China onder Mao
Na een eeuw van vernedering en verdeling was het Chinese volk bij de vestiging van de volksrepubliek opgestaan. Het kostte weinig tijd om de controle naar alle buitengewesten uit te breiden, inclusief Tibet.
De overwinning van de revolutie leidde op het platteland tot een landhervormingsbeweging. Dit werd uitgevoerd met de communistische methode, die de landhervormingsbeweging gebruikte als trekpaard voor de sociale revolutie, liever dan het land op een eenvoudige manier te verdelen. Dit was de voorbereidingsfase voor de volgende stap, de collectieve landbouw. De steden en de industrialisatie veroorzaakten voor de Chinese leiders nieuwe en onbekende problemen en hiervoor begon men heel erg op de Sovjet-ervaringen te steunen.
Door de koude oorlog en de vijandige Amerikaanse houding, had Mao in de zomer van 1949 gezegd, dat het nieuwe China zou gaan steunen op de Sovjet-Unie, waarvan hij ook veel hulp verwachtte in de toekomst. Na onverwachte en harde onderhandelingen werd er op 14 februari 1950 een Chinees-Russische overeenkomst getekend. De belangrijkste wens voor China was strategische veiligheid tegen een mogelijke Amerikaanse bedreiging. De eerste hulp die werd aangeboden was klein, minder dan ze hadden verwacht, maar tenslotte hadden de Chinezen nu toegang tot de deskundigheid van de Sovjet. Inderdaad werden hun regeringsstructuren, economie, scholingssystemen en meerdere andere systemen meteen overgenomen van het Sovjet-model. Mao Zedong had voor China vanaf het begin een rol als een soort juniorbondgenoot geaccepteerd. Stalin had Mao's onafhankelijkheid gewantrouwd. Daarom drong hij aan op een Sovjet-legereenheid in Mantsjoerije en in de westelijke provincie Sinkiang. Het was pas in de Koreaanse oorlog, toen Stalin werkelijk de Chinese bondgenoot vertrouwde dat ze geen overeenkomst met de Amerikanen aan zouden gaan.
De Koreaanse oorlog leidde tot een enorme verandering in de Chinese geschiedenis. Ookal hadden ze geen rol gespeeld bij het uitbreken van de oorlog, hadden de Chinese strijdkrachten het toch het hardst te verduren. Het was de eerste oorlog in de moderne Chinese geschiedenis, waarin de Chinese legers in staat bleken te zijn, de moderne westerse legers een nederlaag toe te brengen. Aan het eind werd China erkend als een grote mogendheid in wereldaangelegenheden. In China had de oorlog de communisten de gelegenheid gegeven, volledige controle te verkrijgen over de stedelijke burgerij en de laatste culturele invloeden van het westen uit de weg te ruimen.
De zevende vloot van Amerika werd tussen het vasteland van China en Taiwan geplaatst om een militaire overwinning door de communisten te voorkomen.
In december 1954 werd een veiligheidsverdrag tussen de V.S. en het regime van Tsjang getekend, dat nog steeds de naam Chinese Republiek opeiste. De Chinees-Amerikaanse relaties werden geblokkeerd door een constante vijandelijke houding, totdat president Nixon in 1972 Peking bezocht.
Na de oorlog in Korea, en de dood van Stalin werd China een onafhankelijke bondgenoot. Ondanks de Sovjethulp in grotere hoeveelheden kwam (meer dan 140 industriële ondernemingen werden met Sovjethulp gebouwd), waren de Chinese omstandigheden volkomen verschillend aan die van de Sovjet-Unie en er waren problemen met de navolging van het Sovjet-model. Aan hun kant hadden de Chinese leiders - en vooral Mao - het meer democratische Yenan- model om op te kunnen terugvallen. Vanaf het midden van de jaren vijftig, ondanks de twijfel van enkele partijleiders, begon Mao zich van het Sovjet- model los te maken. Het hoogtepunt ontstond tijdens de 'grote sprong voorwaarts' in 1958, toen men honderden miljoenen mobiliseerden en in communes op het platteland onderbracht: de controles op de economie werd afgeschaft.
