Kamp westerbork

Historische inleiding De tweede wereldoorlog was van 1940 tot 1945, dus duurde 5 jaar
Er waren wel kampen in Nederland maar dat waren vooral doorgangskampen en werkkampen. Waarom werd kamp Westerbork opgericht? De Nederlandse overheid heeft in 1939 kamp Westerbork opgericht om Duitse gevluchte joden onderdak te geven. Het kostte natuurlijk niet niks om dat kamp op te richten. De 1.25 miljoen gulden die het kostte betaalde een Joods comité dat voor de verzorging van deze vluchtelingen was opgericht. Het was opgericht om alleen joodse vluchtelingen onderdak te geven maar het kabinet van Colijn had in februari van 1939 besloten om alle vluchtelingen uit Duitsland in 1 groot kamp onder te brengen. Veel mensen moesten dus konden ondergebracht. Er kwamen dus 50 woonbarakken waarin in totaal 1800 mensen konden worden ondergebracht. Op 9 oktober in dat zelfde jaar arriveerden de eerste 22 Duitse joden die gevlucht waren. En in april 1940 waren er al 750 Duitse joden die gevlucht waren. In 1942 werd kamp Westerbork bezet door de Duitsers. Die vonden dat ze er te weinig gevangenen konden houden dus kwamen er nog 24 grote barakken waar in totaal nog 7200 personen konden leven. Vanaf dat moment was kamp Westerbork geen vluchtelingenkamp meer maar een doorgangskamp. Kamp Westerbork was een doorgangskamp. Maar eigenlijk was het meer dan een doorgangskamp. Er moest namelijk gewerkt worden. En heel zwaar en veel werk ook. Velen stierven door vermoeidheid of uitputting. Een doorgangskamp houdt in dat de gevangen er maar een tijdje vast zitten en daarna door worden vervoerd naar een andere plaats. Velen die vast zaten op kamp Westerbork zijn later naar vernietigingskampen als Auschwitz en Sobidor gedeporteerd. Hoe zag kamp Westerbork eruit? Op kamp Westerbork stonden in totaal 74 barrakken waarin vroeger opgestapelde ledikanten, ruwe houten tafels en smalle houten banken tonden. Nu is het kamp een plaats waar velen komen om de monumenten de bekijken. De appèlplaats is 1 van de velen monumenten die daar staan. De appèlplaats heeft 102.000 stenen. Elke steen staat voor 1 Jood, Sinti of Roma die gedeporteerd werd en nooit meer is teruggekomen. Vroeger lag langs het kamp een spoorlijn waarmee de gevangen naar hun dood werden gereden. Nu is die rails omgebogen om te symboliseren wat er in die tijd is gebeurd met de mensen die naar Auschwitz zijn gebracht. Om het kamp stond een 2 meter hoge muur, er was prikkeldraad en er stonden 7 wachttoren. Vluchten was dus onmogelijk. De barrakken waren vol met mensen die nu waarschijnlijk niet meer leven. De mannen en vrouwen leefden gescheiden. Om elkaar te ontmoeten had je tot half 10 de tijd. Na half 10 mocht je niet meer oversteken en kwam er een scheiding door het midden. De barrakken waren erg vervallen. In elke barak moesten zo’n 450 gevangenen slapen. De ledikanten stonden per 3 op elkaar en het meubilair was slecht. Ruwe houten stoelen en smalle houten banken waren het enige wat er aan meubilair stond. Midden op het kamp staat de Jerusalem Stone. De Jerusalem Stone is een Israëlisch monument. En bij het omgebogen stuk van de spoorlijn staan de Tekens in Westerbork met de namen van de vernietigingskampen. Het kamp is op dit moment een toeristische trekpleister. Veel mensen komen langs ter nagedachtenis van de mensen die vanuit Westerbork zijn gedeporteerd naar vernietigingskampen. Drie meter van het kamp vandaan is het herinneringscentrum. Voor een bedrag kun je lopend, fietsend of met een pendelbus naar het werkelijke kamp. Daar vind je dan de appèlplaats en het omgebogen spoor.
Waarom werden de joden naar kamp Westerbork gebracht? In 1933 pakte Hitler de macht in Duitsland. Hitler opende de jacht op joden en politieke tegenstanders. De joden worden naar kampen gebracht waar ze moeten werken en later zullen worden doorgevoerd naar kampen waar ze zullen sterven. Hitler vond dat niet alle rassen van gelijke waarde waren. Alleen het Germaanse ras deugde in de ogen van Hitler. Volgens Hitler kon je het Germaanse ras herkennen aan blond haar, blauwe ogen en de lengte. Met dit volk was Hitler tevreden, hij had alleen een hekel aan het joodse geloof, dus toen hij de macht had in Duitsland wilde hij dat alle joden zo snel mogelijk verdwenen. Alle joden kwamen in kampen terecht. In Nederland lag kamp Westerbork vrij centraal en dus waren hier veel joden. De joden werden eerst naar doorgangskampen gebracht om ze daar te laten werken totdat ze vergast konden worden in de daarvoor bestemde kampen. Westerbork was ook een groot kamp waar veel mensen (joden) gevangen werden gehouden. Hoe kwamen de mensen op kamp Westerbork terecht? De Nederlandse joden hadden een grote J in hun persoonsbewijs staan waaraan iedereen kon zien dat ze van het joodse geloof waren. Als er dan een grote razzia was moest je kunnen tonen dat je geen jood was door middel van je persoonsbewijs. Werd er ontdekt dat je joods was dan was het einde verhaal en werd je met de trein naar Westerbork gebracht. Ook waren er politieagenten die huizen binnengingen en joodse gezinnen oppakten. Op jodenjacht noemden ze dat dan. De politieagenten, met soms NSB-hulpagenten, overmeesterden het gezin en bracht ze naar een centraal punt waar de joden met de trein werden doorvervoerd naar kamp Westerbork. De regering had alle Nederlandse ambtenaren de opdracht gegeven om in hun dienst te blijven, ook al was Nederland overmeesterd door Duitsland. Nederland had in die tijd een vrij goede administratie, elke burger stond geregistreerd. De Duitsers hadden dit ook al opgemerkt en kregen heel makkelijk alle gegevens van de Nederlandse burgers. Dit was natuurlijk een heel groot voordeel want zo konden de Duitsers precies zijn wie joods waren en waar de joden woonden. Vele joden werden hierdoor ‘ontdekt’ en werden dus naar Westerbork gebracht. Hoe verliep het leven in het kamp? Het leven in kamp Westerbork verliep vrij normaal. Er was veel werk te doen dus de gevangen hadden ook hun alledaagse bezigheden. Het werken op kamp Westerbork had eigenlijk veel voordelen, de dag ging sneller voorbij en de kans op deportatie was heel klein. De hygiëne was heel erg slecht op het kamp. Er waren luizen en vlooien en er lag overal modder. Niet alleen de slechte hygiëne en het modderige was vervelend, voor velen was het heel erg vervelend dat je geen ruimte had in de barrakken. Een moment voor jezelf was er niet en er waren altijd mensen om je heen. Ondanks alle slechte dingen viel kamp Westerbork heel erg mee. Er werd gewoon gewerkt, er waren cursussen, je kon aan sport doen en er waren zelfs winkels op het kamp. Het kamp had ook een bank waar men geld kon wisselen. Gewoon geld kon je inwisselen tegen biljetten die alleen op kamp Westerbork gebruikt konden worden.