Pearl Harbour op 8 november plaatsvinden. Dit is de Japanse tijd; op Pearl Harbor is dit 7 november. Juist deze dag werd gekozen wegens tactische redenen. De 10e zou volgens sommige ideeen beter zijn in verband met de stand van de maan. Maar 7 november werd gekozen omdat dat een zondag is in Pearl Harbor en de Amerikanen de gewoonte hadden hun schepen naar de haven te laten terugkeren, om zo het weekend niet van hun matrozen af te nemen. Omdat er onrust heerste onder de bemanning die de aanval ging uitvoeren kregen ze acht dagen vrij. En hoewel er enkele honderden jongemannen zich over het land verspreidde met een topgeheim, lekte er niets uit. Op 7 december 1941, om 6 uur ‘s ochtends, op 370 km afstand van Pearl Harbor stuurt admiraal Nagumo een eerste aanvalseenheid richting Hawaii, bestaande uit 183 vliegtuigen. Rond 7 uur krijgen de Amerikanen de eerste Japanse toestellen in zicht op hun radar, maar zij denken dat het vliegtuigen zijn uit Californië en dus geen bedreiging vormen. De Amerikanen slaan geen alarm. De Japanse aanvalseenheid bevind zich op dat moment nog 250 kilometer van Pearl Harbor vandaan. Om 7 uur 50 heeft de eerst Japanse piloot Pearl Harbor in zicht en om 7 uur 53 wordt de aanval bevestigd. Die ochtend waren er 127 Amerikaanse schepen aanwezig in de haven, waarvan 94 niet aan wal. Drie belangrijke Amerikaanse oorlogsschepen echter bevonden zich ver weg en bleven dus gespaard voor de Japanse aanval. De aanval duurde iets meer dan een uur en bracht de Amerikanen aanzienlijke schade toe. Honderden soldaten en mariniers sterven aan Amerikaanse kant. Om 7 uur 15 stuurt Nagumo een tweede aanvalseenheid, bestaande uit 170 vliegtuigen. Het rondt de eerste aanval af en vernietigd verder twee luchthavens, verschillende installaties en havens voor watervliegtuigen. Onder andere werden er 65 Amerikaanse luchttoestellen vernietigd. Admiraal Nagumo wilde de eerste aanvalseenheid nogmaals laten aanvallen maar liet dat achterwegen omdat de Amerikaanse verdediging nu wel helemaal operationeel zou zijn. De aanval werd om 1 uur ‘s middags afgebroken. 2403 Amerikanen stierven die dag en 1178 raakten gewond. Terwijl er aan Japanse zijde maar 55 doden vielen doordat er 29 vliegtuigen werden neergehaald. Nog geen vijftig minuten na het vallen van de eerste Japanse bom op Pearl Harbor kregen Japanse diplomaten een officiële oorlogsverklaring van de Amerikanen. Vanaf dat moment was de deelname van Japan aan de Tweede Wereldoorlog een feit. Pearl Harbor was slechts een van de vele successen die Japan zou boeken tijdens de Tweede Wereldoorlog.