De Golfoorlog

De Golfoorlog In 1991 bedreigt Sadam Hoessein, dictator van Irak, Koeweit. Hij eist een deel van dat land op, overigens destijds een deel van Irak waar veel olie zit. Het Westen bemoeit zich daar in het begin weinig mee. Als blijkt dat overige landen in het Midden-Oosten bang zijn voor de aspiraties van Irak, wordt de hulp van de V.N. ingeroepen. Deze beslist voor steun aan Koeweit. Onder de V.N.-vlag wordt een grote troepenmacht ingezet van voornamelijk Amerikanen, maar ook onder andere Fransen en Nederlanders. Door een goede manoeuvre van de Amerikaanse opperbevelhebber, overmacht met modern wapentuig, wordt Irak in een minimum van tijd overweldigd.. Bezetting van de hoofdstad Bagdad, wat toen eigenlijk een peulenschil gweest zou zijn, gebeurt niet. Reden? ... Wil men aanvalskracht tegen Iran in stand houden? Irak en Iran (fanatiek Sjiïtisch) voerden al een bloedige oorlog. De grote aantallen ingesloten Irakese militairen mogen terugkeren. Alle oliebronnen in Koeweit worden nog wel even in brand geschoten door Irak: zgn. verschroeide aarde politiek. De V.N.- secretaris-generaal en Amerika decreteren toezicht op ontwapening- voornamelijk betreffende atoomwapens waarvan men aanmaak vreest; vandaar sancties door middel van beperking van olieuitvoer. De betekenis van het verloop van de Golfoorlog is ook: dat het de eerste keer is dat de V.N., lees Veiligheidsraad, eenparig een militaire beslissing neemt en doorzet. Resultaat van een en ander is: een euforie (jubelstemming) en veel krediet voor Bush (president van de U.S.A.. Nederlandse kranten schrijven "Bush, Wereldpresident!". Toen was er, lijkt mij, even een moment waarop de U.S.A. en Rusland samen, als de twee supermachten, een poging hadden kunnen doen om de grote wereldproblemen aan te pakken. Bush begreep dit waarschijnlijk en heeft even gedacht(?) aan een wereld van meer vrede en gerechtigheid, onder meer te bereiken via een nieuwe internationale, onder andere economische orde. Zo was al lang het verlangen van denkers als J. Tinbergen en andere leden van de club van Rome en de Canadese Nobelprijswinnaar Cockrey em Soares (Portugal). Dit klinkt idealistisch, maar ook realistisch. We hebben gezien waartoe onverschilligheid en egoïsme van staat tot staat kan leiden. In Nederland pleit onder andere van Voorst tot Voorst, staatsecretaris van Buitenlandse Zaken en ook de Oostenrijkse minister van Buitenlandse Zaken, na de Golfoorlog, voor inzetten van een V.N.-macht, samengesteld uit militairen van de aangesloten landen, in geval van dergelijke agressie. Eerder stelde, meen ik, de minister van buitenlandse zaken, Luns, een Nederlands detachement beschikbaar voor zo’n V.N.-taak. Eerder werd in deze tekst melding gemaakt van de inspanning om in Europa te komen tot een nieuw verdrag. Er komt een afgeslankt ‘Verdrag van Maastricht’(V.v.M.), uit de bus. Wel komt de volledige Europese markt eerst van de ‘twaalf’ tot stand met vrij verkeer van personen, diensten, goederen en kapitaal. Iedereen binnen de twaalf is dus vrij zich waar dan ook in deze landen te vestigen en werken. Gesproken kan nu worden van een burgerschap van de Unie, onder meer krijgen alle burgers het recht aan de gemeenteraadsverkiezingen van een ander E.G.-land, waar zij verblijven, mee te doen. Verder komt er een stukje gemeenschappelijke, buitenlandse politiek en veiligheidsbeleid. Er was al wat politieke samenwerking (E.P.S.) tussen de staten. In het Unieverdrag komen ook bepalingen op het gebied van Justitie en Politie. Wat de veiligheid betreft kan gedacht worden aan bijvoorbeeld uitvoering van activiteiten op het gebied van de C.V.S.E., zie het Helsinki-accoord en voor later aan een gemeenschappelijk defensiebeleid. Verdere besluiten ter zake komen pas in 1996 bij een nieuw verdrag. Aangezien de Europese Unie niet over een eigen leger beschikt, zal eventueel een beroep worden gedaan op de W.E.U
Doel is, zie slotakte V.v.M., de W.E.U. om te bouwen tot het defensie-apparaat van de E.U. en nauwe samenwerking W.E.U. en NAVO. De hoofdprincipes van evenbedoeld beleid worden: ‘Veiligheid en zekerheid geven aan het bestaan wat betreft ‘Europa’’ en daarnaast eventueel buiten Europa een bijdrage leveren in het kader van het Handvest van de Verenigde Naties’. Zie onder andere artikel 130u. van het Verdrag van Maastricht:’ bevordering van economische en sociale ontwikkeling van de Derde Wereld’. Ook wordt voorzien in economische vooruitgang. Er was per 1 juli 1970 al een Europees Monetair Stelsel (E.M.S.), inhoudend bijvoorbeeld, dat er vrij geld kan worden gewisseld in de 12 landen.Wisselkoersen hingen al wat samen. Voorbeeld: als de Franse franc erg in waarde zakte konden andere lidstaten te hulp komen om verdere daling, en de vervelende gevolgen daarvan vooral voor de Franse burgers, te voorkomen. Denk bijvoorbeeld eens aan de jaren rond 1924 toen de Hollandse gulden soms elf miljoen Duitse mark waard was met als gevolg dat het land door buitenlanders leeggekocht kon worden. Dit heeft ook gevolg wat betreft de samenwerking tussen de centrale banken van de lidstaten. In het jaar 1990 ontstond er opnieuw een conflict in het al decennia lang onrustige Midden-Oosten. En dit keer ging het in feite maar om een ding:”Olie” Het was er de Westerse wereld veel aan gelegen om de Koeweitse olie niet in handen te laten vallen van de Iraakse dictator Saddam Hoessein. Dit alles had de grootste na oorlogse operatie tot gevolg, de golfoorlog was een feit

