Martin Luther King

De jeugd van Martin Luther King Martin Luther King werd op dinsdag 15 januari 1929 in Atlanta geboren. Dat ligt in het zuiden van de Verenigde Staten. Eigenlijk heette hij eerst Michael King. Later werd dit veranderd in Martin Luther King junior. Dat was een vernoeming naar zijn vader, en zijn vader was weer vernoemd naar Maarten Luther, een belangrijk iemand voor de kerk in Duitsland in de 15de, 16de eeuw. Martin Luther King groeide op in een gelovig gezin, want zijn vader en zijn opa waren alle twee dominee. Zijn moeder, Alberta was lerares. Hij had een oudere zus, Christine en een jongere broer, Alfred Daniel. Ze hadden het niet slecht thuis. De kinderen konden naar school en hoefden niet te werken. Zijn ouders behoorde namelijk tot de middenklasse en dat betekent dat je best wel rijk was. De vader van Martin Luther King was heel erg tegen apartheid en hij kon er niet tegen dat de negers zo slecht behandeld werden en als slaven verkocht werden. Martin Luther King kreeg dat thuis vaak te horen en hij groeide dus op om te strijden tegen de apartheid. Op een dag ging Martin Luther King met zijn vader schoenen kopen. In de winkel waren er plaatsen voor blanken en zwarten mensen. Dat was in die tijd heel normaal. De verkoper vroeg aan King of hij achter wou gaan zitten maar King deed of hij dat niet begreep en zei “ ik heb al een stoel gevonden”. Toen beval de man hem te gehoorzamen. King stond op en zei tegen zij zoon “ Kom we gaan, ik zal nooit vergeten dat ik zo ben behandeld”. Dat maakte heel erge indruk op Martin Luther King en ook hij zou het nooit vergeten. Een andere gebeurtenis die veel indruk op Martin Luther King heeft gemaakt, was toen hij een keer met zijn lerares naar een discussiewedstrijd ging. Toen ze terug naar Atlanta gingen kwamen ze met de bus door een klein dorpje. Er stapten wat blanke passagiers in en Martin Luther King en zijn lerares moesten van de buschauffeur hun plaats afstaan. Maar hij vond dat het niet snel genoeg gebeurde en schold hen uit voor zwarte hoerenzonen. Martin Luther King wilde toen eigenlijk niet opstaan, maar zijn lerares zei dat ze zich aan de wet moesten houden. Dus ze stonden op en moesten de hele weg naar huis, ongeveer 200 km, in het middenpad staan. Martin Luther King zei later dat hij die nacht nooit zou vergeten. Hij is nooit meer zo kwaad geweest als toen die nacht. Al op jonge leeftijd vond Martin Luther King lezen heel leuk en hij vond godsdienst heel interessant dus hij las daar veel over. Het is dus niet raar dat hij voor dominee wilde studeren. Eigenlijk wou hij niet alleen dominee zijn maar hij wilde de mensen ook aan het denken zetten en ze laten beseffen hoe oneerlijk negers behandeld werden. De studie van Martin Luther King Luther was een goede leerling. Voordat Martin Luther King naar het college ging, ging hij eerst geld verdienen door te werken. Hij werkte op een tabaksplantage in Connecticut. Hij was verbaasd dat je in Connecticut overal kon gaan en staan als je zwart was. Toen hij 15 jaar was had hij een beurs gewonnen en met die beurs ging hij studeren in het Morehouse College. Daar studeerde hij tot 1948 sociologie. Het was een goede school voor hem omdat de leerlingen aan het denken werden gezet om een oplossing te zoeken voor het probleem met de rassenscheiding en dat vond Martin Luther King wel interessant. Omdat Martin Luther King dominee wilde worden ging hij daarna theologie ging studeren op het instituut Crozer. Hier hoorde hij over het geweldloosheididee van Ghandi. Dat maakte een grote indruk op hem. Dat idee heeft hij zelf ook gebruikt. Je gaat niet vechten om je zin te krijgen, maar je doet aan acties zonder geweld. Na het Crozer Instituut ging hij in 1951 nog verder studeren in Boston om dan dominee te kunnen worden. Want als dominee wilde hij de mensen net als Ghandi tot geweldloos verzet laten komen. In 1953 trouwde Martin Luther King met Coretta Scott. Zij kregen 4 kinderen, 2 jongens Martin Luther III en Dexter Scott en 2 meisjes Yolanda Denise en Bernice Albertine.
