Anne Frank

Voorwoord Ik heb Anne Frank als onderwerp gekozen, omdat het mij een interessant onderwerp lijkt. Ook vind ik met geschiedenis, de tweede wereldoorlog een interessant onderwerp. Inhoudsopgave Inleiding
In mijn werkstuk vertel ik iets over: Wie is Anne Frank? Wie zijn de helpers precies? Schuilen in het achterhuis. Verraden en de dood van de onderduikers. De oorlog zelf. Anne’s dagboek. Anne Frank huis en Anne Frank stichting. Natuurlijk heb ik ook een inhoudsopgave, bronvermelding en een nawoord. Wie is Anne Frank? Anne Frank is een Joods meisje. Ze werd geboren op 12 juni 1929 in Frankfurt am Mein (Duitsland) geboren werd. Haar echte naam was Anneliese Maria Frank. Op 29 juni 1933 staat er in de Nederlandse krant dat de Duitsers hebben besloten dat Joodse mensen overgebracht worden naar werkkampen in Duitsland. Margot is een van de eersten die naar zo’n werkkamp moet. Anne hoort van haar vader dat ze gaan onderduiken. Achter een bedrijf aan de Prinsengracht 263 staat een kleiner huis aangebouwd, dat leeg staat. Het deel van het huis noemen ze het Achterhuis, het is het achterste deel van het bedrijf van Otto Frank Opekta (een bedrijf waar suiker voor jam wordt gemaakt). Op 6 juli 1942 duiken ze daar onder. Ze duiken niet alleen onder. Samen met nog zes anderen, Otto Frank, Edith Frank-Hollander, Margot Frank, Herman van Pels, Auguste van Pels en Peter van Pels. Later komt er nog iemand bij. Een goede vriend van de familie Frank en de familie van Pels, namelijk Fritz Pfeffer. Door de week werken er gewoon mensen in het bedrijf van Otto Frank. Die weten niet dat er mensen in het achterhuis zitten. Er zijn een paar mensen die het wel weten en die helpen de familie. Dat zijn Miep Gies, Bep Voskuijl, Johannes Kleiman en Victor Kugler. Op 12 juni 1942 wordt Anne 13 jaar. Ze krijgt voor haar verjaardag een dagboek. Ze gaat er in schrijven en het is voor haar een beste vriendin waar ze haar hart aan kan luchten.
Wie zijn de helpers precies? In de tijd dat de families Frank en van Pels en Fritz Pfeffer ondergedoken zitten in het achterhuis zijn er vier helpers. Ze zorgen dat ze allemaal eten en drinken krijgen. Ze kwamen elke dag naar boven om de dag te bespreken en om te komen vertellen hoe het met de oorlog aan toe was, hoe het met de zaak ging en ook over de politiek. Ze probeerden zoveel mogelijk plezier te maken met de mensen in het achterhuis. Als er iemand jarig was hadden ze cadeautjes en bloemen bij zich. Ze stonden altijd voor iedereen klaar. De vier helpers werkten al lang voor het bedrijf Opekta. Miep Gies en Victor Kugler werkten daar vanaf 1933. Bep Voskuijl vanaf 1937 en Johannes Kleiman vanaf 1938. Otto Frank kende Johannes Kleiman al heel erg lang, vanaf 1923. Otto en zijn medewerkers kunnen goed met elkaar omgaan. Otto Frank vroeg als eerste aan Johannes Kleiman en Victor Kugler of zij de families Frank en van Pels wilden helpen. Miep Gies en Bep Voskuijl pas later. Ze zeggen alle vier meteen ja, ook al is het heel erg gevaarlijk. Je kon namelijk in de gevangenis komen. De taken De vier helpers verdeelden de taken. Miep Gies en Bep Voskuijl zorgden voor de boodschappen en dat de kinderen schoolboeken hadden. Johannes Kleiman en Victor Kugler zorgden dat de onderduikers veilig waren en letten op het geld. De man van Miep Gies, Jan Gies helpt ook een beetje mee met het onderduiken. Hij kan via mensen die hij kent distributiebonnen (bonnen waarmee je in de winkel eten kan krijgen, zoals: vlees, kleren, brood, melk, boter, en koekjes en snoepjes) bij de gemeente krijgen. Johan Voskuijl, de vader van Bep Voskuijl timmert de draaikast die voor de deur die naar het achterhuis gaat. Victor Kugler nam elke week kranten en tijdschriften voor de onderduikers mee, zo hadden ze iets te doen overdag. Voor Anne nam hij speciaal het tijdschrift Cinema & Theater mee. Johannes