Tijdbalk
1840: Opium oorlog
1842: Verdrag van nankin. Hongkong wordt van Engeland
1894/ 95: oorlog met japan
1912: keizerrijk wordt een republiek
1919: op 4 mei demonstreren studenten op het plein van de hemelse vrede
1923: Sun Yat- Sen accepteert steun van de Sovjet- Unie
1925: Sun Yat- Sen overlijdt. Chiang Kai-Shek neemt zijn plek over onder de KMT (nationale volkspartij) 1927: Kai-Shek organiseert veldtocht naar het noorden. Hij keert zich tegen de communisten. 1934: de Lange Mars
1937: Japan valt China binnen en bezet kustgebieden. 1941: Aanval op Pearl Harbor. Communistische Partij krijgt hulp van Sovjet-Unie en komt aan de macht. 1949: Op 1 oktober roept Mao Zedong in Peking officieel de Volksrepubliek uit. 1950: Verdrag ter versterking samenwerking China en Sovjet-Unie. 1954: Taiwan en V.S. tekenen verdrag voor militaire steun. 1956: Sovjet-Unie kiest onder Chroesjtjov vrijere koers. Destalinisatie. China houdt echter vast aan harde lijn. 1958: De Grote Sprong Voorwaarts
1960: Grens conflict China/ Sovjet-Unie
1966: Culturele revolutie
1969: Hernieuwde grensconflict met de Sovjet-Unie. 1971: V. N. laat China toe tot hun vergaderingen, Taiwan stapt onder protest op. 1976: Dood Mao Zedong. 1978: Vier moderniseringen. Inleiding In 1949 kwam Mao aan de macht in China, dat er in die tijd heel slecht voorstond: 80% van de bevolking werkte in de landbouw, er was grote ongelijkheid, de industrie was voor de helft vernield, en de inflatie van de prijzen was groot. Na een periode van opbouw kwam er een vijfjarenplan van 1953 tot 1957, dat voorla was bedoeld voor de zware industrie. Er werden communes opgericht die heel zelfstandig waren. Deze poging om de agrarische productie sterk te verhogen staat bekend als de grote sprong voorwaarts. Het werd een rampzalige mislukking die aan vele miljoenen mensen het leven kostte, en het duurde 5 jaar voor de economie was hersteld. Mao Zedong was een echte overlever. Leider zijnde van de Chinese communisten heeft hij bijna elk denkbaar gevaar overwonnen. In de dertiger jaren leek het of zijn dagen geteld waren. Onder bedreiging van een grote overmacht en alleen gesteund door een handje vol trouwe volgelingen wist hij tijdens de 'Lange Mars' in 1934 aan de dood te ontsnappen en zijn reputatie te vestigen. In ballingschap bouwde hij de beweging weer op en streed eerst tegen de Japanse bezetter. Na 1945 streed hij tegen de Nationalisten van zijn grote tegenstrever Tsiang Kaishek. De burgeroorlog in China werd in 1949 beslist en vanaf dat moment was Mao meester over een miljard burgers, waarvan de meesten in landelijke gemeenschappen een slecht bestaan hadden. Met harde hand voerde Mao Zedong grote hervormingen door, die soms succes hadden, maar vele Chinezen het leven heeft gekost. In de jaren zestig verloor Mao de macht op de ontwikkelingen. Hij sloeg terug met de 'Culturele Revolutie'. Jonge milities verkondigden Mao's zuivere leer, zoals staat in het 'Rode Boekje'. Mao was weer een onaantastbare leider en een de Chinese jeugd was volgens zijn normen gehersenspoeld. Mao's laatste gevecht liet diepe sporen na in de Chinese samenleving en na zijn dood in 1976 volgde dan ook een genadeloze afrekening met de meest gehate partijleiders. In dit werkstuk gaan wij o.a. iets vertellen over Mao’s privé leven, zijn bestuur, het rode boekje, het maoïsme en meerdere dingen. Wij hopen hiermee het leven van Mao en de gevolgen van zijn beslissingen tijdens zijn bestuur in China te weten te komen. Het plein van de hemelse vrede Het plein van de hemelse vrede is het centrum van Beijing, en is met zijn 440000 meter het grootste plein van de wereld. De vorm die het plein nu nog heeft komt uit 1651, en het fundament is gemaakt van een soort marmer, waarom de basis van bakstenen is gebouwd. In de wereld is het plein vooral bekend geworden door demonstrerende studenten in 1989. Zij demonstreerden voor de democratie. Deze demonstratie is door het chinese leger met harde hand gebroken. Hierbij zijn veel doden gevallen. Hierover iets verderop meer. Je komt het plein binnen door de Poort van de Hemelse Vrede. Boven de middelste ingang hangt een groot portret van Mao Zedong, zoals hieronder te zien is. Op het plein staat het Monument Voor De Helden Van Het Volk. Het monument is van graniet en er staat de tekst “de helden van het volk zijn onoverwinnelijk” in gegraveerd. Op het plein staat ook het mausoleum van Mao, de