Na de slepende oorlog met Iran waarin tienduizenden mensen de dood vonden, was het Irak er veel aan gelegen om haar imago in de Regio als machtig land op te krikken. En wat is er dan makkelijker om het kleine, maar o zo rijke buurstaatje Koeweit binnen te vallen. Irak had al meerdere malen beslag proberen te leggen op enkele Koeweitse olievelden langs de grens met Irak, maar deze dreigementen hadden nog nooit een gevolg gehad tot aan nu. Op de vroege ochtend van de 2de augustus. Viel Irak het kleine olie staatje Koeweit binnen, hetgeen een grote verontwaardiging in de wereld tot gevolg had. De inval van Koeweit door Irak had de grootse na oorlogse militaire operatie tot gevolg. Na de eerste verschrikkelijk beelden uit Koeweit te hebben gezien werd er door de Amerikaanse regering besloten tot een enorme troepenopbouw in het Midden-Oosten en dan voornamelijk in Saoedie-Arabie, een belangrijke partner van de Amerikanen en de Geallieerden. In een periode van een halfjaar werd er een compleet leger ter grootte van 500.000 man op de been gebracht. Hiervoor was er al een complete luchtvloot opgebouwd in Saoedie-Arabie en op het grondgeied van NAVO partner Turkije. Het plan kon beginnen. Het was de Bedoeling om eerst een langdurige luchtoorlog te voeren met de bedoeling om alle strategische doelen in Irak en Koeweit uit te schakelen om zo de weg vrij te maken voor de Grondoorlog. Na een maandenlange luchtcampagne boven Iraaks grondgebied werden de geruchten steeds sterker, en dat was ook niet zo vreemd aangezien er in de loop der maanden enkele 100.000den troepen in Saoedie Arabie werden gestationeerd, dat er een grond aanval op handen was. En dit was ook het geval aangezien dit volgens de generaals van de geallieerdetroepenmacht in het Midden oosten de eniger mogelijkheid was om Irak uit Koeweit te verdrijven. De operatie werd 's nachts gestart met beschietingen van de koeweitse kust door 2 amerikaanse slagschepen en het penetreren van iraaks grondgebied doo rspeciale eenheden, die overigens al meerdere maanden in Irak actief waren. Hierna begon de grootscheepse aanval van geallieerde troepenn op iraakse stellingen langs de grens en in Koeweit. Met een soort van “ Blitzkrieg” werden via een omtrekkende beweging de iraakse troepen, waaronder de ooit zo gevreesde Republikeinse garde, in Koeweit ingesloten, op een kleine groep na die via de snelweg bij Basra probeerden te ontkomen was het niet dat de luchtmacht hier voor een slachting hebben gezorgd. Binnen enkele dagen was Koeweit bevrijd en werd pas de echte omvang van de vernietigingen en misdaden duidelijk. Want dse Irakezen hadden als beesten huisgehoudn in Koeweit.Nu ontsond een groot dilemmavoor de geallieerde bevelhebbers: moesten ze zich terugtrekken, aangezien het doel om Koeweit te bevrijden was geslaagd? of moesten ze Irak verder ingaan om voor eens en voor altijd af te rekenen met Saddam? Maar zeker de amereikaanse bevolking was hier zeer huiverig voo al was het alleen al de gedachte aan 2de viatnam
Na een lange weg bewandeld te hebben in het politieke circuit werd het volgens de Amerikanen langzaam tijd om te beginnen met een gecoordineerde aanval op Irak aangezien de VN sancties die al 9 maanden van kracht waren geen nut leken te hebben. Aangezien er al in een vroeg stadion begonnen was met de opbouw van een luchtvloot in Saoudi-Arabie en Turkije en er al verscheidene vliegdekschepen in de perzische golfen de Middellandse Zee lagen waren de geallieerden op tijd klaar voor Desert Fox. Het was tijdens dseze groot scheepse luchtaanval op Irak en Koeweit de bedoeling om zoveel mogelijk strategische en militaire doelen uit tescakelen om de weg vruij te maken voor een eventuele grondaanval. Dit was de grootste luchtaanval in de geschiedenis in zo’n korte tijd waarbij grote delen van Irak vleugellam werden gelegd. Desert Fox was een succes. Al met al kan operatie Desert Storm een succes worden genoemd, daar kunnen echter ook wel een aantal kantekeningen bij worden geplaatst. Ten eerste is het zo dat de bevrijding van Koeweit tot gevolg heeft gehad dat de terugtrekkende Iraakse troepen honderden oliebronnen in brand hebben gestoken en olie hebben geloodsd in de Perzische golf. Hetgeen een ecologische ramp tot gevolg had. En ten tweede is het natuurlijk zo dat de man die al deze ellende is begonnen’ Saddam Hoessein’ nog steeds stevig in het zadel zit. Maar de wereld olie voorraad is gered en daar was het de geallieerden uiteindelijk om te doen.