Kleiman neemt ook soms boeken mee. En komt ook soms in het weekend langs met zijn vrouw. Na de oorlog wordt aan de helpers gevraagd waarom ze de Families Frank en van Pels en Fritz Pfeffer geholpen hebben. Miep Gies zei letterlijk: ‘Ik heb geholpen, omdat ik weet hoe gemakkelijk mensen in nood raken, zonder dat ze iets verkeerds gedaan hebben’. Johannes Kleiman zegt: ‘De reden dat ik mijn medewerking heb verleend aan de verzorging van Otto Frank en zijn gezin gedurende de periode waarin hij moest onderduiken, is dat ik hem had leren kennen als een serieus zakenman en een zeer fatsoenlijk en hulpvaardig mens.’ Victor Kugler zei: ‘Ik kon niet anders. Ik moest hen helpen, zij waren mijn vrienden’. Bep Voskuijl praatte heel erg weinig over de oorlog, ze vond het een vervelende tijd waar ze het niet over wou hebben. Haar dochter Anne heeft letterlijk gezegd: ‘Mijn moeder vond het normaal wat ze heeft gedaan heeft. Als het op je weg komt, dan doe je dat gewoon, menselijk. Ze wilde nooit op de voorgrond treden’. Schuilen in het achterhuis Achter het bedrijf Opekta van Otto Frank zat nog een achterhuis. Daar gaat op 6 juli de familie Frank onderduiken. Op 13 juli kwam de familie van Pels er bij. Op 16 november kwam ook Fritz Pfeffer er bij. Johan Voskuijl had een draaikast gemaakt voor de deur die naar het achterhuis leidde. Toen was het een echte schuilplaats. Ze maakten gordijnen voor de ramen zodat de nazi’s (de Duitsers die de rest van de wereld bezetten) hen niet konden zien. Ze moesten ook heel erg stil zijn, zodat de mensen die overdag in het bedrijf Opekta werkten hen niet hoorden. Ook mochten ze niet naar de wc overdag, want de rioleringen liepen door het bedrijf heen. Ze mochten ook geen schoenen aan in het achterhuis, want dat zou kraken. Ook mochten ze niets laten vallen. Ze leefden allemaal in grote angst om ontdekt te worden. Niemand wist hoe lang de oorlog nog zou duren. Ze vermaakten zich door boeken te lezen en Anne schreef regelmatig in haar dagboek. Het werd haar beste vriendin. Ze noemt haar Kitty. Elke keer als ze in haar dagboek schrijft begint ze de zin met “Lieve Kitty,”. Alsnog waren de meeste dagen heel erg saai. Ze hoorden soms van de helpers verhalen van buiten. Hoe het ging met de oorlog enz. Bijna twee jaar heeft Anne Frank ondergedoken gezeten op de Prinsengracht 263. Twee jaar mocht ze nooit naar buiten. In Nederland zijn er duizenden Joden die willen onderduiken. Maar onderduiken is heel erg moeilijk, want er zijn maar weinig mensen die Joodse mensen durven te helpen. Dat kwam omdat het strafbaar was. Meestal moesten de Joodse mensen betalen aan degene waar ze ondergedoken zaten, maar de meeste Joodse mensen hadden daar niet genoeg geld voor! Peter van Pels was even oud als Anne, en Anne was verliefd op Peter. Ze ging ook heel erg vaak naar hem toe, ook al mocht dat niet van haar ouders. Als Anne naar Peter wou, moest ze alleen een trap op en ze was er meteen. De favoriete plek van Anne was de zolder. Ze kon daar rustig nadenken, en ze kon daar uit het raam kijken. Anne zat er heel erg vaak. Op de zolder lagen ook alle voorraden van de onderduikers. Verraden en de dood van de onderduikers Op 4 augustus 1944 kwamen er opeens vijf mannen het huis van de familie Frank binnen. Eén van de mannen had een uniform van de Duitse politie aan. De andere mannen hadden normale kleren aan. Waarschijnlijk waren het Nederlandse Nazi’s (Nederlanders die het met de Duitsers eens waren en ze hielpen.) De mannen wisten alles. Victor Kugler moest meteen met de mannen mee. Ze gingen naar boven. Bij de boekenkast trokken de mannen een revolver. De kast werd opengemaakt en ze gingen naar binnen. Alle onderduikers werden ontdekt. De onderduikers mochten nog wat kleren inpakken en het hele huis werd leeggehaald. Daarna werden ze naar het gebouw van de Duitse politie gebracht. Later