Martin Luther King als dominee Toen hij met zijn studie klaar was in 1955 werd hij predikant in Montgomery. Dat ligt in Alabama, dat is ook al zo’n zuidelijke staat, waar de apartheid heel erg was. Zijn vrouw Coretta Scott had eigenlijk genoeg van die zuidelijke staten. Ze was zelf ook al tussen de negerhaat opgegroeid. Maar Martin Luther King vond het zijn plicht om in het zuiden te werken. Hij wou de negers naar een betere toekomst leiden. Als dominee deed Martin Luther King veel dingen. Hij wilde dat iedereen die lid was van zijn kerk ook moest willen stemmen, want toentertijd moest je als je zwart was je opgeven om te stemmen en dat ging meestal heel erg moeilijk. Hij wou ook dat iedereen lid werd van de NAACP (nationale vereniging ter bevordering van de rechten van de mens), Martin Luther King had geen hekel aan blanke mensen zoals sommige zwarte leiders wel hadden. Hij zei dat er ook genoeg blanke waren die wel voor gelijkheid streden. De acties De eerste opstand (actie) kwam door de vrouw Rosa Parks op 1 december, ze zat in de bus en ze wilde niet opstaan voor blanke mensen omdat ze moe was. Toen ze daarna nadacht zei ze dat ze niet begreep wat haar bezielde. De politie kwam erbij en Rosa moest een boete van 10 dollar betalen en ze moest de gevangenis in. Nu waren de zwarte bewoners van Montgomery echt heel erg boos en ze gingen actie voeren. Ze gingen de bus boycotten dat betekent dat ze er niet meer in gaan rijden Ze zochten nu alleen nog een woordvoerder. Dat werd Martin Luther King. Op 5 december 1955 werd Martin Luther King junior gekozen als hoofd van de nieuwe protestgroep: de MIA (Montgomery Improvement Association) Martin Luther King waarschuwde de mensen voor de gevaren van een boycot en wilde geen geweld. Op maandag 5 december reden er haast geen zwarten mee in de bus. Ze gingen lopen, met de taxi, of reden met elkaar mee. De actie was een succes. Er dachten mensen dat er misschien 60% van de mensen mee zou doen maar bijna iedereen deed mee. De mensen van de busmaatschappij waren boos. Ze maakten verlies. Boze groepen blanken vielen de woonwijken van de zwarten binnen en vielen ze lastig. De politie deed daar niks aan. Toen Martin Luther King hierover klaagde werd hij opgesloten. Doordat zoveel mensen meededen en doordat er zoveel aandacht was voor de actie besloten ze de actie te verlengen. Ze zouden niet meer met de bus gaan tot er dingen veranderen. Het duurde meer dan een jaar. In dat jaar werd Martin Luther King veel bedreigd. Hij werd ook veroordeeld wegens de actie tegen de busmaatschappijen. Maar het had succes, in 1956, werd de wet veranderd en rassenscheiding in de bussen verboden! Wat er in Montgomery gebeurde sprak veel studenten aan en vooral studenten uit Noord-Carolina. Ze wilde ook een einde maken aan de rassenscheiding en dan vooral aan de rassenscheiding in snackbars en restaurants. Ze hielde een actie die ook wel de sit-in actie genoemd werd. Dat hield in dat ze binnengingen in restaurants en snackbars en ze eiste dat ze bediend werden. Ze bleven er zitten en als ze weg werden gejaagd gingen ze daarna weer naar binnen. King wist dat deze acties zouden leiden tot een confrontatie met de commissaris van de politie, Eugene Conor, die zulke acties altijd gewelddadig aanpakte. Hij zette waterkannonen en politiehonden in. Meer dan 3000 mensen werden gearresteerd en Martin Luther King zat daar ook bij. Maar Martin Luther King smokkelde briefjes uit de gevangenis en daarin stond hoe de politie tekeer ging tegen de demonstranten. Amerika