From Hell (2001)

De Slachtoffers MARY ANN NICHOLS(1) Polly Nichols, was geboren in 1845. Ze was vermoord door Jack the Ripper op de nacht van 31 Augustus 1888 in Buck's Row, London. Haar keel was doorgesneden en haar onderbuik is op brute wijze open gesneden liet de ingewanden zien. Ze was gevonden door Mr Llewellyn. Ze was getrouwd met William Nichols en ze hadden vijf kinderen. Zij scheidden in 1882. Ze was begraven in Ilford Cemetery op 6 September 1888. ANNIE CHAPMAN(2) Eliza Anne Smith, was geboren in 1841. Ze trouwde met John Chapman in 1869 en hadden twee dochters, In 1881 vluchtte ze weg van huis en ging naar Londen. Ze was vermoord op de ochtend van 8 September 1888 in een achtertuin in Hanbury Street, London. Haar keel was doorgesneden en was erg verminkt. De onderbuik is opengesneden en haar ingewanden waren op haar schouders gelegd. Ze was begraven op 14 September 1888 in Manor Park.
ELIZABETH STRIDE(3) Elizabeth Stride was geboren in 1843 in Zweden. Ze kwam naar Londen in 1856 en werd prostitué . Ze stierf op 30 September 1888 in Dutsfield's Yard, Berner Street. Haar keel was doorgesneden, maar ze was niet verminkt. Ze was gevonden door Mr. Phillips en Mr. Blackwell. Ze was begraven in pauper's grave no.15509 in East London Cemetery. CATHARINE EDDOWES(4) Catherine Eddowes was geboren in 1842 in Wolverhampton. Ze had drie kinderen van Thomas Conway maar er was geen legal bewijs van een huwelijk gevonden. Ze was vermoord op 30 September 1888 net zoals Elizabeth Stride. She was horribly injured en ze was gevonden in Mitre Square. Haar keel was ook doorgesneden, haar onderbuik was opengesneden en de ingewanden waren op de rechter schouder gelegt. Ze had veel verwondingen in haar gezicht en de linker nier was weggehaald. Stukken van Eddowes schort was gevonden in de deuropening van een gebouw in Goulston Street. Boven haar werd met krijt een bericht geschreven: ’The juwes are the men that will not be blamed for nothing’. MARY JANE KELLY(5) Mary Jane Kelly was geboren in 1863 en zij was 25 toen zij gedood werd. Zij was het jongst en prettigst van de Ripper slachtoffers en het meest en slecht verminkt werd. Vele denken dat zij het enige opzettelijke slachtoffer was
Vele theorieën zijn op haar gebaseerd. Zij stierf op 9 November 1888 in Rechtbank van Miller, Dorset StreetZe werd vermoord in haar eigen kamer en haar hart was vermist. Ze is in St Patrick Leytonstone(Katholiek Begraafplaats)in Londen begraven. 1. Mary Ann Nichols - Vrijdag, 31 Augustus, Buck’s Row: 3.45 uur
2. Annie Chapman - Zaterdag, 8 September 29 Hanbury Street: 6.00 uur
3. Elizabeth Stride - Zondag, 30 September, Berner Street: 1.00 uur
4. Catharine Eddowes - Zondag, 30 September, Mitre Square: 1.45 uur
5. Mary Jane Kelly – Vrijdag, 9 November, 13 Miller's Court: 10.45 uur
De vindplaatsen van de slachtoffers Het verhaal Het verhaal begint met de veroordeling van Florence Maybrick, vanwege de moord op haar echtgenoot James Maybrick in de zomer van het jaar 1888. In een terugblik werd haar ongelooflijke verhaal duidelijk. James Maybrick(een zakenman uit Liverpool) reisde naar Londen. Hier bezocht hij eerst zijn broer Michael en sliep dan bij Sarah(zijn minnares). James was verslaafd aan arsenicum en de drugs maakte hem langzaam knettergek. Hij dacht dat zijn vrouw Florence een relatie had met zijn compagnon en wilde wraak nemen. Voordat Sarah hem kon tegenhouden vluchtte hij de straat op en pleegde zijn eerste moord. Inspecteur George Abberline leidde het onderzoek naar de moord. Hij werd constant lastiggevallen door journalisten; door onder andere reporter Liz Grant. Abberline(reporter) wilde haar niet in de buurt van het onderzoek hebben, hoewel Liz en Abberline zijn neef Jay langzaam met elkaar kregen. Ondertussen keerde James terug naar Londen voor zijn tweede moord. Ook dit keer kon Sarah hem niet tegenhouden. In de waanzin bedacht hij een nieuwe naam voor zichzelf: Jack the Ripper. Er was toen nog steeds geen spoor van de moordenaar en Abberline werd toen steeds banger. Jack the Ripper stuurt hem spottende brieven en schreef hem over zijn volgende moord. Toen Liz er genoeg van kreeg, gebruikte ze zichzelf als lokaas in Whitechapel en werd aangesproken door Maybrick. Te laat kwam ze erachter dat ze tegenover Jack the Ripper stond. Ze kon na een achtervolging net ontsnappen en werd toen opgevangen door Jay. Na de mislukking keerde James terug naar Sarah's huis om zich voor te bereiden op de volgende moord. Sarah zag dat ze James nooit zou kunnen stoppen en vluchtte van hem weg en pleegde zelfmoord. Jack the Ripper maakte zijn volgende twee slachtoffers en Abberline was hierdoor gedwongen ontslag te nemen. James was door Sarah's dood en zijn overmatig arsenicumgebruik ingestort en ging dood. Florence werd weggeleid en beschuldigd van moord. James zijn dagboek bleef in de kamer achter. Het Dagboek Mike Barret (een arbeider uit Liverpool), reisde het jaar 1993 naar Londen met een dagboek dat hij op een rare manier in zijn