pijltoren en de qianmen. Mao Zedong is gestorven in 1976 en hij ligt opgebaard in het mausoleum op het plein. Miljoenen mensen waren aanwezig om mao zijn laatste eer te bewijzen. Het mausoleum is 30 mjeter hoog en werd op de 9e sptember 1977 (de eerste verjaardag van Mao’s overlijden) ingewijd. In 10 maanden tijd werd het mausoleum gebouwd door 70000 vrijwiligers. Als je binnenkomt, kikt een wit standbeeld van mao in zittende houding profetisch voor zich uit, op een groot wandkleed. Op dit wandkleed is een landschap te zien. In het mausoleum ligt het gebalsemde lichaam van mao in een kristallen kist, gewikkeld in de Chinese vlag. Zijn opbaring trekt nog dagelijks vele mensen en er staat dan ook altijd een lange rij voor de ingang; veel ouderen en ook jongeren vereren hem nog steeds. Het is verboden tassen en fototoestellen mee te nemen in het mausoleum van Mao. Daarom worden er bergen tassen bewaakt door “vrijwilligers”, zoals hieronder te zien is. Aan de zuidkant van het plein is het overgebleven deel van het oude district Qianmen te zien. Hiet staan nog delen van de oude stadsmuren. Deze muren waren gemaakt van aangestampte aarde met daaromheen een laag grijze bakstenen. De muren waren ooit 40 kilometer lang, en had 16 poorten, waarbij hoge torens stonden. Buiten deze muur is een gracht gegraven. De qianmen is hieronder te zien. Aan de westzijde van het plein staat de Grote Hal Van Het Volk. Ook zijn er musea te vinden aan het plein.
De demonstratie
April en mei 1989: de lente van Peking. Op het plein van de Hemelse Vrede demonstreerden honderduizenden Chinezen, studenten, kunstenaars, journalisten, ambtenaren en arbeiders. De hele wereld leefde mee met de dramatische gebeurtenissen op het plein. Nooit eerder was China zo dichtbij. Toen in de nacht van drie op vier juni het leger een einde maakte aan de vreedzame roep om meer democratie, was men diep geschokt. Hoe kon dit gebeuren? Welke machten beheersen China? wat wilden de studenten en hoe zal het verder gaan?
Dit briefje werd met de hand steeds overgeschreven en aan omstanders uitgedeeld:
SOS
Dierbaar Peking, ons geliefd vaderland bevindt zich op het ogenblik in een uiterst gevaarlijke periode. Het is mogelijk dat het veldleger, dat door de regering gestuurd is, vanavond al binnen zal vallen. Op dit kritieke moment hebben we steun en hulp van alle burgers dringend nodig. Wij verzoeken de burgers vanavond naar buiten te gaan. Red de studenten. Op 16 april 1989 begonnen studenten van de universiteit in Peking te protesteren tegen het communistische regime. 4 dagen na het begin van de protesten waren er al 400000 mensen gekomen. geschrokken van de hoge opkomst op het plein van de hemelse vrede stuurt de regering zo’n 20000 soldaten naar het plein. de situatie wordt steeds erger en de Chinese regering schildert de demonstranten af als contra- revolutionairen, die een gevaar voor het volk zijn. er komen tegendemonstraties en op 21 mei staan er meer dan een miljoen mensen op het plein van de hemelse vrede om te demonstreren. Het leger drijft hem enige uit elkaar met veel geweld en rijdt met tanks door de mensen heen. Er zijn daarbij vele doden gevallen. De situatie nu bij de Chinese partijtop is er nog steeds de angst voor een nieuwe hervormingsbeweging. Elk jaar wordt het plein van de hemelse vrede angstvallig afgesloten rond de herdenkingsdag van de gruweldaden. De toenmalig demonstranten worden verspreid over China, of zitten nog steeds vast in gevangenissen. 10 jaar na Hemelse Vrede 10 jaar geleden was er wekenlang protest in China. Duizenden studenten betoogden voor meer vrijheid in hun land. Ze bezetten het 'Plein van de Hemelse Vrede' in de hoofdstad Peking. Een tijd lang liet de overheid het protest toe. De Chinese leiders wilden echter niet toegeven aan de studenten. Begin juni kwam er bruut een einde aan het protest. Het leger werd naar het 'Plein van de Hemelse Vrede' gestuurd. Met tanks werden de studenten verdreven. Het werd een groot bloedbad. Er vielen honderden, misschien duizenden doden. De overheid van China heeft nooit gezegd wat er juist gebeurde op het plein. De tiende verjaardag van het protest mocht niet gevierd worden. In Hong Kong was er toch een herdenking. Er kwamen 70.000 mensen samen. Hong Kong was tot vorig jaar Brits. Nu is het een deel van China. De stad heeft nog eigen wetten. Ook op andere plaatsen in de wereld werd het protest herdacht.