was geschokt door deze beelden en de president, Kennedy, werd misselijk toen hij een foto zag van een oude zwarte vrouw die werd aangevallen door een politiehond. Door de woedende reacties van de mensen moesten de stadsbestuurders wel een overeenkomst sluiten. In parken en musea en andere gebouwen hadden negers nu overal evenveel recht op. De geweldloze acties en de tegenstanders In augustus 1957 kwam er een nieuwe organisatie. De SCLC (De Zuidelijke Christelijke Leidersconferentie)Deze bestond uit 115 zwarte leiders en dominees die als doel hadden om acties in het zuiden te houden voor gelijkheid. Martin Luther zat daar ook bij omdat hij het belangrijk vond dat iedereen gelijk was. Niemand moest worden beoordeeld worden zonder naar de mens zelf te kijken en dus niet kijken naar welke huidskleur die heeft maar naar zijn innerlijk. Hij vond het belangrijk dat acties geweldloos moesten zijn want anders kregen de mensen toch weer een slechte indruk van de negers. Hij maakte veel indruk op mensen. Maar er waren ook tegenstanders en hij kreeg te maken met veel geweld. Er werden bomaanslagen op zijn huis gepleegd. En in 1958 werd hij door een vrouw die het er niet mee eens was wat hij deed neergestoken in een winkel. Hij was in die winkel om over een boek te praten, dat hij geschreven had en het te signeren. Hij lag 3 weken in het ziekenhuis door die vrouw. In 1959 ging de familie King voor een maand naar India. Martin Luther King wilde zelf zien wat voor resultaat de acties van Ghandi hadden gehad en hoe hij die kon gebruiken in Amerika. Hij was namelijk heel erg voor die geweldloze acties. Hij zei tegen alle woedende negers dat geweld niks oplost. Hij leerde de mensen wat geweldloos verzet inhoud: · Het is wel degelijk verzet. Er is moed voor nodig; het is niet voor lafaards. · Het is niet de bedoeling van geweldloos verzet dat je de tegenstander verslaat; wel dat je begrepen wordt. · De aanval is in de eerste plaats gericht tegen het onrecht dat er heerst en niet tegen de personen. Tijdens een toespraak in Chicago zei Martin Luther King: "De geweldloze man weigert niet alleen zijn tegenstander neer te schieten, maar ook hem te haten. Dat was nieuw voor de Amerikanen want eigenlijk waren ze allemaal opgegroeid in een sfeer van als jij slaat sla ik terug maar daar geloofde de negerleider niet in. Martin Luther King heeft veel van zijn ideeën op papier gezet. Hij heeft verschillende boeken geschreven zoals: -De geweldloze revolutie. -De kracht van het liefhebben. -Waarom wij niet kunnen wachten. Hij schreef die boeken omdat andere mensen dat ook konden lezen over zijn ideeën. De reizen en de prijzen In 1965 was Martin Luther King in Amsterdam. Uit waardering voor zijn werk kreeg hij van de Vrije Universiteit daar een eretitel. Hij werd eredoctor in de sociale wetenschappen. Heel belangrijk was ook zijn reis naar Indië, het land van Ghandi. India was vroeger een Britse kolonie. De Indiërs moesten hard werken en de Engelsen staken de winst in hun zak. Onder leiding van Ghandi kwamen de Indiërs in verzet. Ook Ghandi wilde geen wapens gebruiken, daarom was hij het grote voorbeeld van Martin Luther King. Ghandi kwam door zijn verzet in de gevangenis terecht. Hij hield een hongerstaking van drie weken en vele andere acties. Net zo lang tot de Indiërs op 8 augustus 1948 vrij en onafhankelijk waren. Jammer genoeg heeft Ghandi dit niet kunnen meemaken. Hij werd op 30 januari doodgeschoten door een Indiër die geweldloosheid als slapheid zag. Toen Martin Luther King nog student was