bezit gekregen had. Het dagboek beschreef tot in detail de verschillende moorden in Whitechapel en was ondertekend met Jack the Ripper; en hij zag dat er een naam in het dagboek stond: James Maybrick, Hij bleek in het laatste jaar van zijn leven een dagboek te hebben bijgehouden. Uit de volgeschreven pagina's was op te maken hoe Maybrick in die periode onder invloed van drugs in de loop der jaren langzaam helemaal gek was geworden. Zijn waandenkbeelden doen hem uiteindelijk geregeld naar Londen afreizen, waar hij een campagne begint tegen alle hoeren op de wereld. Hiernaast zie je een afbeelding van een brief die in zijn dagboek stond en die hij ook naar de politie verstuurde om te laten zien dat hij niet te vinden was. In de brief staat: From hell. Mr Lusk, Sor

I send you half the Kidne I took from one woman and prasarved it for you tother piece I fried and ate it was very nise. I may send you the bloody knif that took it out if you only wate a whil longer Catch me when you can Mishter Lusk (Mr Lusk was iemand die bij de politie werkte). De nacht van donderdag 30 op vrijdag 31 augustus 1888. In Brick Lane, een straat in de Londense wijk Whitechapel, kwam Mary Ann Nichols straalbezopen uit haar stamkroeg: The Fryingpan. Mary-Ann, of Polly voor vrienden, wekte nog tot laat die avond, maar als één van de twaalfhonderd prostituees die in Whitechapel hun woon/werkgebied hadden, had ze weinig keus. Het armenpension op Thrawl Street 18 had haar toen ook nog geweigerd. Ze had geen geld, maar voor een vrolijke vrouw als Polly was dit geen probleem. "Ik heb mijn pitgeld zo bij elkaar", zei ze tegen de gasten van The Fryingpan en ging ervan door. De torenklok van St.-Mary-Matfellon sloeg half drie toen Polly op Whitechapel Road een klant kreeg. Haar klant was een goed geklede man. Hij stelt haar voor om uit het licht van de gaslantaarns te blijven. Polly vond het goed en zij laat hem Buck's Row zien. Het was een onverlicht straatje tussen de pakhuizen. Dit was toen het laatste wat ze gedaan heeft met haar leven, want om tien voor half vier zag voerman Charles Cross, die op weg naar zijn werk was, een oud zeildoek tegen het hek liggen. Hij haalde het doek weg en deed een ontdekking die hij van zijn leven nooit meer zou vergeten. Hij zag toen het verminkte lijk van Polly Nichols. Na Polly volgden er nog vijf gewelddadige moorden en tot ieders verbazing namen bij elke moord de vormen van verminkingen steeds meer toe, maar wat iedereen toen de meeste schrik aanjoeg was dat de onbekende moordenaar, die een kat-en-muisspel met de politie leek te spelen, een naam had: Jack the Ripper. Nog nooit in de geschiedenis van de misdaad was er zoveel paniek geweest door Jack the Ripper. Het was voor het eerst dat de Londense politiekorpsen machteloos waren. De moordenaar vertelde zijn misdaden aan via kranten en briefkaarten en daagde de politie uit hem te vinden. De pers zocht alle mislukkingen van het onderzoeksteam uit en zo ontstond er grote paniek onder de Londense bevolking. Bij elke moord nam de angst toe. Op 9 november 1888 vond de sinistere campagne van Jack the Ripper een bloedig hoogtepunt met de moord op Mary Jane Kelly. Daarna werd het stil, the Ripper verdween even onverwacht als hij was verschenen, en opnieuw zonder een spoor achter te laten. Wandelingen en Boeken In deze tijd kan met ook een wandeling door Londen maken waar Jack the Ripper allemaal is geweest met zijn gruwelijke moorden. En Dan is er geen een organisatie die dit doet, maar het zijn veertig organisaties die de Ripper-wandeling in Whitechapel houden. Elke avond stroomt de wijk in Londen vol met tientallen gidsen en luidruchtige bezoekers. Deze mensen werden hiermee aangesmeerd door folders waarin ston:’Hij kwam in stilte uit de schaduw van de nacht:kijkend en speurend en slachtte verpauperde en dronken prostituees af’. Jaarlijks trekken deze Ripper- wandelingen honderdduizend bezoekers. Dat zijn meer dan alle andere Londense wandelingen samen. Het vreemde is dat er heel veel organisaties en boeken over Jack the Ripper zijn, omdat hij vroeger tussen 31 augustus en 9 november vijf prostituees vermoordde in Whitechapel. Maar in hetzelfde jaar was er in Austin in de Amerikaanse staat Texas een seriemoordenaar die veel meer slachtoffers maakte. En daar werden geen eens berichten over in de kranten geschreven. In totaal zijn er vierhonderd boeken over Jack the Ripper geschreven. Veel mensen vinden Jack the Ripper erg boeiend, omdat zijn moorden zo gruwelijk waren en omdat hij nooit gepakt is. Maar veel mensen vinden de tocht eigenlijk het geld niet meer waard, omdat de enige overgebleven moordplek Mitre Square is. De tocht bedraagt: ₤10,- (inclusief een drankje) Er zijn honderden verschillende georganiseerde wandelingen door Londen, maar de wandeling van Jack the Ripper staat nog steeds op nummer 1. Bronvermelding Boeken: Het Dagboek van Jack the Ripper Internet: http://www.triumphpc.com/saucyjacky/ http://www.casebook.org/ Krant: Ripper- wandelingen