1894/ 95: oorlog met japan
1912: keizerrijk wordt een republiek
1919: op 4 mei demonstreren studenten op het plein van de hemelse vrede
1923: Sun Yat- Sen accepteert steun van de Sovjet- Unie
1925: Sun Yat- Sen overlijdt. Chiang Kai-Shek neemt zijn plek over onder de KMT (nationale volkspartij) 1927: Kai-Shek organiseert veldtocht naar het noorden. Hij keert zich tegen de communisten. 1934: de Lange Mars
1937: Japan valt China binnen en bezet kustgebieden. 1941: Aanval op Pearl Harbor. Communistische Partij krijgt hulp van Sovjet-Unie en komt aan de macht. 1949: Op 1 oktober roept Mao Zedong in Peking officieel de Volksrepubliek uit. 1950: Verdrag ter versterking samenwerking China en Sovjet-Unie. 1954: Taiwan en V.S. tekenen verdrag voor militaire steun. 1956: Sovjet-Unie kiest onder Chroesjtjov vrijere koers. Destalinisatie. China houdt echter vast aan harde lijn. 1958: De Grote Sprong Voorwaarts
1960: Grens conflict China/ Sovjet-Unie
1966: Culturele revolutie
1969: Hernieuwde grensconflict met de Sovjet-Unie. 1971: V. N. laat China toe tot hun vergaderingen, Taiwan stapt onder protest op. 1976: Dood Mao Zedong. 1978: Vier moderniseringen. Inleiding In 1949 kwam Mao aan de macht in China, dat er in die tijd heel slecht voorstond: 80% van de bevolking werkte in de landbouw, er was grote ongelijkheid, de industrie was voor de helft vernield, en de inflatie van de prijzen was groot. Na een periode van opbouw kwam er een vijfjarenplan van 1953 tot 1957, dat voorla was bedoeld voor de zware industrie. Er werden communes opgericht die heel zelfstandig waren. Deze poging om de agrarische productie sterk te verhogen staat bekend als de grote sprong voorwaarts. Het werd een rampzalige mislukking die aan vele miljoenen mensen het leven kostte, en het duurde 5 jaar voor de economie was hersteld. Mao Zedong was een echte overlever. Leider zijnde van de Chinese communisten heeft hij bijna elk denkbaar gevaar overwonnen. In de dertiger jaren leek het of zijn dagen geteld waren. Onder bedreiging van een grote overmacht en alleen gesteund door een handje vol trouwe volgelingen wist hij tijdens de 'Lange Mars' in 1934 aan de dood te ontsnappen en zijn reputatie te vestigen. In ballingschap bouwde hij de beweging weer op en streed eerst tegen de Japanse bezetter. Na 1945 streed hij tegen de Nationalisten van zijn grote tegenstrever Tsiang Kaishek. De burgeroorlog in China werd in 1949 beslist en vanaf dat moment was Mao meester over een miljard burgers, waarvan de meesten in landelijke gemeenschappen een slecht bestaan hadden. Met harde hand voerde Mao Zedong grote hervormingen door, die soms succes hadden, maar vele Chinezen het leven heeft gekost. In de jaren zestig verloor Mao de macht op de ontwikkelingen. Hij sloeg terug met de 'Culturele Revolutie'. Jonge milities verkondigden Mao's zuivere leer, zoals staat in het 'Rode Boekje'. Mao was weer een onaantastbare leider en een de Chinese jeugd was volgens zijn normen gehersenspoeld. Mao's laatste gevecht liet diepe sporen na in de Chinese samenleving en na zijn dood in 1976 volgde dan ook een genadeloze afrekening met de meest gehate partijleiders. In dit werkstuk gaan wij o.a. iets vertellen over Mao’s privé leven, zijn bestuur, het rode boekje, het maoïsme en meerdere dingen. Wij hopen hiermee het leven van Mao en de gevolgen van zijn beslissingen tijdens zijn bestuur in China te weten te komen. Het plein van de hemelse vrede Het plein van de hemelse vrede is het centrum van Beijing, en is met zijn 440000 meter het grootste plein van de wereld. De vorm die het plein nu nog heeft komt uit 1651, en het fundament is gemaakt van een soort marmer, waarom de basis van bakstenen is gebouwd. In de wereld is het plein vooral bekend geworden door demonstrerende studenten in 1989. Zij demonstreerden voor de democratie. Deze demonstratie is door het chinese leger met harde hand gebroken. Hierbij zijn veel doden gevallen. Hierover iets verderop meer. Je komt het plein binnen door de Poort van de Hemelse Vrede. Boven de middelste ingang hangt een groot portret van Mao Zedong, zoals