las hij boeken over Ghandi. Hij leerde er hoe je geweldloos verzet moest organiseren. Onder andere door het houden van marsen. Dat zijn tochten te voet met heel veel mensen. In de zomer van 1963 kwam een van de zwarte leiders, A. Philip Randolph met een fantastisch plan. Hij bedacht dat het een goed idee zou zijn om een mars naar Washington te houden. Er waren veel andere leiders die niet wisten of dat wel een goed idee was. Misschien zou er wel weer geweld van komen en misschien zou er haast niemand komen. Martin Luther King vond het een pracht idee. Hij vond dat iedereen mee moest doen en zei dat ook. Op 28 augustus 1963 kwamen er 250.000 mensen van alle kanten Washington binnen: mannen, vrouwen, zwarten en zelfs meer dan 60.000 blanken. Ze kwamen bij elkaar bij het monument van president Lincoln, de bevrijder van de slaven. De hele wereld zag de grootste bijeenkomst in de geschiedenis in vrede en rust. Miljoenen mensen konden via de televisie zien wat er gebeurde, en miljoenen hoorde de toespraak die Martin Luther King hield. Hij vertelde over een droom die hij had. Een droom over de toekomst, waar alle mensen gelijk aan elkaar zouden zijn. Een belangrijk deel van deze toespraak is: “… Ik heb een droom dat op een dag op de rode heuvels van Georgia de zonen van voormalige slaven en de zonen van voormalige slavenhouders tezamen zullen aanzitten aan de tafel van broederschap. Ik heb een droom dat zelfs de staat Mississipi, een staat die wordt verstikt door onrecht en onderdrukking, zal veranderen in een oase van vrijheid en gerechtigheid. Ik heb een droom dat op een dag mijn vier jonge kinderen zullen leven in een natie waar zij niet worden beoordeeld op de kleur van hun huid, maar naar de inhoud van hun karakter. I have a dream today!!!… En vooral dat laatste I have a dream today hoor je nog vaak en is beroemd. Veel mensen waren diep onder de indruk van reactie. Normaal hoorde je alleen over een actie van zwarte mensen als er veel geweld en vreselijke dingen gebeurden. Dit was iets heel anders. 250.000 mensen en toch zo’n demonstratie zonder geweld voor gelijkheid. Veel mensen begonnen na te denken over gelijkheid. Maar 1963 was ook een jaar met veel geweld. Op 22 november werd John F. Kennedy de president van Amerika vermoord. Hij was een van de mensen die onder de indruk was geraakt van het werk dat Martin Luther King deed voor gelijkheid. Toen Martin Luther King hoorde dat Kennedy vermoord was, zei hij tegen zijn vrouw “dit is wat ook met mij zal gebeuren. Het is zo, dit is een ziek land. En ik denk niet dat ik het zal overleven”. Gelukkig was de opvolger van Kennedy, president Lyndon B. Johnson ook van plan te werken aan wat King wilde. Op 2 juli 1964 tekende deze president een wet die er voor moest zorgen dat de rassenscheiding in openbare gelegenheden onwettig werd en die er voor moest zorgen dat groepen en werkgevers niet langer discrimineerden en als ze dat toch deden dan kon dat hun veel geld gaan kosten. In 1964 kwam er weer een boek van Martin Luther King uit. Het heette “ Why We Cant Wait” (Waarom we niet kunnen wachten) Ook ging hij in dat jaar op bezoek bij Paus Paulus VI en de burgemeester van Berlijn, Willy Brandt. Op 10 december kreeg Martin Luther King op 35 jarige leeftijd de Nobelprijs voor de vrede, die alleen aan mensen wordt gegeven die iets heel belangrijks voor de wereld hebben gedaan. Een andere belangrijke mars die Martin Luther King organiseerde vond plaats van Selma naar Montgomery, die hoofdstad van Alabama. Hij wilde nog meer vrijheid en