werden ze allemaal van elkaar gescheiden en in kampen opgesloten. Otto Frank is de enige van de acht onderduikers uit het achterhuis die terug komt uit de kampen. Twee maanden nadat hij weer thuis is, hoort hij dat zijn vrouw en zijn kinderen zijn overleden. Miep Gies heeft toen het achterhuis leeggehaald werd het dagboek van Anne gevonden. Ze heeft het toen Otto Frank terug kwam aan hem gegeven. Eerst wou hij er niets mee doen, omdat hij het erg privé vond. Maar Miep Gies vond dat hij Anne’s droom waar moest maken (haar droom was om schrijfster te worden) en toen heeft hij het dagboek aan een uitgever verkocht. Alle acht onderduikers worden op 8 augustus 1944 naar het kamp Westerbork gebracht. Daarna gaan ze op 3 september alle acht naar Auschwitz, een concentratiekamp. Daar komen ze op 6 september aan en Herman van Pels wordt daar al heel snel in een gaskamer vermoord. Op 1 oktober 1944 worden Anne en Margot naar Bergen-Belsen overgebracht. Ze zijn dood gegaan aan vlektyfus (vlektyfus is een infectie ziekte.) Anne leeft nog maar een halfjaar. Op 15 maart 1945 sterft ze. Margot sterft snel daarna ook. Fritz Pfeffer wordt naar Neuengamme gebracht en sterft op 20 december 1944. Edith Frank Hollander blijft in Auschwitz. Ze was zwak en erg mager en overleefde dat niet. Ze sterft op 6 januari 1945. Op 18 januari 1945 ontruimen de nazi’s Auschwitz. Peter van Pels wordt weggebracht naar Mauthausen en Otto Frank blijft achter. Op 27 januari bevrijden de Russen Auschwitz en Otto Frank is vrij. Van Auguste van Pels is het niet bekend wanneer ze is gestorven, het moet ergens tussen april en mei 1945 zijn, in Duitsland. Peter van Pels sterft in Mauthausen op 5 mei 1945. Otto Frank is later nog getrouwd met Elfriede Markovits. Zij was getrouwd met Heinz Geiringer. Die heeft de oorlog ook niet overleefd. Otto Frank is in 1980 ook overleden in Basel. Hij heeft nooit een toneelstuk, een boek of de film over Anne Frank gelezen. Dat wilde hij niet, want dan kreeg hij misschien een ander zicht op hoe het echt gebeurd was. Anne’s dagboek Op Anne’s dertiende verjaardag (12 juni 1942), kreeg Anne haar eerste dagboek. Twee dagen later ging ze er in schrijven. Ze schreef over familie, vriendinnen en school. In haar dagboek schreef ze over dingen die haar bezig hielden, zoals haar angst, dat haar vader haar grote voorbeeld was, over wat ze in de ogen van haar moeder zag, over haar wens om journaliste of schrijfster te worden en ook over de oorlog.
Wat is er gebeurd met het dagboek? De vader van Anne, Otto Frank, was de enige van de acht onderduikers die de oorlog had overleefd. Op 3 juni 1945 kwam hij weer in Nederland terug. Hij ging meteen naar het huis van Miep en Jan Gies. Hij ging bij hen wonen. Na twee maanden kreeg hij te horen dan Anne en Margot overleden waren. Miep wilde het dagboek aan Anne terug geven, maar toen ze hoorde dat ze dood was, heeft ze het aan Otto gegeven. Otto ging het meteen lezen. Hij wist niet dat Anne alles had opgeschreven. Otto typte grote stukken uit in het Duits en stuurde dat op naar zijn moeder is Zwitserland. Hij ging op zoek naar een uitgever, maar heel Nederland lag in puin, dus er was geen uitgever te vinden. Toen heeft Otto een stukje in de krant laten zetten. In het Parool. Er kwamen toen heel erg veel uitgevers die Anne’s dagboek wilden drukken. In de zomer van 1947 kwam Anne’s dagboek in de winkel, er waren 1500 exemplaren gedrukt. Otto heeft dit gedaan, om Anne’s wens om schrijfster te worden in vervulling te laten gaan. Al heel erg snel kwam er een vertaling in het Duits en Engels. Nu is het boek in 55 talen uitgebracht. En er zijn zo’n 20 miljoen exemplaren van verkocht. Ook zijn er films en toneelstukken over gemaakt. In Nederland zijn er veel straten en scholen naar Anne Frank vernoemd. Anne Frank in een soort symbool van de zes miljoen Joden die in de Tweede Wereldoorlog zijn vermoord door de Nazi’s. Anne Frank huis en Anne Frank stichting Op 3 mei 1957 wordt de Anne Frank stichting opgericht. De stichting zit in het achterhuis. Otto Frank kwam met het idee om van het achterhuis een museum te maken. Heel erg veel mensen vonden dat een goed idee, want dan zou Anne Frank niet vergeten worden. Op 3 mei 1957 is toen de Anne Frank stichting opgericht. Na drie jaar is het museum er gekomen. De Anne Frank stichting is de baas over het Anne Frank huis en zorgt voor de activiteiten die er georganiseerd worden. De Anne Frank stichting staat er voor dat er geen oorlog meer mag zijn, en dat het een rechtvaardige wereld wordt. Er komen heel erg veel mensen naar het Anne Frank huis. Vooral buitenlanders. De oorlog zelf Ik heb nu al erg veel over Anne Frank verteld, maar niet alleen Anne Frank is in de tweede wereldoorlog vermoord. Ook duizenden ander Joden, zigeuners, geestelijk gehandicapten en homoseksuelen. In Duitsland ging het niet zo goed en er kwamen verkiezingen. Adolf Hitler kwam toen aan de macht. Op 1 september 1939 viel hij met Duitsland Polen binnen. Dit was het begin van de tweede wereldoorlog. Engeland en Frankrijk hebben toen Duitsland de oorlog verklaard (dat betekent dat je dan met dat land oorlog gaat voeren). Polen werd al heel snel verslagen, want de Duitsers hadden een nieuwe manier van oorlog voeren bedacht, blitzkrieg (bliksemoorlog). Blitzkrieg is met veel vliegtuigen en tanks. Daarmee konden de Duitsers zich snel verplaatsen en de tegenstander verrassen. Op 10 mei 1940 werd ook Nederland binnen gevallen. Het Nederlandse leger was na vijf dagen verslagen (de Duitsers hadden Rotterdam gebombardeerd en gedreigd om nog meer steden te bombarderen). Aan het begin van 1941 had Hitler bijna heel Europa veroverd behalve Engeland en de Sovjet-Unie (Estland, Letland, Litouwen en een klein deel van Rusland). Hitler viel toen op 22 juni 1941 de Sovjet-Unie aan, maar hij redde het niet. Stalin (de leider van de Sovjet-Unie van toen) heeft hard terug gevochten tegen Duitsland. Bij Stalingrad (plaats in Rusland bij de Wolga) werd Duitsland ook verslagen. Op een gegeven moment verloor Duitsland ongeveer duizend legers per dag. Op 6 juni 1944 (D-day) kwamen er 5000 Engelsen en Amerikaanse schepen aan de kust van Normandië. Toen was Hitler snel verslagen. Op 8 mei 1945 gaf Duitsland zich over. Ook in Azië was er oorlog. Japan (was voor Duitsland) was al sinds 1937 in oorlog met China. Japan veroverde zelfs Nederlands-Indië. Japan viel in 1941 Amerika aan bij Pearl Harbor. Langzaam dreef Amerika Japan terug. Amerika maakte in 1945 een einde aan de oorlog door in 1945 een atoombom op de Japanse steden Hirosjima en Nagasaki te gooien. Nu zijn er nog steeds mensen die voor Hitler zijn. Die mensen heten neo-nazi’s. Het zijn meestal Duitsers. Nawoord Ik vond het heel erg interessant om een werkstuk over Anne Frank huis te maken. Ik heb ook de Anne Frank stichting gebeld en een informatie pakket gekregen. In groep 7 ben ik met mijn klas naar het Anne Frank huis geweest. Ik vond het heel erg interessant. Er waren hele erge filmpjes en soms zag je mensen huilend rond lopen. Bronvermelding Website’s: http://www.spreekbeurten.info/frank.html
http://home.wanadoo.nl/warinschool/werkstukken/anne%20frank.htm#AnneFrank
http://www.annefrankguide.net/nl-NL/bronnenbank.asp?step=4i
http://www.spreekbeurten.info/onderduiken.html
http://werkstuk.freddoweb.nl/afrank/afrankfr.htm
http://www.edith.nl/Rouwen/klas4g/daniellehampsink/opening.htm
http://www.scholieren.com/werkstukken/21440
http://werkstuk.freddoweb.nl/annefrank/annefrankfr.htm
http://www.kennisnet.nl/po/kinderen/thema/wo2/wo2.html
Boek: Schrijver: Anne Frank krant Anne Frank stichting

Boekje Anne Frank stichting Anne Frank stichting
Mijn opa heeft mij ook erg veel over de oorlog verteld.