Het vijfjarenplan van Stalin

Hfst 1: De Ontwikkeling van de industrialisatie De Ontwikkeling van de industrialisatie
Stalin wilde binnen 5 jaar Rusland sterk industrialiseren. Ging dit goed? Zware en lichte industrie: De ontwikkeling van de zware industrie ging over het algemeen goed. Er werd met de jaren steeds meer steenkool, ijzer en elektriciteit geproduceerd. Met de lichte industrie ging het niet zo heel goed. De productie van wol werd minder en de productie van katoen bleef ongeveer gelijk. Welke factor heeft de industrie zwaar bevorderd?: De landbouw heeft de industrie zwaar bevorderd want de industrie moest in snel tempo opgebouwd worden en hier was geld voor nodig. Dat geld kwam van export van voedsel. De landbouw moest dus veel meer gaan opbrengen. Hoe dit ging wordt verteld in het volgende hoofdstuk. Waren de plannen voor de zware industrie succesvol? Volgens de Russische cijfers over de zware industrie waren de plannen succesvol. Er werd steeds meer en steeds sneller geproduceerd. Aan het eind van het vijfjarenplan was het doel volgens de cijfers bereikt. Hfst 2: Wat heeft de landbouw met het vijfjarenplan te maken? Om de industrialisatie waar te maken moest er veel geld komen. Stalin had bedacht dat de landbouw dat geld moest opleveren. In het vijfjarenplan zou de landbouw veel meer moeten produceren van eerst. De arbeiders en de kolzochboeren moesten zoveel produceren dat er in die vijf jaar genoeg geld kwam voor de industrie zodat de industrialisatie op gang zou komen. Om meer geld op te brengen gingen kleine boerderijen samenvoegen tot grote boerenbedrijven. Dat heet collectivisatie. Zo’n bedrijf heet in het Russisch een kolzoch. De collectivisatie ging erg langzaam. Pas in 1939 stegen het aantal kolzochboeren enorm. Dat kwam omdat veel boeren hun land niet wouden afstaan. Uiteindelijk werden ze gedwongen om hun land af te staan, als ze het niet deden werden ze naar Siberië vervoerd en dat was geen pretje. De ontwikkeling van de landbouw verliep minder goed. Over het algemeen werd er minder geproduceerd aan het einde van het vijfjarenplan. Maar wat er geproduceerd werd, werd geëxporteerd omdat het geld nodig was voor de industrialisatie. Hierdoor was er veel hongersnood in Rusland. Af en toe werd zelfs het graan wat voor de nieuwe oogst nodig was geëxporteerd. Dus er was zeker een landbouwcrisis in de tijd van het eerste vijfjarenplan, want alles wat er maar aan producten was werd geëxporteerd naar het buitenland en zo waren er nauwelijks producten meer, omdat er nog maar een aantal privé-boeren waren dus er heerste hongersnood.
Hfst 3: Hoe gingen de arbeiders en de boeren met het vijfjarenplan om? De arbeiders waren het net als de boeren oneens met het vijfjarenplan. Hetzelfde werk moest door minder mensen worden gedaan. De arbeiders hadden het in de tijd van het vijfjarenplan erg zwaar. Ze moesten heel hard werken en degene die het hardste kon werken kreeg voorrechten, zodat de anderen weer daarvoor harder gingen werken. Maar de arbeiders hadden het niet alleen maar slecht, ze kregen betere woningen, gratis onderwijs en gezondheidszorg, goedkope elektriciteit en openbaar vervoer, nauwelijks werkloosheid enzovoorts. In de tijd van het eerste vijfjarenplan werden door de arbeiders hele industriesteden opgebouwd. Om dat voor elkaar te krijgen hebben arbeiders een paar jaar erg hard gewerkt, maar volgens bron 6 (Scotts verhaal) zijn ze daar wel erg trots op. Of deze bron betrouwbaar is kan je niet echt weten, omdat je hem niet kan achterhalen, maar het lijkt wel alsof Scotts verhaal op echte feiten is gebaseerd. Om Scotts verhaal te controleren heb je natuurlijk iets aan bron 8 omdat die de opbouw laat zien van een industriestad. Het leven van de kolzochboeren was ook erg zwaar. De boeren moesten heel hard werken voor erg weinig geld. De meeste hadden niet veel zin om voor zo weinig geld nog te gaan werken, maar de staat dwong hun. De staat eiste zoveel graan op dat er soms niets over bleef om mee in te zaaien, daardoor ontstonden er hongersnoden. Zo’n twee tot drie miljoen boeren stierven van de honger. Ondanks de slechte situatie van de boeren waren er ook verbeteringen, ze woonden in redelijke woningen met voorzieningen en konden zelfs voor het eerst met tractors werken, wat privé-boeren echt niet konden betalen. Het schilderij van bron 10 wekt de indruk dat het erg leuk is daar op die kolchozen, dat er helemaal geen crisis is maar juist een bloeitijd. Dat klopt helemaal niet met de gegevens uit bron 7, want op het schilderij lijkt het alsof ze veel produceren, terwijl dat juist niet het geval is. Conclusie: Stalin kon best tevreden zijn met de resultaten van het vijfjarenplan. De industrialisatie kwam op gang. De arbeiders en de boeren waren echter niet tevreden. Zij moesten opeens veel harder gaan werken en ze hadden nog steeds hetzelfde loon. Zij werden er dus absoluut niet beter van, alleen maar slechter. Het produceren van voedsel moest verhoogt worden om meer geld te verdienen, maar de productie daarvan is alleen maar minder geworden, dus het is niet helemaal gelukt. Het vijfjarenplan was dus voor Stalin een succes. Voor de boeren en de arbeiders een mislukking. Ook de kwaliteit van de producten was verslechterd, het ging alleen nog maar om de kwantiteit, omdat het om de productiecijfers ging, maar die werden ook nog wel is vervalst. Een succes was wel dat de werkloosheid enorm daalde, omdat er zoveel banen kwamen door de nieuwe grote industriesteden. Maar wat weer geen succes was, was de hongersnood in Rusland zelf door het te veel exporteren van de goederen. Dus alles bij elkaar genomen is het vijfjarenplan toch redelijk gelukt behalve dan voor de arbeiders en de boeren.