gelijkheid in de wet. Deze mars moest wel drie keer opnieuw begonnen worden, want elke keer werd de optocht gestopt en werden de betogers aangevallen door de politie. Tenslotte lukte het King om toch met een optocht in Montgomery te komen. Op 6 augustus 1965 was het gelukt, de president ondertekende een wet die stemrecht voor iedereen gelijk maakte. Het systeem van rassenscheiding en discriminatie was verboden. Maar er waren natuurlijk ook mensen die het niet met hem eens waren. Zo waren er mensen die erg boos waren omdat hij studenten en kinderen liet meedoen aan zijn acties. Soms deden zelfs kleuters mee aan de acties. Dat vonden veel mensen niet kunnen, maar Martin Luther King vond dat niet zo. Hij vond dat zelfs kinderen het recht moesten hebben om te protesteren over het onrecht dat al vanaf je geboorte begint… Ook waren er mensen die sneller resultaat wilden zien en dachten dat dit beter zou gaan met het gebruik van geweld. Ze geloofden wel in dezelfde dingen als King, maar zagen geweld als manier om dit te krijgen. Maar King bleef doorgaan met geweldloze acties. Ook al was de wet nu veranderd er waren nog steeds dingen die niet konden. Zwarten werden vaak bedreigd. Hij zorgde voor marsen tegen ‘de angst’. In 1966 werd hij bij een demonstratie met stenen bekogeld. Hij vond de vijandschap en haat die hij zag vreselijk. In de twee jaren die hier op volgde bleef hij vechten voor gelijkheid, geweldloosheid en het proberen op lossen van armoede. Ook demonstreerde hij tegen het Vietnam oorlog die Amerika voerde. De moord Op 4 april 1968 werd Martin Luther King junior vermoord door een blanke man die James Earl Ray heette. Martin Luther King was in Memphis om daar vuilnismannen toe te spreken die aan het protesteren waren omdat de werksomstandigheden zo slecht waren. De tweede dag van zijn verblijf ging hij naar zijn balkon om zijn benen te strekken toen was er een sluipschutter die hem neerschoot. Een uur naar aankomst in het ziekenhuis stierf hij. Er braken veel rellen uit in de stad. Maar Martin Luther King zal nooit vergeten worden als strijder voor de rechten van de mens. Het was wel erg dat iemand die altijd geweldloos was en niet ging vechten nu de oorzaak was van al die rellen. Hij is op 5 april 1968 begraven. Zijn lichaam werd naar het graf gebracht met twee muilezels als teken voor de armoede waartegen King vocht. Op zijn graf staat een monument met daarop de woorden “I have a dream”. Meer dan 150.000 mensen, blank en zwart, liepen met de wagen mee. Martin Luther King is maar 39 jaar geworden. Uit eerbied is besloten door de Amerikaanse regering dat de derde maandag in januari de herdenkingsdag en feestdag is voor Martin Luther King junior
Nawoord Ik heb mijn werkstuk over Martin Luther King gedaan omdat ik op school uit de verdiepingsopdrachten een werkstuk moest maken over Martin Luther King en dat vond ik toen zo leuk en interessant dat ik dat maar ging doen. In de bibliotheek was er niks over te vinden dus heb ik maar op internet gezocht en daar was veel informatie. Ik vind het heel erg goed wat Martin Luther King heeft gedaan en ik denk dat er bij die James Earl Ray een steekje los zit. Boekenlijst http://huiswerk.scholieren.com/werkstukken/index.php3?soort=zoeken&zoek=martin+luther+king
http://www.freddo.nl/ws/mlk/mlk.htm
en een boekje van school
1. De jeugd van Martin Luther King
2. De studie van Martin Luther King
3. Martin Luther King als dominee
4. De acties
5. De geweldloze acties en de tegenstanders
6. De reizen en prijzen
7. De moord
8. nawoord