hieronder te zien is. Op het plein staat het Monument Voor De Helden Van Het Volk. Het monument is van graniet en er staat de tekst “de helden van het volk zijn onoverwinnelijk” in gegraveerd. Op het plein staat ook het mausoleum van Mao, de pijltoren en de qianmen. Mao Zedong is gestorven in 1976 en hij ligt opgebaard in het mausoleum op het plein. Miljoenen mensen waren aanwezig om mao zijn laatste eer te bewijzen. Het mausoleum is 30 mjeter hoog en werd op de 9e sptember 1977 (de eerste verjaardag van Mao’s overlijden) ingewijd. In 10 maanden tijd werd het mausoleum gebouwd door 70000 vrijwiligers. Als je binnenkomt, kikt een wit standbeeld van mao in zittende houding profetisch voor zich uit, op een groot wandkleed. Op dit wandkleed is een landschap te zien. In het mausoleum ligt het gebalsemde lichaam van mao in een kristallen kist, gewikkeld in de Chinese vlag. Zijn opbaring trekt nog dagelijks vele mensen en er staat dan ook altijd een lange rij voor de ingang; veel ouderen en ook jongeren vereren hem nog steeds. Het is verboden tassen en fototoestellen mee te nemen in het mausoleum van Mao. Daarom worden er bergen tassen bewaakt door “vrijwilligers”, zoals hieronder te zien is. Aan de zuidkant van het plein is het overgebleven deel van het oude district Qianmen te zien. Hiet staan nog delen van de oude stadsmuren. Deze muren waren gemaakt van aangestampte aarde met daaromheen een laag grijze bakstenen. De muren waren ooit 40 kilometer lang, en had 16 poorten, waarbij hoge torens stonden. Buiten deze muur is een gracht gegraven. De qianmen is hieronder te zien. Aan de westzijde van het plein staat de Grote Hal Van Het Volk. Ook zijn er musea te vinden aan het plein.
Dierbaar Peking, ons geliefd vaderland bevindt zich op het ogenblik in een uiterst gevaarlijke periode. Het is mogelijk dat het veldleger, dat door de regering gestuurd is, vanavond al binnen zal vallen. Op dit kritieke moment hebben we steun en hulp van alle burgers dringend nodig. Wij verzoeken de burgers vanavond naar buiten te gaan. Red de studenten. Op 16 april 1989 begonnen studenten van de universiteit in Peking te protesteren tegen het communistische regime. 4 dagen na het begin van de protesten waren er al 400000 mensen gekomen. geschrokken van de hoge opkomst op het plein van de hemelse vrede stuurt de regering zo’n 20000 soldaten naar het plein. de situatie wordt steeds erger en de Chinese regering schildert de demonstranten af als contra- revolutionairen, die een gevaar voor het volk zijn. er komen tegendemonstraties en op 21 mei staan er meer dan een miljoen mensen op het plein van de hemelse vrede om te demonstreren. Het leger drijft hem enige uit elkaar met veel geweld en rijdt met tanks door de mensen heen. Er zijn daarbij vele doden gevallen. De situatie nu bij de Chinese partijtop is er nog steeds de angst voor een nieuwe hervormingsbeweging. Elk jaar wordt het plein van de hemelse vrede angstvallig afgesloten rond de herdenkingsdag van de gruweldaden. De toenmalig demonstranten worden verspreid over China, of zitten nog steeds vast in gevangenissen. 10 jaar na Hemelse Vrede 10 jaar geleden was er wekenlang protest in China. Duizenden studenten betoogden voor meer vrijheid in hun land. Ze bezetten het 'Plein van de Hemelse Vrede' in de hoofdstad Peking. Een tijd lang liet de overheid het protest toe. De Chinese leiders wilden echter niet toegeven aan de studenten. Begin juni kwam er bruut een einde aan het protest. Het leger werd naar het 'Plein van de Hemelse Vrede' gestuurd. Met tanks werden de studenten verdreven. Het werd een groot bloedbad. Er vielen honderden, misschien duizenden doden. De overheid van China heeft nooit gezegd wat er juist gebeurde op het plein. De tiende verjaardag van het protest mocht niet gevierd worden. In Hong Kong was er toch een herdenking. Er kwamen 70.000 mensen samen. Hong Kong was tot vorig jaar Brits. Nu is het een deel van China. De stad heeft nog eigen wetten. Ook op andere plaatsen in de wereld werd het protest herdacht.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden