londen

De Geschiedenis van Londen Londen was van oorsprong een Keltisch dorpje aan de Theems. Toen de Romeinen in Brittanië waren, kozen ze een goede plek voor een nederzetting. Ze kozen toen dit dorpje. De rivier was bevaarbaar voor hun vloot en het was een plek waar ze bruggen konden bouwen voor hun leger. Ze noemden de stad Londinium. Zeventien jaar later werd de stad aangevallen door koningin Bodicea. Deze brandde de stad helemaal plat. Na de herbouw van de stad was deze rond 100 n. Chr. de centrale handelsstad van Brittannië. Er waren pakhuizen, kaden en een houten brug. Rond het midden van de 3e eeuw was Londinium ongeveer net zo groot als de huidige City van Londen. De stad was zo’n 130 hectare. Arbeiders woonden in kleine hutjes of houten huisjes terwijl de rijkste Romeinen woonden in grote huizen rond binnenplaatsen met fonteinen. De Romeinse troepen werden in 410 teruggeroepen, toen de Germaanse troepen de noordgrens bedreigden. Londinium brokkelde toen af. In 851 werd er geplunderd en bijna alles wat over was van de Romeinse stad werd verwoest. Er werd toen onder leiding van koning Alfred van Wessex gewerkt aan de herbouw van de stad. De stad werd toen door de bewoners Londontown genoemd. De stad werd steeds groter. Toen in 1042 Edward de Belijder koning werd ging hij wonen in een nieuw paleis bij Westminster. De verplaatsing van de koninklijke macht had veel invloed op de toekomstige ontwikkeling van Londen. Helemaal toen Willem de Veroveraar zich in 1066 liet kronen. Toen werd Westminster het bestuurscentrum van het land. Aan het einde van de 12e eeuw woonden er bijna 40000 mensen binnen de stadsmuren. In de 14e eeuw was er ook een snelle groei buiten de stadsmuren. Rond het jaar 1600 woonden in de stad zo’n 200.000 inwoners. Toen in 1340 de pestepidemie uitbrak overleed in Brittannië minstens een derde van de bevolking. In de grote steden bleef de ziekte hangen en bij een ernstige uitbraak in 1665 overleden 100.000 inwoners uit Londen. Het jaar erna was er een enorme brand die een groot deel van de stad verwoeste. Heel veel houten huizen en kunstwerken brandden af. Ongeveer 250.000 mensen werden toen dakloos. Sir Christopher Wren maakte een nieuwe ontwerp voor Londen. Hij richtte zich vooral op het herstel van kerken. Alle spitse punten zorgden voor een nieuw uiterlijk van Londen. Rond 1700 woonden er in Londen en het gebied eromheen 674000 mensen en omdat het aantal zich nog steeds uitbreidde werd er in 1750 een nieuwe brug gebouwd bij Westminster. Met de komst van de industriële revolutie ging het achteruit in Londen. Er was luchtvervuiling, de rivier was een open riool en er kwam veel criminaliteit. In de 19e eeuw raakte Londen verstopt. Er moesten meer bruggen worden gebouwd, er kwam een spoorweg, trams en Londen was ook de eerste stad met een metro. Later kwamen er ook grote doorgangswegen door de stad heen die de woonomstandigheden verslechterden. Toen de handel toenam kwamen er distributiecentra. Er werden veel dingen verkochten die van het platteland om de stad heen kwamen. In 1851 werd er in Hyde Park de wereldtentoonstelling gehouden. Londen was toen de rijkste en dichtstbevolkte stad ter wereld. Na de bombardementen uit de Tweede Wereldoorlog moest er veel herbouwd. Er werden toen prachtige gebouwen gebouwd. Er wordt nu nog steeds gebouwd aan Londen. Er is nu veel waardering voor de oude gebouwen in de stad. Oude gebouwen vallen onder de monumentenzorg en worden dus opgeknapt als dat nodig is.